ภารกิจแม่มดร้ายจับหัวใจนายสุดหล่อ ><

26
อาหารมื้อแรกจากโลกแม่มด.
 
=_= แจ้บ ๆ กี่เพลาแล้วเนี่ย ? ฉันค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นจากเตียงแสนรักพร้อมบิดขี้เกียจ ฮึ่บ ! นอนเต็มอิ่มในรอบร้อยปีเลยนะเนี่ย >O<
 
“เว่อร์ไปรึเปล่าเคโระ =_ g”ดุ๊กที่เพิ่งตื่นขยี้ตาตัวเองสองสามครั้ง อี๊ ! ขี้ตานายกระเด็นออกมาเลยอ่ะ
 
“ก็แน่ล่ะสิ ฉันอยู่โลกมนุษย์ไม่เคยได้นอนสบายใจเลยสักครั้งเดียว นายอยู่แต่โลกแม่มดจะไปรู้อะไรยะ - -+”
 
“กลัวแล้วเคโระ อย่าทำสายตาแบบนั้นสิเคโระ (. . ) ”ชิส์ ! ก็นายชอบมาว่าฉันก่อนทำไมยะ >3<
 
ฉันหันไปมองโซฟาที่ทำจากหนังตะกวด (- -   ) อ้าว ! หายไปไหนของเค้าเนี่ย ก็บอกแล้วนะว่าอย่าออกไปเดินเพ่นพล่านดื้อจริง ๆ อ๊ะ ! หรือว่าจะถูกทหารจากสภาพ่อแมดแม่ที่มาตรวจทุกวันจับตัวไป !! โอ้วม้ายน้า O[]O ฉันรีบแหกขี้หูขี้ตาวิ่งลงไปสำรวจด้านล่างทันที ดุ๊กเองก็ตกใจกับท่าทางของฉันก็รีบกระโดดตามมา
 
โคร้งเคร้ง !
 
เสียงมันดังมาจาก...
 
ตึกตัก ๆ ฉันรีบวิ่งไปทางห้องครัวทันที
 
“เอรอส ! นั่นายทำอะไรอ่ะ !!? ”ฉันมองสภาพเอรอสตอนนี้ที่กำลัง..เอิ่ม..ต่อสู้กับกระทะ - -“
 
“ก็ฉันหิวนิ่ ! ”
 
โคร้งเคร้ง ! ปากก็พูดแต่มือก็จับตะหลิวแล้วฟาดฟันกับกระทะเหมือนคนกำลังฝึกดาบ กระทะบ้านฉันนี่ก็เก่งใช่ย่อยลอยสู้กับเอรอสอย่างไม่มีใครยอมใคร
 
“เมื่อคืนฉันก็หาอะไรให้นายกินแล้วนิ่ ! ”ฉันตะโกนแข่งกับเสียงกระทะกระทบกับตะหลิว
 
“ขนมพายเน่าค้างคาวบินของเธอหน่ะหรอ ! ฉันวิ่งไล่จับมันไม่ทัน ! ”มันคือพายฟักทองซอกโกแลตรูปค้างคาวต่างหาก  -  -
 
“พอ ๆ เลย เดี๋ยวฉันจัดการให้ - -*”
 
เป๊าะ ! ฉันดีดนิ้วพลันกระทะที่กำลังสู้กับเอรอสอย่างเมามันส์ก็ร่วงลงสู่พื้นทันที
 
“เธอน่าจะสั่งมันตั้งนานแล้วนะยัยโง่ ! ”เอรอสหันมาตะคอกใส่ฉัน เนื้อตัวมอมแมมราวกับเพิ่งฟัดกับหมาไม่มีผิด
 
“อย่ามาตะคอกใส่ฉันนะ ให้มันรู้ซะมั่งว่าถิ่นใครเป็นถิ่นใคร โฮะ ๆ ^O^ ”ฉันหัวเราะเยาะเอรอส แล้วก็เดินไปหยิบกระทะมาถือไว้ เอรอสกัดฟันอย่างอดกลั้น
 
“หนอย ยยย !! ยัย....”
 
