Dark Blood กระชากหัวใจนายซาตาน

"อริส เดี๋ยวหมดคาบเธอไปหาฉันที่ห้องด้วยนะ"

เสียงของอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ปลุกฉันให้ตื่นจากอาการเหม่อลอย

เอ๊ะ!ฉันมาอยู่ในห้องเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ทำไมฉันไม่รู้สึกตัวเลย

พอหมดคาบเรียนฉันก็รีบไปพบเขาที่ห้องโดยทันที

"ขออนุญาตค่ะ"

ฉันขออนุญาติก่อนแล้วค่อยเปิดประตูเข้าไปข้างใน อาจารย์คนนั้นนั่งอยู่ที่โต๊ะกลางห้อง

เขาผายมือไปที่เก้าอี้ตรงหน้า สื่อเป็นนัยๆว่าให้ฉันนั่งลง

"อริส เอดิสัน จากการสอบครั้งที่ผ่านๆมาเธอทำคะแนนได้ดีมากเลยนะ"

อาจารย์จอมเฮี้ยว เริ่มเปิดประเด็นด้วยเรื่องที่ดูแล้วไม่น่าใช่สาเหตุหลักในการเรียกฉํนมาพบเป็นการส่วนตัว

"ขอบคุณค่ะ คุณโทมัส คงไม่ได้เรียกหนูมาเพื่อกล่าวชมคะแนนสอบใช่ไหมคะ"

โทมัสอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ ยิ้มที่มุมปากเมื่อสิ่งที่ฉันพูดมันตรงๆไม่อ้อมค้อม

โทมัสหันไปหยิบเอกสารบางอย่างบนตู้ที่มีฝุ่นเคลอะ แล้วนำมาวางไว้ข้างหน้าฉัน

ฉันมองดูเอกสารทีมีฝุ่นบางๆเกาะอยู่ด้วยความสงสัย

"งั้น เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยแล้วกัน"

 อาจารย์เริ่มเล่าประวัติเกี่ยวกับความเชื่ออะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับปีศาจ หรือเจ้าแห่งปีศาจ อะไรเทือกนั้น

แต่เหมือนเสียงที่โทมัสพูดมันไม่ได้ดังพอที่จะเข้าไปในสมองของฉัน

ในหัวฉันตอนนี้มันกับมีภาพสายตาสีนิลทรงสเน่ห์ของผู้ชายที่ชื่อเอเธนส์ลอยชึ้นมา

'ผมดีใจที่ได้พบคุณอริส'

คำพูดของเขายังคงดังก้องอยู่ที่หูของฉัน 

"เฮ้..อริสฟังฉันอยู่รึเปล่า"

"เอ่อ..ว่าไงนะคะ"

อาจารย์โทมัสส่ายศรีษะอย่างเอือมๆ

"เรื่องนั้นช่างมันแล้วกัน..เอาเรื่องใกล้ๆนี่ก่อน"

ฉันงงกับคำพูดของอาจารย์อยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

แล้วโทมัสก็เริ่มพูดเรื่องนักศึกษาที่ขอย้ายเข้ากลางเทอม ประเด็นของเรื่องอยู่ที่ว่า

อาจารย์โทมัสอยากให้ฉันไปดูแลเด็กใหม่นั่น

รู้สึกว่าจะชื่อเทรซิส...เอ๋!!ชื่อเหมือนกับเพื่อนเก่าของฉันเลย

ทั้งๆที่คิดว่าไม่น่าจะใครชื่อแปลกๆแบบหมอนั่นอีกแล้ว แต่ก็มีจนได้พ่อแม่คิดอะไรอยู่นะตอนตั้งชื่อนี้

ก่อนออกจากห้อง โทมัสได้ยื่นเอกสารที่แกหยิบมาในตอนแรกให้ฉัน

"ฉันบอกเธอได้เท่านี้จริงๆ...ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับมันอีกแล้ว..ไม่อยาก"

อาจาร์โทมัสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนกับเขากำลังหนีอะไรบางอย่าง

แค่เด็กย้ายเข้าใหม่ทำไมถึงพูดปัดความรับผิดชอบขนาดนี้ด้วยนะ

ฉันรับเอกสารมา แล้วก็เดินออกมาจากห้อง ด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย

ทำไมอาจารย์โทมัสถึงพูดปัดภาระอย่างนั้นนะ มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีกับแกเลย

 เดินออกจากห้องมาได้สักพัก สมองก็เริ่มว่าง

ภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าก็เข้ามาวนเวียนในหัวฉันอีกครั้ง

เอเธนส์พูดแบบนั้นหมายความว่าไงกันแล้วสัมผัสที่คุ้นเคยแบบนั้นมันคืออะไร

ฉันสะบัดศรีษะไล่ความคิดที่พยายามหาคำตอบมาทั้งวันแต่ก็ไม่พบออกไป

"อริส..เฮ้!!"

ฉันหันมองหาต้นเสียง แล้วก็พบชายหนุ่มผมสีทอง ใบหน้าเขาคล้ายกับ....เทรซิส

"เทรซิส นั่นนายใช่ไหม มาอยู่นี่ได้ไง"

ฉันเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแปลกใจปนดีใจที่เห็นหน้าเพื่อนคนสนิท

"ฉันพึ่งย้ายมาเรียนที่นี่ แล้วก็พึ่งรู้เมื่อกี๊ว่าอาจารย์ให้เธอเป็นคนดูแลฉัน แปลกใจมากเลยล่ะ"

"ฉันมากกว่ามั้งที่จะพูดคำว่าแปลกใจ ที่แท้ก็นายนี่เองเด็กใหม่คนนั้น ว่าแล้วคงไม่มีใครชื่อแปลกแบบนายแล้วล่ะ"

"แล้วนี่เธอจะไปไหน ไปหาอะไรกินด้วยกันก่อนมั้ย"

"ตอนแรกฉันว่าจะกลับบ้าน แต่ในเมื่อเพื่อนรักชวน ฉันไปก็ได้"

เทรซิสยิ้มกว้างตอบ แล้วก็จูงมือฉันไปที่รถท่ามกลางสายตาของนักศึกษาหลายคู่ที่จ้องมองมาที่เราเป็นตาเดียว

แต่ใครสนกันล่ะ 

ร้านกาแฟ

"ขอลาเต้กับกาแฟดำครับ"

"เธอคงยังชอบกาแฟดำอยู่ใช่ไหม"

เทรซิสหันมาถามฉันเพื่อความแน่ใจ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะจำได้

"อืม"

เราเลือกนั่งโต๊ะด้านในสุด ที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวนิดหน่อย 

ฉันพึ่งสังเกตุว่าหมอนี่หน้าตาเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกัน

"จ้องขนาดนี้เอากับไปนอนกอดที่บ้านเลยไหมล่ะ"

"แค่สงสัยว่าเราไม่ได้เจอกันแค่3ปีทำไมหน้านายถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้"

"4ปีแล้วครับ ไม่ใช่3ปี นี่หน้าฉันเปลี่ยนไปหรอ"

ฉันมองดูผู้ชายตรงหน้าก็อดขำไม่ได้ เมื่อเขาทำหน้าเหมือนกับกำลังจะตายแบบนั้น

"เปลี่ยนสิ หล่อขึ้นตั้งเยอะ ฮะ ฮา ฮ่า"

ฉันกับเอเธนส์นั่งพูดคุยถึงเรื่องราวเก่าๆในอดีต ทั้งที่ไม่เจอหน้ากันตั้ง3ปี ถึงแม้เทรซิสจะบอกว่า 4ปีก็ตาม

แต่ระยะเวลาที่ห่างไม่ได้ทำให้มิตรภาพของเราห่างกันเลย

เราใช้เวลาอยู่ในร้านกาแฟถึง2ทุ่ม 

"อริสไปทะเลกัน"

อยู่ดีๆเทรซิสก็ชวนฉันไปทะเลตอน2ทุ่ม 

"พรุ่งนี้นายไม่มีเรียนรึไงเดี๋ยวโทมัสก็หาว่าฉันพาเด็กใหม่หนีเที่ยวอีก"

"ใครจะกล้าหือกับเทรซิสคนนี้ได้"

ฉันมองหน้าเขาสักพักก่อนที่จะตัดสินใจตอบตกลงทันทีที่ผู้ชายตรงหน้ายิ้มให้

"ไปสิ"