รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ

   วันนี้เป็นที่ทำให้ฉันตื่นแต่เช้ามาแต่งตัวเพื่อออกไปเดทกับกัปตันแฟนสุดที่รักของฉันซึ่ง

วันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีของเราสองคนตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมากัปตันเขาได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเขารักฉันมากแค่ไหนถึงบางครั้งเราจะทะเลาะกันบ้างแต่ก็สามารถผ่านมันมาได้

ปี๊ดๆๆ!! เสียงแตรรถของกัปตันดังขึ้นที่หน้าบ้าน

"มาแล้วคะ”ฉันตะโกนบอกพร้อมกับใส่รองเท้า

“ไม่ต้องรีบก็ได้”กัปตันพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ฉันเหมือนกับทุกครั้ง

“ไม่อยากรอนานนี่น่า”

“สำหรับอลิสซ่านานแค่ไหนก็จะรอ”

“จริงอ่ะ ทำไมถึงรอล่ะ”

“ก็เพราะรักไง”กัปตันตอบฉับพร้อมกับเดินมาโอบกอดฉันจากด้านหลังอ้อมกอดนี้อบอุ่น

“บ้า “ฉันตีมือเขาด้วยความเขิน

“แล้วรักไหมล่ะ”

“ที่สุดอ่ะ ฟอด! ”ฉันหอมแก้มเขาด้วยความมั่นไส้

“งั้นเราไปกันเหอะ หันหลังมาปิดตาก่อน”

“ต้องปิดด้วยหรอ”

“นะครับ แปปเดียว”

        แล้วกัปตันก็พาฉันขึ้นรถแล้วขับรถออกไปสักพักตลอดทางก็มีเพลงรักเปิดเบาๆคลอให้ได้บรรยากาศโรแมนติกกัปตันมือฉันกุมไว้เพื่อสื่อตามเพลงที่เปิด

            เธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน

            คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ

           เธอเป็นนิทานที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน

           เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ

           ช่างโชคดีที่เจอได้ตกหลุมรักเธอ ได้มีเธอเคียงข้างกัน

           คงจะมีเพียงทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน

           คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้ ตรงที่เธอ

           เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ

           ฉันจะทำทุกทุกทางด้วยวิญญาณและหัวใจ

           นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด

           ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว เธอคือรักจริง

           ฉันยอมทิ้งทุกทุกอย่างเพียงเพื่อเธอ  

           ดั่งฟ้าให้มาเจอให้เธอคู่กับฉัน ให้เราได้เดินเคียงข้างกันนับจากนี้

           คงจะมีเพียงทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน

           คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้

           ตรงที่เธอ เธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ

           ฉันจะทำทุกทุกทางด้วยวิญญาณและหัวใจ

           นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด

           ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...~

 แล้วสักพักรถก็จอดที่ใดที่หนึ่งกัปตันจับมือฉันแล้วพาลงมาจากรถฉันได้ยินเสียงคลื่นวัดเข้าฝั่ง

“รออยู่ตรงนี้ก่อนนะ”กัปตันกระซิบที่ข้างหุฉันก่อนที่จะปล่อยฉัน

ผ่านไป 5 นาที

ฉันมีความรู้สึกว่ามีคนมายืนกอดข้างหลังพร้อมกับกระซิบว่า

“แกะผ้าปิดตาออกได้แล้ว”

ฉันค่อยๆแกะผ้าปิดตาออกภาพตรงหน้าที่ฉันเห็นทำให้ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

 ภาพตรงหน้ามีโต๊ะดินเนอร์ปูด้วยผ้าปูสีขาวสะอาดมีเทียนตั้งอยู่รอบๆโต๊ะเป็นเทียนที่วาอยู่ทรายต่อกันเป็นรูปใจล้อมรอบโต๊ะเป็นภาพที่สวยงามมาก

  “ชอบไหมผมทำเองหมดเลยนะ”

“ชอบมากๆเลยขอบคุณนะ”ฉันพูดพร้อมยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความดีใจพร้อมกับกอดคนที่ฉันรัก

“ผมเต็มให้ทำเพื่อคุณสุดที่รักของผม ผมรักคุณนะอลิสซ่ารักตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันรอยยิ้มของคุณทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองขอบคุณที่อยู่ข้างๆผมถึงแม้ว่าผมจะทำให้คุณเสียใจก็ตามต่อไปนี้ผมจะไม่สัญญานะว่าจะไม่ทำให้คุณร้องไห้แต่ผมจะเป็นคนที่คอยเช็ดน้ำตาให้คุณทุกครั้งที่ร้องไห้”

“ฉันก็รักคุณคะที่รักของฉัน”

ฉันและเขาสบตากันเนิ่นนานไม่ต้องมีคำพูดที่สวยหรูแค่มองตากันเราสองคนรู้สึกถึงความรู้สึกของและกัน

                   ฉันไม่อยากจะเชื่อหรอกนะว่าสุดแล้วคนอย่างอลิสซ่าจะมาหยุดอยู่ที่นายกัปตันเพล์สุดแสบที่ดูยังไงๆก็ไม่สามารถรักกันได้แต่สุดท้ายเป็นเพราะพรมลิขิตที่ขีดมาให้เราได้พบกันได้รักกัน.

                                     End.

ขอบคุณที่ติดตามนะคะหลังจากที่หายไปนานก็มาแต่งตอนจบให้แล้วนะคะ