รักได้ไหม...? นายเพลย์บอยตัวแสบ

  หลังจากที่ฉันไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลมา 1 วันเต็ม วันนี้ฉันก็เลยมาโรงเรียนเช้านี้อากาศดีเป็นพิเศษขอให้มีแต่เรื่องดีๆเกิดขึ้นทีเหอะ..
"หวัดดีจ๊ะ อริสซ่า"เสียงสีน้ำทักมาแต่ไกลเดินมาพร้อมกับดริ้ง
"หวัดดีจ๊ะ"ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้
"เป็นไงมั้ง หายดียัง"ดริ้งถามด้วยความเป็นห่วง
"สบายดี อริสซ่า ซะอย่าง"
"ก็ดีแล้ว ป่ะขึ้นห้องกันเถอะ" แล้วเราทั้ง3คนก็เดินขึ้นห้องเรียน
  พอมาถึงห้องเพื่อนๆต่างถามอาการของฉันด้วยความตื่นเต้นทั้งตกใจ ฉันได้แต่ส่งยิ้มแทนคำตอบถึงฉันเล่าไปก็มีแต่จะทำให้เพื่อนเป็นห่วงยิ้มแค่นั้นน่ะดีแล้วสำหรับเรื่องนี้
# หลังเลิกเรียน
  ฉันกับเพื่อนก็เดินออกจากโรงเรียนเหมือนทุกๆวันแต่ที่แปลกคือมีนายกัปตันมายืนรอใครก็ไม่รู้ แต่อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้าไปหาเขาทั้งคู่ส่งยิ้มทักทายให้กันก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป ภาพนั้นมันทำให้ฉันจะล้มทั้งยืนมันรู้สึกเจ็บแปปที่ใจเหมือนโดนมีดแทงที่ใจ นายทำอย่างนี้ได้ยังไงทั้งๆที่วันนั้นนายบอกรักฉันแต่วันนี้นายกับไปกับผู้หญิงคนอื่น
"อริสซ่าเป็นอะไรร้องไห้ทำไม"เสียงดริ้งร้องขึ้นด้วยความตกใจ
"เปล่าหรอก ฉันขอตัวกลับก่อนนะ" แล้วฉันก็เดินหนีดริ้งกับสีน้ำกลับบ้าน
  พอถึงบ้านฉํนเห็นประตูเปิดอยุ่สงสัยพี่บัสเตอร์จะกลับมาแล้วสิแต่ตอนนี้ฉันไม่อยากพบใครทั้งนั้นแม้พี่ชายของฉันเองก็ตาม
"กลับมาแล้วหรอน้องรัก" พี่บัสเตอร์หันมาทักทายฉันตอนที่เดินเข้าประตูบ้านพอดี
"กลับมาแล้วคะ พี่บัสเตอร์วันนี้อริสซ่าไม่กินข้าวนะ"
"ทำไมล่ะ เดี๋ยวน้องเป็นอะไร"พี่บัสเตอร์เดินมาหา
"เปล่าคะ"ฉันตอบพร้อมกับหันหนี
"แล้วน้องร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรเดี๋ยวพี่จะไปจัดการมันเอง"พี่บัสเตอร์พูดพร้อมกับเขย่าแขนทั้งสองข้างของฉัน
"คือ...."น้ำตาของฉันยังคงไหลอยู่
"มันเป็นใครพี่จะฆ่ามันที่บังอาจทำให้น้องของพี่ต้องเสียน้ำตา" น้ำเสียงบัสเตอร์สั่นเำหมือนจะร้องไห้ตามฉัน
"พี่บัสเตอร์ ฮึกฮื่อๆ~"ฉันโผกอดพี่บัสเตอร์พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
"ไม่เป็นไรน้องยังมีพี่เสมอ ร้องให้พอ น้องจะได้ไม่เจ็บปวดกับมันอีกพี่จะอยู่ข้างๆน้องตรงนี้"พี่บัสเตอร์พูดพร้อมกับเอามือลูบหัวฉันเพื่อปลอบ
"พี่บัสเตอร์น้องเจ็บ"
"พี่เชื่อว่าน้องต้องผ่านมันไปได้ ใครที่ทำน้องพี่เสียใจพี่ไม่ปล่อยมันไว้แน่"พี่บัสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธ
  ............................................................................................................
 
                                                   1 ปีผ่านไป
     วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายของฉันส่วนเรื่องที่ไปเรียนต่ออเมริกากับแม่ฉันตัดสินใจแล้วจะไปอยู่กับแม่ที่นู้นและนี่อาจจะเป็นวันสุดท้ายที่ฉันอยู่ประเทศไปไทยก็ได้ในหัวของฉันตอนนี้คืออยากหนีไปให้ไกลที่สุดไกลจากคนใจร้าย ถึงแม้มันจะผ่านมา1ปีแล้วก็ตามแต่ฉันก็ไม่สามารถที่จะลืมเขาได้สักทีฉันได้ข่าวของเขามาว่าเขากลับไปคบกับมิ้นท์เหมือนเดิมแล้วคนที่ฉันเห็นวันนั้นก็คือมิ้นท์ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันคงจะไม่อยากรู้จักเขา.....
"อริสซ่าเทอจะไปจริงหรอ"สีน้ำถามขณะที่เรานั่งกินไอศครีมที่ร้านหน้าโรงเรียนเพื่อฉลองกับการเรียนจบและอำลา
"อืม ฉันคิดถึงแม่กับพ่อ"ฉันตอบพร้อมกับกินไอศครีม
"แล้วพี่บัสเตอร์ล่ะ"
"ก็คงไปด้วยกันแหละพอดีปีนี้พี่บัสเตอร์ก็จบแล้วด้วย"
"แล้วอริสซ่าจะกลับมาไทยรึป่าว"ดริ้งถามขึ้นขณะที่ฉันจะตักไอติมเข้าปาก
"ไม่รู้สิ"
"งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ อริสซ่าจะได้ไปเก็บของด้วยนิ"สีน้ำพูดพร้อมกับยืนขึ้นแต่แววตาดูเศร้า
"เอ่อคือ..ฉันมีอะไรจะบอกพวกเทอก่อนไป"ดริ้งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"มีอะไรว่ามาสิ" ฉันกับสีน้ำพูดพร้อมกับนั่งลงอีกครั้ง
"ไหนๆพวกเราก็จะแยกกันไปแล้วทำไมพวกเทอถึงไม่ไปบอกลาคนที่เทอรักเป็นครั้งสุดท้ายล่ะ ถึงพวกเทอจะบอกว่ามันไร้สาระไม่จำเป็น แต่มันเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเทอจะได้เห็นหน้าคนที่รักแล้วนะจะปล่อยให้ค้างคาใจอย่างนี้ตลอดไปหรอ"
"อริสซ่าพี่บัสเตอร์อยู่บ้านรึป่าว"อยู่ๆสีน้ำก็ถามขึ้นมาตอนที่ฉันกำลังนั่งเม่ออยู่
"อืม แกถามทำไม?"
"ถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องพูดความจริงแล้ว"สีน้ำพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง