Because I love you ให้ฉัน(ขอ)ได้ไหม...หัวใจของเธอ

               คาบแรกของการเปิดเทอม.......

 

          “สวัสดีฮ้า! นักศึกษาที่สวยน้อยกว่าครูทุกๆคน _ _!!

วิชานี้ชื่อวิชา ‘แสวงหาความทุกข์ เอ้ย ความสุขของชีวิต’ ก่อนที่จะเริ่มเรียน ในทุกๆคาบเราจะต้อง

โชว์สเต็ปโดนๆเพื่อใช้ในการทักทายกันทุกครั้งนะ ฮ้า~ เอาล่ะฮ้า ทุกคนพร้อมนะฮ้า ทำตามครูฮ้า”

          ^___^!!

          “น่ารักหนึ่งที (กริ๊ง) น่ารักสองที (กริ๊ง กริ๊ง) น่ารักสามที (กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง)

น่ารักรวมใจ (กริ๊ง กริ๊ง กริ่งกริ่ง กริ๊ง .... กริ๊ง กริ๊ง กริ่งกริ่ง กริ๊ง)“ T_T!!!

          อาจารย์ท่านนี้ She แก่มาก แก่ถึงขั้นปรมาจารย์ของคำว่าแก่ แก่ทุกรูขุมขน แก่จนหัวสั่น

แต่การแต่งตัวของ She สุดจะทนมาก กระซากวัยโลกไม่ลืมเลยจริงๆ

           She เปิดตัวด้วยชุดแม่เสือบุก เริ่มตั้งแต่ผ้าพันคอลายเสือแบบเซ็กซี่ๆ

เสื้อคลุมลายเสือขาดกวิ้นโชว์ความหย่อนคล้อยของเรือนร่าง ถุงน่องลายเสือขาสวมสีเหลือง

และรองเท้าบูทใต้เข่ากำมะหยี่สีดำ ฉันใช้สายตาสแกน She ตั้งแต่หัวจรดเท้า เผ่าผมของ She

ถูกดัดเป็นลอนหยาบๆแห้งเสียเกินการเยียวยาน่าขยะแขยงชะมัด ยิ่งมองฉันก็ชักจะไม่แน่ใจ

แล้วว่าที่นี่มันเป็นห้องเรียนหรือว่าสวนสัตว์เปิดกันแน่ มหา’ลัยมีเปิดโหวดอาจารย์ไหมนะ

          ฉันจะโหวด She ออกไปแต่งตัวแข่งเลดี้กาก้า เผื่อ She จะดังข้ามทวีป T_T

ฉันอยากตะโกนดังๆ ให้ She รู้ไปเลยว่า She เต้นท่าน่ารักได้น่ากลัวมาก น่ารักสุดจะทนหลุดโลก

ไปเลย หน้าฟินได้อารมณ์สมกับที่เป็นแม่เสือบุก คืนนี้ฉันคงต้องนอนฝันร้ายอีกแน่ๆ แต่ที่เลวร้าย

มากไปกว่านั้น ไอ้ที่ กริ๊ง กริ๊ง น่ะนะ นอกจากจะต้องส่งเสียงแอ๊บแบ๊วแล้วยังต้องใช้ความพยายาม

อย่างสูงสุดในการหมุนเอวด้วยท่าที่แสนจะเซ็กซี่ ยั่วยวนใจ กริ๊ง หนึ่งที ต้องหมุนเอวหนึ่งรอบ

          เอาเป็นว่าหมุนเอวตามจำนวนคำว่ากริ๊งนั่นเอง ฉันกลัวว่าตัวเองจะเป็นหมัน

ก็ตอนน่ารักรวมใจนี่แหละ T_T กริ๊งอยู่นั่น กริ๊งจนเอวเคล็ด ทำไมอาจารย์นางนี้จึงได้มีสเต็ป

การทักทายที่สยอง อุบาทขนาดนี้นะ,/// ตายไปเลยฉัน

          พูดไปแล้วฉันว่าจะขอยืมสเต็ปนางไปทักทายมนุษย์ผู้ชายบ้างดีกว่า ฮรี่ๆๆ Y_Y

          “ริริน...” >,<!

