23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

          วันที่ฝนตกหนักกว่าปกติ ทำไมทุกวันนี้ฝนไม่ค่อยตกตามฤดูกาลเลยนะ แล้วฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบฝนเลยสักนิดเดียว เพราะอะไรน่ะเหรอ....เพราะหลังจากที่ฝนตกแล้ว พื้นก็เปียก ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ตั้งเยอะแยะ แล้วในหนังผีเกือบทุกเรื่องผีชอบออกมาเวลาที่ฝนตกทุกทีเลย (นี่เหรอเหตุผล)

          ช่วงนี้ใกล้ปิดเทอมแล้วก็เลยต้องสนใจหนังสือกันหน่อย เชอะ~ ปิดเทอมอะไรล่ะคงปิดแค่ไม่กี่อาทิตย์นั่นแหละ เดี๋ยวก็บังคับให้นักเรียนมาเรียนพิเศษ กิจกรรมเข้าค่าย นี่พวกเขาเข้าใจคำว่าปิดเทอมหรือเปล่า เขาควรจะให้นักเรียนอย่างฉันพักผ่อนด้วยการเที่ยว อยู่บ้าน ดูหนัง ฟังเพลง บ้างสิ ไม่ใช่มาบังคับให้ไปโรงเรียนในช่วงปิดเทอมแบบนี้

"ปิดเทอมยังมีเข้าค่ายอีกเหรอ" นัตเตอร์ที่นั่งดูฉันกินระบายอารมณ์อยู่นานเริ่มถาม เพราะฉันบังคับเขาออกมาเองนั่นแหละ ทำไมได้ก็เพื่อนฉันไม่ว่างเลยนี่นา

"ใช่ ใจร้ายมาก"

"ก็ดีแล้วนี่จะได้ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนๆ"

"จะดีกว่าถ้าไม่มีใครครูคุม"

"พวกเธอก็เหริงน่ะสิ"

"นี่...นายเป็นพวกใครยะ"

"ฉันไม่มีพวกสักหน่อย ใกล้ปิดเทอมแล้วเตรียมตัวอ่านหนังสือดีกว่านะ" นัตเตอร์พยายามไล่ให้ฉันกลับบ้าน ไม่มีทางย่ะเพราะหนังสือน่ะฉันอ่านตลอดทุกวัน ช่วงนี้ก็แค่อ่านทบทวนเท่านั้นเอง จริงสิพรุ่งนี้มีสอบเคมีด้วย

"นายกลับไปก่อนเถอะ"

"ฉันมีคดีน่าสนใจเล่าให้ฟัง แต่หลังจากที่โรงเรียนเธอปิดเทอมแล้ว" นั่น...ทำให้ฉันอยากรู้อีก

          ไม่วาฉันจะถามยังไงเขาก็ไม่ยอมบอก สุดท้ายฉันก็ต้องเก็บความอยากรู้ไว้รอจนกว่าโรงเรียนจะปิดเทอม อีกตั้งหลายอาทิตย์เลยนะยะ โรงเรียนฉันน่ะเข้มงวดเรื่องสอบมาก เขาให้เวลาสอบสองอาทิตย์เต็ม สอบทีละชั้นไงล่ะ เฮ้อ~ น่าเบื่อ

          หลังปิดเทอมก็มีเข้าค่าย เบื่อกำลังสองเลยคราวนี้....

          เหลืออีกสองวันก็สอบเสร็จทุกระดับชั้นแล้ว หลังจากที่ห้องฉันสอบเสร็จครบทุกอย่างแล้วก็ถูกเรียกมารวมกันที่ห้องเพื่อประชุมเรื่องเข้าค่าย (ที่แสนน่าเบื่อ) กว่าเพื่อนๆ จะมาครบก็กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว แถมครั้งนี้ครูบอกว่าห้องฉันแยกไปเข้าค่ยกับโรงเรียนอื่น แล้วจะแยกออกมาทำไมเนี่ย