“อย่าเถียงนะ ! นายเป็นคนนอกกระทะมันคงให้นายแตะตัวมันหรอก โง่ ! ”กระทะที่อยู่ที่มือฉันผงกหัวทันที ฉลาดมาก นี่ถ้ามันมีปากคงต้องกำลังยิ้มเยาะเอรอสอยู่แน่ ๆ โฮะ ^O^ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันด่าเอรอสได้เต็มปากเต็มคำขนาดนี้ ก็ที่นี่ถิ่นฉัน ฉันจะไม่กลัวนายอีกต่อไป ดีล่ะ ! ฉันจะแกล้งนายให้สาสมเลยคอยดู >O<
 
“นายคอยดูให้ดีล่ะ ฉันจะแสดงให้ดูเป็นขวัญตา ^^”ฉันยักคิ้วให้เอรอสหนึ่งที เอรอสยืนกอดอกแล้วทำปากเบ้ นายอย่ามาน่ารักใส่ฉันนะขอร้อง !
 
เป๊าะ ! ฉันดีดนิ้วหนึ่งทีแล้วกระทะก็ลอยขึ้นและมันก็เคลื่อนตัวไปอยู่เหนือเตาที่ทำจากหินที่ไม่มีวันไหม้ ฉันดีดนิ้วอีกหนึ่งครั้งพลางไฟสีเขียวก็ลุกโชนขึ้นมาจากเตาหินทันที ฉันปล่อยให้มันลอยอยู่อย่างนั้นแล้วหันหลังกลับมามองโต๊ะไม้ที่ไว้ใช้วางของที่จัดเตรียม
 
“นี่นายจะทำอะไร ? ”ฉันหันไปถามเอรอสแล้วหันกลับมามองที่โต๊ะ ที่ตอนนี้มีไข่ชะมดวางอยู่ 2 ฟอง ผักอ้าปาก 3 ก้านอันนี้ถ้าเวลาทำไม่ระวังมันงับมือขาดได้เลยแต่ก็มีประโยชน์ได้ฟื้นฟูพลังอย่างดี แล้วก็ผักต้นหอมโรสอันนี้มีประโยชน์ต่อร่างกายมากกัดหนึ่งคำเหมือนกินน้ำหวานจากดอกกุหลาบสิบดอกเลยล่ะ ^^ แต่ดูยังไงก็ไม่น่าเอามารวมกันได้ - -^
 
“ก็ในตู้เย็นเธอมีอะไรให้กินบ้างล่ะ ก็พอจะมีไข่ไก่ที่พอจะทอดกินได้ ส่วนผักฟันแหลม ๆ มันก็ไล่งับฉันตลอดเวลากว่าจะหาอะไรทับไว้ได้ฉันแทบตาย - -* แต่ผักอีกชนิดนึงน่าจะดีหน่อยมันหอมมากฉันว่าฉันจะทำไข่เจียวล่ะ เผื่อเธอด้วยนะ *O* ”เอรอสพูดพร้อมทำสีหน้าตาเป็นประกายวิ๊ง ๆ
 
“นายเคยทำอาหารมาก่อนรึไง ? ”
 
“ไม่อ่ะ (. . ) ”
 
“แล้วนายทำเป็นรึไง ? ”
 
“ก็ไม่อีกอ่ะ (   . .)”
 
อยากจะบ้าตาย - -‘ นี่นายจะรู้บ้างไหมเนี่ยว่าไข่ที่นายจะทอดมันไม่ใช่ไข่ไก่ !
 
