ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

      เช้าวันต่อมา
      ฉันมาโรงเรียนเหมือนปกติกับชิ
โนะ โดยไม่พูดอะไรกับเขาเลยจนมาถึงโรงเรียนก็เห็นมิกิมายืนรอทามากิอยู่หน้าห้อง แต่เช้าเลยฉันเลยรีบเดินเข้าห้องไปก่อนและฉันก็เห็นทามากินั่งมองหันหน้ามา ที่ฉันฉันเลยค่อยๆเดินไปนั่งที่ก่อนจะหันหลังและหันไปยิ้มให้เขา
      "อรุณสวัส^^;"
      "อื่อ"
      ทามากิยิ้มให้ฉันก่อนที่เขาจะพูดกับฉันว่า
      "ตกลงคบกับฉันแล้วใช่มั้ย"
      หมอนี่กวนจริงๆด้วย
        "...."
      "ฉันจะทำให้เธอยอมคบกับฉันให้ได้คอยดูสิเธอต้องชอบฉัน"
      ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมแพ้จริงๆน่ะพอชิโนะคุยกับมิกิเสร็จเขาก็เดินมานั่งที่ของเขาด้านหลังฉันและทามากิก็ทำเป็นแซวชิโนะ
      "ชิโนะคบกับมิกิรึยังใยนั่นน่ะชอบนายมากเลยน่ะ"
      "งั้นเหรอ?"
      "นายก็น่าจะรู้นี่ว่ามิกิน่ะเป็นเด็กดื้อแต่เขาก็ว่าง่ายเฉพาะกับนาย"
      ฉันได้แต่นั่งฟังทามากิพูดแต่ชิโนะก็ไม่ได้ปฎิเสธและบอกว่าเขาไม่ชอบมิกิเลยมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเศร้าๆ
      เลิกเรียนฉันรีบเดินกลับบ้านก่อนโดยไม่ได้รอชิโนะเพราะเห็นเขาคุยกับมิกิอยู่เลยเดินกลับมาก่อนแต่ชิโนะก็วิ่งตามมาจนทัน
      "คานาริทำไมไม่รอฉันล่ะ"
      "ก็เธอคุยกับมิกิอยู่นี่ฉันเลยไม่อยากกวน"
      "งั้นเหรอจริงสิพรุ่งนี้วันหยุคานาริจะทำอะไรเหรอ?"
      "พรุ่งนี้ฉันต้องซักผ้าแล้วก็ช่วยแม่ทำงานบ้านน่ะ"
      "งั้นเหรอ?"
        ชิโนะทำหน้าเซ็งๆไปก่อนจะพูดกับฉันว่า
      "งั้นช่างเถอะก็คานาริไม่ว่างนี่น่ะ"
      เขาก่ะจะชวนฉันไปไหนหรือป่าวน่ะหลังจากนั้นเราก็แยกกันเข้าบ้านแล้วคืนนั้นประมาณเที่ยงคืนจู่ๆทามากิก็โทรมาหาฉัน
        "ทำไมโทรมาดึกนักล่ะ"
        ฉันถามทามากิอย่างแปลกใจ
        "พรุ่งนี้เราไปชิบูย่ากันมั้ย"
      "แต่พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานบ้านช่วยแม่น่ะ"
      "ถ้าพรุ่งนี้เธอไม่ไปกับฉันๆจะไม่พูดกับเธออีกตลอดชีวิต"
      นี่เขาบ้าไปแล้วใช่มั้ยขู่กันแบบนี้เลยเหรอ?
      "เธอจะไปทำอะไรเหรอ?"
