Because I love you ให้ฉัน(ขอ)ได้ไหม...หัวใจของเธอ

               คาบแรกของการเปิดเทอม.......
 
          “สวัสดีฮ้า! นักศึกษาที่สวยน้อยกว่าครูทุกๆคน _ _!!
วิชานี้ชื่อวิชา ‘แสวงหาความทุกข์ เอ้ย ความสุขของชีวิต’ ก่อนที่จะเริ่มเรียน ในทุกๆคาบเราจะต้อง
โชว์สเต็ปโดนๆเพื่อใช้ในการทักทายกันทุกครั้งนะ ฮ้า~ เอาล่ะฮ้า ทุกคนพร้อมนะฮ้า ทำตามครูฮ้า”
          ^___^!!
          “น่ารักหนึ่งที (กริ๊ง) น่ารักสองที (กริ๊ง กริ๊ง) น่ารักสามที (กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง)
น่ารักรวมใจ (กริ๊ง กริ๊ง กริ่งกริ่ง กริ๊ง .... กริ๊ง กริ๊ง กริ่งกริ่ง กริ๊ง)“ T_T!!!
          อาจารย์ท่านนี้ She แก่มาก แก่ถึงขั้นปรมาจารย์ของคำว่าแก่ แก่ทุกรูขุมขน แก่จนหัวสั่น
แต่การแต่งตัวของ She สุดจะทนมาก กระซากวัยโลกไม่ลืมเลยจริงๆ
           She เปิดตัวด้วยชุดแม่เสือบุก เริ่มตั้งแต่ผ้าพันคอลายเสือแบบเซ็กซี่ๆ
เสื้อคลุมลายเสือขาดกวิ้นโชว์ความหย่อนคล้อยของเรือนร่าง ถุงน่องลายเสือขาสวมสีเหลือง
และรองเท้าบูทใต้เข่ากำมะหยี่สีดำ ฉันใช้สายตาสแกน She ตั้งแต่หัวจรดเท้า เผ่าผมของ She
ถูกดัดเป็นลอนหยาบๆแห้งเสียเกินการเยียวยาน่าขยะแขยงชะมัด ยิ่งมองฉันก็ชักจะไม่แน่ใจ
แล้วว่าที่นี่มันเป็นห้องเรียนหรือว่าสวนสัตว์เปิดกันแน่ มหา’ลัยมีเปิดโหวดอาจารย์ไหมนะ
          ฉันจะโหวด She ออกไปแต่งตัวแข่งเลดี้กาก้า เผื่อ She จะดังข้ามทวีป T_T
ฉันอยากตะโกนดังๆ ให้ She รู้ไปเลยว่า She เต้นท่าน่ารักได้น่ากลัวมาก น่ารักสุดจะทนหลุดโลก
ไปเลย หน้าฟินได้อารมณ์สมกับที่เป็นแม่เสือบุก คืนนี้ฉันคงต้องนอนฝันร้ายอีกแน่ๆ แต่ที่เลวร้าย
มากไปกว่านั้น ไอ้ที่ กริ๊ง กริ๊ง น่ะนะ นอกจากจะต้องส่งเสียงแอ๊บแบ๊วแล้วยังต้องใช้ความพยายาม
อย่างสูงสุดในการหมุนเอวด้วยท่าที่แสนจะเซ็กซี่ ยั่วยวนใจ กริ๊ง หนึ่งที ต้องหมุนเอวหนึ่งรอบ
          เอาเป็นว่าหมุนเอวตามจำนวนคำว่ากริ๊งนั่นเอง ฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นหมัน
ก็ตอนน่ารักรวมใจนี่แหละ T_T กริ๊งอยู่นั่น กริ๊งจนเอวเคล็ด ทำไมอาจารย์นางนี้จึงได้มีสเต็ป
การทักทายที่สยอง อุบาทขนาดนี้นะ,/// ตายไปเลยฉัน
          พูดไปแล้วฉันว่าจะขอยืมสเต็ปนางไปทักทายมนุษย์ผู้ชายบ้างดีกว่า ฮรี่ๆๆ Y_Y
          “ริริน...” >,<!
