ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

6

เธอเป็นของฉัน

              “นี่นาย  นายจะพาฉันไปไหนเนีย ปล่อยฉันได้แล้วนะ” ฉันพูดพลางสะบัดข้อมืออก  แต่ให้ตายสิเหนียวยิ่งกว่าตีนตุ๊กแกซะอิก ให้ตายเถอะ ฮึ่ย L

              “ฉันก็จะพาเธอกลับบ้านนะสิ   น่าอายซะมัด ”

“เฮอะ ! ใครขอให้นายช่วยฉันไม่ทราบย่ะ   ฉันไม่ได้ขอให้นายช่วยซักหน่อย ”   ตุบ!!!

“โอ๊ย ! นี่นาย ปล่อยฉันทำไมเนี่ย !! ฉันเจ็บนะ !! >O< ” ฉันเอามือคลำตูดต้อย ๆ เจ็บชะมัด

“ก็เธอไม่ได้ขอให้ช่วยนิ่ จริงมั้ย J ” อย่ายิ้มกวนประสาทฉันจะได้ไหม  ฉันเกลียดรอยยิ้มแบบนี้ที่สู๊ด ด ด >O<

“ก็ได้  นายช่วยพาฉันกลับบ้านหน่อยสิ ฉันเดินไม่ไหวอ่ะ ฉันเก็บขา T^T ” ฉันพูดพร้อมทำสีหน้าให้ดูเจ็บปวดสุดฤทธิ์และมันก็ได้ผลซะด้วยแฮะ เอรอสมองด้วยความเป็นห่วงทันที เค้าคุกเข่าลงข้างหน้าฉัน แล้วยื่นหน้ามาใกล้ อร๊าย ย ย >////< ว่าแต่ทำไมฉันต้องดีใจด้วยเล่า !!

“ลุกไหวไหม ? ” เฮ้ย ! ทำไมวันนี้เอรอสถึงได้พูดดีกับฉันนักเนีย  กินยาผิดขวด มารึไง เอ๊ะ !หรือว่า ลืมกินยา O_O

“ไม่ไหวอ่า เจ็บก้น” รางวัลเบลเยี่ยมยังต้องยกให้ฉัน ตอแหลขั้นเทพค่า >O<

“อืม  งั้น ขึ้นมา”

O_O

 “ ไม่ตองมาทำสีหน้าแบบนั้นหรอกนะ  ที่ฉันช่วยเธอไม่ได้มีจิตพิศวาสเธอเลยสักนิด  แต่ที่ฉันต้องช่วย   เพราะพ่อขู่ไว้ต่างหากล่ะ  ว่าถ้าดูแลเธอไม่ดีจะไม่ยกมรดกให้สักกะแดงเดียว ” ให้ตายเถอะ  ฉันก็คิดไว้แบบนั้นอยู่แล้วล่ะย่ะคนอย่างอีตานี่เนี่ยนะจะยอมช่วยฉันโดยไม่หวังผลอะไรหน่ะ ! น้ำคงท่วมโลกแน่ ๆ ฮึ่ย ! L

“นี่เธอจะไม่ขึ้นมาใช่ไหม มัวแต่ทำหน้าบึ้งอยู่ได้ไม่น่ามองเอาซะเลย ( -  - ) ” แล้วใครขอให้นายมามองฉันไม่ทราบย่ะ >O<

“ก็ได้ ๆ นี่เพราะฉันขาเจ็บหรอกนะเลยยอมขึ้นบนหลังนายน่ะ  ถ้าไม่อย่างงั้นอย่าหวังว่าจะได้แต๊ะอั๋งฉันนะยะ แบร้ :P “ ฉันแลบลิ้นใส่เอรอสหนึ่งทีก่อนจะกระโดดขึ้นบนแผ่นหลังกว้างที่ดูแข็งแกร่งนี่  แต่ให้ตายสิ หมอนี่ตัวสูงชะมัด >O<

อึ๊บ !

“จับดีๆ นะ เดียวตกลงไป”

“อื้ม รู้แล้วล่ะน่า  ”

เราสองคนไม่ได้พูดอะไรเลยตลอดทาง เอรอสเอาแต่เงียบฉันก็เพลียมากจนพูดไม่ออกว่าแต่ทำไมโรงจอดรถมันอยู่ไกลนักน้า    เพลียจังเลยอยากนอนแล้ว T^T

“นี่นาย” ฉันส่งเสียงเอ่ยเรียกเบาเนื่องจากไม่ค่อยมีแรงที่จะขยับแล้ว

“มีอะไร”

“ฉันเพลียมากเลยขอหลับบนหลังนายสักแป๊บนะ ^ ^ “

“อื้ม ได้สิ “

“ แล้วก็.. ขอบใจนะ J ” ทำไมหัวใจเต้นแปลก ๆ อีกแล้ว ..ฉันคิดได้เท่านี้แล้วก็ผล็อยหลับไป

ZZzzz..