           “อืม..” ^_^

          “ฉันว่า ฉันคิดผิดแล้วที่เลือกลงเรียนวิชานี้กะแกอะ-_-!! “

           “ทำไมล่ะ..”^^

          “ชื่อวิชาช่างสวยหรูเหลือเกิน ‘แสวงหาความสุขของชีวิต’ นี่ขนาดเพิ่งเริ่มเรียนไป 5 นาที

ความทุกข์ก็เริ่มแสวงหาชีวิตฉันแล้ว- -? รู้งี้ ฉันน่าจะเลือกเรียนวิชาที่มีมนุษย์ผู้ชาย

ลงเรียนกันเยอะๆ คงเข้าใจวิธีการแสวงหาความสุขของชีวิตมากกว่านี้ ฮรี่ๆ”

           วิชาเรียนน่าเบื่อแล้วยังไม่พอ ฉันยังต้องมาทรมานสายตาด้วยการมองยัยแก่ทะลุเลนส์

เต้นด้วยท่าน่ารักสุดจะทนอีกน่ะนะ เห็นแล้วปลงตก ความสุขของชีวิตหายไปกับหน้าแก่ๆของ

อาจารย์ทุกวินาที T^T

          “เออน่า! เรียนๆไปเหอะ ฉันได้ยินมาว่าวิชานี้เซฟ A นะ” ^^

          “เหรอ! ( - -)แกอย่ามาหลอกให้ฉันตั้งใจเรียนฟรีๆ ในที่ๆมีผู้ชายน้อยแบบนี้นะ..

สภาพห้องเรียนเต็มไปด้วยผู้หญิงแบบนี้มันบั่นทอนความสุขในชีวิตฉันจริงๆ ไม่มีแรงบันดาลใจ

ในการเรียนเอาซะเลย”Y_Y

          “ย่ะ! เลิกชวนฉันคุยเหอะพริตตี้ >..<! อาจารย์มองใหญ่แล้วนั่นน่ะ” ^^

          อาจารย์แว่นหนา มองทะลุเลนส์มาด้วยสายตาโหดอำมหิต สงสัยว่าความสวยของฉันจะ

เป็นพิษซะแล้วสิ อาจารย์ขา~ หนูเข้าใจในความสวยของตัวเองนะคะ ว่ามันคงไปทำร้ายจิตใจแก่ๆ

ของอาจารย์เข้าละสิ!

           “พริตตี้...” T_T

          ได้ข่าวว่าเมื่อกี้นางบอกให้ฉันหยุดชวนคุย...

           “ฮืมม...~” -..-

          “แกว่าผู้ชายคนนั้นแปลกๆป่ะ” *…* นางมาแนวไหน

          “ไหนคนไหน” - -?

           “คนนั้นไง! หันไปมองตามสายตาฉันนะ”

          >..< (- -!! )( !!- -)(- -!! )( !!- -)#!!#!!

          “ถ้าจำไม่ผิดต้องเป็นผู้ชายคนที่แกไปขอถ่ายรูปด้วยแน่เลย” -..-

          ยัยรินถ้าพูดดังๆแกกลัวดอกพิกุลในปากจะร่วงรึไงย๊ะ แกพูดกับฉันราวกับว่า

กำลังเล่นเกมใบ้คำ ยากแก่การเดาศัพท์เหลือเกิน

          “ริรินหัดพูดดังๆบ้างก็ได้นะ ไม่ต้องกระชิบกระซากขนาดนั้น” Y,Y 

           “คนไหนล่ะ! ผู้ชายที่ฉันขอถ่ายรูปด้วยก็แทบจะทุกคนในมหา’ลัย มิหนำซ้ำยังรวมไปถึง

บอย ปกรณ์ ศร สินชัย ไผ่ พงศธร ม้อน ภิรมไพร บลาๆๆ เพราะฉะนั้นแกช่วยเจาะจงกว่านี้อีกนิด

ได้ป่ะ!! หรือไม่ก็หาอะไรมาอ้างอิงให้มันเสิร์ชง่ายกว่านี้หน่อยเนอะ”

          “ก็คนนั้นไง..คนนั้นน่ะ”

          ยัยริรินพูดพลางทุลักทุเลเอามือชี้ เหมือนกับว่ายัยนี่กำลังกลัวอะไรบางอย่างอยู่ ..

