ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

               เช้าวันต่อมาฉันตื่นไปโรงเรียนตั้งแต่หกโมงเช้าพอมาถึงก็เจอคุโรซาว่าฟุบ หลับอยู่บนโต๊ะนี่เขามาเรียนเช้าขนาดนี้เลยเหรอพอฉันเดินเข้ามานั่งโต๊ะเขา ก็ลุกมานั่งบนโต๊ะของฉันเฉยเลย               "เมื่อวานทำไมเธอไม่ตอบ"               "ตอบอะไรเหรอ?"               "ก็เรื่องเมื่อวานที่ฉันถามเธอในมือถือไง"               "เมื่อวานฉันเผลอหลับไปน่ะถามอะไรเหรอ?"               "เผลอหลับหรอกเหรองั้นช่างมันเถอะ"               อะไรของเขาน่ะ               "คุโรซาว่าทำไมมาเรียนเช้าจัง"               "เพราะเธอนั่นแหละฉันถึงนอนไม่หลับจะว่าไปเธอเรียกฉันว่าทามากิแทนได้มั้ย"               "ทำไมล่ะ"               "เอาน่าถามมากอยู่ได้"               ทามากิ เหรอเขาเป็นคนแปลกจริงๆน่ะเนี่ยทำไมตั้งแต่ฉันมาเรียนที่นี่ชีวิตฉันถึงเริ่มไม่สงบเลยน่ะ พอเลิกเรียนฉันก็เลยรีบหนีทามากิกลับบ้านทันทีฉันกลับมาถึงบ้านปุบก็มานั่ง ดูหนังผีกับโรลจังทันทีแล้วจู่ๆก็มีเสียงดังมาจากระเบียงห้องของฉันเหมือน เสียงก้อนหินฉันเลยรีบลุกไปดูเพื่อนจะเป็นท่านแวมไพร์อิๆฉันรีบลุกไปดูที่ ระเบียงอย่างเร็วแต่ไม่ใช่แวมไพร์เป็นเจ้าชายต่างหาก               "ฉันไปดูหนังด้วยได้มั้ย^^"               "จะมาดูด้วยเหรอ?"               จะว่าไปถ้ามีเพื่อนมาดูด้วยกันก็ดีเหมือนกันน่ะ               "ได้สิ"               พอพูดจบเจ้าชายก็เดินมาที่บ้านของฉันฉันเลยเปิดประตูห้องให้เขา               "ดูเรื่องอะไรอยู่เหรอ"               "ดูหนังผีน่ะ"               "อ้อ"               หลังจากนั้นเราเลยนั่งดูหนังด้วยกันแต่ฉันนี่สิชอบแอบมองแต่หน้าสวยๆของเจ้าชายชิโนะจนไม่มีกะจิตกะใจดูหนังเลย               "เมื่อวานคุณน้าบอกคานาริจังออกไปข้างนอกกับเพื่อนไปกับใครมาเหรอ?" นี่ทามากิเขาไม่ได้เล่าให้ฟังเหรอว่าไปกับเรามาสงสัยเขาคงไม่อยากให้ใครรู้มั้ง               "เปล่านี่"               "คานาริจังมีแฟนแล้วเหรอ" แฟนเหรอ? ฉันเคยมีที่ไหนกันล่ะมีแต่ผู้ชายเขาจะวิ่งหนีมากกว่า               "ไม่มี"               "โล่งอกหน่อย^^"               "อะไรน่ะ"               "ทำไมวันนี้ไม่กลับบ้านพร้อมกันล่ะ"               "วันนี้รีบกลับบ้าน"               ที่ต้องรีบเพราะเพื่อนของเจ้าชายนั่นแหละพิลึกคนแต่จะว่าไปเวลามีเพื่อนมานั่งดูหนังด้วยนี่ก็สนุกดีเหมือน กันน่ะไม่เหงาเลยแต่ดูเหมือนเจ้าชายเขาจะหลับแล้วสิแถมมานอนหลับที่ตักฉัน อีกจะทำยังไงดีเนี่ยขยับไม่ได้เลยกลัวเขาจะตื่นด้วยสิฉันเลยนั่งนิ่งๆและ เอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้เขาและสักพักฉันก็เผลอหลับไปพอตื่นมาอีกทีเลย ดูที่นาฬิกาเพิ่งตีห้าครึ่งเองเหรอนอนต่อดีกว่าแต่พอหันไปด้านข้างฉันก็ตกใจ ทำไมเจ้าชายชิโนะมานอนอยู่บนเตียงของฉันข้างๆฉันนี่เขานอนข้างๆฉันทั้งคืน เลยเหรอแต่เวลาเขานอนนี่น่ารักจังเห็นท่าทางของเขาเวลาเขาหลับฉันไม่กล้ากวน เขาเลยแล้วจู่ๆเขาก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา               "ที่นี่นอนสบายดีจัง"               "...."               "จริงสิฉันต้องกลับบ้านแล้ว"               "อย่าให้แม่รู้น่ะ"               "ฉันจะปีนกลับทางระเบียงห้องน่ะ"               จะว่าไประเบียงห้องเราก็อยู่ติดกันเลยนี่น่ะชิโนะเลยปีนกลับห้องของเขาไปทาง ระเบียงแต่จะว่าไปนี่มันอะไรกันน่ะทำไมเมื่อคืนเจ้าชายชิโนะถึงมานอนที่ห้อง ของฉันทั้งคืนล่ะทำไมน่ะ               "โรลจังทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆหัวใจของฉันมันสับสน"               ฉันอุ้มโรลจังขึ้นมาก่อนจะไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวไปเรียนและพอแต่งตัวเสร็จ ฉันก็เดินออกมาจากบ้านก็เห็นชิโนะเขายืนรอฉันอยู่ที่หนิาบ้านเขามารอฉัน เหรอ?               "วันนี้ไปด้วยกันน่ะ^^"               "อื่อ"               ทำไมรอยยิ้มของชิโนะที่ยิ้มให้ฉันถึงดูน่ารักทุกครั้งเลยน่ะ               "เมื่อคืนขอโทษน่ะฉันหลับไม่ตื่นเลยน่ะ"               ชิโนะบิดขี้เกียจไปด้วยขณะพูดเหมือนเขาอายๆO.O               "อื่อ"               "คานาริตัดผมทรงนี้แล้วน่ารักดีน่ะ"               "เอ๋?"               "ฉันชอบแบบนี้มากกว่าน่ะ"               ทรงผมนี้น่ะเหรอ? จะว่าไปทรงนี้ก็สบายหัวเหมือนกันน่ะไม่หนักหัวดี               "ไม่ตัดให้โรลจังบ้างล่ะ"               "ตัดให้โรลจังน่ะเหรอ?"               "อื่อ"               "เดี๋ยวจะลองถามโรลจังดู"               จะว่าไปถ้าตัดผมโรลจังแล้วโรลจังจะชอบมั้ยน่ะไม่เคยคิดเรื่องตัดผมให้โรลจัง มาก่อนเลยพอถึงห้องเรียนฉันก็นั่งหวีผมให้โรลจังก่อนจะคิดว่าจะลองตัดผมให้ โรลจังดูดีมั้ยน่ะถ้าตัดจะตัดทรงไหนดีน่ะหรือจะลองปรึกษาชิโนะดูจะว่าไปชิ โนะบอกว่าไปประชุมชมรมฟุตบอลนี่น่ะงั้นเดี๋ยวค่อยถามตอนกลับบ้านดีกว่า               "คานาจัง!"               ทามากิเรียกฉันทันทีที่เขาเดินเข้ามาในห้อง               "ทำไมเมื่อวานฉันโทรหาไม่รับสายอยากตายรึไง"               ทำไมทามากิชอบตะคอกใส่ฉันนักน่ะ               "เมื่อวานเหรอ?"               "ฉันบอกให้เธอรอฉันหลังเลิกเรียนนี่"               "ฉันลืมน่ะ"               "งั้นช่างเถอะเย็นนี้ไปดูฉันซ้อมบอลมั้ย^^"               แล้วทำไมฉันต้องไปดูเขาซ้อมบอลด้วยล่ะ-_-               "ไม่"               "เย็นนี้ฉันต้องซ้อมบอลจนถึงเย็นเลยเซ็งชะมัด"               แล้วเขาจะมาบอกฉันทำไมล่ะเนี่ย               "จริงสิฉันเห็นที่ห้อยมือถือคล้ายตุ๊กตาผีของเธอด้วยล่ะ"               "เห็นอยู่ไหนเหรอ?"               "เย็นนี้หกโมงครึ่งไปรอหน้าห้างเหมือนเดิมน่ะแล้วฉันจะพาไปดู"               "จริงน่ะ"               "จริงสิ^^"               ฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอเย็นนี้เร็วๆเลยล่ะพอเลิกเรียนปุบฉันก็รีบกลับบ้านอาบ น้ำแต่งตัวแล้วก็ออกไปรอทามากิที่หน้าห้างทันทีแต่ดูเหมือนเขาจะมาสายน่ะแถว นี้มีพวกผฺ้ชายวัยรุ่นจับกลุ่มกันเยอะจังพวกนี้มายืนทำอะไรกันน่ะแล้วก็มี ชายหนุ่มหน้าคนหนุ่มเดินเข้ามาคุยกับฉันด้วยรอยยิ้ม               "ยืนรอเพื่อนอยู่เหรอ?"               เขารู้ได้ไงเนี่ยเก่งจัง               "อื่อ"               "น่ารักจังชื่ออะไรเหรอ"               เขาชมว่าฉันน่ารักด้วยเหรอ? ฉันเนี่ยน่ะน่ารัก-_-               "ชื่อเหรอ?"               "ใช่"               "ฉันชื่อ อุเอนะ...."               "เธอทำบ้าอะไรอยู่"               อ้าว? ทามากิมาแล้วเหรอทามากิเดินมาที่ฉันด้วยใบหน้าไม่พอใจก่อนจะมองหน้าผู้ชายที่ถามชื่อฉัน               "แกทำอะไรของแก" แล้วทามากิจะไปตวาดผู้ชายที่มาถามชื่อฉันทำไมเนี่ย               "ขอโทษครับพี่คุโรซาว่าผมไม่รู้ว่าแฟนพี่ครับ"               "ไปเลยไป!"               แล้วนายคนนั้นพร้อมกับเพื่อนก็รีบเดินหนีไปทันทีมันอะไรกันล่ะเนี่ย               "ทีหลังอย่าไปคุยกับพวกผู้ชายที่ไม่รู้จักน่ะ"               "อื่อ"               "เธอเนี่ยมันโง่ชะมัดจริงสิไปกันเถอะ"               "ไปไหนเหรอ?"               "ไปดูหนังกัน"               "แต่มันจะดึกไปน่ะ"               "ไปเถอะฉันอยากดูนี่ฉันซื้อตั๋วแล้วด้วย"               อะไรของเขาฉันจะมาดูตุ๊กตาต่างหากแต่ก็ต้องยอมไปเพราะอยากดูเหมือนกันหนัง ที่ทามากิพามาดูเป็นหนังผีเข้าใหม่ด้วยนี่นาแถมมีป๊อบคอร์นให้กินฟรีด้วยฉัน เข้ามาดูหนังในโรงหลังจากไม่เคยมาดูนานมากๆแล้วจะว่าไปทำไมเวลาทามากิใส่ชุด ไปรเวทเขาถึงได้เท่ห์นักน่ะขนาดพวกสาวๆยังชอบมองเขาเลยฉันมองดูใบหน้าข้างๆ ของเขาในความมืดยังหล่อเลย               "แอบมองหน้าฉันทำไม"               แล้วจู่ๆทามากิก็หันมาตกใจหมดเลย               "เปล่าน่ะ"               คนในโรงหนังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่เลยแหะขณะที่หนังเริ่มฉายจู่ๆทามากิเขาก็เอา มือของเขามากุมมือฉันแล้วทำไมจู่ๆหัวใจของฉันมันถึงได้เต้นแรงขึ้นมาน่ะมือ เรียวๆของเขาอุ่นจังทามากิเขาจับมือฉันไว้ตลอดไม่ปล่อยเลยจนหนังจบเราก็เดิน ออกมาจากโรงกัน               "หนังบ้าอะไรไม่รู้น่ากลัวเป็นบ้าเลย"               "สนุกมากเลยล่ะ"               "สนุกบ้าอะไรล่ะใยโรคจิตเธอเนี่ยมันน่ากลัวจริงๆด้วย"               ทำไมเขาชอบว่าฉันนักน่ะแล้วหลังจากนั้นทามากิก็ขับรถของเขามาส่งฉันที่แถวๆ บ้านฉันฉันให้เขาส่งที่หน้าปากซอยเพราะกลัวแม่ตื่น               "วันนี้ขอบคุณมากน่ะที่พาฉันไปดูหนัง"               "จริงสิลืมเอาไอ้นี่ให้เลย"               แล้วทามากิก็เอาที่ห้อยมือถือที่ดูเหมือนโรลจังแต่อันเล็กกว่าขึ้นมา               "O.O"               ว้าว! มีจริงๆด้วยเหมือนโรลจังเลย               "เหมือนโรลจังเลย"               "ถ้าอยากได้ฉันก็จะให้"               "ให้จริงเหรอ?"               "อื่อ"               "ขอบคุณน่ะ^^"               ฉันดีใจมากเลยในที่สุดก็ได้ที่ห้อยมือถือแฝดที่ดูเหมือนโรลจังเปี้ยบเลยจะ ว่าไปทามากิเขาก็เป็นคนดีเหมือนกันน่ะเนี่ยหลังจากแยกกับทามากิแล้วฉันก็เอา ที่ห้อยมือถือมาอวดโรลจังใหญ่เลย               "โรลจังดูสิเหมือนโรลจังเปี้ยบเลยน่ะแค่ตัวจิ๋วกว่าเองน่ะ"               "...."               "โรลจังก็ว่าน่ารักเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ^^"               ฉันกำลังทำตัวเหมือนเด็กที่เห่อของเล่นใหม่เลยก็คนมันดีใจนี่นาใครจะคิดว่าโรลจังจะมีแฝดด้วยล่ะอิๆ               "โรลจังจ๋าเรามานอนกอดกันดีกว่าน่ะง่วงจังเลย" ฉันเอาโรลจังมานอนกอดก่อนจะเล่าเรื่องวันนี้ให้โรลจังฟัง               "วันนี้ทามากิเขาพาฉันไปดูหนังด้วยล่ะเป็นหนังผีสนุกน่ากลัวมากเลยน่าเสียดายที่ฉันลืมพาโรลจังไปด้วยขอโทษน่ะโรลจัง" แล้วฉันก็ค่อยๆเข้าสู่ห้วงแห่งความฝัน