Our love song เพลงของหัวใจ
เขียนโดย 
kwang4ky
วันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.03 น.
แก้ไขเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 21.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ฉันและเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"มะ มะ หมอนั้น 
กร้ากกกกกกกกกกก ไอ้บ้านั่น" ฉันพูดเสียงเบา (กลัวครูฆ่าค่ะ --) คุณคงจะทราบใช่ไหมค่ะว่าฉันเห็นอะไร มันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าผี กรี๊ดดดดดดดด
"หึ - -^"
"-0-" อึ้งแบบฉุดไม่อยู่ ฉันว่าเงียบไว้ดีที่สุด หมอนั่นอาจจะจำฉันไม่ได้ก็ได้ จริงไหม !!
"กรี๊ดดดด อ้ายยย หล่ออ้า -////- เขิลๆๆ" เอิ่ม สภาพเพื่อนทั้งห้อง ค่ะ ร่วมถึงเพื่อนสนิทฉันด้วย ไอ้มามิ!!
"สวัสดีครับ ผม"ฮาคุ" ลูกครึ่ง เกาหลี-ไทย-ณี่ปุ่น ครับ ( --) ฝากตัวด้วยครับ" แหม่ ครึ่งเยอะจัดอย่างงี้ครึ่งคนครึ่ง
หมาคงเหมาะกว่าเยอะ หมอนั้นพูดหน้านิ่ง แถมมองฉันอย่างกับจะฆ่า ให้ตายเถอะ -0- TUT 
"กรี๊ดดดด ฮาคุ ฮาคุ ฮาคุ พ่อของลูกฉันในอนาคตแน่นอน เลยอ่า
" ไม่ต้องถามเพราะนี้คือเสียง
อุรังอุตังในห้องนับ 10ตัวดังขึ้น ใครพ่อของลูกใครย่ะแต่ว่านะหมอนั้นอาจจะชอบแบบพวกเธอก็ได้ (สาปแช่งในใจ)
"พวกเธออ!!!! ดังเกินไปแล้วน่ะ อยากถูกทำโทษเรอะ!!!( --+)--
"
"..............." 555 เงิบทั้งห้อง ดีมากครู สุดที่รัก
-..-
"เธอไปนั่ง ตรงนั้น ( --)---+" และครูก็สั่งให้นายนั่นมานั่ง ข้างฉัน ห๊าา!!! ข้างฉัน โอ้แม่เจ้า
อ่อ ลืมบอกไปฉันได้นั่งข้างมามิ แต่ลองคิดภาพน่ะค่ะฉันนั่งริมหน้าต่างหลังสุดฝั่งทางเดินค่ะ ซึ่งต้องติดกับแถว 2
นับจากริมหน้าต่างไป ซึ่งเป็น ที่ๆหมอนั้นนั่ง TUT มันคือสัจธรรม!!
"ไง..หึ ยัยประสาท"
"วะ....ว่าไงน่ะ -0-" เทพเจ้าช่วยฉันด้วย หมอนั้นทักฉัน ด้วยคำที่ โอ้โห อูฮู้
"คราวนี้เธอ คงเห็นผีไปทุกเวลา และ หึ - -" เขากระซิบ
"-0-"" ขอไม่ตอบโต้ค่ะ เพราะมันคือเวลาอึ่ง - -
"หึ เงียบเลยล่ะสิ" ทำหน้ากวน
"นายน่ะ...เงียบไปเลยน่ะ!!" ฉันตวาด(แบบเงียบๆ)
"ครับ คุณป้า!!!" 
"นิ!!..นาย!!" ฉันโกรธแล้วน่ะย่ะ แต่พอๆๆ ฉันต้องสงบสติให้ได้ปลงซ่ะคุณแม่ที่สวรรค์(เกี่ยวไรด้วย--)
"ทำไหมม ยัยต็อง 
" ดูมัน --
".............." นิ่งไว้ เจอหมูเห่า อย่าเห่ากลับ เด็ดขาด --" (ตกไทยใช่ไหม--)
".............."
".............."
"นิ..เงียบทำไหมฮ่ะ --^"
".............." ไม่อยากปรึกษาหมาย่ะ (พูดในใจ)
"ชิส์..ตามใจ ประสาทชะมัด"
"............." เชิญด่าให้หน่ำใจเถอะย่ะ ชิส์ ไม่สน!! แต่ทำไหมน้ำตาจะไหลน่ะ 
ไม่มีทาง ไม่มีทาง
" เฮ้ยยยย แกรู้จักกับเด็กใหม่เหรอว่ะ ซุบซิบไรกัน" ไอ้มามิถาม แหมเพิ่งสงสัยเหรอย่ะ ไปงมหอยที่ตำบลไหนมา
ย่ะ
"เปล่า ก็แค่ทักทายน่ะ --^" แบบนี้ดีกว่าขืนเล่าความจริงหมอนั้นคงโดนกระทืบชัวร์--
"อ่อ อืมน่าสนุกเนอะ --
" และมันก็เชื่อ--
"กริ๊งงงงงง ก่องงงง กรี๊งงงงงง ก่องงงงงง" ในที่สุดสัญญาณ แห่งเทพเจ้าก็ดังขึ้น(เวอร์ซ่ะไม่มี)
ในโรงอาหาร..ของอีกวัน(ไว้เหมือนโกหก)
"อ่ะ นั่นโต๊ะนั้น!! ว่างพอดี" ไอ้มามิพูดขึ้น หลังจากเห็นโต๊ะกินข้าวทองคำ (คือคนมันจองโต๊ะเต็มหมดน่ะ--)
"อื้ม ไปสิ" -- ตอนนี้เซ็งค่ะ เพราะซวยมาทั้งวันเลย
"( ==)-------+(==)" ไอ้มิมันมองฉันเหมือนจับผิด ตอนนี้นั่งที่โต๊ะแล้วค่ะ
"อะไรย่ะ!!!" ฉันแหวกลับ ไอ้เพื่อนบ้า
"ฉันว่าแกต้องมีอะไรๆ กับพ่อเด็กใหม่สุดหล่อนั้นแน่เลย สูดด!!" == คือ มันกำลังทานก๋วยเตี๋ยวอยู่ค่ะ
"บ้าและ แล้วไอ้อะไรๆคือ อะไรย่ะ ==" ท่าทางอร่อยน่าดู
"หึ..แล้วไป!!! สูดดดด" == ดูมันขอให้ติดคอตายเถอะ
"( --+)---+" ในขณะที่คุยกับไอ้มิอยู่ ฉันก็เหลือบไปเห็น ฮาคุ (แหม่ๆๆเรียกซ่ะสนิทเลย--) อยู่กับเพื่อนๆ ที่ฉัน
ไม่รู้จักเขาดูยิ้มแย้ม สนุกสนาน ผิดกับเวลาที่อยู่กับฉัน เจอกันก็ทะเลาะทุกที-- ก็พวกเราเริ่มมาไม่ดีนิหน่า ถ้าเราได้
เป็นเพื่อนกันก็คงจะดีสินะ...
..................................โปรดติดตามตอนต่อไป คิคิ ( วิจารณ์ได้น่ะค่ะ พอดีเพิ่งเขียนนิยายเรื่องแรกค่ะ......
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