โอ๊ะ!นั่นมันนายหัวฟูหล่อระเบิดนิ><

           “ทำไมอะ! อย่าบอกนะว่าแกสนใจ หยุดนะ หยุดแม้เพียงเสี้ยวความคิด คนนี้ฉันจองแล้ว”

          หุหุ ฉันจองหมดขอให้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพศชาย ฮรี่ๆ วันหลังฉันว่าจะทำป้าย

‘พริตตี้จองแล้ว’ ไว้ใช้คล้องคอผู้ชายที่ฉันเล็งด้วยล่ะ จะได้ไม่มีผู้หญิงหน้าไหนมาขโมยเหยื่อ

ผู้เคราะห์ร้ายของฉันไป ฮิฮิ

           “ป่าว!! แกว่า..เขาดูเหมือนโรคจิตป่ะ”

          โอ้โห้! ริริน ว่าใครเป็นโรคจิตไม่ว่า มาหาว่าหัวฟูหล่อระเบิดของฉันเป็นโรคจิต.

ริรินนะริรินสวยเฉยๆ แต่ตาไม่ถึงเลย หัวฟูหล่อทุกระยะ จะเป็นโรคจิตไปได้ยังไง? มีตาหาใส่

คอนแทคเลนส์ไม่-_-!!

          “นี่แกจะบ้าเหรอริริน.ดูสิไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูดีซะขนาดนั้น เหมือนโรคจิต แกคิดได้ไงหา”

          “ป่าว! ฉันก็แค่รู้สึกว่าเขาจะมองมาอยู่บ่อยๆ..ฉันว่าเขามองแปลกๆตั้งแต่ก่อนเข้าห้องเรียน

ซะด้วยซ้ำ แกลองสังเกตดูสิ”

           เชอะ!! หลง หลง หลงตัวเอง! นี่แกกำลังจะบอกฉันว่าเขามองแกสินะ เขาอาจจะมองฉัน

ก็ได้ รัศมีความสวยของฉันออกจะปกคลุมพื้นที่ซะ ฉันว่ายัยริรินต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ

ถึงแม้เธอจะสวยกว่าฉันก็เหอะแต่มันก็แค่นิดเดียวเท่านั้นเอง>..<(เหรอ) สวยกว่าฉันมากก็ได้

ขอแก้ตัว ก็แหงล่ะยัยนี่น่ะ สวยเหนือสามัญชนคนธรรมดานางฟ้านางสวรรค์มาเกิด เธอมีดีกรีเป็น

ถึงดาวมหา’ลัยนิ ชิ! แต่ฉันก็เป็นถึงดาวคณะเชียวนะขอบอก

          “ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อหล่อๆอย่างงี้จะเป็นโรตจิตไปได้ยังไง เงียบปากซะ -_-?”

          “...”

           หลังจากที่ฉันกับริรินแสวงหาความสุขของชีวิตด้วยการวิเคราะห์ความเป็นโรคจิตกันอยู่

เนิ่นนาน เจ้เสือบุกแก่ทะลุเลนส์ก็ปล่อยให้เราไปพักทานข้าว สิ้นสุดซะทีกับสามชั่วโมงที่แสน

จะน่าเบื่อ หึหึ แสวงหาความสุขของชีวิตแสวงกันจนเอวเคล็ดเลยทีเดียว >,<! ไวกว่าความคิด