“งั้นนายช่วยหั่นหอมโรสหน่อย เดี๋ยวผักปากอ้าฉันเคลียร์เอง ”
 
“จัดให้ ! ”เอรอสพูดทำท่าทางคึกคักแบบสุด ๆ แล้วเอรอสก็เดินมาหยิบมีดไปหั่นต้นหอมโรสอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
ฉันจึงดีดนิ้วอีกเป๊าะ แล้วชี้ไปที่ขวดน้ำมันข้าวโอ๊ตพลันขวดน้ำมันก็ลอยขึ้น ฉันจึงใช้นิ้วบังคับให้มันลอยตามนิ้วมือเรียวยาวของฉันไปที่กระทะแล้วก็เทมันค่อย ๆ เทช้า ๆ เมื่อเห็นว่าพอดีแล้วฉันก็ค่อย ๆ กระดิกนิ้วต่ำลง แล้วหันไปชี้ที่ไข่ชะมด 2 ฟองแทน มันลอยตามนิ้วฉันมาที่กระทะทันทีฉันทำท่ากะเทาะเปลือกไข่ ไข่ทั้งสองลูกก็กะเทาะบนอากาศแล้วร่วงลงสู่กระทะอย่างสวยงาม เมื่อไข่ชะมดร่วงลงสู่กระทะตะหลิวก็รู้หน้าที่ของมันทันทีมันลอยขึ้นและก็ค่อย ๆ เขี่ยไข่ชะมดช้าๆ ฉันจึงหันหลังกกลับมาจัดการกับ…
 
“เย้ย ! O_O นายทำอะไรเนี่ย ! ”ฉันหันไปตะวาดเอรอส ที่ตอนนี้กำลังใช้มีดกดลงไปกับเขียงอย่างทุลักทุเล
 
“ก็มีดของเธอมันดื้อ ! ”เอรอสยังสู้กับมีดอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
“พอเลย ๆ - - ฉันผิดเองแหละ - -^ ”ฉันเดินกระดิกนิ้วมีดก็หยุดการดื้อรั้นของมันทันที
 
“นายออกไปรอข้างนอกเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการให้ (- -  ) ”ฉันส่งสายตาเพื่อบอกให้เค้าออกไป เอรอสทำท่าจะพูดแต่เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของฉันก็ยอมออกไป ว่าแต่ดุ๊กหายไปไหนเนี่ย ไปหาสาวกบอีกัวน่าที่ไหนรึป่าว ? ช่างเหอะ - - แล้วฉันก็หันมาทำกับข้าวจนเสร็จเรียบร้อย ฮู่ว ! ฉันดีดนิ้วอีกหนึ่งครั้งจานทั้งหลายแหล่ก็ลอยออกมาวางที่โต๊ะอาหารที่อยู่ห้องถัดไปอย่างสวยงาม ^^
 
“เหมือนฉันหลงเข้ามาในอลิซ ดินแดนมหัศจรรย์เลย - - ”เอรอสมองจานข้าวและอาหารที่ลอยเข้ามาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
 
“เอาเถะน่า เดี๋ยวก็ชิน ^^ กินกันเหอะหิวแย่ละ ”
 
“แล้วช้อนกับซ่อมมันจะสู้ฉันด้วยรึเปล่า -^- ”เอรอสมองช้อนกับซ่อมออย่างระแวง
 
“55 กินได้แถมอร่อยชัวร์ ! ”ฉันบอกแล้วก็รีบจัดการกับอาหารตัวเองทันที
 
ง่ำ ๆ อาหารที่คิดถึงมานานน นน น น >O<
 
“ไม่รอกันเลยนะเคโระ ! ”อยู่ดี ๆ ดุ๊กก็หายตัวแล้วโผล่แว้บมากลางโต๊ะอาหาร ฉันที่เพิงกินข้าวยี่ห้อแสนดีที่ทำจากคาถาขั้นสูงเป็นข้าวที่ช่วยเพิ่มพลังเวทมนต์อย่างมาก ยี่ห้อนี้แพงมากเลยนะขอบอกและยังรสชาติดีกว่าข้าวของมนุษย์ร้อยเท่าแถมหุงง่ายไม่ติดหม้อดินอีกด้วย >O< ฉันกินไปได้ครึ่งจานก็รีบวางช้อนลงทันที
 