      "ไปงานเลี้ยงรุ่นฉันอยากให้เธอไปกับฉัน"
      "งานเลี้ยงรุ่นนายทำไมไม่ไปเองล่ะ"
      "มาเป็นคู่ควงให้ฉันหน่อยขอร้องน่ะ"
      "สาวๆที่ชอบเธอเยอะจะตายทามากิเธอลองไปชวนดูพวกนั้นต้องเต็มใจไปกับนายแน่ๆ"
      ฉันก็คิดแบบที่พูดออกไปน่ะแหละ
        "เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ห้าโมงเย็นฉันจะไปรับเธอที่หน้าบ้านน่ะ"
        พอทามากิพูดจบก็วางสายไปเฉยเลยฉันโทรกลับไปหาเขาอีกปรากฎว่าเขาปิดเครื่องไปแล้วนี่มันบังคับกันชัดๆเลยนายปีศาจทามากิT-T
      วันต่อมา
      ไม่เป็นไรหรอกไปตอนเย็นนี่พอใกล้ถึงเวลาฉันเลยมานั่งแต่งตัวแต่งหน้าเพราะ ไม่อยากให้ทามากิอายเพื่อนเขาหรอกน่ะฉันเลยยอมแต่งตัวน่ารักฉันใส่เสื้อกร้า มกระโปรงสั้นกับเสื้อคลุมและก็ใส่รองเท้าบูธส้นสูงที่แม่เคยซื้อให้เป็นของ ขวัญวันเกิดก่อนจะเดินออกจากบ้านฉันบอกแม่ว่าพาเพื่อนไปมีดติ้งซึ่งแน่นอน แม่ให้ไปโดยไม่ห้ามยกเว้นห้ามเอาโรลจังไปด้วยฮือๆ ทำไมแม่ชอบพรากหนูกับโรลจังนักน่ะฉันเดินออกไปหาทามากิที่จอดรถรออยู่หน้า ซอยบ้านของฉันและเดินขึ้นรถเขา
      "หวัดดี"
      ฉันทักทายทามากิทันทีที่ขึ้นรถวันนี้ทามากิดูหล่อมากเลยล่ะหน้าเขาใสเนียนเชียวขนาดเป็นผู้ชายน่ะเนี่ย
      พอเรามาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นแล้วทามากิก็เดินเข้าไปในร้านทันทีแต่ฉันยังยืน มองป้ายชื่อร้านที่มีปูขนาดยักษ์ติดอยู่ด้านบนอย่างสงสัยว่าปูตัวใหญ่ขนาด นั้นเขาเอาไปไว้ข้างบนได้ไงถ้าเกิดมันหล่นใส่หัวคนขึ้นมาต้องตายแน่ๆระหว่าง ที่ฉันกำลังคิดอยู่ทามากิก็เดินกลับมาดึงมือฉันให้เข้าไปในร้าน
      "เธอดูอะไรของเธอ"
      "ฉันก็ดูปูน่ะสิ"
      "ปูเนี่ยน่ะ"
      ทามากิหันมาทำหน้าหงุดหงิดใส่ฉันก่อนจะดึงฉันเข้าไปในห้องอาหานส่วนตัวที่ ถูกจองเอาไว้ในนั้นมีคนอยู่ราวๆ10-15คนได้และหนึ่งในนั้นก็คือชิโนะและมิกิ แต่ว่าทำไมชิโนะถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะเขาเรียนที่เดียวกันกับทามากิเหรอพอ ฉันเห็นชิโนะมองมาที่ฉันฉันเลยรีบเอามือของฉันออกจากทามากิทันที
      "ทามากิมาแล้วเหรอมานั่งเร็วๆ"
      "พาแฟนมาด้วยเหรอน่ารักโคตรเลย"
      คนพวกนี้อะไรกันเนี่ยพูดมั่วแล้วฉันเลยเดินไปนั่งข้างๆทามากิส่วนตรงหน้าฉัน มีชิโนะและมิกินั่งอยู่ชิโนะมองฉันและทำสายตานิ่งและมองฉันนี่ฉันทำอะไรผิด งั้นเหรอตกลงนี่สองคนเขาคบกันแล้วเหรอถึงมาด้วยกันชิโนะต้องชอบมิกิแน่เลย ไม่งั้นเขาคงไม่มาด้วยกันหรอกและฉันก็ต้องนั่งเซ็งฟังพวกเพื่อนๆของทามากิ คุยเรื่องความหลังกัน
      "คานาริเดี๋ยวพวกเราจะไปต่อกันที่ร้านคาราโอเกะน่ะ"
      "แต่นี่มันสามทุ่มแล้วน่ะ"
      "เดี๋ยวฉันไปส่งน่ะ"
      ทามากิทำเสียงอ้อนฉันเลยต้องยอมพวกเพื่อนทามากิประมาณเจ็ดคนพากันไปดื่มฉลองต่อที่ร้านคาราโอเกะและทามากิก็ดื่มเหล้าด้วย
      "คานาริดื่มหน่อยสิ"
      ฉันอยากกินไม่เป็นหรอกเลยวางแก้วเหล้าไว้ที่โต๊ะ
      "พีชิโนะร้องเพลงกับมิกิหน่อยน่ะๆๆ"
      มิกิออดอ้อนชิโนะใหญ่ส่วนชิโนะก็ไม่ได้ว่าอะไรเขามองมิกิตาหวานเชียวแถมดื่มไปเยอะแล้วก็ทำเป็นไม่คุยกับฉันด้วย
      "คานาริมองอะไรเหรอ?"