ร่างกายก็พาฉันมาส่งยิ้ม สบตากับอีตาหัวฟูหล่อระเบิดโดยไม่ทันได้ตั้งสติ

เมื่อวิญญาณร้ายบ้าผู้ชายกลายร่าง ไม่มีใครยับยั้งฉันได้(แม้แต่ตัวฉันเอง)Y.Y! นี่ฉันก็ว่าจะไป

ตรวจเช็คร่างกายอยู่เหมือนกัน มันผิดปกติอะไรรึเปล่า ทำไมจึงอยู่นิ่งๆไม่ได้เมื่อเห็นมนุษย์

ผู้ชาย(หล่อ)

          “ตะเอง ตะเองจื่อไรหร่า.. “ ^)(^

          ยัยหน้าหมวยโอเวอร์แอ๊คติ้งเจ้าเก่า พูดเสียงแอบแบ๊วพลางเอานิ้วชี้จิ้มกัน

           “เอ่อ ฟูฟู คับ...”

           “กรี๊ด ๆ...><”

           ยัยหมวยทำท่าขวยเขินใหญ่ ไม่บอกก็รู้ว่ายัยนี่คงบ้าผู้ชายขั้นเทพ นี่ยกเว้นฉันสักคนได้ป่ะT_T

          “ เหมาะนะคะ..”

          ยัยหมวยยิ้มกริ่มยังไม่หุบ พลางบิดตัวไปมาเป็นจังหวะสามซ่าอีกต่างหาก(เวอร์ไป-_-!!)

          “ เอ่อ!-_-^..เหอๆ.. เหมาะอะไรเหรอครับ..”

          ผมพูดพลางเอามือเกาหัวแบบ งงๆ =.=!

          “ชื่อเหมาะกับทรงผมดีนะคะ เข้าก๊าน เข้ากัน ช๊อบชอบคะ ผู้ชายผมฟู....”

           ทำไมจู่ๆผมเกิดรู้สึกว่าบรรยากาศแถวนี้น่ากลัวขึ้นมากะทันหันนะ (-_- )( -_-)!

บรรยากาศวังเวงน่าเสียตัวซะมัด

          “ฟูฟู เถื่อนๆแบบนี้เป๊กเลยอะ ..”

          น่าน! ว่าแล้ว มันต่อได้ พูดอย่างเดียวก็น่ากลัวพอแล้ว นี่เล่นขยิบตาให้ผมทีหนึ่ง

พร้อมกับกัดริมฝีปากทำท่าเซ็กซี่อีกต่างหาก โอ้! เห็นแล้วหมดอารมณ์ 0.0#

           “แห่ๆ คุณนี่ตลกดีนะครับ..”

           ผมแกล้งพูดดีเพื่อเอาตัวรอดเท่านั้นแหละ..

          “ ขอบคุณที่ชมคะ!. เริ่มชอบฉันแล้วใช่ไหมคะ เขาว่ากันว่าผู้ชายชอบผู้หญิงตลกนิเนอะ ><”

          “ เอ่อ!ว่าแต่เพื่อนคุณคนนั้นชื่ออะไรเหรอครับ” T~T!

           นี่แหละจุดประสงค์ จุดประสงค์ที่แท้จริงในวันนี้ผมต้องการแค่นี้ แต่พอเจอกับยัยหมวย

ปัญญาอ่อนนี่ดันพาผมอ้อมไปถึงดาวอังคาร กว่าจะดึงจุดประสงค์หลักกลับเข้ามาได้!

           “ อ่อ! ที่ยืนสวยน้อยกว่าฉันอยู่นั่นเหรอคะ นางชื่อริริน ส่วนฉันพริตตี้คะ”

ยัยพริตตี้พูดพลางขยับตัวเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ นั่นไงไวไฟจริงผู้หญิงคนนี้!