           “อืม..” ^_^
          “ฉันว่า ฉันคิดผิดแล้วที่เลือกลงเรียนวิชานี้กะแกอะ-_-!! “
           “ทำไมล่ะ..”^^
          “ชื่อวิชาช่างสวยหรูเหลือเกิน ‘แสวงหาความสุขของชีวิต’ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มเรียนไป 5 นาที
ความทุกข์ก็เริ่มแสวงหาชีวิตฉันแล้ว- -? รู้งี้ ฉันน่าจะเลือกเรียนวิชาที่มีมนุษย์ผู้ชาย
ลงเรียนกันเยอะๆ คงเข้าใจวิธีการแสวงหาความสุขของชีวิตมากกว่านี้ ฮรี่ๆ”
           วิชาเรียนน่าเบื่อแล้วยังไม่พอ ฉันยังต้องมาทรมานสายตาด้วยการมองยัยแก่ทะลุเลนส์
เต้นด้วยท่าน่ารักสุดจะทนอีกน่ะนะ เห็นแล้วปลงตก ความสุขของชีวิตหายไปกับหน้าแก่ๆของ
อาจารย์ทุกวินาที T^T
          “เออน่า! เรียนๆไปเหอะ ฉันได้ยินมาว่าวิชานี้เซฟ A นะ” ^^
          “เหรอ! ( - -)แกอย่ามาหลอกให้ฉันตั้งใจเรียนฟรีๆ ในที่ๆมีผู้ชายน้อยแบบนี้นะ..
สภาพห้องเรียนเต็มไปด้วยผู้หญิงแบบนี้มันบั่นทอนความสุขในชีวิตฉันจริงๆ ไม่มีแรงบันดาลใจ
ในการเรียนเอาซะเลย”Y_Y
          “ย่ะ! เลิกชวนฉันคุยเหอะพริตตี้ >..<! อาจารย์มองใหญ่แล้วนั่นน่ะ” ^^
          อาจารย์แว่นหนา มองทะลุเลนส์มาด้วยสายตาโหดอำมหิต สงสัยว่าความสวยของฉันจะ
เป็นพิษซะแล้วสิ อาจารย์ขา~ หนูเข้าใจในความสวยของตัวเองนะคะ ว่ามันคงไปทำร้ายจิตใจแก่ๆ
ของอาจารย์เข้าละสิ!
           “พริตตี้...” T_T
          ได้ข่าวว่าเมื่อกี้นางบอกให้ฉันหยุดชวนคุย...
           “ฮืมม...~” -..-
          “แกว่าผู้ชายคนนั้นแปลกๆป่ะ” *…* นางมาแนวไหน
          “ไหนคนไหน” - -?
           “คนนั้นไง! หันไปมองตามสายตาฉันนะ”
          >..< (- -!! )( !!- -)(- -!! )( !!- -)#!!#!!
          “ถ้าจำไม่ผิดต้องเป็นผู้ชายคนที่แกไปขอถ่ายรูปด้วยแน่เลย” -..-
          ยัยรินถ้าพูดดังๆแกกลัวดอกพิกุลในปากจะร่วงรึไงย๊ะ แกพูดกับฉันราวกับว่า
กำลังเล่นเกมใบ้คำ ยากแก่การเดาศัพท์เหลือเกิน
          “ริรินหัดพูดดังๆบ้างก็ได้นะ ไม่ต้องกระชิบกระซากขนาดนั้น” Y,Y 
           “คนไหนล่ะ! ผู้ชายที่ฉันขอถ่ายรูปด้วยก็แทบจะทุกคนในมหา’ลัย มิหนำซ้ำยังรวมไปถึง
บอย ปกรณ์ ศร สินชัย ไผ่ พงศธร ม้อน ภิรมไพร บลาๆๆ เพราะฉะนั้นแกช่วยเจาะจงกว่านี้อีกนิด
ได้ป่ะ!! หรือไม่ก็หาอะไรมาอ้างอิงให้มันเสิร์ชง่ายกว่านี้หน่อยเนอะ”
          “ก็คนนั้นไง..คนนั้นน่ะ”
          ยัยริรินพูดพลางทุลักทุเลเอามือชี้ เหมือนกับว่ายัยนี่กำลังกลัวอะไรบางอย่างอยู่ ..
