The white death เด็กมอต้นซ่าล่าซอมบี้

"เเฮ่!!..." ซอมบี้ตรงหน้าค่อยๆลุกและกำลังเดินเข้ามาทางครูวิเชียร์ที่อยู่นำหน้า                                           "ซิบหายละ ครูวิเชียร์อุทานพร้อมกับลุกขึ้นแล้วใช้เหล็กทิ่มหัวของซอมบี้จนเห็นหัวสมองทะลุออกแล้วตกกางไว้ข้างหลัง เมื่อภาคิน แล้วรู้สึกอยากจะอ้วกมาก "อุ๊บ!.." ภาคินเอามือเปิดปากตัวเองและพยายามกลั้นอ้วกไว้                 "ไอ้คินไหว้ไหมวะ?" สิงหะหันมาถามด้วยความเป็นห่วง แต่ภาคินไม่ยอมบอกอะไรได้เเค่ส่ายหน้าตอบเท่านั้น             

สักพักก็มีซอมบี้ที่เห็นครูวิเชียร์ยืนอยู่ตรงร้านขายขนมก็รีบเดินเข้ามาทางครูวิเชียร์ทันที "ไม่ได้การละนักสิงหะพา ภาตินเข้าไปหลบในร้านเร็ว!" ว่าแล้วครูวิเชียร์ก็ใช้เหล็กงัดเเม่คุณแจที่ล็อกประตูไว้จนหลุดแล้วเปิดให้สิงหะกับภาคินวิ่งเข้ามาหลบในร้าน

"แล้วครูละครับ!!" สิงหะถามครูวิเชียร์ไม่ยอมเข้ามาในร้าน

"ช่างฉันเถอะ เดี๋ยวฉันจะเครียร์พื้นที่เองพวกเธอรีบๆกวาดเข้าถุงให้  เร็วๆเข้า" ครูวิเชียร์บอกกับสิงหก่อนที่จะให้

เหล็กเเหลมทิ่มหัวซอมบี้ที่กำวิ่งเข้ามากัดจนทะลุ

  "เร็วๆสิ! มัวอ้ำอึ้งอยู่นั้นแหละ" ครูวิเชียร์หันมาย้ำกับสิงหะก่อนที่จะใช้เหล็กทิ่มเข้าไปในท้องของซอมบี้อีกตัวหนึ่ง

  "ครับๆ" ว่าแล้วสิงหะก็หันมามอง ภาคินที่กำลังนั่งอ้วกอยู่

  "เป็นยังไงมั่งไอ้คิน" สิงหะเดินมาลูบหลังภาคินที่กำลังนั่งอ้วกอยู่

  "ข้าไม่เป็นไรหรอกเองรีบหาอาหารดีกว่าเร็วๆเข้า "      ภาคินพูดเสร็ยจก็อ้วกต่อ

 ว่าแล้วสิงหะก็หยิบถุงแล้วไปดูชั่นขนมซึ่งมีขนมมากมาย และมีตู้ใส่น้ำอยู่ตู้หนึ่ง จากนั้นสิงหะก็จัดการกวาดเข้าถุงให้หมดจนเต็ม "เสร็ยจแล้วรีบไปกันเถอะ!!" สิงหะหันมาบอกภาคิน ที่กำลังนั่งเพรียอยู่ ปัง!! ครูวิเชียร์กระโดดชนประตู้เข้ามาจนทำให้ประตูพังทำให้ทั่งสองคนสะดุ้งนิดหน่อย "นี้พวกเธอได้แล้วใช่ไหมฉันต้านพวกมันไม่ไหวพวกเราจนมุมแล้ว"  ว่าแล้วครูวิเชียร์ก็หยิบปืนที่เหน้บไว้ออกมายิงซอมบี้ที่กำลังเดินเข้ามา ปัง ปัง ปัง!!!

"เอาไงดีละมันไม่มีทางออกแล้วด้วย!" สิงหะกระวนกระวายแล้วรีบกวาดสายตามองไปทั่วห้องเพื่อจะหาทางออก

แต่ก็ไม่มีเลย "บนเพดานไง" ภาคินพูดขึ้นแล้วชี้ขึ้นไปบนเพดาน

 " อ่ะจริงด้วยมันมีช่องแอร์อยู่นี้น่า!!"

 "รีบๆทำอะไรก็ทำเถอะกระสุ้นจะหมดแล้ว! " ครูวิเชียร์บอกกับทั่งสองคนพร้อมกับยิงซอมบี้ไปด้วย ปัง ปัง!            ว่าแล้วสิงหะก็กวาดสายตาไปทั่วท้องจนเจอกับบันไดเหล็กขนาดที่จะพาพวกเขาขึ้นไปชั่นบนได้                     "อะบันไดนี้น่า" ว่าแล้วสิงหะก็วิ่งไปเอาบันไดเหล็กมาตั่งไว้ตรงกลางช่องแอร์พอดี จากนั้นก็พยุงภาคินขึ้นบันได

 "ไอ้คินรีบๆปืนขึ้นไปหน่อย!!" ว่าแล้วสิงหะก็ดันก้นภาคินให้รีบขึ้นไป

 "มันติดน็อตวะ" ภาคินหันมาบอกกับสิงหะที่อยู่ข้างล่าง 

 "ถอยไปเดี๋ยวครูจัดการเอง!!" ว่าแล้ว ครูวิเชียร์ก็รีบวิ่งมาที่บันได้แล้วภาคินก็หมอบตามที่บอก  ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ครูวิเชียร์ยิง สี่นัดไปโดนน็อตสี่ตัวที่ขึงเหล็กไว้อยู่ จนหลุดออก