“ไปไหนมาดุ๊ก ! ”
 
“ก็ไปสำรวจภายนอกมาหน่ะเคโระ "
 
“แล้วนายกินแมลงแล้วหรอ ? เอาไรป่ะเดี๋ยวฉันลองไปหาให้ในครัว ”ฉันพูดแล้วยันตัวขึ้นจากเก้าอี้แต่ดุ๊กร้องห้าม
 
“ไม่เป็นไรเคโระ ! เคโระไปหาไรกินมาแล้วล่ะเคโระ ! ว่าแต่เราควรออกไปเซนทรัลก๋อกก๋อยวิ้ง ๆ ก่อนนะเคโระ !”
 
“O_O ทำไมล่ะเคโระ เย้ย ! ทำไมล่ะ”อยู่ใกล้ดุ๊กมากจนติดเคโระมาแล้วเรา -0-
 
“ก็ไปซื้อของใช้แล้วก็เสื้อผ้าที่สำคัญเลยนะเคโระ สืบหาที่อยู่ของพ่อมดพอตเตอร์ด้วยนะเคโระ ! ได้ข่าวว่าพ่อมดเพอตเตอร์ถูกขับไล่ไปอยู่ที่อื่นเพราะแอบช่วยแม่มดถอนใจแล้วยังทำให้มนุษย์กลายเป็นพ่อมดแม่มดอีกนะเคโระ !”
 
“ทำให้มนุษย์กลายเป็นพ่อมดแม่มดงั้นหรอ (- - )”ทำไมอยู่ดี ๆ ฉันก็มองไปที่เอรอสที่ตอนนี้เอาแต่กินข้าวที่แสนดีอยู่โดยไม่สนใจบทสนทนาของฉันกับดุ๊กเลยสักนิด...
 
“หยุดคิดเลยนะเคโระ! ”เจ้ากบบ้า
 
“ฉัน..ปะ..เปล่าคิดอะไรสักหน่อย ! (. . ) ”ฉันเถียงข้าง ๆ คู ๆ แต่ก็บอกได้ว่าตัวเองมีพิรุธสุด ๆ
“ก็ดีเคโระ เพราะถ้าคิดแบบนั้นมันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้มนุษย์มาเป็นพวกเดียวกับพวกเราได้นะเคโระ”
 
“นายรู้วิธีหรอ *O* ”ฉันตาลุกวาวทันที
 
“ก็บอกให้หยุดคิดไงเคโระ ! ”
 
“กะ..ก็ได้ (_ _) ”ทำไมต้องดุด้วยเล่า แต่ในใจรู้สึกหมดหวังแปลก ๆ แฮะ
 
                “อิ่มรึยังเคโระ ! เราจะได้ออกเดินทางกันเคโระ ?”ดุ๊กหันไปถามเอรอส ที่เพิ่งวางช้อนพอดี พร้อมกับจานข้าวที่ไม่เหลือซักเม็ด ย้ำ ! ซักเม็ด O_O
 
                “เอิ่ม...”ฉันกระอักกระอวนทันที เอรอสผู้เย่อหยิ่งและปากร้ายแต่ตอนนี้ไม่เหลือคราบแล้วจ้า ^O^
 
                “ขำอะไรของเธอยัยเพี้ยน ! ฉันหิวผิดหรอ (- -   ) ”เอรอสบ่น
 
                “555 ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย แต่นายทำตัวแบบนี้ฉันว่านายน่ารักกว่าโหมดปัจุ...”
 