โอ๊ะ!นั่นมันนายหัวฟูหล่อระเบิดนิ><
           “ทำไมอะ! อย่าบอกนะว่าแกสนใจ หยุดนะ หยุดแม้เพียงเสี้ยวความคิด คนนี้ฉันจองแล้ว”
          หุหุ ฉันจองหมดขอให้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพศชาย ฮรี่ๆ วันหลังฉันว่าจะทำป้าย
‘พริตตี้จองแล้ว’ ไว้ใช้คล้องคอผู้ชายที่ฉันเล็งด้วยล่ะ จะได้ไม่มีผู้หญิงหน้าไหนมาขโมยเหยื่อ
ผู้เคราะห์ร้ายของฉันไป ฮิฮิ
           “ป่าว!! แกว่า..เขาดูเหมือนโรคจิตป่ะ”
          โอ้โห้! ริริน ว่าใครเป็นโรคจิตไม่ว่า มาหาว่าหัวฟูหล่อระเบิดของฉันเป็นโรคจิต.
ริรินนะริรินสวยเฉยๆ แต่ตาไม่ถึงเลย หัวฟูหล่อทุกระยะ จะเป็นโรคจิตไปได้ยังไง? มีตาหาใส่
คอนแทคเลนส์ไม่-_-!!
          “นี่แกจะบ้าเหรอริริน.ดูสิไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูดีซะขนาดนั้น เหมือนโรคจิต แกคิดได้ไงหา”
          “ป่าว! ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขาจะมองมาอยู่บ่อยๆ..ฉันว่าเขามองแปลกๆตั้งแต่ก่อนเข้าห้องเรียน
ซะด้วยซ้ำ แกลองสังเกตดูสิ”
           เชอะ!! หลง หลง หลงตัวเอง! นี่แกกำลังจะบอกฉันว่าเขามองแกสินะ เขาอาจจะมองฉัน
ก็ได้ รัศมีความสวยของฉันออกจะปกคลุมพื้นที่ซะ ฉันว่ายัยริรินต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ
ถึงแม้เธอจะสวยกว่าฉันก็เหอะแต่มันก็แค่นิดเดียวเท่านั้นเอง>..<(เหรอ) สวยกว่าฉันมากก็ได้
ขอแก้ตัว ก็แหงล่ะยัยนี่น่ะ สวยเหนือสามัญชนคนธรรมดานางฟ้านางสวรรค์มาเกิด เธอมีดีกรีเป็น
ถึงดาวมหา’ลัยนิ ชิ! แต่ฉันก็เป็นถึงดาวคณะเชียวนะขอบอก
          “ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อหล่อๆอย่างงี้จะเป็นโรตจิตไปได้ยังไง เงียบปากซะ -_-?”
          “...”
           หลังจากที่ฉันกับริรินแสวงหาความสุขของชีวิตด้วยการวิเคราะห์ความเป็นโรคจิตกันอยู่
เนิ่นนาน เจ้เสือบุกแก่ทะลุเลนส์ก็ปล่อยให้เราไปพักทานข้าว สิ้นสุดซะทีกับสามชั่วโมงที่แสน
จะน่าเบื่อ หึหึ แสวงหาความสุขของชีวิตแสวงกันจนเอวเคล็ดเลยทีเดียว >,<! ไวกว่าความคิด
ร่างกายก็พาฉันมาส่งยิ้ม สบตากับอีตาหัวฟูหล่อระเบิดโดยไม่ทันได้ตั้งสติ
เมื่อวิญญาณร้ายบ้าผู้ชายกลายร่าง ไม่มีใครยับยั้งฉันได้(แม้แต่ตัวฉันเอง)Y.Y! นี่ฉันก็ว่าจะไป
ตรวจเช็คร่างกายอยู่เหมือนกัน มันผิดปกติอะไรรึเปล่า ทำไมจึงอยู่นิ่งๆไม่ได้เมื่อเห็นมนุษย์
ผู้ชาย(หล่อ)
          “ตะเอง ตะเองจื่อไรหร่า.. “ ^)(^
          ยัยหน้าหมวยโอเวอร์แอ๊คติ้งเจ้าเก่า พูดเสียงแอบแบ๊วพลางเอานิ้วชี้จิ้มกัน
           “เอ่อ ฟูฟู คับ...”
