Love's angle รักสุดวุ่นวายของนายเทพเจ้า

          "อเล็กซ์ อเล็กซ์ เป็นไงบ้าง"เสียงใส ๆ ของอลิซเรียกขึ้น อเล็กซ์รู้สึกมึน ๆ ยังทรงตัวไม่อยู่ เมื่อลืมตาขึ้นก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ม้านั่ง ในสวนข้าง  ๆ มีสระน้ำอยู่ อลิซเอาผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำค่อย ๆ เช็ดหน้าเขาอยู่ เมอริส มองอยู่ข้าง ๆ แล้วก็พูดว่า "ไม่เห็นต้องใส่ใจ หมอนี่เลยนะอลิซ เธอใจดีเกินไปแล้วละ" "หนอย เจ้าเมอริส" อเล็กซ์พยายามลุกขึ้นแต่ก็ยังเซ เซ อยู่ดี
          "ยังไง ต่อไปเราก็เป็นทีมเดียวกันนะ เมอริส เราควรจะช่วยเหลือกันเอาไว้นะ"อลิซว่า "ไม่ต้อง!" อเล็กซ์ปัดมืออลิซออก คราวนี้ อลิซเริ่มโมโห เธอรู้ดีว่าอเล็กซ์ไม่มีแรงแม้แต่จะยืน คราวนี้เธอก็คิดจะแก้แค้นคืนคนดื้อด้านบ้าง "เมอริส ชั้นเปลี่ยนใจแล้วละ ในเมื่ออเล็กซ์เขาไม่อยากให้เราช่วยก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง" เมอริสยิ้มเจ้าเล่ห์ "เอาละอเล็กซ์ เราจะไม่ยุ่งกับนาย จนกว่านายจะขอร้องเราก็แล้วกัน ดีไหมอลิซ" "นั่นสินะ เรามาลองดูกันดีกว่าว่า มาร์จะดื้อด้านได้แค่ไหน"อลิซยิ้มตอบ
          อเล็กซ์นั่งอยู่บนม้านั่ง เขาไม่เห็นทั้ง อลิซ และ เมอริส แล้ว ก็รู้สึกแปลก ๆ ว่า ทำไมจู่ ๆ ทั้งสองคนก็ไปกันง่าย ๆ สักพักอเล็กซ์ก็รู้สึกแปลก ๆ ที่เท้าของเขา มันเหมือนมีแรงสั่นสะเทือนบางอย่าง "เฮ้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น" อเล็กซ์รีบยืนขึ้นทันที ทันใดนั้นเขาก็เห็นตัวอะไรบางอย่าง กำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว มันตรงเข้ามาที่เขา "เฮ้ย นี่มัน"อเล็กซ์มองดู มันดูเหมือนรากไม้ กิ่งไม้ หรืออะไร ซักอย่าง และมันกำลังรัดตัวเขาอยู่ "ฮึ่ม คิดเหรอว่ารากไม้แค่นี้จะทำอะไรข้าได้" อเล็กซ์คำราม เขาใช้พลังกระชากมันออกอย่างรวดเร็ว แต่มันก็กลับมาต่อกันติดเหมือนเดิมได้อีก
          "นี่เมอริส ไม่ไปช่วยจะดีหรอ" อลิซกระซิบ "ไม่เป็นไรหรอกน่า ลองดูฝีมือหมอนี่ไปก่อนละกัน นี่นะแค่ทดสอบเองนะ"เมอริสว่า "แต่ว่าเค้าไม่เคย ฝึกการใช้พลังอย่างถูกต้องนี่ ถ้าฝืนมากเดี๋ยวจะบาดเจ็บนะ" "ไม่เป็นไรหรอก ไอ้หมอนี่มันถึกมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว" "อย่างมากก็แค่ชนะแบบหมดแรงข้าวต้ม ไม่ถึงตายหรอก" อลิซรู้สึกว่าเมอริสนี่ ถ้าจะชอบแกล้งคนอื่นแน่ ๆ
          อเล็กซ์พยายามดึงเจ้ารากไม้ออก แม้จะถอนรากถอนโคนที่ยาวเยื้อยออกมาจนหมด แต่มันก็ยังพันแข้งพันขาเขาไม่เลิก การต่อสู้ยืดยื้อจนผ่านไปแล้วถึง 3 ชั่วโมง อลิซเริ่มทนไม่ไหว เธอตะโกนออกมาว่า "อเล็กซ์ นายจะบื้อไปถึงไหน ใช้กำลังอย่างเดียวนะมันไม่ได้ผลหรอกนะ" "เธอไม่ต้องมายุ่ง ชั้นจัดการเองได้"อเล็กซ์ยังทิฐิต่อไป เมอริสเริ่มหาว "นี่อลิซ เรากลบกันเหอะ ความหวังดีของเธอ ช่วยอะไรหมอนี่ไม่ได้หรอก" "แต่ว่า" "เฮ้อ ก็ได้ ๆ เห็นแก่อลิซผู้น่ารักหรอกนะ" เมอริสลอยไปบนอากาศ แล้วพูดว่า "มาร์ แกนี่มันช่างอ่อนแอจริง ๆ เล้ย ขนาด กิ่งไม้เล็ก ๆ  ที่บิดไปมายังจัดการไม่ได้ แล้วจะไปหาวีนัสเจอเรอะ" "เมอคิวรี่!" อเล็กซ์ตะโกนด้วยความโกรธ
