Our love song เพลงของหัวใจ

"มะ มะ หมอนั้น  กร้ากกกกกกกกกกก ไอ้บ้านั่น" ฉันพูดเสียงเบา (กลัวครูฆ่าค่ะ --) คุณคงจะทราบใช่ไหมค่ะว่าฉันเห็นอะไร มันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าผี กรี๊ดดดดดดดด
 
"หึ - -^"  
 
"-0-"  อึ้งแบบฉุดไม่อยู่ ฉันว่าเงียบไว้ดีที่สุด หมอนั่นอาจจะจำฉันไม่ได้ก็ได้ จริงไหม !!
 
"กรี๊ดดดด อ้ายยย หล่ออ้า -////- เขิลๆๆ" เอิ่ม สภาพเพื่อนทั้งห้อง ค่ะ ร่วมถึงเพื่อนสนิทฉันด้วย ไอ้มามิ!!
 
"สวัสดีครับ ผม"ฮาคุ" ลูกครึ่ง เกาหลี-ไทย-ณี่ปุ่น ครับ ( --) ฝากตัวด้วยครับ" แหม่ ครึ่งเยอะจัดอย่างงี้ครึ่งคนครึ่ง
หมาคงเหมาะกว่าเยอะ หมอนั้นพูดหน้านิ่ง แถมมองฉันอย่างกับจะฆ่า ให้ตายเถอะ -0- TUT 
 
"กรี๊ดดดด ฮาคุ ฮาคุ ฮาคุ พ่อของลูกฉันในอนาคตแน่นอน เลยอ่า" ไม่ต้องถามเพราะนี้คือเสียง
อุรังอุตังในห้องนับ 10ตัวดังขึ้น ใครพ่อของลูกใครย่ะแต่ว่านะหมอนั้นอาจจะชอบแบบพวกเธอก็ได้ (สาปแช่งในใจ)
 
"พวกเธออ!!!! ดังเกินไปแล้วน่ะ อยากถูกทำโทษเรอะ!!!( --+)--"  
 
"..............." 555 เงิบทั้งห้อง ดีมากครู สุดที่รัก -..-
 
"เธอไปนั่ง ตรงนั้น ( --)---+"  และครูก็สั่งให้นายนั่นมานั่ง ข้างฉัน ห๊าา!!! ข้างฉัน โอ้แม่เจ้า
 
อ่อ ลืมบอกไปฉันได้นั่งข้างมามิ แต่ลองคิดภาพน่ะค่ะฉันนั่งริมหน้าต่างหลังสุดฝั่งทางเดินค่ะ ซึ่งต้องติดกับแถว 2
นับจากริมหน้าต่างไป ซึ่งเป็น ที่ๆหมอนั้นนั่ง TUT มันคือสัจธรรม!!
 
"ไง..หึ ยัยประสาท" 
 
"วะ....ว่าไงน่ะ -0-"  เทพเจ้าช่วยฉันด้วย หมอนั้นทักฉัน ด้วยคำที่ โอ้โห อูฮู้
 
"คราวนี้เธอ คงเห็นผีไปทุกเวลา และ หึ - -"  เขากระซิบ
 
"-0-""  ขอไม่ตอบโต้ค่ะ เพราะมันคือเวลาอึ่ง - -
 
"หึ เงียบเลยล่ะสิ"  ทำหน้ากวน
 
"นายน่ะ...เงียบไปเลยน่ะ!!"  ฉันตวาด(แบบเงียบๆ)
 
"ครับ คุณป้า!!!" 
 
"นิ!!..นาย!!" ฉันโกรธแล้วน่ะย่ะ แต่พอๆๆ ฉันต้องสงบสติให้ได้ปลงซ่ะคุณแม่ที่สวรรค์(เกี่ยวไรด้วย--)
 
"ทำไหมม ยัยต็อง "  ดูมัน --
 
".............."  นิ่งไว้ เจอหมูเห่า อย่าเห่ากลับ เด็ดขาด --" (ตกไทยใช่ไหม--)
 
".............."
 
".............."
 
"นิ..เงียบทำไหมฮ่ะ --^"
 
".............."  ไม่อยากปรึกษาหมาย่ะ (พูดในใจ)
 
"ชิส์..ตามใจ ประสาทชะมัด" 
 
"............."  เชิญด่าให้หน่ำใจเถอะย่ะ ชิส์ ไม่สน!! แต่ทำไหมน้ำตาจะไหลน่ะ  ไม่มีทาง ไม่มีทาง
 
" เฮ้ยยยย  แกรู้จักกับเด็กใหม่เหรอว่ะ ซุบซิบไรกัน" ไอ้มามิถาม แหมเพิ่งสงสัยเหรอย่ะ ไปงมหอยที่ตำบลไหนมา
ย่ะ
 
"เปล่า ก็แค่ทักทายน่ะ --^"  แบบนี้ดีกว่าขืนเล่าความจริงหมอนั้นคงโดนกระทืบชัวร์--
 
"อ่อ อืมน่าสนุกเนอะ --" และมันก็เชื่อ--
 
"กริ๊งงงงงง ก่องงงง กรี๊งงงงงง ก่องงงงงง"  ในที่สุดสัญญาณ แห่งเทพเจ้าก็ดังขึ้น(เวอร์ซ่ะไม่มี)
 
               
 
                      ในโรงอาหาร..ของอีกวัน(ไว้เหมือนโกหก)
 
"อ่ะ นั่นโต๊ะนั้น!! ว่างพอดี"  ไอ้มามิพูดขึ้น หลังจากเห็นโต๊ะกินข้าวทองคำ (คือคนมันจองโต๊ะเต็มหมดน่ะ--)
"อื้ม ไปสิ"   -- ตอนนี้เซ็งค่ะ เพราะซวยมาทั้งวันเลย 
 
"( ==)-------+(==)"  ไอ้มิมันมองฉันเหมือนจับผิด ตอนนี้นั่งที่โต๊ะแล้วค่ะ
 
"อะไรย่ะ!!!" ฉันแหวกลับ ไอ้เพื่อนบ้า
 
"ฉันว่าแกต้องมีอะไรๆ กับพ่อเด็กใหม่สุดหล่อนั้นแน่เลย สูดด!!" == คือ มันกำลังทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ค่ะ
 
"บ้าและ แล้วไอ้อะไรๆคือ อะไรย่ะ =="  ท่าทางอร่อยน่าดู
 
"หึ..แล้วไป!!! สูดดดด"  == ดูมันขอให้ติดคอตายเถอะ
 
"( --+)---+"  ในขณะที่คุยกับไอ้มิอยู่ ฉันก็เหลือบไปเห็น ฮาคุ (แหม่ๆๆเรียกซ่ะสนิทเลย--) อยู่กับเพื่อนๆ ที่ฉัน
ไม่รู้จักเขาดูยิ้มแย้ม สนุกสนาน ผิดกับเวลาที่อยู่กับฉัน เจอกันก็ทะเลาะทุกที-- ก็พวกเราเริ่มมาไม่ดีนิหน่า ถ้าเราได้
เป็นเพื่อนกันก็คงจะดีสินะ...
 
..................................โปรดติดตามตอนต่อไป คิคิ ( วิจารณ์ได้น่ะค่ะ พอดีเพิ่งเขียนนิยายเรื่องแรกค่ะ......