           “กรี๊ด ๆ...><”
           ยัยหมวยทำท่าขวยเขินใหญ่ ไม่บอกก็รู้ว่ายัยนี่คงบ้าผู้ชายขั้นเทพ นี่ยกเว้นฉันสักคนได้ป่ะT_T
          “ เหมาะนะคะ..”
          ยัยหมวยยิ้มกริ่มยังไม่หุบ พลางบิดตัวไปมาเป็นจังหวะสามซ่าอีกต่างหาก(เวอร์ไป-_-!!)
          “ เอ่อ!-_-^..เหอๆ.. เหมาะอะไรเหรอครับ..”
          ผมพูดพลางเอามือเกาหัวแบบ งงๆ =.=!
          “ชื่อเหมาะกับทรงผมดีนะคะ เข้าก๊าน เข้ากัน ช๊อบชอบคะ ผู้ชายผมฟู....”
           ทำไมจู่ๆผมเกิดรู้สึกว่าบรรยากาศแถวนี้น่ากลัวขึ้นมากะทันหันนะ (-_- )( -_-)!
บรรยากาศวังเวงน่าเสียตัวซะมัด
          “ฟูฟู เถื่อนๆแบบนี้เป๊กเลยอะ ..”
          น่าน! ว่าแล้ว มันต่อได้ พูดอย่างเดียวก็น่ากลัวพอแล้ว นี่เล่นขยิบตาให้ผมทีหนึ่ง
พร้อมกับกัดริมฝีปากทำท่าเซ็กซี่อีกต่างหาก โอ้! เห็นแล้วหมดอารมณ์ 0.0#
           “แห่ๆ คุณนี่ตลกดีนะครับ..”
           ผมแกล้งพูดดีเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้นแหละ..
          “ ขอบคุณที่ชมคะ!. เริ่มชอบฉันแล้วใช่ไหมคะ เขาว่ากันว่าผู้ชายชอบผู้หญิงตลกนิเนอะ ><”
          “ เอ่อ!ว่าแต่เพื่อนคุณคนนั้นชื่ออะไรเหรอครับ” T~T!
           นี่แหละจุดประสงค์ จุดประสงค์ที่แท้จริงในวันนี้ผมต้องการแค่นี้ แต่พอเจอกับยัยหมวย
ปัญญาอ่อนนี่ดันพาผมอ้อมไปถึงดาวอังคาร กว่าจะดึงจุดประสงค์หลักกลับเข้ามาได้!
           “ อ่อ! ที่ยืนสวยน้อยกว่าฉันอยู่นั่นเหรอคะ นางชื่อริริน ส่วนฉันพริตตี้คะ”
ยัยพริตตี้พูดพลางขยับตัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ นั่นไงไวไฟจริงผู้หญิงคนนี้!
