Dark Blood กระชากหัวใจนายซาตาน

"อริส เดี๋ยวหมดคาบเธอไปหาฉันที่ห้องด้วยนะ"
เสียงของอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ปลุกฉันให้ตื่นจากอาการเหม่อลอย
เอ๊ะ!ฉันมาอยู่ในห้องเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ทำไมฉันไม่รู้สึกตัวเลย
พอหมดคาบเรียนฉันก็รีบไปพบเขาที่ห้องโดยทันที
"ขออนุญาตค่ะ"
ฉันขออนุญาติก่อนแล้วค่อยเปิดประตูเข้าไปข้างใน อาจารย์คนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง
เขาผายมือไปที่เก้าอี้ตรงหน้า สื่อเป็นนัยๆว่าให้ฉันนั่งลง
"อริส เอดิสัน จากการสอบครั้งที่ผ่านๆมาเธอทำคะแนนได้ดีมากเลยนะ"
อาจารย์จอมเฮี้ยว เริ่มเปิดประเด็นด้วยเรื่องที่ดูแล้วไม่น่าใช่สาเหตุหลักในการเรียกฉํนมาพบเป็นการส่วนตัว
"ขอบคุณค่ะ คุณโทมัส คงไม่ได้เรียกหนูมาเพื่อกล่าวชมคะแนนสอบใช่ไหมคะ"
โทมัสอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ ยิ้มที่มุมปากเมื่อสิ่งที่ฉันพูดมันตรงๆไม่อ้อมค้อม
โทมัสหันไปหยิบเอกสารบางอย่างบนตู้ที่มีฝุ่นเคลอะ แล้วนำมาวางไว้ข้างหน้าฉัน
ฉันมองดูเอกสารทีมีฝุ่นบางๆเกาะอยู่ด้วยความสงสัย
"งั้น เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยแล้วกัน"
 อาจารย์เริ่มเล่าประวัติเกี่ยวกับความเชื่ออะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับปีศาจ หรือเจ้าแห่งปีศาจ อะไรเทือกนั้น
แต่เหมือนเสียงที่โทมัสพูดมันไม่ได้ดังพอที่จะเข้าไปในสมองของฉัน
ในหัวฉันตอนนี้มันกับมีภาพสายตาสีนิลทรงสเน่ห์ของผู้ชายที่ชื่อเอเธนส์ลอยชึ้นมา
'ผมดีใจที่ได้พบคุณอริส'
คำพูดของเขายังคงดังก้องอยู่ที่หูของฉัน 
"เฮ้..อริสฟังฉันอยู่รึเปล่า"
"เอ่อ..ว่าไงนะคะ"
อาจารย์โทมัสส่ายศรีษะอย่างเอือมๆ
"เรื่องนั้นช่างมันแล้วกัน..เอาเรื่องใกล้ๆนี่ก่อน"
ฉันงงกับคำพูดของอาจารย์อยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ
แล้วโทมัสก็เริ่มพูดเรื่องนักศึกษาที่ขอย้ายเข้ากลางเทอม ประเด็นของเรื่องอยู่ที่ว่า
อาจารย์โทมัสอยากให้ฉันไปดูแลเด็กใหม่นั่น
รู้สึกว่าจะชื่อเทรซิส...เอ๋!!ชื่อเหมือนกับเพื่อนเก่าของฉันเลย
ทั้งๆที่คิดว่าไม่น่าจะใครชื่อแปลกๆแบบหมอนั่นอีกแล้ว แต่ก็มีจนได้พ่อแม่คิดอะไรอยู่นะตอนตั้งชื่อนี้
ก่อนออกจากห้อง โทมัสได้ยื่นเอกสารที่แกหยิบมาในตอนแรกให้ฉัน
"ฉันบอกเธอได้เท่านี้จริงๆ...ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีกแล้ว..ไม่อยาก"
อาจาร์โทมัสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนกับเขากำลังหนีอะไรบางอย่าง
แค่เด็กย้ายเข้าใหม่ทำไมถึงพูดปัดความรับผิดชอบขนาดนี้ด้วยนะ
ฉันรับเอกสารมา แล้วก็เดินออกมาจากห้อง ด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย
ทำไมอาจารย์โทมัสถึงพูดปัดภาระอย่างนั้นนะ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีกับแกเลย
 
 เดินออกจากห้องมาได้สักพัก สมองก็เริ่มว่าง
ภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าก็เข้ามาวนเวียนในหัวฉันอีกครั้ง
เอเธนส์พูดแบบนั้นหมายความว่าไงกันแล้วสัมผัสที่คุ้นเคยแบบนั้นมันคืออะไร
ฉันสะบัดศรีษะไล่ความคิดที่พยายามหาคำตอบมาทั้งวันแต่ก็ไม่พบออกไป
"อริส..เฮ้!!"
ฉันหันมองหาต้นเสียง แล้วก็พบชายหนุ่มผมสีทอง ใบหน้าเขาคล้ายกับ....เทรซิส
"เทรซิส นั่นนายใช่ไหม มาอยู่นี่ได้ไง"
ฉันเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแปลกใจปนดีใจที่เห็นหน้าเพื่อนคนสนิท
"ฉันพึ่งย้ายมาเรียนที่นี่ แล้วก็พึ่งรู้เมื่อกี๊ว่าอาจารย์ให้เธอเป็นคนดูแลฉัน แปลกใจมากเลยล่ะ"
"ฉันมากกว่ามั้งที่จะพูดคำว่าแปลกใจ ที่แท้ก็นายนี่เองเด็กใหม่คนนั้น ว่าแล้วคงไม่มีใครชื่อแปลกแบบนายแล้วล่ะ"
"แล้วนี่เธอจะไปไหน ไปหาอะไรกินด้วยกันก่อนมั้ย"
"ตอนแรกฉันว่าจะกลับบ้าน แต่ในเมื่อเพื่อนรักชวน ฉันไปก็ได้"
เทรซิสยิ้มกว้างตอบ แล้วก็จูงมือฉันไปที่รถท่ามกลางสายตาของนักศึกษาหลายคู่ที่จ้องมองมาที่เราเป็นตาเดียว
แต่ใครสนกันล่ะ 
 
ร้านกาแฟ
"ขอลาเต้กับกาแฟดำครับ"
"เธอคงยังชอบกาแฟดำอยู่ใช่ไหม"
เทรซิสหันมาถามฉันเพื่อความแน่ใจ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะจำได้
"อืม"
เราเลือกนั่งโต๊ะด้านในสุด ที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวนิดหน่อย 
ฉันพึ่งสังเกตุว่าหมอนี่หน้าตาเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน
"จ้องขนาดนี้เอากับไปนอนกอดที่บ้านเลยไหมล่ะ"
"แค่สงสัยว่าเราไม่ได้เจอกันแค่3ปีทำไมหน้านายถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้"
"4ปีแล้วครับ ไม่ใช่3ปี นี่หน้าฉันเปลี่ยนไปหรอ"
ฉันมองดูผู้ชายตรงหน้าก็อดขำไม่ได้ เมื่อเขาทำหน้าเหมือนกับกำลังจะตายแบบนั้น
"เปลี่ยนสิ หล่อขึ้นตั้งเยอะ ฮะ ฮา ฮ่า"
ฉันกับเอเธนส์นั่งพูดคุยถึงเรื่องราวเก่าๆในอดีต ทั้งที่ไม่เจอหน้ากันตั้ง3ปี ถึงแม้เทรซิสจะบอกว่า 4ปีก็ตาม
แต่ระยะเวลาที่ห่างไม่ได้ทำให้มิตรภาพของเราห่างกันเลย
เราใช้เวลาอยู่ในร้านกาแฟถึง2ทุ่ม 
"อริสไปทะเลกัน"
อยู่ดีๆเทรซิสก็ชวนฉันไปทะเลตอน2ทุ่ม 
"พรุ่งนี้นายไม่มีเรียนรึไงเดี๋ยวโทมัสก็หาว่าฉันพาเด็กใหม่หนีเที่ยวอีก"
"ใครจะกล้าหือกับเทรซิสคนนี้ได้"
ฉันมองหน้าเขาสักพักก่อนที่จะตัดสินใจตอบตกลงทันทีที่ผู้ชายตรงหน้ายิ้มให้
"ไปสิ"