23 คดีกับเหล่าผีและนายนักสืบ

          ที่สวนสนุก...

 

          ฉันยืนรอหลายนาทีกว่าดีน่าจะมาถึง เธอเล่าว่านักข่าวคนนั้นชอบปล่อยข่าวมั่วๆ ออกมาถ้าไม่อยากให้เขาปล่อยข่าวแบบนี้ดีน่าเคยให้เงินเขาไปถึงสามหมื่นแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้กับใครไว้บ้าง รู้สึกว่าเป็นคนที่ไม่น่าช่วยสักเท่าไหร่

 

"แต่....คืนที่เขาตายฉันเห็นเขาออกมาจากคอนโดของฉัน"

 

"ที่คอนโด"

 

"ใช่....ถ้าตำรวจตั้งใจสืบก็จะรู้ทันทีเพราะมีหลายคนที่เห็นเขาตอนนั้นเขายังไม่เมาหรอกนะ ยังมีสติดีอยู่มากๆ"

 

"ที่นั่นมีดาราคนอื่นพักอยู่หรือเปล่า"

 

"มี"

 

"...." ฉันยืนเงียบรอคำตอบ

 

"รัต นายแบบคนนั้นนั่นแหละ"

 

"ก็พวกคุณเคยมีข่าวด้วยกันนี่นาฉันไม่น่าถาม"

 

          หลังจากนั้น....

 

          ดีน่ากลับไปทำงาน ส่วนฉันต้องกลับบ้านเพราะแม่โทรตามให้กลับด่วน เนื่องจากวันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่แต่ฉันไม่มีของขวัญเตรียมไว้เลยสักอย่าง

 

          แม่ยืนกล่องอะไรก็ไม่รู้ให้ฉันบอกว่าให้รีบเอาไปคุณปู่....ฉันก็ทำตามแต่โดยดี เมื่อปู่ของฉันเปิดดูเขาชอบมากๆ กลายเป็นว่าตอนนี้ฉันขออะไรก็ได้ทุกอย่างเลย ต้องขอบคุณแม่นะเนี่ย

 

"แม่"

 

"อะไร"

 

"ของข้างในคืออะไรเหรอ"

 

"อยากรู้เหรอ"

 

"มากๆๆๆ" ฉันจากใจพูดเร็วๆๆๆ หลายๆ คำเพื่อนให้รู้ว่าฉันอยากรูมากจริงๆ

 

"ก็แค่กำไลที่เขาชอบนั่นแหละ"

 

 

          หลายวันต่อมา.....

 

"คุโระยังไม่กลับมาอีกเหรอ"

 

"ยัง"

 

"แล้วหาตัวคนร้ายได้หรือยัง"

 

"ยัง"

 

"แล้ว....."

 

"เลิกถามก่อนได้มั้ย...นี่ฉันพาเธอมาแอบถ่ายนายแบบที่ชื่อรัตนะ เขาน่าจะมีหลักฐานอะไรบ้าง หาทางเอากุญแจมาให้ได้เข้าใจมั้ย"

 

"รู้น่า"

 

          แผนนี้ฉันคิดมาทั้งคืนเลยนะยะ...ดูจากหนังประกอบด้วย ตอนที่เขากำลังเดินมาฉันแกล้งทำเป็นเดินชนแล้วก็ถือโอกาสแอบขโมยกุญแจที่ตกลงมาพอดีไปด้วยเลย เนียนมั้ยล่ะ แต่เขาคงคิดว่าเป็นกุญแจห้องฉันมากกว่า

 

          ตอนนี้ฉันกับนัตเตอร์เข้ามาอยู่ในห้องของรัตเรียบร้อย....

 

"ห้องสะอาดมาก"

 

"เป็นอะไรมากมั้ย รีบหาของน่าสงสัยดีกว่า"

 

"แล้วของน่าสงสัยที่นายว่ามันคืออะไรล่ะ"

 

"..."

 

          ฉันก็หาของที่ว่านั้นไปแบบไม่มีจุดหมาย ตอนนี้เจออะไรมันก็น่าสงสัยทั้งหมดนั่นแหละน่า แต่เหมือนจะโชคดีนะที่มีกระเป๋าใบหนึ่งตกลงมาตรงหน้าฉัน พยายามจะเปิดให้ได้แต่ก็มีรหัสปลดล็อกทำให้เปิดดูอะไรไม่ได้เลย ด้วยเหตุนี้จึงเอามาทั้งกระเป๋านี่แหละ

 

"อ้าว....กลับเข้ามาทำไม"

 

"เจ้าของห้องมา" บรรลัยล่ะสิ จะหนีไปหลบทางไหนล่ะแล้วทำไมต้องกลับมาตอนนี้ด้วยเนี่ย

 

          นัตเตอร์ตัดสินใจล็อคห้องเพราะยังไงเขาก็ไม่มีกุญแจ เป็นไปอย่างที่คาดไว้เขาเข้ามาในห้องไม่ได้และดูเหมือนเขาจะลงไปแจ้งพนักงานที่ชั้นล่างทำให้ฉันกับนัตเตอร์หนีออกมาได้อย่างปลอดภัย

 

"รอดไปได้"

 

"แล้วนายจะเปิดกระเป๋าได้ยังไง"

 

"เธอลองถามนักข่าวคนนั้นสิ"

 

"ก็..."

 

"อะไร"

 

"ฉันยังไม่เห็นเขาเลยนะ"

 

          

          หลังจากนั้น.....

 

          ผ่านไปหลายวันแล้วนัตเตอร์ก็ยังเปิดกระเป๋าไม่ได้ อีกอย่างเขาไม่กล้าจ้างให้ใครเป็นคนถอดรหัสนี้ด้วย แต่รหัสนี้จะสื่อถึงอะไรกันแน่ ขณะที่นัตเตอร์กำลังคิดถึงอะไรบางอย่าง อยู่ๆ เขาก็พูดออกมาว่า....

 

"ฉันรู้แล้ว"

 

"เดี๋ยว...นายรู้อะไร" ฉันรีบวิ่งไปตามเขา ยืนดูว่าเขาจะทำอะไร แต่เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อมากๆ เขาเปิดกระเป๋าออกมาได้แล้ว

 

"ได้แล้ว"

 

"นายรู้ได้ยังไง"

 

"ก็ลองเอาอายุของรัตกับวันเกิดของเขามา เขาคงพยายามเปิดกระเป๋านี้แต่คงคิดไม่ถึงว่าจะเจอรหัสที่เกี่ยวกับตัวเองแบบนี้"

 

"แล้วในนั้นมีอะไรบ้าง"

 

"หลักฐานที่บ่งบอกว่าเขามีความสัมพันธ์ลับกับดาราชื่อดัง การยักยอกเงินผู้จัดการ คลิปเสียงที่เขาชอบด่าคนขับรถ"

 

          คนเราเนี่ยดูจากภายนอกไม่ได้จริงๆ หลังจากนั้นไม่นานนัตเตอร์ก็ส่งหลักฐานนั้นกับตำรวจและรัตก็อย่างจับอย่างไม่มีทางเลี่ยง นอกจากจะถูกจับแล้วเขายังถูกผู้จัดการส่วนตัวทิ้ง ถูกสังคมประณาม 

 

          นี่แหละจุดจบของคนเห็นแก่ตัว...

 

"นามิ"

 

"ฟาง"

 

"ฉันมาชวนไปเที่ยวบ้านยายด้วยกัน"

 

"ที่บ้านนั้นเหรอ อยากไปเหมือนกันเดี๋ยวต้องขออนุญาตแม่ก่อน"

 

"จ้า"