          “เอ่อ!!แห่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
           ยัยนี่น่าสยดสยองน่ากลัวกว่า จูออน หนังสยองขวัญของญี่ปุ่นซะอีก
          “ ฮรี่ๆ เช่นกันคะ”
          “อ่อ!!ถ้าจะสะดวกและใกล้ชิดกันมากกว่านี้เรียกว่า ‘ตี้’ ก็ได้นะคะ กลัวว่ามันจะเกิดช่องว่าง
ระหว่างเรา”
           “แฮ่ๆ ใกล้ๆกับปี้เลยนะครับ”
           ผมว่าผมควรรีบหนีออกจากบรรยากาศแบบนี้นะ อยู่ใกล้ยัยหมวยนี่แล้วซักไม่มั่นใจว่า
จะครองจิ้นอันบริสุทธิ์ไว้ได้นานซักแค่ไหน ขืนอยู่นานกว่านี้มีอันต้องเสียจิ้นน้อยๆให้ยัยนี่แน่นอน
ฟันธง!
          “ฮื้มม! ตะกี๊ว่าไงนะคะ อะไรจิ้นๆ นะ”
           “ ปะ.. ปะ.. เปล่านี่คับยังไม่ว่าไง ครับ ผมแค่คิดเท่านั้นเอง แค่คิด ครับแค่คิด ยังไม่ได้พูด
อะไรเลย ”
          “ อ่อ! งั้นก็แล้วไปคะ”^^
          “เอ่อ.. งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
          “ ไปแล้วเหรอคะ ไปเร็วจัง น่าจะยืนหล่ออยู่นี่นานๆหน่อยเนอะ คนอะไรไม่รู้หล๊อ หล่อ
หล่อระเบิดโลกไปเลยอะ(เยิ้มเชียว=น้ำลาย)”
          เอาลิ้นเลียปากด้วย โอ๊ยขนหัวลุก ยัยนี่เป็นปอบหรือเปล่านะ อาหารโปรดคงเป็นตับผู้ชาย
คิดแล้วสยิวว
          “อะ..ครับ”
          รีบเผ่นเป็นดีที่สุดแล้วแกไอ้วอล เสียวกลัวเสียตับ ><!
          “อ่อ!เดี๋ยวคะก่อนไปทำอะไรเพื่อพริตตี้สักอย่างได้ไหมคะ”
          อย่านะ...><
          “ทำอะไรครับ...”
          “เอาโทรศัพท์ฟูฟูมาให้ฉันสิคะ”
           “เอาไปทำไมอะครับ”
          “จุ๊ๆ ไม่ต้องตื่นเต้นและไม่ต้องตกใจอะไรทั้งนั้นนะคะ รอแปบ เดี๋ยวก็รู้” T___T!!!#
          “ดีใจด้วยนะคะ คุณคือผู้โชคดีได้รับเบอร์โทร พริตตี๊ไป เบอร์ที่โทรออกตะกี้ คือเบอร์พริตตี๊
เองยินดีด้วยนะคะ” (_ _#)
           “ก้มหน้าหาฝา อิชิตันเหรอคะ? ของดีอย่างงี้ อิชิตันก็ไม่มีแจกหรอกคะ ขอแสดงความยินดี
อีกครั้งนะคะ”
          “...”
          “อ๋อ! อย่าพึงไปคะ ยังมีอีก”><
          “หา! ยังมีอีกเหรอครับ” T.T^
           “อ่ะนี่ …”
          “อะไรครับ...”
