รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ

   หลังจากที่เมื่อวานฉันกับพี่กัปตันเราสองคนได้ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้วพี่เขาก็มาส่งฉันที่บ้านแค่พี่บัสเตอร์เห็นฉันแค่นั้นแหละเทศนาฉันซะหูชา.. รู้งี้ไม่ช่วยซะจะดีกว่า
"คิดอะไรอยู่ห่ะ ยัยตัวแสบ" พี่บัสเตอร์ออกมาจากครัวแล้วมานั่งโซฟาตรงข้ามกับฉัน
"ป่าวววว ว่าแต่พี่คิดดีแล้วใช่ป่ะว่าจะอยู่ไทยต่อ"
"ถามทำไม อันแน่~ อยากอยู่ไทยต่อหรอเราไหนที่แรกว่าจะไปให้ได้ไงใครกันน้า~ ทำให้ใจของน้องพี่สั่นคลอนได้" พี่บัสเตอร์พูดฉันพร้อมกับยิ้มเลสนัย
"ป่าว สักหน่อย ก็แค่ถามดูเฉยๆอันที่จริงก็...อยากอยู่ต่อดูความสัมพันธ์ของพี่กับยัยน้ำจะไปกันรอดรึป่าวตั้งเล่า"
"ไม่ต้องเอารเื่องพี่มาอ้างเลย พี่เห็นน่ะเมื่อวานนี้รถใครก็ไม่รู้มาส่งน้องพี่ถึงบ้านเชียวแต่ดูๆแล้วก็...."
"ก็อะไร พูดดีๆนะ"ฉันพูดพลางตีแขนพี่บัสเตอร์
"ก็...โอเค"พี่บัสเตอร์ยักคิ้วข้างซ้ายให้ฉันก่อนจะเดินหายไปในครัวอีกครั้ง
"พูดอะไรก็ไม่รู้"ฉันบ่นให้ได้ยินคนเดียว แต่ใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
"แต่ว่า...เรืองไปต่างประเทศคุยกับแม่เองก็แล้วกันนะ 555" เสียงพี่บัสเตอร์ตะโกนออกมาจากห้องครัว
"นั่นสิ เราจะคุยกับแม่ยังไงล่ะเนี่ยยยย"ฉันพูดพลางมองโทรศัพท์ ''เอาไงเอากัน" จากนั้นฉันก็หยิบโทรศัพท์โทรหาแม่..
"ว่า ไงอริสซ่าลูกมีอะไรรึป่าว"เสียงผู้เป็นแม่ถามลูกสาวที่อยู่ต่างประเทศ
"เอ่อ แม่คะคืออริสซ่าอยากจะขอเรียนต่อที่ไทยได้ไหมคะ"ฉันถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
"ทำไมล่ะลูก บอกเหตุผลแม่มาสิ"
"เอ่อ..คือ.. อริสซ่ามีเหตุผลที่บอกคุณแม่ไม่ได้"
"ถ้าแม่จะบอกว่า ไม่ได้ล่ะ"
"แม่คะ ขอร้องนะคะ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ
"งั้นลูกก็บอกเหตุผลของลูกมาสิ"
"คือ...หนูมีคนที่ชอบแล้วคะ"
"ห่ะ! แล้วมันเกี่ยวกับการเรียนต่อของลูกตรงไหน แฟนก็อยู่ส่วนแฟนสิ แต่อานาคตหนูต้องมาก่อน"
"อริสซ่าเข้าใจคะแม่ แต่อริสซ่าก็อยากเรียนอยู่ที่ไทย"
"แม่ขอคุยกับพี่บัสเตอร์หน่อย"
#บัสเตอร์
"พี่บัสเตอร์แม่อยากคุยด้วย"เสียงอริสซ่าเรียกผม ว่าแล้วเชียว
"ว่าไงคับแม่"
"บัสเตอร์รู้รึป่าวว่าทำไมอริสซ่าถึงไม่อยากมาเรียนที่ต่างประเทศ"
"รู้ครับ ผมรู้ว่าอายุน้องยังน้อยกับเรื่องพวกนี้แต่แม่ครับความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกครับ ถึงแม่จะอยากให้อริสซ่าไปเรียนที่ต่างประเทศแต่ถ้าเจ้าตัวเขาไม่อยากไปมันก้ไม่มีประโยชน์หรอกครับแม่"
"แล้วลูกจะให้แม่ทำยังไง แม่อยากให้น้องเขามีอานาคตที่ดี"
''ผมเข้าใจครับแม่ ครั้งนี้ผมขอเถอะครับให้น้องเขาได้ตัดสินใจด้วยตัวของเขาเอง"
''งั้นแม่ขอคุยกับน้องหน่อยสิ" แล้วผมก็ส่งโทรศัพท์คืนให้อริสซ่า
                                                                                         End..บัสเตอร์
 
 
"คะแม่"
"แม่อนุญาตให้อริสซ่าเรียนต่อที่ไทยก็ได้"
"จริงหรอคะแม่!!."ฉันยิ้มแล้วหันไปหาพี่บัสเตอร์ที่ยืนยิ้มอยู่
"จริงสิ แต่แม่ขออย่างหนึ่ง ตอนนี้อริสซ่าต้องนึกถึงเรื่องเรียนเป็นอันดับแรกส่วนเรื่องรักๆอ่ะให้เรียนรู้กันไปก่อน"
"คะแม่ขอบคุณมากนะคะ อริสซ่ารักแม่ที่สุดในโลกเลยฝากความคิดถึงถึงพ่อด้วยนะคะ."
''จ๊ะ แม่ชักจะอยากเห็นหน้าว่าที่ลูกเขยแม่แล้วสิอยากรู้ว่าทำยังไงถึงทำให้ลูกสาวแม่ ใจสั่นคลอนได้ขนาดนี้ 55."
"แม่อ่ะ บ๊ายบายคะ" หลังจากที่ฉันวางสายจากแม่แล้วฉันยังคงยิ้มไม่หุบ
"ไง.. ยิ้มซะหน้าบานเชียว" พี่บัสเตอร์พุดล้อฉันพลางเอามือมาขยี้ผมฉัน
"ก็คนมันดีใจอ่ะ" 
"อย่างนี้มันต้องฉลอง ไปหาอะไรกินกัน" แล้วเราสองคนพี่น้องก็เดินออกจากบ้านไปด้วยรอยยิ้มจุดหมายคือร้านอาหารแต่ทั้งสองก็ไม่ลืมโทรชวนหวานใจไปด้วย..