The white death เด็กมอต้นซ่าล่าซอมบี้

เช้าตรู่มีหมอกจางๆ อยู่บนท้องฟ้าเหมือนกำลังจะฝนตก  "เอาละวันนี้เรามาออกเดินทางจากโรงเรียนกัน"  ครูวิเชียร์พูดด้วยความร่าเริงเสียงดัง ในขณะที่อีก5คนกำลังนอนหลับอยู่อย่างมีความสุข "เฮ้ย! นี้พวกเธอจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนกัน!! -*-" ครูวิเชียร์มองลูกศิษขี้เซาของตัวเอง ก่อนที่จะตะโกนเพื่อให้ตื่น                               "โอ๊ย!..ตื่นแล้ว... -0-" สิงหะลุกขึ้นนั่งหาวบิดขี้เกียจนิด ก่อนที่จะล้มตัวนอนต่อ
 
" นี้เองจะกวนประสาทไปถึงไหน!!" ครูวิเชียร์พูดด้วยความงุดงิดผมกับวิ่งไปถึงผ้าห่มของสิงหะที่กำลังคุมโปงห่มอยู่   
"แล้วเราจะไปไหนค่ะครู - -" เนรินถามพร้อมกับลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจนิดก่อนที่จะหยิบแว่นตาของตัวเองใส่เข้าตา
 "เราจะไปข้างนอกกันน่ะสิ - -+ " ครูวิเชียร์พูดกับเนรินก่อนจะทำหน้าเข้มใส่ 
คร่อกกก......
"ส่วนพวกเองก็ตื่นได้แล้ว!!!"
 
++( 20 นาทีผ่านไป)++
"หาวยังง่วงอยู่เลย -0- " สิงหะนั่งบ่นพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋า 
 
"เอาน่าอย่าเพิ่งบ่นมากเดี๋ยวกำลังจะไปบ้านนายแล้วนะ^^" ภาคินหันมาบอกสิงหะที่นั่งเก็บกระเป๋าที่อยู่ข้างๆตัวเองพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ เมื่อสิงหะเห็นก็หน้าแดงนิดหน่อย "อืม..-///- "  สิงหะตอบด้วยประดยคสั้นก่อนที่จะก้มลงเก็บกระเป๋าต่อ "แล้วทำไมเองต้องหน้าเเดงด้วยฟร๊ะ!!! เห็นมั่นไส้" สุมาลีที่อยู่เเถวนั้นหันมาแซวสิงหะแต่ดูเหมือนจะเมนมามากกว่า
 
"เอาละสิงหะ เธออยู่กับใครบ้าง?" ครูวิเชียร์ถามพร้อมกับสพายกระเป๋าเป้ไว้ด้านหลัง
 "ผมอยู่กับพ่อเเม่ แล้วก็พี่ชายอีกคนหนึ่งครับ ' ' " สิงหะตอบพร้อมกับเตรียมสพายกระเป๋า
 "อย่าเสียใจไปเลยนะ ครูเชื่อว่าทั่งสามคนต้องปลอดถัย -..-" ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจก็เดินมาบีบไหล่สิงหะพร้อมกับหน้าจริงจัง
 "จะเสียใจไปทำไมเหรอครับ - - ? "  สิงหะเอียงคอถามด้วยความสงสัย
"เอ้า! นี้พ่อเเม่เและพี่เธอ อยู่ในบ้าน  ไม่กลัวพวกเขาไม่มีอะไรกินรึไง - - นี้ตั่งหลายวันแล้วนะ!!" ครูวิเชียร์ตอบด้วยความซีเรียส
 "ไม่ต้องห่วงครับ พ่อกับแม่ผมไป ฮันนีมูนที่อังกฤษ ก่อนหน้านั้นแล้วส่วนพี่ชายก็อยู่บ้าน ^^" สิงหะตอบ
 "เอ้า!  แล้วไม่ห่วงพี่ชายเธอรึไง - -" ครูวิเชียร์ถามอีก
 
"พี่ผมน่ะเหรอเชื่อสิครับ คนยังนั้นไม่มีวันอดตายหรือถูกซอมบี้ฆ่าหรอก^^" สิงหะตอบครูวิเชียร์พร้อมกับส่งยิ้ม เมื่อทุกคนได้ยินคำตอบแล้วก็ งงนิดหน่อย " งะงะงั้นเหรอแห่มอยากเจอพี่เธอซะแล้วสิ ^^;;" ครูวิเชียร์ถามพร้อมกับเหงื่อไหลนิดหน่อย                                
 
"งั้นออกเดินทางคนเลย Go!!"
 