      ทามากิทักฉันฉันเลยรีบหันมาหาทามากิทันที
      "ฉัน...."
      "วันนี้เธอน่ารักจัง"
      ทามากิชมฉันมันทำให้ฉันอายนิดๆก่อนที่ฉันจะชมเขาเช่นกัน
      "เธอมากกว่าที่ดูดี"
      และทามากิก็ค่อยๆเอามือมาโอบที่หลังของฉันและยิ้มให้ฉัน
      "หนาวมั้ย"
      "ไม่หรอก"
      ฉันหันไปมองชิโนะที่มีมิกินั่งอยู่ข้างๆคอยนวดให้เขาด้วยมิกิดูสดใสจังดูน่า รักมากด้วยฉันคิดว่าไม่แปลกเลยสักนิดถ้าเกิดชิโนะจะชอบมิกิจังน่ะแต่ฉันก็ เป็นห่วงชิโนะด้วยเพราะฉันเห็นเขาดื่มไปเยอะมากแล้วจู่ๆมิกิก็จูบชิโนะต่อ หน้าต่อตาฉันเลยเธอจูบชิโนะอยู่นานและเขาก็ไม่ได้ขัดขืนเธอด้วยนี่มันอะไร กันทำไมหัวใจฉันมันรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาแบบนี้น่ะฉันทนดูไม่ไหวเลยรีบลุกออก มาฉันเดินออกมาจากห้องคาราโอเกะอย่างเจ็บปวดนี่ฉันเป็นอะไรไปก่อนหน้านี้ฉัน ก็เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อนแล้วนี่แต่ทำไมครั้งนี้ถึงเจ็บปวดจนร้องให้ออกมา เลยน่ะ
      "คานาริ!"
      ทามากิเดินออกมาจับมือฉันไว้ก่อนจะดึงฉันไปคุยที่ซอกตึกข้างร้านคาราโอเกะที่ฉันเพิ่งเดินออกมา
      "ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ตัดใจจากชิโนะ"
      "...."
      "ชิโนะกับมิกิน่ะรู้จักกันมานานแล้วเธอคงไม่รู้ว่าพวกเขาสองคนน่ะสนิทสนมกันมาก"
    ทำไมทามากิต้องพูดให้ฉันรู้สึกแย่ลงด้วยตอนนี้ฉันรู้สึกคิดถึงโรลจังที่สุดเลยถ้ามีโรลจังอยู่ด้วยฉันคงรู้สึกดีกว่านี้
      "ทำไมเธอไม่ลองเป็นแฟนฉันดูล่ะฉันเชื่อว่าฉันต้องเธอชอบฉันได้แน่ๆคานาริจะได้มีความสุขไง"
    ชอบทามากิเหรอฉันจะสามารถชอบทามามากิเหมือนที่ชอบชิโนะได้เหรอ? ระหว่างที่ฉันกำลังคิดอยู่จู่ๆชิโนะก็เดินมาหาฉันกับทามากิเขามองหน้าฉัน ก่อนจะจับมือฉันและพาฉันวิ่งไปข้างหน้าโดยทิ้งทามากิไว้ตรงนั้นนี่เขาทำอะไร ของเขาทำไมต้องมาดึงแขนฉันไปกับเขาด้วยล่ะ
    "ชิโนะ"
    ชิโนะค่อยๆหยุดวิ่งก่อนจะคลายมือของเขาที่จับแขนฉันอยู่ออก
    "คานาริไม่ได้ชอบทามากิใช่มั้ย"
    "ชอบแบบไหนเหรอ?"
    ฉันถามชิโนะกลับไปอย่างสงสัย
    "รักน่ะได้รักทามากิรึเปล่า"
    "ไม่นี่ฉันแค่ชอบทามากิเพราะเขานิสัยดี"
    "แล้วทำไมมากับหมอนั่นล่ะไหนบอกวันนี้ไม่ว่างแล้วปฏิเสธฉัน"
    เขาคงหมายถึงที่เขาชวนฉันเมื่อวานน่ะเหรอก็เขาไม่ได้บอกฉันนี่ว่ามาตอนเย็นน่ะ
    "ก็ฉันว่างตอนเย็นนี่แล้วที่มากับทามากิเพราะเขาขอร้องเลยต้องมา"
    "งั้นเหรอถ้างั้นคานาริสัญญากับฉันได้มั้ยว่าต่อจากนี้จะไม่ไปไหนกับทามากิอีก"
    "ทำไมล่ะ"
    ชิโนะเงียบไปสักพักก่อนจะพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า
    "ฉันไม่ชอบเวลาที่เห็นคานาริอยู่กับทามากิน่ะสิหมอนั่นไว้ใจไม่ได้หรอกน่ะ"
    "ชิโนะคบกับมิกิอยู่เหรอ?"