          ทันใดนั้น เขาก็จับเอากิ่งไม้ทั้งหมด มาม้วนพันกันด้วยแรงอันมหาศาล จนมันกลายเป็นก้อนกลม ๆ เล็ก ๆ ทันที เมื่อจัดการกิ่งไม้ได้สำเร็จ อเล็กซ์ก็เดินดุ่ม ไปหาเมอริสทันที เขาหมายจะจับหมอนั่นมาอัดให้สมใจ "หยุดเดี๋ยวนี้นะ อเล็กซ์"อลิซพูดขึ้น กำไลทองคำเรืองแสงขึ้นทันที "อึก หนอย"อเล็กซ์คำรามในใจ ขยับไม่ได้อีกแล้ว ไอ้แว่นผมเงินมันต้องร่ายคาถาคำสาปอะไรซักอย่างใส่เขาแน่ ๆ "ไงละ พ่อคนเก่ง ขยับไม่ได้แล้วละซิ" เมอริสทำหน้าทะเล้น แบบสะใจเล็ก ๆ "เมอริส เธออย่าไปยั่วเขาสิ"อลิซเริ่มระอาใจ ว่าทีมจะไปรอดไหมนี่ คนนึงก็เอาแต่โกรธ อีกคนก็ชอบแกล้งยั่วโมโห
          ขณะที่อลิซกำลังกลุ้มใจ ก็มีเสียงพูดแทรกขึ้นมา "ไม่จำเป็นต้องกังวลไปหรอก อลิซ" ท่านรอง ผอ เดวิสนั่นเอง อเล็กซ์รู้สึกตกใจ ไม่เคยมีใครเข้ามาไก้ลขนาดที่เขาไม่รู้ตัวมาก่อน เหมือนจู่ ๆ ก็มาปรากฎกายอย่างนั้น ท่ามกลางแสงจันทร์ เดวิสผู้มีผมสีเงิน สวมแว่นกรอบสีทองใส่สูทสีดำดูงามสง่าน่าเกรงขาม "อลิซ กับ เมอริส พวกเจ้าจงกลับไปก่อน"เสียงที่พูดดูราบเรียบแต่คล้ายคำสั่ง "ส่วนอเล็กซ์ ข้ามีเรื่องต้องคุยกับเจ้า" "ท่านรองค่ะ"อลิซพูด อดเป็นห่วงอเล็กซ์ไม่ได้ "หึ ข้าไม่ฆ่าเขาหรอกวางใจเถอะ"เดวิสพูด "โชคดี นะเพื่อน"เมอริสกระซิบเบา ๆ แล้วทั้งสองก็เดินจากไป
          "เจ้ามีธุระ อะไรกับข้ากันแน่ และ เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร"อเล็กซ์ถาม ตอนนี้เขาเริ่มอารมณ์เย็นลง "ข้าต้องการพลังของเจ้า"เดวิสตอบ "เพื่ออะไร ในเมื่อเจ้าก็มีพลังมากกว่าข้าตั้งไม่รู้เท่าไหร่ และ ทำไมข้าต้องใช้พลังเพื่อเจ้าด้วย"อเล็กซ์พูดอย่างมีอารมณ์ "ตอนนี้ข้ายังบอกเจ้าไม่ได้ เพราะเจ้ายังควบพลังของตนเองไม่ได้ แต่ข้าบอกได้อย่างหนึ่งว่าตอนนี้เจ้าไม่มีสิทธิ์เลือก" "หมายความว่ายังไง" "วันนี้ ข้าได้ดูการต่อสู้ของเจ้าแล้ว เจ้าไม่สมควรจะได้เป็นเทพแห่งสงครามเลยจริง ๆ เจ้าใช้แต่อารมณ์ และกำลังเข้าว่า" "ถ้าเมอคิวรี่ ไม่บอกใบ้ให้รู้ละก็เจ้าคงแพ้แม้กระทั่งรากไม้" "เจ้า กำลังดูถูกข้า"อเล็กซ์กำหมัดแล้วพุ่งเข้าใส่เดวิสทันที
          ทันที ที่ถูกตัวเดวิส ลวดลายแปลก ๆ สีดำก็ปรากฎขึ้นทันที "แกร่ายคำสาป อะไรใส่ชั้นไว้"อเล็กซ์พยายามพูด คราวนี้นอกจากขยับไม่ได้แล้ว เขารู้สึกตัวว่าร่างกายมันแปลก ๆ "หึ หึ มาร์เจ้า นะเป็นม้าศึกแต่ถ้าไม่ได้รับการฝึกก็เป็นแค่ม้าป่าธรรมดาเท่านั้น จงฟังข้าให้ดี ความหมายของเทพนั้นคือผู้ปกป้อง คุ้มครอง เมื่อใดก็ตามที่เจ้าทำหน้าที่สมกับเป็นเทพคำสาปก็จะหายไป" สิ้นเสียงของเดวิส ร่างกายของอเล็กซ์ก็หายไป เหลือเพียงร่างของลูกสุนัขสีดำตัวน้อยน่ารัก มีปลอกคอสีทองรูปหัวใจคล้องอยู่
          เดวิสอุ้มลูกสุนัขตัวน้อยที่หลับอยู่ แล้วนำมาวางไว้ที่หน้าบ้านของอลิซ "เอาละ ขอให้สนุกกับการฝึกนะ อเล็กซ์" แล้วเดวิสก็หายไปในความมืด