ฮ้าวววววววว  >O< ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างกับว่าหลับมา สิบชาติ  จ๊อบ ๆแจ๊บ ๆ

 ซ้าย (o_O   ) ขวา (    O_o)  นี่มันไม่ใช่ห้องฉันนิ !  แล้วฉันยู่ที่ไหนเนีย  O_O ฉันเด้งขึ้นมานั่งบนเตียงไซส์คิงอันใหญ่ยักสีดำสนิท

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  !! O_O

“นี่เธอจะกรี๊ดทำไมเนี่ย !! ไม่เห็นหรอว่าฉันกำลังหลับอยู่ !! ” เอ๊ะ O_O ฉันเพิ่งสังเกตว่าเอรอสก็นอนอยู่ข้างๆ ฉัน งั้นแสดงว่าห้องนี้เป็นห้องของ….

กรี๊ด ด ด ดดดดดดด  ด !!

“นาย...นาย นี่ฉันมาอยู่ห้องของนายได้ยังไงเนี่ย ? !! ”ฉันลุกขึ้นยืนบนเตียงไซส์คิงของเอรอส แล้วชี้หน้าเอรอสอย่างเอาเรื่องนี่ฉันเสียเวอร์จิ้นให้เอรอสแล้วหรอเนี่ย !! TOT

“ก็นี่มันห้องฉัน ถ้าฉันไม่อยู่นี่แล้วจะให้ฉันไปอยู่ไหนหล่ะ J ”

“แล้วฉันมานอนที่นี่ได้ยังไง ! ”ฉันพูดพร้อมเตรียมเสกคาถาถ้าฉันเสียเวอร์จิ้นให้เอรอสล่ะก็จะเสกให้นายเป็นหมาไม่มีขาหลังไม่มีจมูก ไม่มี ตา ไม่มีขนเล้ย !! >O<

“ก็เธอหลับ ฉันขี้เกียจ เดินไปส่งเธอที่ห้อง  ก็เลยมาห้องฉันแทน J ”ว่าไงนะ >O< เลิกยิ้มกวนประสาทฉันซักทีได้ไหม >O<

“งั้นแสดงว่านายไม่ได้ทำอะไรฉันใช่ไหม  >O<  ”

“ก็ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่มีจิตพิศวาสเธอหรอกนะ แล้วอีกอย่างฉันไม่ชอบผู้หญิงอกเล็กอย่างเธอหรอก อ้อ ! แล้วยิ่งนอนแล้วทำหน้าตาน่าเกลียดแบบนั้น ฉันยิ่งทำไม่ลง J “ นี่นายอยากตายนักใช่ไหม !! >O< งั้นแสดงว่าหมอนี่คงไม่ได้ทำอะไรฉันจริง ๆ สินะ ยอม ๆ ต้องยอมไปก่อนแค่นี้หมอนี่ก็เกลียดฉันจะตายแล้ว ถ้าทำให้เกลียดมากกว่านี้  คงทำให้เอรอสมารักฉันยากแน่ ฮึ่ย ! ฉันกระโดดลงจากเตียงแล้วตีลังกาอีกสามตลบจบด้วยท่าฮาเล็มเช็ค(คนเขียน : เพื่อ ? ) นั่นสินะ ^ ^ (คนเขียน: แป่ว )

“งั้นก็ดี  ฉันกลับห้องก่อนล่ะบาย ^^ ” ฉันยิ้มให้เอรอส  ฉันเห็นเขาทำหน้าอึ้งด้วยหล่ะ 555 คงไม่คิดว่าฉันจะยอมง่าย ๆ ล่ะสิ ฮิๆ ^^

ฉันลุกจากที่นอนเดินแล้วเดินไปที่ประตูแต่ก่อนที่จะไปฉันก็หันไปพูดกับเอรอส

“นี่นาย  ฝันดีนะ ^^ ”

“เออ ไปสักทีเหอะ L ” คงอารมณ์ที่เสียที่ฉันไม่อารมณ์เสียตอนที่นายกวนประสาทฉันสินะ สะใจจุง โฮะ ๆ ^O^

“โอเค  บาย J  ”

ฉันกำหลังจะปิดประตู แต่เอรอสก็พูดประโยคที่ทำให้ฉันชะงัก

“ต่อไปนี้  …. เธอเป็นของฉัน”

ปึก !

อะไรกัน ! นี่ฉันหูฝาดไปรึเปล่า  ไหนนายบอกว่านายไม่ได้ทำอะไรฉัน แล้วฉันเป็นของนายได้ยังไง   ไม่จริงงงงง  >O<