Love's angle รักสุดวุ่นวายของนายเทพเจ้า

          หญิงสาวรูปร่างสูง นัยต์ตาสีม่วงราวกับอเมทริส ดูดีมีสง่าราศี ผมยาวสีดำเข้มทำให้ผิวของหญิงสาวดูขาวผ่อง เมื่อเดินเข้ามาหล่อนมองมาทาง อลิซ และ อเล็กซ์ อย่างช้า ๆ แล้วเอ่ยว่า "พี่คิดอยู่แล้ว ว่าวันนี้จะต้องมาถึงอเล็กซ์ น้องอย่าตกใจไปเลยที่พี่เป็นสมาชิกของชมรมนี้" "เธอก็รู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร" อเล็กซ์รู้ดี พี่สาวเขาอดีตเคยเป็นภรรยาของเซส ในครั้งที่ยังเป็นเทพอยู่ และเธอก็เคยเป็นแม่ของเขาในอดีตด้วย อเล็กซ์รักพี่สาวคนนี้ของเขามาก เขาไม่อยากให้เธอต้องชอกช้ำกับความเจ้าชู้ของบิดา เหมือนในอดีต "แต่พี่ครับ เรามาเกิดเป็นคนใหม่แล้ว พี่ควรเลิกยุ่งกับหมอนั่น แล้วหาคนที่จริงใจกับพี่นะครับ" อเล็กซ์พูดด้วยความเป็นห่วง

          เฮเลนยิ้มบาง ๆ แล้วตอบกลับไปว่า "แล้วเธอละอเล็กซ์ ลืมวีนัสได้แล้วหรือ" อเล็กซ์อึ้งไปใช่ เขารู้ดีว่าเฮเลนรู้สึกอย่างไร แม้แต่เขาเองก็ยังลืมเธอไม่ได้ "เอาละคะ ในเมื่อ ทั้ง 2 คนรู้จักกันดีอยู่แล้วคงไม่ต้องแนะนำอะไรมากนะคะ" "คุณเฮเลน ทำหน้าที่เป็นหัวหน้า คอยประสานงานในแผนกต่าง ๆ" "ส่วนนายกับชั้นก็อยู่แผนกปฎิบัติการ เป็นทีม ทีมละ 3 คน"อลิซว่า "แล้วอีกคนที่ว่าละใคร"อเล็กซ์ถาม "นั่นไงมาพอดี เมอริส ทางนี้" อลิซเรียก อเล็กซ์หันมองไปตาม ก็เห็นเป็น ไอ้หนุ่มผอมเพรียว ผมสีน้ำตาล ใบหน้าดูมีรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม เจ้าเล่ห์ เหมือนใครกันนะ อเล็กซ์พยายามนึกว่า หมอนี่มันต้องเป็นเทพแน่ แต่ใครละ เมอริส มองมาก็พอเดาออกว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร แต่ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ทัก แต่กลับเดินเข้ามาทักทาย เฮเลน กับ อลิซ ก่อน

          "สวัสดีครับ คุณเฮเลนผู้งดงาม และ อลิซยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ" เมอริสว่า โดยไม่สนใจแม้แต่จะหันไปมองอเล็กซ์ อเล็กซ์เริ่มรู้สึกหงุดหงิดกับไอ้หมอนี่ ชักไม่ถูกชะตาอย่างน่าประหลาด "เมอริส นี่คือ อเล็กซ์ คนที่เข้ามาเป็นทีมกับพวกเรา"อลิซแนะนำ "ไง อเล็กซ์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ" "เออ"อเล็กซ์ตอบห้วน ๆ "เฮ้อ ต้องมาทำงานกับคนขี้โมโห บ้าพลัง แบบนี้มันช่างไม่น่าสนุกจริง ๆ เลยนะ แต่ว่านะการมีนายอยู่ก็อาจจะช่วยเบาแรงพวกเราได้บ้าง"เมอริสว่า "เฮ้ พูดแบบนี้หมายความว่าไงฮะ"อเล็กซ์ว่า "อเล็กซ์ ใจเย็น ๆ นะ พี่ว่าเราค่อย ๆ คุยกันดี ๆ ก่อนนะ ยังไงก็เคยเป็นพี่น้องกันมาก่อน" เฮเลนว่า  อเล็กซ์หยุดลงทันที เขาพยามๆ ใจเย็น ๆ แล้วค่อย ๆ มองหน้าเมอริส ไอ้ตาแบบนี้ นิสัยแบบนี้มันเหมือน เซสไม่มีผิด

          "เมอคิวรี่! แกนี่เอง ไอ้จอมเจ้าเล่ห์ เทพจอมเล่นลิ้น กะล่อน ปลิ้นปล้อน ที่สุดใน โอลิมปัสนี่เอง"อเล็กซ์ว่า "อ้าว ยังไม่ทันไรก็หาเรื่องกันซะแล้วรึ ไอ้บ้าพลัง"เมอริสว่า ทันใดนั้นเอง อเล็กซ์ ก็ออกหมัดใส่เมอริสทันที แต่เมอริสก็หลบได้อย่างว่องไว แล้วเตะเก้าอี้สวนเข้าไปที่แข้งของอเล็กซ์ทันที แต่อเล็กซ์ก็กันเอาไว้ได้ เตรียมพร้อมที่สวนกลับทันที "หยุดนะ มาร์ เมอคิวรี่" เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงที่เย็นยะเยียบแต่แฝงไว้ด้วยอำนาจเด็ดขาด ทำให้ทั้งสองคนต้องหยุดลงทันที

