23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

          ที่บ้านไม้โบราณมีเรื่องเล่ามากมายที่เกิดขึ้นในบ้าน และบ้านโบราณหลังนั้นก็คือบ้านยายของฟางที่ฉันกำลังเดินทางไปถึงอยู่แล้ว ด้วยเหตุที่ว่ายายของฟางจ้างนัตเตอร์ไปสืบคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นที่นั่นทำให้มีนัตเตอร์และคุโระที่เพิ่งกลับมาตามมาด้วย
 
          บ้านไม้โบราณหลังนี้เป็นบ้านใหม่ที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่แทนบ้านหลังเก่า...ก่อนที่จะสร้างก็มีข่าวลือเรื่องผีมากมายมีคนรักมาฆ่ากันตายที่นี่บ้าง มีผู้หญิงมาผูกคอตายทีต้นไม้ใหญ่หน้าบ้านโบราณของยายฟางพอดี หลังจากนั้นก็มีข่าวลือเรื่องผีออกมาจนคนที่อยู่บ้านข้างๆ ตัดสินใจขายบ้านแล้วย้ายออกไปทันที
 
"นามิ"
 
"อะไร" อยู่ๆ นัตเตอร์ก็เรียกชื่อฉัน
 
"เห็นอะไรมั้ย"
 
"ไม่เห็น" ฉันรู้ว่าเขาหมายถึงวิญญาณที่มาผูกคอตายแน่ๆ
 
           พวกเรามาพักที่นี่สองอาทิตย์ ระหว่างนี้นัตเตอร์ต้องสืบคดีนี้ให้เสร็จก่อนสองอาทิตย์นี้ แต่ไม่ว่าจะยังไงฉันก็ไม่อยากเห็นวิญญาณใครเลยนะ ทำไมต้องมีแค่ฉันที่เห็นผีแค่คนเดียวด้วยนะ
 
"เข้าไปในบ้านกันเถอะ"
 
          ยายของฟางเป็นคนเข้มงวดแต่ใจดี ตกดึกวันนี้ทุกอย่างดูเป็นปกติดี หวังว่าคืนนี้คงจะไม่มี (ผี) โผล่มาหรอกนะ
 
"ช่วยด้วย"
 
          เสียงนี้ฉันได้ยินมาเกือบชั่วโมงกว่าๆ แล้วคงเป็นเสียงฟางนอนละเมอแน่ๆ แต่มันก็นานเกินไปแล้วนะ ฉันนอนพลิกตัวไปมาก็ยังนอนไม่หลับ ฝันถึงอะไรอยู่นะถึงได้ละเมอแบบนี้
 
"ช่วยด้วย"
 
"ฟาง" ฉันตัดสินใจเรียกให้ฟางรู้สึกตัวเพราะเริ่มรำคาญ ความจริงฉันเก็บความรำคาญไว้ไม่ไหวมากกว่า ซึ่งก็ทำให้เสียงนั้นเงียบไปได้
 
"ช่วยด้วย" อะไรอีกล่ะ นี่ฟางฝันเห็นอะไรกันแน่ หรือว่าฝันร้ายฉันพลิกตัวกลับไปดูก็เห็นฟางนอนหันหลังให้และกำลังพลิกตัวกลับมา แต่...ปากไม่ขยับและถ้าลองฟังดูดีๆ จะรู้ได้ทันทีว่านี่มันไม่ใช่เสียงของฟาง
 
"ฟาง!!!"
 
          กรี๊ดดด~
 
          อยากจะร้องกรี๊ดดังๆ แต่มันไม่มีเสียงอ่ะก็เลยได้แค่ในใจ ฉันตัดสินใจเดินออกมานอกห้อง ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่เดินมาเจอกับนัตเตอร์พอดี
 
"นัตเตอร์"
 
"ออกมาทำอะไร"
 
"ฉันเห็น.....อยู่หลังนาย"
 
"ใคร หรือว่า...."
 
"ใช่"
 
"ช่วยฉันด้วยฉันถูกฆ่าตาย คนที่ชื่อชัตเป็นคนฆ่าฉัน"
 
"เขาบอกว่าคนชื่อชัตฆ่าเขาตาย"
 
"แล้วคนที่ชื่อชัตเขาเป็นใครอยู่ที่ไหน" นัตเตอร์ถามเสียงดัง
 
"ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนเพราะฉันออกไปจากที่นี่ไม่ได้ แต่เขาต้องอยู่ในหมู่บ้านนี้"
 
"เขาบอกว่าไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน...แต่มั่นใจว่าอยู่ในหมู่บ้านนี้"
 
