ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

9

สมาชิกใหม่

       หลังจากที่ฉันโดนสวดยกใหญ่ ฉันก็ต้องยอมรับชะตากรรม T^T ระหว่างที่ลีเวลล์กลายร่างเป็นสุนัขจะต้องอยู่ที่โลกมนุษย์นี่ไปก่อน เมื่อเวทมนต์เสื่อมแล้วถึงจะกลับไปโลกเวทย์มนต์ได้ นี่ฉันจะต้องอยู่รวมห้องเดียวกับหมอนี่หรอเนี่ย TOT  ทำไมตอนลีเวลล์กลายร่างเป็นสุนัขถึงไม่พูดภาษาหมาไปด้วยนะ ฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งฟังหมอนี่บ่นแบบนี้ Y_Y

      “คอยดูนะแมรี่ถ้าฉันกลับร่างเดิมของฉันได้เมื่อไหร่ล่ะก็ เธอตายแน่ !!” ลีเวลล์ขู่คาดโทษฉัน โฮะ ๆ หมาน้อยน่ารักจังเลย ฉันรักไซบีเรียน น นน น น >O<

     “คืนร่างเดิมให้ได้ก่อนเถอะย่ะ  พ่อลีเวลล์คนเก่ง^^ “

     “ กรร ร รร รร “

     “นี่นายขู่ฉันเหมือนหมาเลยอ่ะ 555”

     “แน่ล่ะสิ ก็ตอนนี้ฉันเป็นหมานี่ โฮ่ง อุ้บ :X ”

     “นี่นายไม่ต้องเลียนแบบหมาขนาดนั้นก็ได้นิ่ อยู่กับฉันแค่สองคนไม่ต้องแอ๊บ สงสัยฉันต้องส่งชื่อนายเข้าประกวดรางวัลเบลเยี่ยมซะแล้วล่ะ โฮะ ๆ ^O^ “

    “ ฉันไม่ได้แอ๊บนะ มันเห่าเองอ่ะ โฮ่ง ! “

    “งั้นเวทมนต์คงเริ่มทำงานอย่างเต็มที่แล้วล่ะ  อ้อ ! แล้วถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นห้ามพูดภาษามนุษย์เข้าใจไหม ? “

    “รู้แล้วล่ะน่า โฮ่ง ! “

    “งั้นดีจ้ะ อ้อ ! เราคงต้องมีที่นอนสำหรับหมาน้อยตัวนี้ด้วยน้า >O< “

    “เธอก็จัดการซะสิ  โฮ่ง ! “

     “จัดให้ !  ‘ เอ็กเพนโซ่ ! ‘ “  แสงสีดำพุ่งออกจากปลายนิ้วเรียวยาวของฉันทันที มันพุ่งตรงไปยังมุมห้องตามที่นิ้วของฉันชี้เป้า และมันไม่เคยพลาดเป้า ใช่มั้ยล๊า >< แต่..เอิ่ม...ก็อย่างที่บอกถ้าเป็นคาถาท่องผิดตลอด  (   .  .  ) ฉันนึกภาพว่าควรจะเป็นที่นอนของสุนัขที่มีฟองหนานุ่มใหญ่ ๆ รอบๆเป็นขนมน่ารัก ๆ แต่ที่ออกมาดันเป็น....

     “นี่เธอเอาเปลือกทุเรียนมาทำที่นอนให้ฉันหรอห้ะ ? ยัยแมรี่ !! โฮ่ง ๆ !  “

     “ก็ฉันว่าฉันท่องถูกแล้วน้า (-  -   )”ฉันก้มหน้ายอมรับความอับอายแบบสุด ๆ

     “เธอจะท่องถูกได้ยังไง มันต้องเป็น ‘ อิกเพนโช่ ‘ ตั้งหากเล่ายัยโง่ ! โฮ่ง! “ ลีเวลล์ชอบว่าฉันอ่ะ  ฉันจะฟ้องคนอ่าน งุงิ ๆ

     “เอาน่า ๆ ฉันจะยอมให้นายนอนบนเตียงกับฉันก็ได้น่านะ อย่าโกรธเลยนะ งุงิ  ๆ >_o “ ฉันขยิบตาให้ลีเวลล์หนึ่งที มันทำให้เค้าตาค้างเลยล่ะ  เอ... หมอนี่เป็นอะไรของเขานะ ตอนนี้ฉันก็เดาอารมณ์ของหมอนี่ไม่ถูกซะด้วยสิ