จะเเม่นไปไหนวะไอ้ครูคนนี้ - -'' 

จากนั้นภาคินก็ดันฝ้าช่องแอร์ออกไปจากนั้นก็ปีนขึ้นไปบนช่องแอร์อย่างรวดเร็ว "ไอ้คินส่งถุงมาเร็ว!!" ภาคินตะโกนบอกสิงหะที่กำลังถือขนมปีขึ้นมาส่วนครูวิเชียร์ก็ยิงสกัด ซอมบี้ไว้ข้างล่าง                                         "เออ..ได้ๆ!!" ว่าแล้วสิงหะก็โยนถุงอาหารที่ใส่จนเต็มโยนขึ้นไปให้ภาคินที่อยู่้ขางบน 

"รีบขึ้นหน่อยกระสุ้นฉันจะหมดแล้ว!!" ครูวิเชียร์ตะโกนบอกสิงหะที่กำลังปีนเข้าช่องแอร์อยู่ส่วนตัวเองก็รีบวิ่งปีนขึ้นไปตามติดๆ 

 "เฮ้อ...เกือบไม่รอดแล้ว - -" ครูวิเชียร์พูดพร้อมกับถอนหายใจสุดเเรง

    ++(ณ ด่านฟ้า)++ 

 บนด่าฟ้าราตรีเข้าเยี่ยมเยียนทุกคนทั่ง6ชีวิต สิงหะ,ภาคิน,สุมาลี,เนริน,วายุ,และครูวิเชียร์ได้นั่งรวมกันเป็นวงกลมหน้ากองไฟที่ไหม้อย่างสว่างไสวไปทั่วด่านฟ้า และก็กำลังนั่งกินขนมที่ สิงหะ ภาคิน และครูวิเชียร์ไปหามา อย่างเอร็ดอร่อย "นี้พวกเธอ พวกเธอรอดกันมาได้ยังไงกัน?" ครูวิเชียร์เริ่มเปิดประเด็นคุยกับลูกศิษของตัวเองที่กำลังนั่งกินขนมอย่างเอร็ด อร่อย อยู่ "เริมจากเธอก่อนสุมาลี" ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับชี้ไปทางสุมาลี ที่ข้างเอวเหน็บปืนอยู่ และก็ต้องหยุด ชะงั่กไปครูหนึ่งก่อนที่จะตอบ "ตอนนั้นหนูเข้าห้องน้ำอยู่กับเนริน และกำลังรอเนรินกำลัง อึอยู่" เนรินได้ยินจากนั้นก็สำลักขนมนิดหน่อยก่อนจะหน้าแดงแล้วหลบหน้าทุกคน

"พอได้ยินเสียง ตู้ม มันดังจากข้างนอกเลยวิ่งออกไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น จากนั้นฉันก็เห็นพวกนั้นวิ่งออกมาจากตู้เเล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นเร็วมาก..ตอนนั้นฉันไม่น๊าวิ่งลงไปช่วยพวกนายเลย -*- เกือบทำให้เพื่อนฉันตายเเน่ะ" 

สุมาลีพูดเสร็ยจก็หันมามองสิงหะกับภาคินที่กำลัง ตั่งอกตั่งใจกินขนมอยู่ข้างๆกัน 

"ฉันไม่ได้ขอให้เธอช่วยสักหน่อย -*- " จากนั้นสิงหะก็หันมาย้อนสุมาลีอย่างไม่พอใจนัก

"งั้นเดี๋ยวฉันจะโยนเองไปไว้ที่เดิมดีไหมเนีย!! " สุมาลีพูดเสร็ยจก่อนที่จะลุกหยิบปืนจ่อหัวสิงหะ

"เอาละเอาละพอได้แล้ว สิงหะก็แค่หยอกเล่นอย่าไปซีเรียส ^^;; " ครูวิเชียร์รีบห้ามทันทีก่อนที่สุมาลีจะเป่ากระสุ้ใส่หัวสิงหะซะก่อน เมื่อสุมาลีได้ยินยังงั้นก็กลับมานั่งตามเดิม

"ว่าเเต่สิงหะตอนนี้อยากจะทำอะไรมากที่สุดละ?" ครูวิเชียร์เริ่มเปิดประเด่นใหม่ตอนนี้หันมาถามสิงหะบ้าง

"ผมหรอ ผมอยากกลับไปหาพ่อแม่แล้วก็พี่น่ะว่ายังอยู่รึป่าว" สิงหะพูดเสร็ยจก็ทำหน้าเศร้านิดหน่อยก่อนที่ภาคินจะเอามือบมาจับไหล่สิงหะเพื่อจะปลอบใจ

" งั้นพรุ้งนี้เดี๋ยวเราไปบ้านสิงหะกัน! ^^" ครูวิเชียร์ลุกขึ้นแล้วพูดกับทุกคน

"เราจะไปยังไงเหรอค่ะครู?" เนรินถามด้วยความสงสัย

"ครูมีวิธี - -+ " ครูวิเชียร์พูดเสร็ยจพร้อมกับแสยะยิ้ม....