           “ รับกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนี้ไปนะคะ ข้อความในกระดาษคือชื่อเฟส ของพริตตี้เองแอด
มานะคะ เผื่อฟูฟูอยากเข้าไปดูรูปหรือเซฟรูปสวยๆของพริตตี้ไว้เป็นภาพพักหน้าจอ” T^T
           “และสิ่งสำคัญที่สุด 424/2 หอพักเพอร์เฟคเกิร์ล เข้ามาทางประตูหน้ามหา’ลัยจากนั้น
เจอไฟแดงเลี้ยวซ้าย ขับตรงมาจะเจอฮาร์ดคอร์ผับ หอพักของพรี๊ตตี้อยู่ฝั่งตรงข้าม เจอกันที่ห้องนะ
คะจะเปิดประตูรอ” ^__^ ยิ้มสยองตายสองศพ ผมไม่น่าเกิดมาเจอยัยนี่เลย หรือไม่ก็น่าจะตายไป
ตั้งแต่ตอนตกรถซะ ชีวิตจะได้ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนี้ T_T+#
           “ แฮๆ บายครับ “
           ไปหละ หวังว่าเราคงจะไม่ได้พบกันอีก +…+
           “ บายคะหวังว่าจะได้เจอกันอีกในไม่ช้านะคะ ช๊อบชอบคะผู้ชายผมฟู ^^” T_T ฟูฟูของ
ฉันทำไมถึงได้มองนางริรินตาไม่กระพริบเลยนะ สงสัยฟูจะชอบนางเข้าแล้ว อย่านะฟูฟู หน้าฟูออก
หล่อเกาหลีทำไมฟูถึงได้ตาไม่ถึ้ง ไม่ถึง มองข้ามพริตตี้ไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ หรือว่าพริตตี้ยังตลก
ไม่พอ ไม่ได้ล่ะจะต้องไปอัพเวลมาใหม่ พริตตี้ว่าริรินน่ะไม่สนฟูฟูหรอกนะ แฟนนางหล่อเพอร์เฟค
แถมรักกันมากๆเลยด้วย อกหักมาเมื่อไหร่เดี๋ยวพริตตี้ดามใจให้นะฟูฟู ฮรี่ๆ น่ารักน่ากิน! ~ไปเที่ยวกันไหม.. จะไปก็รีบไป...........~
          “พริ๊ตตี้แกไปจองที่นั่งโรงอาหารไว้นะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บ”
          “อืมม! รีบไปรีบมานะอย่าได้ไปฉุดผู้ชายล่ะ ..”
          ฉุนๆ ฉันกำลังฉุนคนสวย แหมยืนอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรก็ได้หัวใจชายที่ฉันหมายปอง
ไปซะแระ ชิ! รมณ์เสีย
           “ยัยบ้านี่...”
          พริตตี้นะพริตตี้คิดเรื่องอื่นไม่เป็นบ้างเลยหรือไง เฮ้อ!! ขวับ!! ขวับ!! เอ๊ะไม่รู้ว่าฉันคิด
ระแวงมากไปรึเปล่านะ อยู่ๆฉันก็รู้สึกว่าเหมือนมีสายตาใครบางคนจับจ้องฉันอยู่ตลอดเวลา
และเหมือนกับว่ามีบางคนกำลังเดินตามฉันมา ขวับ!! ฉันรวบรวมความกล้าหันกลับไปมองเส้นทาง
ที่ตัวเองเดินผ่านมาอยู่ครู่ใหญ่แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติเลยสักนิด นี่ฉันคิดมากเกินไปรึเปล่าคงไม่มี
อะไรหรอกมั้ง อ้า นั่นถึงห้องน้ำสักที ที่นี่มีผู้คนเข้าออกเยอะแยะคงไม่มีอะไรน่ากลัวแล้วล่ะ
          ทันทีที่ผมทุรนทุรายทุลักทุเลปลีกตัวออกมาจากยัยพริตตี้ได้ ผมยังไม่ละ
ความพยายามที่จะเข้าใกล้ริริน ผมสะกดรอยตามเธอและเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัว
เนิ่นนานเหลือเกินที่ฉันไม่เจอเธอ นานเหลือเกิน ฉันจะใช้ทุกวินาทีต่อจากนี้ไปทดแทนช่วงเวลา
ที่ผ่านมาทั้งหมด ทุกวินาทีต่อจากนี้เป็นวินาทีที่ฉันอยากจะใช้เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆเธอนะริน
ถึงแม้ฉันจะรู้ดีว่าสำหรับเธอ คงไม่มีวันยอมรับคนอย่างฉัน แม้เพียงเศษใจก็คงไม่มี
           แต่..ฉันเองก็ไม่อาจทนเห็นเธอรักกับใครต่อไปได้อีก รินทำไมเธอถึงได้มีอิทธิพลต่อใจ
ฉันมากมายขนาดนี้นะ เธอเคยรู้อะไรบ้างไหม..ที่ผ่านมาฉันต้องทนปวดร้าวเท่าไหร่ ทรมานแค่ไหน
กับการที่ต้องข่มใจให้หยุดคิดถึงเธอ มันไม่ง่ายเลย รินฉันก้าวเท้าออกไปให้ไกลเธอแล้ว
แต่เธอรู้ไหมยิ่งฉันก้าวเท้าออกไปไกลมากมายสักเพียงใด ความเจ็บปวดที่ฝั่งอยู่ในใจมันก็ยิ่งชัดขึ้น
ความรู้สึกนั้นมันไม่เคยจางหายไปไหนเลย
          เธอรู้ไหม..ว่าไอ้ที่ฉันพยายามอยู่ทุกวันกับการสั่งใจให้ลืมเธอนั้นมันเจ็บ! มันทรมาน!!