          เจ้าของเสียงเป็นชายหนุ่ม อายุประมาณ 28-30 ปี ผมสั้นสีเงิน มีดวงตาสีฟ้าอ่อนจนเกือบเป็นสีเทา แว่นตากรอบสีทองทำให้ดูภูมิฐาน ไหล่กว้าง รูปร่างสูงกว่าเซส เล็กน้อย "ท่านรอง ผอ" อลิซพูด ขึ้นด้วยความดีใจ "เดวิส" เฮเลนพูดเบา ๆ ชายหนุ่มหันมาสบตาเฮเลนเล็กน้อย แล้วหันมาพูดว่า "เลิกทะเลาะกันได้แล้ว มาร์ เมอคิวรี่ พวกเจ้ามีหน้าที่ สำคัญที่จะต้องทำให้สำเร็จ และอลิซ จะคอยเป็นคนสนับสนุนพวกเจ้า" "ครับ ค่ะ ท่านรอง" เมอริส และ อลิซ เอ่ยทันที อย่างว่าง่าย 

          อเล็กซ์ รู้สึกแปลกใจที่ทั้ง อลิซ และ เมอริส ดูเชื่อฟัง และเคารพเดวิสมาก แต่นั่นก็ไม่ใช่สำหรับเขา ของแบบนี้มันต้องลองว่าหมอนี่มันจะแน่แค่ไหน แต่ยังไม่ทันที่อเล็กซ์จะทำอะไร เขาก็รู้สึกว่าตัวตนของตัวเองนั้นไม่สามารถจะยืนขึ้นได้ จู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ชายหนุ่มรู้สึกตัวหนักแม้แต่แขนขาของตนก็ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ แรงดึงดูดเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนชายหนุ่มเริ่มอึดอัดจนหายใจไม่ออก "พอเถอะ เดวิส ชั้นขอร้อง"เฮเลนพูด "ชั้นรู้ว่า มาร์ นิสัยไม่ดีอย่างไร ที่คิดจะลองดีกับเธอ แต่ได้โปรดเถอะ ชั้นจะอบรมเขาเอง" เดวิสมองไปที่ อเล็กซ์ จากนั้น อเล็กซ์ก็เริ่มผ่อนคลายขึ้น แรงบีบอัดที่ถาโถมเมื่อสักครู่หายไป แต่เขาก็ยังขยับไม่ได้อยู่ดี

          เมอริส เดินมากระซิบ "อเล็กซ์ ชั้นว่าเรามาดีกันดีกว่าน่่า ถ้านายยังอยากมีชีวิตอยู่นะ เดวิสหนะ ถ้าเอาจริงละก็นายตายแน่" อเล็กซ์นิ่งลง เขารู้ดีว่าสู้เดวิสไม่ได้  ไม่รู้เพราะอะไร แต่เขารู้สึกว่าไม่สามารถต่อกรได้ สักครู่ เดวิส ก็เอ่ยขึ้นว่า "เอาละ เมอริส อเล็กซ์ และ อลิซ จงฟังเรื่องที่ชั้นจะพูดต่อไปนี้ให้ดี ๆ ความจริงแล้วพวกเจ้าก็รู้ดีว่ายุคของเทพใกล้จะจบ สิ้นลง พวกเราเหล่าเทพจึงได้เริ่มลงมาจุติ เทพที่ยังมีพลังแรงกล้า ความทรงจำก็จะค่อนข้างสมบรูณ์ ส่วนเทพที่พลังน้อย หรือ ด้อยลงไปความทรงจำก็จะขาดหายไป หรือ บางทีก็กลายเป็นมนุษย์ไปเลย"

          "มหาวิทยาลัยแห่งนี้จึงถูกสร้างขึ้น ละเพื่อรองรับเหล่าอดีตเทพเหล่านี้ ซึ่งอาจจะหมายถึง ข้าและพวกเจ้าในอนาคต"เดวิส พูดด้วยเสียงราบเรียบ "เรื่องนั้น หนะ พวกเรารู้อยู่แล้วตั้งแต่ตอนมาจุติแล้ว แต่เจ้าต้องการให้เราทำอะไร"อเล็กซ์ถามอย่างไม่เกรงใจ "อเล็กซ์ ห้ามเสียมรรยาทกับท่านรองนะ"อลิซ พูดอย่างโกรธ ๆ "ช่างเถอะอลิซ"เดวิสหันไปมองที่อเล็กซ์ แล้วชี้ไปที่คอของอเล็กซ์ ทันใดนั้นก็ปรากฎ ลวดลายสีดำประหลาดที่รอบคอของชายหนุ่ม "เดวิส ได้โปรดอย่าทำอะไรเขาเลย" เฮเลนร้องขึ้น

          "ไม่ต้องกังวลไปหรอก เฮเลนนี่เป็นแค่การดัดนิสัยเสียเล็ก ๆ น้อย ๆ ของมาร์เท่านั้นเอง"เมื่อเดวิสพูดจบ ลวดลายสีดำประหลาดก็หายไปกลายเป็น โชกเกอร์หนังสีดำขึ้นมาแทน "หมาป่าเช่นเจ้าจำเป็นต้องมีผู้ควบคุม นี่เป็นของขวัญจากข้า" แล้วเดวิสก็หยิบกำไลทองขึ้นมาอันหนึ่ง แล้วสวมให้กับอลิซ "จากนี้ไปเจ้าจะใช้พลังได้ก็ต่อเมื่ออลิซอนุญาติ หรือ ใช้พลังเพื่อปกป้องนางเท่านั้น"เดวิสประกาศ