++(ณ โรงรถของโรงเรียน)++ 
"เอาละทุกคนครบไหม?" ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับหันไปมองลูกศิษของตัวเองที่กำลังเดินย่องมาอย่างติด ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ตรงหน้า รถ บัสส่งนักเรียนคันสีเหลือง "เอาละเราจะไปกันด้วยรถบัสสีเหลืองกัน ^^" ครูพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ลูกศิษ "แต่เราจะไปยังไงละค่ะครู ' ' " เนรินถามครูวิเชียร์พร้อมกับมองไปรอบๆรถ                        "เออนั้นดิ ^^;; " ครูวิเชียร์ตอบพร้อมกับเหงื่อตกนิดๆ  
- - จะได้เรื่องไหมเนียไอ้ครูคนนี้...
"งั้นเดี๋ยวครูจะไปเอาคุณแจรถที่ห้อง ธุระการละกันรู้สึกว่าคนขับจะหนีไปแล้ว ^^;; ครูต้องการคนไปด้วยนะมีใครจะอาสาบ้าง ? " ครูวิเชียร์ถามพร้อมกับมองทุกคน 
 
"หนูคะ - -)/ " สุมาลียกมือขึ้น
 "จะดีหรอแก่ " เนรินจับแขนสุมาลีลงพร้อมกับถาม
 " ดีสิฉันมีของที่ต้องไปเอาด้วย " สุมาลีหันมาบอกเนรินก่อนที่จะส่งสายตามีเล่สไนจนทำให้เนรินเหงื่อตกนิดหน่อย "ok สุมาลีมีใครอีกไหม? ' ' " 
 "ผมครับ ' ')/ " สิงหะยกมือ
 " ok สิงหะ กับสุมาลี ครูจะไปกันสองคนนะ ส่วน วายุกับภาคิน ฝากดูเนรินให้ด้วย เดี๋ยวครูมาแปปเดี่ยว เดี๋ยวเข้าไปรอข้างในรถก่อนนะ" ครูวิเชียร์พูเสร็ยจ วายุกับภาคินและเนรินก็พากันขึ้นรถ ส่วนสิงหะสุมาลีและครูวิเชียร์ก็เดินตรงไป อาคาร3 ซึ่งเป็นห้อง ธุระการ3 ต้องเดินผ่าน สนามฟุตบอลที่มีซอมบี้ อยู่เป็นจำนวนมาก....
 
 "เอาละทุกคน เดี๋ยวครูจะล่อมันไปอีกทางนะแล้วทั่งสองคนก็รีบวิ่งเข้าห้องธุระการไปเลย" ครูวิเชียร์สิงหะเเละสุมาลีมาหลบกันอยู่หลังซากเครื่องบินกลางสนามฟุตบอลที่มีฝูงซอมบี้เดินป้วนเปี้ยนอยู่  
"ได้ค่ะ/ครับ" ทั่งสองคนตอบพ้อมกัน ก่อนที่ครูวิเชียร์จะวิ่งออกไปหาฝูงซอมบี้เพื่อจะล่อมันไปอีกทาง
"เฮ้! ไอ้ซอมบี้หัวครวย ไอ้ซอมบี้นักเรียน พวกเองยังไม่ส่งงานตูเลยนะว้อยเดี๋ยวก็ให้ ติด ร หรอก!!!" ได้ผลเกินคาดซอมบี้จำนวนมากสนใจครูวิเชียร์เป็นจำนวนมากก่อนที่ครูวิเชียร์จะวิ่งไปอีกทางหนึ่งแล้วซอมบี้ก็วิ่งตามครูวิเชียร์ไป "เอาละไปไปได้!" สิงหะวิ่งนำหน้าสุมาลีตรงไปอาคาร3เพื่อจะไปห้องธุระการ แต่ก็มีซอมบี้ตัวหนึ่งที่ไม่ยอมเดินไป วิ่งมาดักหน้าสุมาลีไว้ "เเฮ่!!..." ซอมบี้กระโดดเข้าไปหาสุมาลีจนทำให้สุมาลีหงายล้มไปกับซอมบี้ เมื่อสิงหะเห็นดังนั้นก็หยุดวิ่ง "สุมาลี!!" สิงหะรีบวิ่งไปช่วยสุมาลีที่กำลังจะโดดซอมบี้กัดแต่สุมาลีเอามือดันไว้ได้ 
 