          “เอ่อ!!แห่ๆ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

           ยัยนี่น่าสยดสยองน่ากลัวกว่า จูออน หนังสยองขวัญของญี่ปุ่นซะอีก

          “ ฮรี่ๆ เช่นกันคะ”

          “อ่อ!!ถ้าจะสะดวกและใกล้ชิดกันมากกว่านี้เรียกว่า ‘ตี้’ ก็ได้นะคะ กลัวว่ามันจะเกิดช่องว่าง

ระหว่างเรา”

           “แฮ่ๆ ใกล้ๆกับปี้เลยนะครับ”

           ผมว่าผมควรรีบหนีออกจากบรรยากาศแบบนี้นะ อยู่ใกล้ยัยหมวยนี่แล้วซักไม่มั่นใจว่า

จะครองจิ้นอันบริสุทธิ์ไว้ได้นานซักแค่ไหน ขืนอยู่นานกว่านี้มีอันต้องเสียจิ้นน้อยๆให้ยัยนี่แน่นอน

ฟันธง!

          “ฮื้มม! ตะกี๊ว่าไงนะคะ อะไรจิ้นๆ นะ”

           “ ปะ.. ปะ.. เปล่านี่คับยังไม่ว่าไง ครับ ผมแค่คิดเท่านั้นเอง แค่คิด ครับแค่คิด ยังไม่ได้พูด

อะไรเลย ”

          “ อ่อ! งั้นก็แล้วไปคะ”^^

          “เอ่อ.. งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

          “ ไปแล้วเหรอคะ ไปเร็วจัง น่าจะยืนหล่ออยู่นี่นานๆหน่อยเนอะ คนอะไรไม่รู้หล๊อ หล่อ

หล่อระเบิดโลกไปเลยอะ(เยิ้มเชียว=น้ำลาย)”

          เอาลิ้นเลียปากด้วย โอ๊ยขนหัวลุก ยัยนี่เป็นปอบหรือเปล่านะ อาหารโปรดคงเป็นตับผู้ชาย

คิดแล้วสยิวว

          “อะ..ครับ”

          รีบเผ่นเป็นดีที่สุดแล้วแกไอ้วอล เสียวกลัวเสียตับ ><!

          “อ่อ!เดี๋ยวคะก่อนไปทำอะไรเพื่อพริตตี้สักอย่างได้ไหมคะ”

          อย่านะ...><

          “ทำอะไรครับ...”

          “เอาโทรศัพท์ฟูฟูมาให้ฉันสิคะ”

           “เอาไปทำไมอะครับ”

          “จุ๊ๆ ไม่ต้องตื่นเต้นและไม่ต้องตกใจอะไรทั้งนั้นนะคะ รอแปบ เดี๋ยวก็รู้” T___T!!!#

          “ดีใจด้วยนะคะ คุณคือผู้โชคดีได้รับเบอร์โทร พริตตี๊ไป เบอร์ที่โทรออกตะกี้ คือเบอร์พริตตี๊

เองยินดีด้วยนะคะ” (_ _#)

           “ก้มหน้าหาฝา อิชิตันเหรอคะ? ของดีอย่างงี้ อิชิตันก็ไม่มีแจกหรอกคะ ขอแสดงความยินดี

อีกครั้งนะคะ”

          “...”

          “อ๋อ! อย่าพึงไปคะ ยังมีอีก”><

          “หา! ยังมีอีกเหรอครับ” T.T^

           “อ่ะนี่ …”

          “อะไรครับ...”

           “ รับกระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนี้ไปนะคะ ข้อความในกระดาษคือชื่อเฟส ของพริตตี้เองแอด

มานะคะ เผื่อฟูฟูอยากเข้าไปดูรูปหรือเซฟรูปสวยๆของพริตตี้ไว้เป็นภาพพักหน้าจอ” T^T

           “และสิ่งสำคัญที่สุด 424/2 หอพักเพอร์เฟคเกิร์ล เข้ามาทางประตูหน้ามหา’ลัยจากนั้น

เจอไฟแดงเลี้ยวซ้าย ขับตรงมาจะเจอฮาร์ดคอร์ผับ หอพักของพรี๊ตตี้อยู่ฝั่งตรงข้าม เจอกันที่ห้องนะ

คะจะเปิดประตูรอ” ^__^ ยิ้มสยองตายสองศพ ผมไม่น่าเกิดมาเจอยัยนี่เลย หรือไม่ก็น่าจะตายไป