มากกว่าการที่ฉันอยู่อย่างคนไม่มีความหวังใดๆสะอีก...สักครั้งได้ไหมริน สักครั้งที่เธอจะหันมามอง
คนอย่างฉัน!!
          “ช่วยด้วยคะช่วยด้วย โจรคะ โจร โจรโรคจิตกระชากชุดชั้นในค่า~....”
           ห๊า# ว่าไงนะ โจรโรคจิตกระชากชุดชั้นใน โจรประเภทนี้มีด้วยงั้นเหรอ โจรมันจะกระชาก
ออกมาด้วยท่าไหนพูดผิดพูดใหม่ได้นะเจ้ ถ้าเป็นโจรขโมยชุดชั้นในอันนี้ผมเคยเป็น เอ้ย!
เคยได้ยิน แต่ไอ้ที่เจ้ว่าโจรกระซากชุดชั้นในนิผมมืดแปดด้านเลยจริงๆ ล้อเล่นป่าว อ้าวเห้ย!
อะไรวะนั่น โจรมันวิ่งมาทางนี้นิหว่า เหมือนมันจะพยายามส่งซิกอะไรบางอย่างกับผมอยู่
           “ว่าไงวะโจร นี่นายมาพอดีเลย ฉันกำลังอยากรู้เหมือนกันว่านายฉุดกระซากชุดชั้นใน
ยังไงวะ คนแรกของโลกเลยรึเปล่าที่ทำอาชีพนี้ ฉันขอลายเซ็นต์ผู้บุกเบิกหน่อย นับถือนายจริงๆ
แจ่มมากเลยเพื่อนยาก โจรกระซากชุดชั้นใน T_T”
          -/_/-!!
           หน้าโจร
          “ดีเลย ไหนนายลองสาธิตสิ ทำให้ฉันเห็นภาพการฉุดกระซากชัดๆกว่านี้หน่อยได้ปะ “
          -_- “//^//”
          ดูเหมือนว่าโจรโรคจิตกำลังทำหน้าครุ่นคิดเรื่องอะไรบางอย่าง เหมือนกับว่ามันจะซับซ้อน
น่าดู แน่นอนล่ะการกระซากชุดชั้นในมันเป็นเรื่องซับซ้อนมากขนาดคนหล่อๆฉลาดๆแบบฉันยัง
จินตนาการไม่ออกเลยนินะ
           “รับไปซะ..#” #_#@$*//R -_-??^>> Y*Y>>T__T###
          ชัดเจน! แจ่มมากเพื่อนยาก เป็นการสาธิตที่เห็นภาพได้รวดเร็วและเข้าใจง่ายมากที่สุด
นายเล่นเอาชุดชั้นในมายัดใส่มือฉันนี่นะ กลับมาเอาคืนไปเถอะที่รัก ฉันรู้ว่านายต้องใช้ความ
พยายามอย่างมากในการฉุดกระซากมา ตอนนี้ชุดชั้นในระโยงระยางเต็มมือผมไปหมด นุ่มๆลื่นๆแบบ
นี้เก็บเอาไปไว้ใช้แทนแชมพูเลยดีไหม
          “เอ้าเร่เข้ามาครับเร่เข้ามา พี่น้องท่านไหนอยากได้ชุดชั้นในไว้ใช้ ของดีมีน้อยชุดชั้นในครับ
ชุดชั้นใน ชุดชั้นในหยุบละสิบ อุ๊บบ..><”
           พูดอะไรออกปายย แหม!! คุณโจรนายช่างมีบุญคุญกับฉันมากจริงๆ ฉันซึ้งน้ำใจมาก
นี่นายกำลังมอบสิ่งที่ดีและมีค่ามากที่สุดในชีวิตนายให้กับฉันเชียวนะ ไม่คิดจะกลับมาเอาจริงๆ