    "ไม่ใช่น่ะฉันน่ะเห็นมิกิเป็นแค่น้องสาวแต่มิกิเขาชอบมาจูบฉันเล่นแบบนั้นประจำก็เท่านั้น"
    แค่น้องสาวเหรอดีจังที่ชิโนะไม่ได้ชอบมิกิ
    "เรากลับบ้านกันเถอะว่าแต่โรลจังล่ะ"
    "โรลจังอยู่บ้านจริงๆก็อยากเอามาด้วยแต่กลัวคนอื่นจะกลัวกัน"
    "ทีหลังเอามาด้วยสิฉันว่าคานาริดูมีความสุขเวลามีโรลจังอยู่ด้วย"
    ชิโนะเขาไม่รังเกียจโรลจังเหรอทำไมน่ะทั้งที่ทุกคนพยายามตีตัวถอยห่างจากฉัน แต่ชิโนะไม่เหมือนคนพวกนั้นเพราะแบบนี้ล่ะมั้งที่ฉันชอบเขา
    บ่ายวันต่อมา
    ฉันนั่งดูหนังผีกับโรลจังอยู่ห้องแต่ก็เบื่อจังมีแต่เรื่องเดิมๆทำไมไม่มีเรื่องแบบน่ากลัวๆบ้างน่ะ
    "โรลจังว่ามั้ยหนังผีสมัยนี้ไม่น่ากลัวเลยสักนิด"
    "...."
    ฉันพูดกับโรลจังก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอนพลางมองดูมือถือที่มีโรลจังน้อยห้อยอยู่
    "ชิโนะบอกว่าไม่ชอบให้ฉันเข้าใกล้ทามากิล่ะฉันควรจะทำยังไงดี"
    ยิ่งคิดยิ่งเครียดฉันเลยตัดสินใจเดินลงไปชั้นล่างวันนี้แม่ฉันไม่อยู่บ้าน เห็นบอกมีธุระสำคัญข้างล่างบ้านเลยเงียบมากจริงๆมันก็ดูน่ากลัวเหมือนกันน่ะ บรรยากาศแบบนี้ถ้ามีผีโผล่ออกมาก็ดีสิงยากเจอตัวเป็นๆสักครั้งจังเลยหรือว่า ฉันควรจะไปล่าท้าผีตามบ้านล้างดีน่ะคิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่ากลัวไปรบกวนคุณผี เขาแล้วเสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้นจากบนห้องเลยต้องขึ้นไปแต่คนที่โทรมาคือ ทามากิจะทำยังไงดีน่ะรับดีมั้ย
    "โรลจังฉันไม่รับดีกว่ามั้ย?"
    "...."
    ฉันเลยตัดสินใจนั่งมองมือถือที่ดังไม่หยุดและไมรับสายของทามากิฉันทำถูกรึเปล่า
    วันต่อมา
    ฉันมาโรงเรียนพร้อมกับชิโนะเพราะเขามายืนรอฉันที่หน้าบ้านฉันเลยต้องไปกับเขา
    "คานาริเมื่อวานทำอะไรเหรอ? ไม่เห็นออกมาจากบ้านบ้างเลย"
    "ดูหนังผีแล้วก็นอน"
    "คานาริเนี่ยชอบเรื่องผีมากเลยน่ะ"
    "ก็เวลาที่ได้ดูหนังผีแล้วฉันจะนอนหลับฝันดี"
    ชิโนะทำหน้าตาแปลกใจก่อนจะมองมาที่่ฉันและยิ้มแบบแปลกๆ
    "คานารินี่แปลกดีน่ะถ้าเป็นฉันๆคงฝันร้ายแน่ๆ"
    พอมาถึงห้องเรียนฉันก็นั่งลงที่โต๊ะก่อนจะเอาหวีมาหวีผมให้โรลจังโดยมีชิโนะ นั่งมองอยู่ด้วยรู้สึกอายๆจังเขามองฉันและยิ้มอย่างน่ารักมากๆ
    "อีกสามวันโรงเรียนเราจะไปทัศนศึกค้างคืนที่บ่อน้ำพุร้อนคานาริก็จะไปใช่มั้ย"
    "ไปสิ"
    แต่ใจจริงไม่อยากไปเลยฉันไม่ชอบนอนรวมกับคนอื่นนี่นาแถมคงเอาโรลจังไปด้วยไม่ได้แน่ๆเซ็งจัง
    "คานาริเย็นนี้ไป...."