"นี่...ครูเขารออะไร" ฟางถามด้วยความสงสัย

"นักเรียนจากโรงเรียนอาชิคิตะไง เป็นโรงเรียนกวดวิชาที่มีแต่พวกคนรวยเท่านั้นแหละที่จะเข้าไปได้" ยูมิเล่าให้ฟัง ฉันแนะนำให้เธอไปเป็นนักข่าวนะยะ (ด้วยความจริงใจ) เพราะรู้ไปซะทุกเรื่อง

          รอไปอีกครึ่งชั่วโมงเต็มกว่านักเรียนจากโรงเรียน เอ่อ...ช่างมันเถอะ ในที่สุดตอนนี้ก็มากันครบแล้ว แต่เดี๋ยวก่อนนะนั่นมัน นัตเตอร์ แถมยังมีคุโระด้วย อะไรกันไม่จริงน่า ฉันคิดว่าสองคนนี้ไม่ได้เรียนซะอีก หรือว่าจะมาสืบคดี

"จ้องฉันทำไม" นัตเตอร์ถาม ก็เขามานั่งใกล้ฉันเลยก็แค่แปลกใจนิดหน่อย

"เปล่า"

"สงสัยว่าฉันจะมาสืบคดีเหรอ" รู้ได้ไงเนี่ย

"เปล่า" โกหกเต็มๆ เลยจ้า

          เราจะได้ไปเข้าค่ายที่ทะเล ที่ไหนก็ไม่รู้แหละฉันไม่ได้ฟังเพราะฉันไม่อยากเข้าค่ายเลยสักนิดเดียว แต่ถ้าไม่ไปก็ถูกตัดคะแนนวิชาภาษาไทยอ่ะ ใจร้ายมาก แล้วฉันจะตั้งใจเรียนเพื่ออะไรยะ มาตัดคะแนนง่ายๆ แบบนี้เดี๋ยวหาหลักฐานไปฟ้องกระทรวงศึกษาฯ ซะให้เข็ด ขู่นักเรียนดีนัก

"ฉันไม่ได้มาสืบคดีหรอกนะ"

"แล้วทำไม"

"เอาไว้จะเล่าให้ฟัง"

          หลายเรื่องแล้วนะที่นัตเตอร์บอกว่าจะเล่าให้ฟังทีหลังแบบนี้ ว่าแต่มีใครมายืนอยู่ข้างหลังครูด้วยอ่ะ อยากรู้จังว่าเขาเป็นใครแต่ครูก็ไม่นอนแนะนำเอาแต่พูดเรื่องเข้าค่ายอยู่ได้ แต่ผู้หญิงคนนั้นเขาก็ยืนนิ่งแล้วจ้องมองมาที่ฉันคนเดียวเลย หรือเป็นเพราะว่าเพื่อนๆ ในห้องไม่มีใครสนใจเขานอกจากฉัน คงจะตื่นเต้นมั้ง (คิดไปเอง)

"เธอมองอะไร" นัตเตอร์ถามฉันแล้วมองตาม

"อะไรกัน"

"ไม่มีอะไรเลยนะ"

"นี่นาย" แสดงว่าฉันเห็นคนเดียวเหรอ

"อะไรของเธอ"

"ช่วงนี้มีใครมาจ้างให้นายสืบคดีอะไรหรือเปล่า"

"ไม่มี"

"อ้าว แล้วคดี...." ที่นายบอกว่าจะเล่าให้ฟังตอนปิดเทอมล่ะยะ

"แต่...ฉันไปเจอข่าวแปลกๆ ก็เลยจะเล่าให้ฟัง อีกอย่างช่วงนี้ฉันก็ว่างมากๆ เลยด้วย ฉันไม่ได้หลอกเธอเลยนะ เอาไว้เย็นนี้ฉันจะเล่าให้ฟัง"

"ย่ะ"

          อ้าว...หายไปไหนแล้ว หลังจากที่พูดเรื่องเข้าค่ายกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แต่ยูมิกับฟางนี่ล่ะสิล้อฉันเรื่องนัตเตอร์ซะฉันอายเลยทีเดียว

          ระหว่างทาง....

"ช่วยด้วย"