น่ะเหรอ ชีวิตฉันทำไมมันถึงได้ซวยซ้ำ ซวยซ้อนขนาดนี้ จะทำยังไงต่อไปดี มึนตึบ หลอดเลือดใน
สมองตีบตันกระทันหัน เอาไงดีวะเมื่อได้รับรางวัลอันแสนล้ำค่าแล้วจะยืนเผชิญหน้ารอรับชะตากรรม
หรือวิ่งหนีเอาตัวรอด เอาล่ะต้องวิ่งสิ วิ่ง วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้อย่าให้ใครมาแย่งชุดชั้นในอัน
ทรงคุณค่าในมือเราไปได้ อ๊าก!!
          “หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ....”
          นั่นไง
          “ตอนนี้ทางเราได้ล้อมคุณไว้หมดแล้ว..”
           ช้าไปไหมเธอ ช้าไปไหมครับคุณตำรวจ โจรตัวจริงมันทิ้งผมไปแล้ว เรื่องมันเศร้ามากT*T
           “วางของกลางในมือลงซะดีๆ....”
           โถ่!! คุณตำรวจคร๊าบผมไม่คิดอยากจะถือไว้ในครอบครองเลยจริงๆ...
สาบานให้ฟ้าผ่าหอยเชอรี่
          “อย่าให้ต้องใช้กำลัง เตือนอีกทีอย่าให้ต้องได้ใช้กำลัง..เข้าใจ๋!”
           ได้มาครบตามที่คิด โหด! โฉด! เลว! มหาชั่ว! แถมยังมีดีกรีเป็นมือวางอันดับหนึ่งในการ
ฉุดกระซากชุดชั้นใน สุดๆ มาครบเซ็ต ดังแน่ๆ ดังระเบิด ต่อจากนี้ไปจะกล้าเดินออกจากบ้านไหม?
แกจะดังเกินไปไหมไอ้วอล ดังพร้อมกับดับชีวิตตัวเองไปพร้อมๆกัน นี่ทำกรรมอะไรมาวะ!
          “ เอ่อคือว่า..”
           “หุบปากแล้ววางของกลางลงซะดีๆ..”
           “มะ มะ มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะครับ..โปรดเข้าใจ”
            “เงียบปากซะ!! ไม่ใช่อย่างที่เห็น กร๊ากก ๆ ฮะฮะฮ่าๆ ฮ่าๆ หะ หะ หึก หึก อึก อึก
(ตายไปซะ)หลักฐานคามือยังมาบอกว่าไม่ใช่อย่างที่เห็น แล้วมันจะเป็นยังไงหรือพ่อคู๊ณ
วางลงซะ ไม่ต้องมาเสียดงเสียดายนะ จากนั้นยกมือขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจช่วยค้นตัวด้วย
มีอาวุธไหม..ที่สำคัญมันอาจเอาชุดชั้นในไปซุกไว้ที่ไหนสักแห่งต้องค้นตัวให้ดีๆ
กระเป๋าเสื้อ กระเป๋ากางเกง กระเป๋าเงิน มีซุกไว้บ้างไหมค้นให้ดี!!”
  (ซุกในกระเป๋าเงินนี่นะ คิดมากเกินไปรึเปล่าคุณตำรวจ)