ตั้งแต่ตอนตกรถซะ ชีวิตจะได้ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนี้ T_T+#

           “ แฮๆ บายครับ “

           ไปหละ หวังว่าเราคงจะไม่ได้พบกันอีก +…+

           “ บายคะหวังว่าจะได้เจอกันอีกในไม่ช้านะคะ ช๊อบชอบคะผู้ชายผมฟู ^^” T_T ฟูฟูของ

ฉันทำไมถึงได้มองนางริรินตาไม่กระพริบเลยนะ สงสัยฟูจะชอบนางเข้าแล้ว อย่านะฟูฟู หน้าฟูออก

หล่อเกาหลีทำไมฟูถึงได้ตาไม่ถึ้ง ไม่ถึง มองข้ามพริตตี้ไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้ หรือว่าพริตตี้ยังตลก

ไม่พอ ไม่ได้ล่ะจะต้องไปอัพเวลมาใหม่ พริตตี้ว่าริรินน่ะไม่สนฟูฟูหรอกนะ แฟนนางหล่อเพอร์เฟค

แถมรักกันมากๆเลยด้วย อกหักมาเมื่อไหร่เดี๋ยวพริตตี้ดามใจให้นะฟูฟู ฮรี่ๆ น่ารักน่ากิน! ~ไปเที่ยวกันไหม.. จะไปก็รีบไป...........~

          “พริ๊ตตี้แกไปจองที่นั่งโรงอาหารไว้นะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บ”

          “อืมม! รีบไปรีบมานะอย่าได้ไปฉุดผู้ชายล่ะ ..”

          ฉุนๆ ฉันกำลังฉุนคนสวย แหมยืนอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรก็ได้หัวใจชายที่ฉันหมายปอง

ไปซะแระ ชิ! รมณ์เสีย

           “ยัยบ้านี่...”

          พริตตี้นะพริตตี้คิดเรื่องอื่นไม่เป็นบ้างเลยหรือไง เฮ้อ!! ขวับ!! ขวับ!! เอ๊ะไม่รู้ว่าฉันคิด

ระแวงมากไปรึเปล่านะ อยู่ๆฉันก็รู้สึกว่าเหมือนมีสายตาใครบางคนจับจ้องฉันอยู่ตลอดเวลา

และเหมือนกับว่ามีบางคนกำลังเดินตามฉันมา ขวับ!! ฉันรวบรวมความกล้าหันกลับไปมองเส้นทาง

ที่ตัวเองเดินผ่านมาอยู่ครู่ใหญ่แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติเลยสักนิด นี่ฉันคิดมากเกินไปรึเปล่าคงไม่มี

อะไรหรอกมั้ง อ้า นั่นถึงห้องน้ำสักที ที่นี่มีผู้คนเข้าออกเยอะแยะคงไม่มีอะไรน่ากลัวแล้วล่ะ

          ทันทีที่ผมทุรนทุรายทุลักทุเลปลีกตัวออกมาจากยัยพริตตี้ได้ ผมยังไม่ละ

ความพยายามที่จะเข้าใกล้ริริน ผมสะกดรอยตามเธอและเฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ โดยที่เธอไม่รู้ตัว

เนิ่นนานเหลือเกินที่ฉันไม่เจอเธอ นานเหลือเกิน ฉันจะใช้ทุกวินาทีต่อจากนี้ไปทดแทนช่วงเวลา

ที่ผ่านมาทั้งหมด ทุกวินาทีต่อจากนี้เป็นวินาทีที่ฉันอยากจะใช้เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆเธอนะริน

ถึงแม้ฉันจะรู้ดีว่าสำหรับเธอ คงไม่มีวันยอมรับคนอย่างฉัน แม้เพียงเศษใจก็คงไม่มี

           แต่..ฉันเองก็ไม่อาจทนเห็นเธอรักกับใครต่อไปได้อีก รินทำไมเธอถึงได้มีอิทธิพลต่อใจ

ฉันมากมายขนาดนี้นะ เธอเคยรู้อะไรบ้างไหม..ที่ผ่านมาฉันต้องทนปวดร้าวเท่าไหร่ ทรมานแค่ไหน

