รักหวานแหววของยัยแว่นน้อย

'ในชีวิต...จะมีหนึ่งฤดูทำให้ฉันนั้นรู้สึกคิดถึงใครหนึ่งคน..'หนึ่งในเนื้อเพลงฤดูที่ฉันเหงาของ

ฟลัว

ทำให้ฉันเหงายิ่งกว่าเดิม...ในอากาศที่หนาวเพราะฝนตก...ในบ้านเหมือนมีเราอยู่คนเดียว ถึงแม้จะมีพ่อกับแม่อยู่ก็เถอะ

ในหัวใจมันเหมือนเปล่งเสียงเรียกใครบางคน...........

ใช่...แบงค์...สินะที่เป็นต้นเหตุของความรู้สึกเหงา..ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย

สิ่งที่เราหวังจะครอบครองนั่นคือหัวใจของเขา

ฉันว่านะการไม่บอกมันรู้สึกอึดอัดแต่การที่ได้เป็นเพื่อนกับแบงค์อยู่ใกล้ชิดกันก็ดีแล้วนี่...

และยังดีกว่าบอกรักไปแล้วเขาไม่รักแล้วทำตัวห่างทำให้อึดอัดกว่าเดิมอีก

ให้ตายเถอะนี่ไม่ใช่นิยายที่เน้นดราม่าซะหน่อยนี่พึ่งตอนที่7เองนะจะอวสานตอนไหนก็ไม่รู้

สงสัยให้จบป.6ถึงจะอวสาน -.-

โอ้ยๆๆวันเสาร์ฉันนี่เหงาจริงๆเล่นเฟซดีก่า

"นี่ๆตะเวง"มีคนส่งข้อความแชทมาหา

"ว่าไงๆ^3^"ฉันดีใจมากที่แบงค์ทักมา

"ฝนตกแล้วระวังไม่สบายนะอย่าตากฝนด้วย"

"ขอบใจนะแบงค์ที่อุตส่าห์เป็นห่วง"

"ก็'เพื่อน'กันนี่ทำไมจะไม่ห่วง" คำก็เพื่อนสองคำก็เพื่อน!แต่ไม่เป็นไร

ขอให้เขามีเราในสายตาก็พอ

"วันนี้มีคุยเรื่องเกมส์ดีกว่าเมื่อวานนายให้สูตรชั้นมันเยี่ยมจริงๆ"

"บอกแล้วมีเราเป็นเพื่อนโดยเฉพาะในเฟซ ได้เป็นเกมส์เมอร์ซุปเปอร์กูรู แหงๆ"แหมอวด

"มาบ้านเค้าหน่อยฝากเก็บผักในแปลงด้วย"

"มาแล้วๆนี่เสื้อใหม่เก็บตังค์ตั้งนาน"

"สวยดีลายอะไรหรอ"

"พลอยสีแดง"

"ทำไมถึงเอาเค้าไปประดับที่เสื้อล่ะ"ฉันดูในเกมส์มองดูที่เสื้อเป็นพลอยสีแดงทรงหัวใจ

อยู่ตรงหน้าอกด้านซ้ายของตัวละครเขาเลย

"ก็เตงน่ารักนี่นา"ว๊ากก เขิล>.........<

"บ้า เขิลนะ><ถ้าใครได้แกไปเป็นแฟนคงโชคดีแย่มีแฟนปากหวานซะ"ฉันพิมพ์ตอบ

"หล่ะมั้งแล้วเราก็รักจริงด้วย เราคุยกันในเกมส์เถอะ"

"เคๆ"

--- นี่คือบทสนทนาในเกมส์หน้าบ้านฉันเอง ---

"ปลูกผักเยอะจังโดยเฉพาะต้นหอม"แบงค์พิมพ์มาหา

"ก็หมาในชีวิตจริงของชั้นชื่อต้นหอมนี่นาแถมในเกมส์ต้นหอมเอาไปทำอาหาร

ในครัวได้ขายก็ราคาดีขอบใจนะสูตรที่บอกเมื่อวาน"

"อิอิ"

"ฉันเหงาเธอรู้มั้ย ฉันหนาวจนแทบขาดใจ ไม่มีอ้อมกอดจากเธอที่รู้ใจ"

"อะไรหน่ะพลอยเพลงฤดูที่ฉันเหงาของฟลัวหรอ"

"ใช่แล้วเรากำลังรู้สึกแบบในเพลงอยู่ตรงกับเราจริงๆ"

"อย่าเหงาเลยนะพลอย มีเราอยู่..."หลังจากี่แบงค์พิมพ์ตอบมา ตัวละคร

ในเกมส์ของแบงค์ก็มานั่งข้างๆตัวละครของฉัน

ตอนนั้นฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างดี

ตอนนี้ฉันกำลังฟังเพลง เผลอ ของนพ พรชำนิ ถึงเพลงจะนานแล้วแต่ฉันก็ชอบมาก

อยากให้ถึงวันจันทร์เร็วจัง>_<

"แบงค์ มืดแล้วเค้าไปนอนก่อนนะ"

"ฝันดี บายนะ"

"บาย"

...................นี้คือช่องแชทในเฟซ

"เราก็จะนอนละฝันดีนะพลอยฝันถึงเราด้วยถ้าฝันจริงๆมาเล่าให้ฟังในวันจันทร์ด้วยน้า"

"อิอิ จะตามมาหลอกหลอนชั้นในฝันหรอฝันไปเถ้อออ"

"เอ๊อะ มึนและงั้นแกไปฝันเถอะเราจะฝันบ้างและและต้องฝันถึงพลอยแน่"

"โอ้ยมึนงั้น ราตรีสวัสขอให้ฝันดีนะ"

"ครับ ฝันดี"

"ออกเฟซจิ"

"เตงออกก่อน"

"อ่า ไม่อาวเตงออกเฟซก่อน"

"ไม่อ่างั้นออกพร้อมกันนะ"

" K "

"นึง ส่อง ซั่ม"

" ฮ่าๆๆ ออกสิๆ"

"พลอยไม่ออกแบงค์ก็ไม่ไป"

"งั้นคราวนี้เรานับน้า

"เริ่มเลย"

" นึง ซ่อง ซั่ม"

"............"

"............"

"ฮ่าๆไม่ออกอะ"

"ชิแบงค์เน๊ตเค้าช้าอะรูกสึกเหมือนเน๊ตใกล้หลุดด้วย"

"ว๊าอดเล่นกันเลยงั้นท่าเค้านับถึง3ให้ออกพร้อมกันเลยนะ"

"เคๆ รีบๆนะเน๊ตจะหลุดแล้ว"

"1..............2............."

**พลอยออฟไลน์**

"เห้ยเน็ตหลุดแล้วหรอยังนับไม่ถึง3เลยพลอยกลับมาก่อน"

........

"งั้นฝันดี"

"โอ้ยเราคุยคนเดียวทำไมวะ"

"นับ3"

**แบงค์ออฟไลน์**

ถ้าชอบก็ช่วงวิจารณ์และไลค์ด้วยนะคะไว้รอตอนที่8นะ