ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

7
ลีเวลล์กลายร่าง
 
ณ ห้องของแมรี่เมส.
 
จ๊อบ ๆ แจ๊บ ๆ (เสียงขยับปากเนื่องจากนางเอกของเรานอนน้ำลายไหลค่า )
 
เอ๊ะ รู้สึกเหมือนมีใครเรียกฉันเลยแฮะ หรือว่าเราจะหูฝาดไปเอง =_= งืม ๆ นอนต่อดีกว่า ZZZzzz
 
“ให้ตายสิแมรี่นี่เธอนอนตึขนาดนี้เลยหรอท่านพรีมีอุสคิดยังไงถึงส่งยัยตัวป่วนอย่างแมรี่มาทำการใหญ่ได้เนี่ย!“
 
(บรีส:พูดไปก็เปล่าประโยชน์นางเอกเรื่องนี้นอนตึขั้นเทพค่า)
 
“ถ้าเธอยังไม่ตื่นฉันจะจัดการขั้นเด็ดขาดกับเธอแล้วนะ ! “
 
“งืม ๆ =_= คร่อกฟรี้ ZZZzzz “
 
“คาราบา   เซนเวลล์โอเพน ! ”
 
ทันใดนั้นแสงสีเขียวซึ่งเป็นสีประจำตัวของลีเวลล์ก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา มันพุ่งตรงไปยังร่างของสาวน้อยบอบบางที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขโดยส่งผลให้....
 
“กรี๊ด ด ด  ด ด  !! >O< นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย ทำไมฉันถึงลุกขึ้นมาเต้นกังนัมสไตล์เองได้ล่ะ โอ้ปะกังนัมสไตล์ วู้ว ๆ ๆ ตื้ด ๆ ๆ ๆ  เต้นมันจังเลยวู้ว >O<  ร่างกายมันขยับไปเองเหมือนกับโดนเวทม... เวทมนต์ ! O_O “
 
“รู้สึกตัวสักทีสินะ ฉันกำลังคิดว่าถ้าไฟไหม้หฤหาสน์หลังนี้เธอจะตื่นหรือป่าว   แต่ฉันว่าอย่างเธอคงไม่ตื่นหรอก   ยัยซุ่มซ่ามจอมนอนตึ ! “ เมื่อฉันได้สติก็เพิ่งรู้ตัวว่าลีเวลล์อยู่ที่นี่ แต่ร่างกายมันก็ยังคงเต้นอยู่ แง ๆ ตอนแรกก็มันตอนนี้เริ่มเหนื่อยแล้ว แฮก ๆ >O<
 
“คลายมนต์ให้ฉันเดี๊ยวนี้นะ นายลีเวลล์ นายกล้าบุกมาหาฉันในยามวิกาลหรอห้ะ !!? “
 
“ยังปากดีอยู่อีกนะฉันอุตส่าห์ช่วยให้เธอเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสบายแท้ ๆ กลับไม่สำนึกบุญคุณเอาซะเลย ยัยซุ่มซ่าม !”
 
“นี่ ! นายเลิกเรียกฉันแบบนี้ซะทีได้ไหมห้ะ ไอ้หัวสีขี้ >O<”
 
“นี่เธอเรียกฉันแบบนี้อีกแล้วนะ ! ผมฉันสีทองเฟ้ย !”
 
“สีขี้ ๆ ๆ ๆ  ไอ้ผมสีขี้ แฮก ๆ รีบคลายมนต์ให้ฉันสักทีฉันเหนื่อยแล้วนะ ! แฮก ๆ >O<”
 
“ขอร้องฉันสิ ยัยซุ่มซ่ามคนสวยขอหวาน ๆ ด้วยนะ ^^” หนอยย ย ย ย !! ไอ้ผมสีขี้นายเจอดีกับฉันแน่ หวาน ๆ หรอ ? ได้ !
 
“คาราบา  เซเวลล์ออฟ !”
 
เห้ย ! O_O <---- ลีเวลล์
 
ฉันถอนมนต์ด้วยตัวเองทำให้ฉันหยุดเต้นทันที แฮก ๆ เหนื่อยชะมัด ต่อไปล้างแค้นละนะ ^^
 
“เอ็กเพนเซ่อร์ ! “ เสียงสีดำพุ่งออกจากตัวฉัน ใช่แล้วแสงประจำตัวของฉันคือสีดำยังไงล่ะ ฉันชี้นิ้วไปที่ร่างสูงตรงหน้า ซึ่งฉันไม่เคยเสกมนต์พลาดเป้าและมันโดนเต็ม ๆ เย้ >O<
 
“ เห้ย O_O โอ้ย ! ” ร่างสูงล้มลงตรงหน้าทันที แต่ว่านี่มัน...
 
จ้าก กกกกกกกกก (ร้องเสียงหลง)     >O< ทำไมร่างของลีเวลล์หายไปไหนล่ะ ไหงกลายเป็นสนุขพันธุ์ไซบีเรียน  ฮัสกี้ ไปได้ล่ะ ? จะว่าไปเมื่อกี๊ฉันร่ายมนต์ว่าไงนะ โอ้ไม่พระถังซัมจั๋งช่วยลูกล่วย (อุทานไม่เป็นภาษาคนแล้วยัยแมรี่) !! ที่ฉันบอกว่าไม่เคยพลาดเป้าเรื่องจริงแต่เรื่องคาถาพลาดตลอดเลยจ้า TOT
 
“ทำไมเธอทำหน้าแบบนั้นล่ะ เอ๊ะ ! ครั้งนี้ฉันขยับตัวได้นี่นา ไม่กลายเป็นน้ำแข็งแล้วก็สารพัดสัตว์ แล้วด้วย ครั้งนี้เธอคงจะร่ายมนต์ผิดสินะ มันก็ผิดทุกครั้งนั่นแหละยัยจอมเบ๊อะบ๊ะ 5555” ยัง มันยังไม่รู้ตัวค่ะท่านผู้อ่าน TOT
 
“ ก็ดีแล้วแหละเนอะ เพราะฉะนั้นฉันว่านายรีบกลับไปโลกเวทย์มนต์ก่อนดีกว่าเนอะ โชคดีน้า บายคืนนี้จันทราสวัสดิ์จ้า ^^
 
“เธอนี่มันติ๊งต๋องไม่เปลี่ยนเลยก็ได้ฉันไปก่อนนะ ฝันดีนะที่รัก จุ้บ ๆ :* “
 
พูดจบลีเวลล์ก็กำลังจะหายร่ายมนต์เรียกไม้กวาดวิเศษมาแต่สายตาของเขาก็ดันไปเจอกับกระจกเข้าพอดี.... โลกแตกชัวร์ YOY
 
O_O
 
“ยัยแมรี่ตัวแสบ !!!!! ”