กับการที่ต้องข่มใจให้หยุดคิดถึงเธอ มันไม่ง่ายเลย รินฉันก้าวเท้าออกไปให้ไกลเธอแล้ว

แต่เธอรู้ไหมยิ่งฉันก้าวเท้าออกไปไกลมากมายสักเพียงใด ความเจ็บปวดที่ฝั่งอยู่ในใจมันก็ยิ่งชัดขึ้น

ความรู้สึกนั้นมันไม่เคยจางหายไปไหนเลย

          เธอรู้ไหม..ว่าไอ้ที่ฉันพยายามอยู่ทุกวันกับการสั่งใจให้ลืมเธอนั้นมันเจ็บ! มันทรมาน!!

มากกว่าการที่ฉันอยู่อย่างคนไม่มีความหวังใดๆสะอีก...สักครั้งได้ไหมริน สักครั้งที่เธอจะหันมามอง

คนอย่างฉัน!!

          “ช่วยด้วยคะช่วยด้วย โจรคะ โจร โจรโรคจิตกระชากชุดชั้นในค่า~....”

           ห๊า# ว่าไงนะ โจรโรคจิตกระชากชุดชั้นใน โจรประเภทนี้มีด้วยงั้นเหรอ โจรมันจะกระชาก

ออกมาด้วยท่าไหนพูดผิดพูดใหม่ได้นะเจ้ ถ้าเป็นโจรขโมยชุดชั้นในอันนี้ผมเคยเป็น เอ้ย!

เคยได้ยิน แต่ไอ้ที่เจ้ว่าโจรกระซากชุดชั้นในนิผมมืดแปดด้านเลยจริงๆ ล้อเล่นป่าว อ้าวเห้ย!

อะไรวะนั่น โจรมันวิ่งมาทางนี้นิหว่า เหมือนมันจะพยายามส่งซิกอะไรบางอย่างกับผมอยู่

           “ว่าไงวะโจร นี่นายมาพอดีเลย ฉันกำลังอยากรู้เหมือนกันว่านายฉุดกระซากชุดชั้นใน

ยังไงวะ คนแรกของโลกเลยรึเปล่าที่ทำอาชีพนี้ ฉันขอลายเซ็นต์ผู้บุกเบิกหน่อย นับถือนายจริงๆ

แจ่มมากเลยเพื่อนยาก โจรกระซากชุดชั้นใน T_T”

          -/_/-!!

           หน้าโจร

          “ดีเลย ไหนนายลองสาธิตสิ ทำให้ฉันเห็นภาพการฉุดกระซากชัดๆกว่านี้หน่อยได้ปะ “

          -_- “//^//”

          ดูเหมือนว่าโจรโรคจิตกำลังทำหน้าครุ่นคิดเรื่องอะไรบางอย่าง เหมือนกับว่ามันจะซับซ้อน

น่าดู แน่นอนล่ะการกระซากชุดชั้นในมันเป็นเรื่องซับซ้อนมากขนาดคนหล่อๆฉลาดๆแบบฉันยัง

จินตนาการไม่ออกเลยนินะ

           “รับไปซะ..#” #_#@$*//R -_-??^>> Y*Y>>T__T###

          ชัดเจน! แจ่มมากเพื่อนยาก เป็นการสาธิตที่เห็นภาพได้รวดเร็วและเข้าใจง่ายมากที่สุด

นายเล่นเอาชุดชั้นในมายัดใส่มือฉันนี่นะ กลับมาเอาคืนไปเถอะที่รัก ฉันรู้ว่านายต้องใช้ความ

พยายามอย่างมากในการฉุดกระซากมา ตอนนี้ชุดชั้นในระโยงระยางเต็มมือผมไปหมด นุ่มๆลื่นๆแบบ