"กรี๊ดดด!! ช่วยด้วย!!" สุมาลีร้องขอความช่วยเหลือจากสิงหะ ตอนนี้สิงหะ ลุกลนและเหงื่อ ออกเยอะมากพยายยามมองหาอาวุธที่ใกล้ตัวที่สุด "อ่ะ!" สิงหะวิ่งไปหยิบหินก้อนใหญ่เอามาทุบหัวซอมบี้ที่พยายามจะกัดสุมาลีอยู่   แผละ!! เสียงทุบหัวซอมบี้ดัง เหมือนเหยีบของเหลว ตอนนี้หัวซอมบี้ ทุกทุบหัวไปครึ่งซี้จนทำให้หัวสมองกับลูกกะตากระเด็นไปติดหน้าสุมาลี แล้วจากนั้นซอมบี้ก็ล้มลงนอนทับสุมาลี 
 
"เป็นอะไรไหม สุมาลี?" สิงหะดึงตัวซอมบี้ที่ทับร่างสุมาลีอยู่ออก จากนั้นก็จับมือสุมาลีเพื่อจะดึงให้ทุกแต่สุมาลีปัดมือพร้อมกับ ลุกขึ้นมาเอาปืนที่เหน็บเอวไว้มายิงซอมบี้ซ้ำอย่างไมม่ยั้ง ปัง! ปัง ปัง ปัง!! "ไอ้ซอมบี้ชั่วไอ้ซอมบบี้เลวไอ้ซอมบี้สวะไปตายแล้วอย่าเกิดมาเลย!!!" สุมาลีพูดด้วยความโมโหพร้อมกับอัดกระสุนใส่ตัวซอมบี้จนหมดแม็ก "พอได้แล้วสุมาลี!" สิงหะจับมือสุมาลีที่กำลังถือปืนอยู่ 
 "แก่อย่ามายุ่งกับฉันหัวอยากเป็นรูรึไง!!" สุมาลีสะบัดมือสิงหะออกพร้อมกับเอาปืนจ่อหัวสิงหะ
 "เธอมันบ้าไปแล้ว!!" สิงหะพูดตะคอกใส่สุมาลีพร้อมกับเขย่าตัวสุมาลีให้ได้สติ
 
เพี้ยะ!! สุมาลีตบเข้าที่ใบหน้าของสิงหะเข้าอย่างเเรง "เอาสิถ้าเธอตบฉันแล้วสบายใจก็ตบเลย!!" สิงหะหันมามองหน้าสุมาลีที่กำลังโกรธอยู่ เพี้ยะ  เพี้ยะ เพี้ยะ!! สุมาลีตบสิงหะไม่ยั้ง เเต่สิงหะยังเกรงหน้าสู้แต่ตอนนี้หน้าของสิงหะช้ำและแดงมาก "ทำไมละ ทำไมนายถึงต้องให้ฉันทำอย่างนี้ด้วย.." สุมาลีถามสิงหะด้วยน้ำเสียงสั่นๆและเริ่มมีน้ำตาออกมาเล็กน้อย เมื่อสิงหะได้ยินคำถามของสุมาลีก็ยิ้มให้ก่อนที่จะตอบสุมาลีไปว่า 
 "อย่าเพิ่งถามเลยรีบหนีดีกว่าเพราะตอนนี้ซอมบี้มันไม่สนใจครูวิเชียร์แล้ว!!" สิงหะพูดเสร็ยจพร้อมกับดึงมือสุมาลีวิ่งเข้าห้องธุระการ ในขณะนั้นซอมบี้ก็วิ่งตามไปด้วย
 
 "เฮ้อ...เกือบตายแล้ว -..-" สิงหะกับสุมาลีเข้ามาในห้องธุระการได้อย่างเฉียดฉิวก่อนที่จะล้มลงนั่งเก้าอี้ในห้อง
 
"นายยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ.." สุมาลีถามพร้อมกับมองสิงหะด้วยสีหน้าจริงจัง                                 เมื่อสิงหะได้ยินคำถาม ข้อเดี่ยวกันอีกครั่งก็ หน้าแดงและหยุดมองสุมาลีตอนนี้หัวใจของสิงหะเต้นเเรงมาก
 
 "เพราะฉัน....."