    “ก็ได้ โฮ่ง ! “ พูดจบสุนัขพันธุ์ไซบีเรียน ที่มีขนสีเทาปะปนกับสีขาวอย่างเข้ากัน  ตาข้างหนึ่งสีน้ำตาลแต่อีกข้างสีดำ  ช่างเป็นเอกลักษณ์ รูปร่างดูแข็งแกร่ง ก็กระโดดขึ้นเตียงอย่างสวยงามฉันหลงรักไซบีเรียนจางเลย ยย ย ย  >////<

ก๊อก ๆ

เอ๊ะ ? ใครมาเคาะประตูดึกดื่นขนาดนี้นะ ฉันก้มลงมองนาฬิกาข้อมือที่ซื้อมาจากโลกเวทมนต์ตั้ง 5,000 โดเวล มันเป็นนาฬิกาที่เรืองแสงได้ทั้งเรือน แถมถ่านก็ไม่มีวันหมด และยังสามารถรับสารทางโลกเวทมนต์ได้อีกด้วยล่ะ ลีเวลล์ก็ติดต่อฉันทางนี้บ่อย ๆ แล้วที่สำคัญยังเป็นสีดำ สีที่ฉันชอบอีกด้วยแหละ !! (บรีส: อธิบายาวเพื่อ ( - - )   (แมรี่ : ก็ขออวดหน่อยไม่ได้รึไงเล่า >< )เข้าเรื่องต่อ อ๋อ ! ตอนนี้ก็ ตี 1.35 นาที ดึกขนาดนี้แล้วยังมีคนเคาะประตูอีกหรือว่า...ฉับกับลีเวลล์มองหน้ากันนิ่ง ก่อนที่ฉันจะเดินไปที่ประตูแล้วเอื้อมมือไปเปิดประตู

แอดดดด ! ฉันเปิดช้า ๆ ก่อนที่จะพบกับ...

      “จูลี่ ! โธ่ ตกใจหมดเลยมาหาฉันทำไมดึก ๆ ล่ะ ?”

     “คือจูลี่ได้ยินเสียงสุนัขในบ้านหน่ะค่ะ ก็เลยอยากจะมาดูเพื่อว่า.... “ จูลี่ชะงักเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นไซบีเรียนที่นอนแผลสองสลึงอยู่บนเตียงไซส์คิงของฉัน

    “อ๋อคืองี้นะ  นั่นเป็นสุนัขของฉันเองฉันซื้อมาหน่ะ J”

    “เอ่อ..แล้วคุณหนูซื้อมาตอนไหนหรอค่ะ ก็เมื่อเย็นคุณหนูกลับมากับคุณเอรอสแค่สองคนไม่ใช่หรอค่ะ ? “ เอิ่ม..นั่นสินะ

    “อ๋อ ! ฉันสั่งซื้อในเน็ตจ้ะ แล้วมันเพิ่งจะมาส่งทางไปรษณีย์ เมื่อกี๊นี้เอง มันน่ารักมากใช่ไหมล้า >O< “

    “สั่งซื้อสุนัขทางไปรษณีย์ได้ด้วยหรอค่ะ ?”

     “ไม่ได้หรอ ? O_O “

    “เอิ่ม.. ค่ะ “

    “โฮะ ๆ 555 อิอิ งุงิ ๆ ฉันก็แกล้งอำจูลี่เล่นเท่านั้นแหละน่า   555  สุนัขตัวนี้มันหลงมาหน้าบ้านหน่ะแล้วฉันออกไปเดินเล่นพอดีก็เลยเก็บมาเลี้ยงไงจร๊ ไม่มีไรแล้วฉันขอนอนก่อนนะ ฮ้าว วว ว   > )O( < ง่วงจังเลยคืนนี้จันทราสวัสดิ์จ้า อ้อ ! แล้วพรุ่งนี้ช่วยเตรียมอาหารของเจ้าตัวนี้ด้วยนะ บายจ้ะ “

ปึก ! (เสียงปิดประตู) เกือบไปแล้ว        ฮู่ วว วว ว >O<