                วิ๊ง ~*
 
                ยังไม่ทันที่ฉันพูดจบพลันชุดที่ฉันใส่อยู่ก็เป็นเปลี่ยนชุดทันทีแต่ก็สไตล์เดิมเหมือนเดิมทุกอย่างแค่เปลี่ยนใหม่เท่านั้นแต่ครั้งนี้มีหมวกแม่มดเพิ่มมาด้วย แถมเนื้อตัวก็สะอาดสะอ้าน แล้วฉันก็รู้สึกถึงทรงผมที่ปล่อยเหยียดตรงสวย ปากอมพู ตาคมเข้ม แก้มอมชมพูระเรื่อดั่งต้องมนต์  ส่วนเอรอสก็เปลี่ยนชุดแต่ก็ยังสไตล์เดิมอยู่แต่คราวนี้มีหมวกพ่อมดเพิ่มด้วยหน้าขาวเนียนผ่องอย่างเป็นธรรมชาติ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาคมเฉียบ เส้นผมที่ดูระยิบระยับภายใต้หมวกสีดำนั่นช่างดูน่าหลงใหลเหลือเกิน เมื่อฉันรู้สึกตัวอีกทีเอรอสก็กำลังมองฉันอยู่เหมือนกัน เรามองกันเนิ่นนานก่อนจะหลบสายตาพร้อมกัน อร๊าย ยย >//< ฉันใจเต้นอีกแล้วอ่ะ แล้วฝีมือครั้งนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากดุ๊ก
 
                “ถ้าเราจะออกไปข้างนอกคงต้องพรากงตัวกันหน่ยนะเคโระ ไปกันเถอะเคโระ ! ”ดุ๊กที่เห็นท่าไม่ดีรีบเรียกไม้กวาดมา แล้วจะทำใช้คาถาให้ตัวฉันกับเอรอสเปล่งประกายสวยทำไมยะ ฉันไม่อยากถอนใจไปเลยอ่ะ ถ้าถอนใจไปแล้วความรู้สึกดี ๆ ของฉันกับเอรอสอ่ะ มันจะยังอยู่ในความทรงจำรึเปล่านะ ?
 
                “ขึ้นสิเคโระ ”ดุ๊กกระโดดขึ้นเกาที่ไหล่ฉันแล้วบอกให้ฉันขึ้นไม้กวาด นายนี่ชอบสั่งฉันจริง - -* ฉันเดินขึ้นไปนั่งบนไม้กวาดช้า ๆ
 
“มาสิเอรอส ^^ ”ฉันยิ้มแล้วเอื้อมมือส่งไปให้เอรอสเอรอสจับมือฉันช้า ๆ แล้วค่อย ๆ นั่งข้างหลังฉัน แต่ไม้กวาดตัวดี ๆ รีบพุ่งออกจากช่องหน้าบ้านทั้งที่เอรอสยังนั่งไมสนิดทำให้เอรอสเกือบหงายหลังหน้ำคะมำดิน ดีนะที่ฉันจับมือเค้าไว้แน่นพอ
 
“เห้ย O[]O !! ”เอรอสรีบคว้าเอวอันน้อยนิดของฉันไว้ทันที เกือบไปแล้วไหมล่ะ -0-
 
“คิ้ คิ้ ! ”เสียงไม้กวาดของฉันเอง มันหัวเราะเยาะเอรอส นิสัยเหมือนฉันไม่มีผิด โฮะๆ ^O^ แล้วฉันก็หัวเราะๆปพร้อมกับไม้กวาดคู่ใจ 55
 
“หนอย ย ย ย ! พวกเธอ !”เอรอสกัดฟันแล้วจ้องฉันกับไม้กวาดอย่างอาฆาต แล้วเอรอสก็ขยับเข้ามากอดฉันแน่นขึ้น อ๊ะ ! ฉันไม่ได้เขินนะ แต่ฉันอายอ่ะ (ต่างกันตรงไหนฟะ - -)
"อย่ามากอดฉันนะไอ้บ้า! "ฉันตะโกนด่าเอรอสแข่งกับเสียงลม
"ช่วยไม่ได้ เธอแกล้งฉันก่อนเองนิ่ :) "เอรอสยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ อย่าทำให้ฉันรักนายนักสิ ยิ่งฉันถลำลึกมากเท่าไร เวลาตายของฉันก็ใกล้เข้ามาเท่านั้น U_U
 
“หัวใจสีแดงเข้มขึ้นอีกแล้วเคโระ ! ”