The white death เด็กมอต้นซ่าล่าซอมบี้

"เพราะฉัน...." สิงหะจ้องตาสุมาลีคร้ายจะมีความในใจบอก เมื่อสุมาลีได้ยินดังนั้นเธอกก็จดจ่อรอว่าสิงหะจะพูดอะไรกับเธอ

 "ขอโทษนะที่ขัดจังหวะ แต่ว่าเหตุการ์ณอย่างนี้พวกเธอคงไม่มีเวลามาหวานซึ่งกันหรอกนะ" ครูวิเชียร์ที่เข้ามาหลบในห้องธุระการก่อนหน้านี้แล้วโผ่ลออกมาจากโต๊ะทำงานใกล้ๆที่สองคนนั่งอยู่ เมื่อทั่งสองคนเห็นก็รู้สึกสดุ้งและหน้าแดงเล็กน้อย "ป่าวซะหน่อย หนูจะไปหวานกับตานี่ได้ยังไงค่ะครู! -///-" สุมาลีรีบแถก่อนที่จะลุกเดินออกไปอย่างอายๆ "ใช่ผมไม่มีทางไปสวีทกับยัยซาดิสนั้นหรอก"

"เองว่าใครซาดิสยะ!!" สุมาลีฉุนขึ้นก่อนที่จะเข้าไปทำร้ายสิงหะแต่ถูกครูวิเชียร์ห้ามไว้

"เอาน่าน่าเลิกทะเลาะกันได้แล้ว พวกข้างนอกกำลังรอเราอยู่นะ ^^;; เรามาช่วยหาคุณแจรถกันเถอะ"  ว่าแล้วครูวิเชียร์ก็ปล่อยสุมาลีออกก่อนจะเดินไปที่ตู้ร็อคเกอร์ที่น้ำเงินแก่ที่ตั่งติดอยู่กำแพง ใกล้ๆโต๊ะคอม "ค่ะ/ครับ!!"

 ว่าแล้วทั่งสองคนก็ไปช่วยครูวิเชียร์หาคุณแจรถในนั้น ผ่านไป10นาที สุมาลีเหลือบไปเห็นกล่องใบหนึ่งซึ่งถูกมัดปิดด้วยสก๊อตเท็บอย่างหนา ว่าแล้วเธอก็เดินตรงไปที่กล่องใบนั้น

 "มีอะไรรึป่าวสุมาลี?" สิงหะถามสุมาลีที่อยู่ๆก็หยุดหาก่อนที่จะเดินไปที่กล่องใบนั้น

 "ป่ะป่าวไม่มีอะไร ^^" สุมาลีหันมายิ้มให้สิงหะอย่างลุกลี้ลุกลน

 "แน่ใจนะ " สิงหะถามย้ำอีกทีเพื่อความแน่ใจ

 " อืม.. ^^"

"อ่ะเจอแล้ว! " ครูวิเชียร์พูดขึ้นด้วยความดีใจเหมือค้นพบสารตัวใหม่บนโลก เสียงของครูวิเชียร์ทำให้ทั่งสองคนหันไปสนใจทันที

 "ใช่แน่หรือครับครู?"  สิงหะเดินมาถามครูวิเชียร์พร้อมเองียงคอมองคุณแจดอกหนึ่งซึ่ง ห้อยฟิกเกอร์รูปไททั่นไว้ 

"แน่สิครูเป็นคนซื้อรูปฟิกเกอร์ไททั่นมาติดให้เอง ^0^แต่เจ็บใจ LC เอาไปแดกอดดูซับไทยเลย" ครูวิเชียร์หันมาย้ำกับลูกศิษทั่งสองคนว่านี้คือคุณแจรถ

"เอ่อ..ครับ/ค่ะ - -'' "

