รักหวานแหววของยัยแว่นน้อย
เขียนโดย 
Piyapat
วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.55 น.
แก้ไขเมื่อ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 17.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) คำบางคำที่มัน แน่นอก!!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฮัลเหล~~~~เอ้ยยฮัลโหล ฉันคือพลอย>.<เอ่อใช่ฉันคือพลอยตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่แน่ๆ
ฉันนั่งอยู่บนเมฆสีชมพูดูโรแมนติกมาก....ข้างๆของฉันนั้นมีแบงค์นั่นกุมมือของฉันอยู่...
พรึ่บ!!!!จะบ้าตายฉันฝันถึงแบงค์อีกแล้วตื่นมา7โมงเหมือนเคยเดี๋ยวนี้ฉันมาโรงเรียนสาย
ทุกวันเพราะแบงค์นี่แหละตามมาหลอกหลอนในฝัน(?)
ณ โรงเรียน ก่อนเข้าเรียน5นาที
"พลอย" นั่นคือเสียงของปลิมบักเพื่อนน้อยของฉัน
"อารายยหรอตะเวงงงง"ฉันลากเสียงยาว
"เมื่อวานได้ข่าวมาเล่นผวนคำกับแบงค์ด้วยหนิ หวานอ่าาา><"ป๊าดยัยนี่รู้ได้ไง
"แบงค์บอก"ห๊าาา!?!
"ล้อเล่นพอดีก่อนไปตีกลองเจอแกเล่นผวนกับแบงค์นี่"โดนปลิมแซวอยู่ทุกวัน งิงิ
"ง่า พูดแล้วเหยียบไว้"
-----------------------------------------------------------------------
ตอนนี้เวลาบ่าย1โมงชั่วโมงอาเซียน
ครูที่มาสอนเป็นตำรวจในโครงการแดร์ ครูแดร์เบิดแน่นอกให้ดูเพื่อนในห้องมีอยู่3คนที่เต้นโชว์
แบบ อะยึ๋ยเต้นแรงเวอร์แต่ก็สนุกดีนะตอนนั้นเป็นช่วงท้ายชั่วโมง
ฉันแอบเดินออกจากห้องเพราะฟังแน่นอกเบื่อแล้ว ในใจของฉัน...มันรู้สึกว่า
แน่นอกจริงๆ เพราะ ฉันรู้สึกอยากบอกรักแบงค์แต่กลัวเขาไม่รัก
บางที..คนเราไม่กล้าถาม
เพราะ..กลัวคำตอบ................
มันแน่นในอกจริงๆไม่ใช่ว่ามีหน้าอกใหญ่ขนาดนั้นหรอกแต่หมายถึงคำที่อยากพูดออกมา
แต่ไม่กล้า!กลัวคำตอบมันจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด
แต่บางที่แบงค์อาจจะชอบเราก็ได้!
อย่างตอนที่เล่นคำผวนเมื่อวานหล่ะ
เราอาจคิดไปเองก็ได้นะ!!!
"พลอย"เสียงแบงค์แว่วเข้ามาในหู
"ผีหลอกแน่เลยตามมาหลอกหลอนอีกและ"ฉันสบถแบบมีเสียง
"โอ๋ๆอย่ากลัวเค้าเลยน่าไม่ใช่ผีซักหน่อย"
"แน่นอกโว้ยยยยยยยยยยยย"ฉันลากเสียงยาวเพราะแน่นมากไม่กล้าบอกรักเขาเลย
"มันแน๊นอก ก็ยกออกให้แบกเอาไว้นานไปเดี๋ยวใจถลอก~~~~~"แบงค์ร้องให้ฟัง
"โว้ววววววว" ฉันเดินคอตกกลับบ้านไป -3-
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