 
          หลังจากนั้น นัตเตอร์กับคุโระก็เริ่มสืบหาที่อยู่โดยมีฉันกับฟางตามไปด้วย ความจริงเพราะฟางอยากตามมานั่นแหละฉันก็เลยต้องตามมาด้วยเพราะไม่อยากอยู่บ้านนั้นมันวังเวง
 
"ฉันแยกไปกับนามิส่วนคุโระแยกไปกับฟาง"
 
"แล้วทำไม"
 
"ก็เพราะเธอ" ฉันเข้าใจแล้วเพราะฉันเห็นผีเขาก็เลยให้ไปกับเขา ร้ายนะยะ
 
          จากที่สืบรู้มา ชัตเป็นขยันขันแข็งตั้งใจทำงานเป็นลูกจ้างร้านหมูกระทะ เขาลาออกด้วยเหตุผลที่ว่าต้องกลับไปดูแลแม่ที่โรงพยาบาล แต่สืบรู้มาอีกว่าเขาเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ตายตั้งแต่เขายังเด็ก
 
"พวกนั้น เพื่อนของมัน"
 
"นัตเตอร์พวกนั้น"
 
"รู้จักชัตเหรอ"
 
"ใช่"
 
          หลังจากถามอยู่นานเพื่อนของชัตก็ยอมบอกว่าช่วงนี้ชัตติดหนี้พนันไว้เกือบล้านเขาเล่นทั้งพนันบอล ทั้งไพ่ และหวย ช่วงหลังนี้เขาติดยาด้วย ไม่มีใครรู้ว่าชัตอยู่ที่ไหนเลยสักคนแม้แต่เพื่อนกลุ่มนี้ก็กำลังตามหาตัวเขาอยู่เหมือนกัน
 
"เอาไงต่อ"
 
"วันนี้พอแค่นี้ก่อน"
 
          หลังจากที่มาส่งฉันที่บ้านนัตเตอร์ก็เดินไปสืบหาที่อยู่ของชัตเพียงลำพัง หลังจากนั้นไม่นานสักเท่าไหร่คุโระกับฟางก็กลับมา
 
"มันต้องมาขอขมาฉัน"
 
"แต่ตอนนี้เรายังไม่รู้ที่อยู่"
 
"ถ้ามันไม่มาขอขมาฉันจะฆ่ามัน
 
"ฉันสัญญาว่าต้องพาเขามาขอขมาคุณให้ได้" คำพูดของฉันทำให้ผู้หญิงคนนี้ใจเย็นลงบ้างและยอมอยู่เฉยๆ ไปก่อน
 
          วันต่อมา...
 
          นัตเตอร์พาชัตมาพร้อมกับตำรวจ แม้ว่าฉันจะสงสัยนิดๆ ที่อยู่ๆ เขาก็ตามจับชัตได้แต่ก็ถ้าถามตอนนี้คงไม่เหมาะสักเท่าไหร่
 
"นัตเตอร์ นาย..."
 
"ฉันรู้มาจากพวกนั้นว่าเขาติดพนันก็เลยถามว่าเขามักจะไปที่ไหนบ่อยๆ"
 
"แล้วนายก็เจอเขา"
 
"เปล่า ฉันไม่เจอฉันขอให้เพื่อนเขาร่วมมือกับตำรวจล่อให้ชัตออกมา"
 
"แล้วเป็นไง"
 
"ก็สำเร็จ"
 
"นายทำให้เขาออกมาได้ยังไง"
 
"ก็แค่บอกว่าจะยกหนี้ถ้ายอมออกมาเจอเพราะมีงานให้ทำ"
 
          ฉันพอจะเข้าเรื่องราวอยู่หรอก แต่พาชัตมาที่นี่จะไม่เป็นไรเหรอ หรือว่าพามาขอขมา...
 
          ภายหลังชัตสารภาพว่าตอนนั้นต้องการเงินไปซื้อยา แล้วก็หลอนทุกอย่างมันมืดไปหมด พอได้เงินไปซื้อยาแล้วก็รู้ตัวว่าตัวเองเพิ่งฆ่าแฟนสาวไป ตอนที่พาศพหญิงสาวออกมาเห็นว่าบ้านนี้ไม่มีคนก็เลยเอาศพมาแขวนคอไว่ที่นี่ แล้วปล่อยข่าวลือเรื่องผี
 
 
          หลังจากนั้น...
 
"ฟาง นามิ ทำไมไม่ชวนฉันบ้าง"
 
"ก็ ตอนนั้นเธอไม่ว่าง"
 
"ฉันผิดเหรอ"
 
"ใช่" ฉันกับฟางพูดพร้อมกันทำให้ยูมิยอมรับผิดแต่โดยดี