ตุบ!!แฮ่..... เสียงซอมบี้ทุบกระจกจากข้างนอกอย่างเสียงดัง เผยให้เห็นซอมบี้จำนวนมากที่ไม่รู้มาเมื่อไหร่อยู่หน้าห้องอยู่หน้าห้องธุระการเต็มไปหมด และมีซอมบี้ตัวหนึ่งพยายาม จะเอาหินก้อนใหญ่มาทุบกระจกห้องธุระการให้เเตก ตุบ ตุบ "เอาไงดีค่ะครู!!" สุมาลีหันมาถามครูวิเชียร์ที่กำลังอึ้งอยูกับภาพตรงหน้า

"อ่ะ!เอ่อ...หน้าต่างหน้าต่างด้านหลังห้อง!!" ครูวิเชียร์รีบชี้ไปที่หน้าต่างบานหนึ่งซึ่งเป็นหน้าต่างกระจกซึ่งมีสองบาน ซ้ายขวา ติดกัน ว่าแล้วทั่งสามคนก็วิ่งไปที่หน้าต่างบานนั้น แฝร้ง!! กระจกห้องธุระการโดนซอมบี้ทุบจนแตกก่อนที่จะพากันพังเอามาในห้อง "สุมาลีเร็วเข้า!!" สิงหะยื่นมือไปหาสุมาลี เพื่อจะดึงมือข้ามไปด้วยกันส่วนครูวิเชียร์ข้ามไปก่อนแล้ว "เดี๋ยวก่อน! " สุมาลียืนจ้องมองกล่องใบนั้นที่ถูกปิดด้วยสก็อตเท็บอย่างเเน่หนา 

แฮ่...ซอมบี้ค่อยเดินเข้ามาในห้องธุระการอย่างมากมาย 

มันใช่ไหมนะ มันต้องใช่แน่นอน สุมาลียื่นคิดแล้วไตร่ตรองกับกล่องตรงหน้าตนเอง 

"เร็วเข้าสุมาลี!! " สิงหะยังตะโกนบอกสุมาลีที่ยืนมองกล่องใบนั้นอยู่

"รู้แล้วน่า!!" ว่าแล้วสุมาลีก็วิ่งไปหยนิบกล่องใบนั้นขึ้นมาก่อนที่จะจับมือสิงหะแล้วกระโดดข้ามหน้าต่างไป

"นี้พวกเธอทำอะไรกันอยู่!!" ครูวิเชียร์หันมาตวาดใส่สิงหะกับสุมาลี แล้วหันไปจ้องกล่องที่สุมาลีถือติดมา

"หนูขอโทษค่ะ.." สุมาลีตอบครูวิเชียร์ก่อนที่จะทำหน้าสลด

"เอาเถอะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วเรารีบไปเถอะเดี๋ยวพวกนั้นจะรอ" ว่าแล้วครูวิเชียร์ก็ถือปืนวิ่งนำหน้าไป                  แล้วก็วิ่งไปไม่ได้ถึง5ก้าวก็เจอ ซอมบี้ฝูงใหญ่ซึ่งเยอะมาก ยืนอยู่หน้าอาคาร2 ของโรงเรียนก่อนที่จะหันไปเห็นทั่งสามคนที่ยืนมองอยู่ แฮ่...!!!    "เวรละ นั้นเป็นทางเดี่ยวด้วยที่จะไปโรงรถที่พวกนั้นอยู่ได้พวกเธอรีบปีนขึ้นไปบนรถแล้ว!!"    ครูวิเชียร์บอกให้สุมาลีกับสิงหะปีนขึ้นรถตู้ซึ่งจอดเสียอยู่ใกล้ๆ ส่วนซอมบี้จำนวนมากก็วิ่งมารุมรถตู้ที่ทั่งสามยืนอยู่ข้างบน "เราไม่มีทางไปแล้วครับครู!!" สิงหะหันมาบอกกับครูวิเชียร์ที่กำลังมองหาทาง ออกอยู่

 "ใช่เราไม่มีทางออกแล้ว...เรามาถึงทางตันแล้ว" ครูวิเชียร์หันมาตอบสิงหะก่อนที่จะทำหน้าเศร้า