นี้เก็บเอาไปไว้ใช้แทนแชมพูเลยดีไหม

          “เอ้าเร่เข้ามาครับเร่เข้ามา พี่น้องท่านไหนอยากได้ชุดชั้นในไว้ใช้ ของดีมีน้อยชุดชั้นในครับ

ชุดชั้นใน ชุดชั้นในหยุบละสิบ อุ๊บบ..><”

           พูดอะไรออกปายย แหม!! คุณโจรนายช่างมีบุญคุญกับฉันมากจริงๆ ฉันซึ้งน้ำใจมาก

นี่นายกำลังมอบสิ่งที่ดีและมีค่ามากที่สุดในชีวิตนายให้กับฉันเชียวนะ ไม่คิดจะกลับมาเอาจริงๆ

น่ะเหรอ ชีวิตฉันทำไมมันถึงได้ซวยซ้ำ ซวยซ้อนขนาดนี้ จะทำยังไงต่อไปดี มึนตึบ หลอดเลือดใน

สมองตีบตันกระทันหัน เอาไงดีวะเมื่อได้รับรางวัลอันแสนล้ำค่าแล้วจะยืนเผชิญหน้ารอรับชะตากรรม

หรือวิ่งหนีเอาตัวรอด เอาล่ะต้องวิ่งสิ วิ่ง วิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้อย่าให้ใครมาแย่งชุดชั้นในอัน

ทรงคุณค่าในมือเราไปได้ อ๊าก!!

          “หยุดนะนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ....”

          นั่นไง

          “ตอนนี้ทางเราได้ล้อมคุณไว้หมดแล้ว..”

           ช้าไปไหมเธอ ช้าไปไหมครับคุณตำรวจ โจรตัวจริงมันทิ้งผมไปแล้ว เรื่องมันเศร้ามากT*T

           “วางของกลางในมือลงซะดีๆ....”

           โถ่!! คุณตำรวจคร๊าบผมไม่คิดอยากจะถือไว้ในครอบครองเลยจริงๆ...

สาบานให้ฟ้าผ่าหอยเชอรี่

          “อย่าให้ต้องใช้กำลัง เตือนอีกทีอย่าให้ต้องได้ใช้กำลัง..เข้าใจ๋!”

           ได้มาครบตามที่คิด โหด! โฉด! เลว! มหาชั่ว! แถมยังมีดีกรีเป็นมือวางอันดับหนึ่งในการ

ฉุดกระซากชุดชั้นใน สุดๆ มาครบเซ็ต ดังแน่ๆ ดังระเบิด ต่อจากนี้ไปจะกล้าเดินออกจากบ้านไหม?

แกจะดังเกินไปไหมไอ้วอล ดังพร้อมกับดับชีวิตตัวเองไปพร้อมๆกัน นี่ทำกรรมอะไรมาวะ!

          “ เอ่อคือว่า..”

           “หุบปากแล้ววางของกลางลงซะดีๆ..”

           “มะ มะ มันไม่ใช่อย่างที่เห็นนะครับ..โปรดเข้าใจ”

            “เงียบปากซะ!! ไม่ใช่อย่างที่เห็น กร๊ากก ๆ ฮะฮะฮ่าๆ ฮ่าๆ หะ หะ หึก หึก อึก อึก

(ตายไปซะ)หลักฐานคามือยังมาบอกว่าไม่ใช่อย่างที่เห็น แล้วมันจะเป็นยังไงหรือพ่อคู๊ณ

วางลงซะ ไม่ต้องมาเสียดงเสียดายนะ จากนั้นยกมือขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจช่วยค้นตัวด้วย

มีอาวุธไหม..ที่สำคัญมันอาจเอาชุดชั้นในไปซุกไว้ที่ไหนสักแห่งต้องค้นตัวให้ดีๆ

กระเป๋าเสื้อ กระเป๋ากางเกง กระเป๋าเงิน มีซุกไว้บ้างไหมค้นให้ดี!!”

  (ซุกในกระเป๋าเงินนี่นะ คิดมากเกินไปรึเปล่าคุณตำรวจ)