"อ่ะใช่จริงๆด้วย!!" สุมาลีพุดขึ้นด้วยความดีใจ ก่อนที่ครูวิเชียร์กับสิงหะหันมามองอย่างแปลกใจ 

"มีอะไรน่าดีใจเหรอสุมาลี?" สิงหะมองสุมาลีที่กำลังค้นหยิบขิงในกล่องในหนึ่งอยู่ที่เธอถือติดมาด้วย

"ก็ระเบิดไง ครูฝ่ายปกครองยึดไปเมื่อเดือนที่แล้วเอง" สุมาลีพูดพร้อมกับ โชวืระเบิดน้อยน่าลูกหนึ่งให้ครูวอเชียร์และสิงหะดู "ใช่ระเบิด ครูคิดออกแล้ว!" ครูวิเชียร์พูดขึ้นทำหให้ทั่งสองคนหันไปมองครูวิเชียร์                         "มีวิธีอะไรดีๆงั้นเหรอครับครู ?" สิงหะเอียงคอถามครูวิเชียร์ด้วยความสงสัยเล็กน้อย 

 "เดี๋ยวครูจะใช่ตัวเองล่อพวกซอมบี้ แล้วก็จัดการมันด้วยระเบิดของสุมาลี"  ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมหยิบกล่องจากมือสุมาลี 

"จะบ้าเหรอค่ะครู!! ถ้าครูทำอย่างนั้นครูจะ.." สุมาลีลุกขึ้นถามเสียงดัง

 "ใช่ครับครูเรายังมีวิธีอื่นอีกนิ่" สิงหะบอกครูวิเชียร์อีกคนหนึ่ง

"ไม่ครูตัดสินใจแล้ว " ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับยื่นพวงคุณแจให้สิงหะ

"ไม่นะค่ะครูถ้าพวกเราไม่มีครูจะทำยังไง.." สุมาลีพูดพร้อมกับน้ำตาไหลออกมา

"ไม่เอาน่าสุมาลีอย่าร้องไปเลยครูเชื่อว่าพวกเธอไม่มีครู พวกเธอจะไปต่อได้^^" ครูวิเชียร์พูดพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตาสุมาลีที่ไหลออกมา "สิงหะครูไม่อยู่ฝากเธอดูแลทุกคนด้วยนะ" ครูวิเชียร์หันมาบอกสิงหะที่กำลังยืนมองอยู่ "ครับครู! " สิงหะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 "เอาละ ครูจะนับ1-3นะแล้วให้พวกเธอกระโดดไปอีกทางหนึ่ง เข้าใจไหม!!"

 "ค่ะ/ครับ!!"

"1....2...3!!" ว่าแล้วสิงหะกับสุมาลีก็กระโดดลงจากรถตู้แล้ววิ่งไปอีกทางหนึ่ง  ส่วนครูวิเชียร์ก็ยืนอยู่บนรถพร้อมระเบิดน้อยหน่าประมาณ 10 กว่าลูก  "ลาก่อน...." ว่าแล้วครูวิเชียร์ก็ปลอดสลักระเบิดทุกลูกก่อนที่จะกระโดดไปหาฝูงซอมบี้ข้างล่าง 

Boommmmmmm!!!!!  เสียงระเบิดดังไปทั่วโรงเรียนจนทำให้ซอมบี้ที่อยู่แถวๆรถตู้ลูกเเรงระเบิดจนไม่เหลือซาก

"ไม่นะครูวิเชียร์!!"  สุมาลีหันไปตะโกนอย่างเสียงก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา ส่งนสิงหะก็ได้ยืนดูอยู่ห่างๆ 

....

จากใจคนแต่ง ช่วงนี้ไม่ได้อัพนิยายบ่อยนักหรอกนะครับเพราะว่าการบ้านเยอะมาก -*- ไม่งั้นผู้เเต่งจะได้กินไข่ในช่วงปลายภาคเรียน จึงขออถัยมานะที่นี้ด้วย และก็ขอบคุณมากครับที่ติดตามนิยายของผม