    ยังไม่ทันที่ชิโนะจะพูดจบทามากิก็เดินเข้ามาก่อนชิโนะเลยเงียบไปทันทีทามากิเดินมาที่ฉันและพูดขึ้นว่า
    "คานาริอรุณสวัส"
    "อะ..รุณสวัส"
    ฉันตอบทามากิด้วยเสียงแผวเบาเพราะชิโนะอยู่ด้วย
    "ชิโนะไม่ไปที่ชมรมฟุตบอลเหรออาจารย์มีอะไรจะถามนาย"
    "งั้นเหรองั้นฉันจะไปหาอาจารย์ตอนนี้แล้วกัน"
    แล้วชิโนะก็เดินออกไปและทามากิเขาก็พูดกับฉันว่า
    "ทำไมเมื่อวานไม่รับสายฉัน"
    "คือ..ฉันไม่ได้ยินเสียงมือถือน่ะ"
    พอพูดจบฉันก็หันมานั่งหวีผมให้โรลจังต่อและพยายามไม่พูดกับทามากิ
      จนเลิกเรียนขณะที่ฉันกำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋าชิโนะก็เดินมาถามหาฉันด้วยรอยยิ้ม
      "กลับบ้านกันเถอะ"
      ชอบที่สุดเลยเวลาเห็นชิโนะยิ้มเนี่ยทุกอย่างดูสดใสขึ้นในทันทีเพราะรอยยิ้ม ของเขาฉันเดินกลับบ้านกับชิโนะและก็เหลือบไปมองทามากิที่มองมาที่ฉันกับชิ โนะด้วยสายตาไม่พอใจทามากิเขาเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ
      "คานาริไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันได้รึเปล่า"
      "ซื้อของเหรอ?"
      ชิโนะจะไปซื้ออะไรน่ะ
      "ก็เดี๋ยวจะไปทัศนศึกษาที่บ่อน้ำพุร้อนแล้วใช่มั้ยฉันเลยจะไปหาซื้อพวกของจำเป็นหน่อยน่ะ"
      "ไปสิ"
      ฉันเลยพาชิโนะมาเดินดูของจะว่าไปฉันสังเกตุตอนชิโนะเลือกของทำไมชิโนะเขาถึง ดูสดใสได้ขนาดนี้น่ะเวลาที่เขาเลือกดูของยังดูสดใสขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยO.O
      "คานาริ!"
      "อะไรเหรอ?"
      "ทำไมถึงจ้องฉันตาโตแบบนั้นล่ะ"
      "เปล่าน่ะ"
      ปฏิเสธแบบโกหกชัดๆเลยเรา-_-;
      "ซื้อแค่นี้คงพอแล้วมั้งจริงสิคานาริตื่นเต้นรึเปล่าที่จะได้ไปทัศนศึกษา"
        ตื่นเต้นเหรอเปลี่ยนจากความตื่นเต้นเป็นความขี้เกียจไปน่าจะดีกว่ามั้ยน่ะ
        "นิดนึงน่ะ"
        "ตอนนั่งรถไปนั่งด้วยกันดีมั้ย"
        แล้วทำไมชิโนะต้องทำท่าทางเหมือนอายๆด้วยน่ะ
      "ได้สิ"
      "^^"
      ฉันมีความสุขที่สุดเลยล่ะชิโนะน่ะเขาดีกับฉันจังฉันคงชอบเขาเข้าจริงๆแล้วสิแต่สำหรับชิโนะเขาคงคิดว่าฉันเป็นแค่เพื่อนสิน่ะ
      "คานาริกลับมาแล้วเหรอลูกทำไมกลับมาค่ำจังล่ะลูก"
      "ไปซื้อของเป็นเพื่อนชิโนะมาค่ะ"
      "ชิโนะนี่ดีจังเลยน่ะ"
      แม่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเหรอ?
      เที่ยงวันต่อมาที่โรงเรียน
      ฉันกำลังเดินกลับจากการไปซื้อนมดื่มก็เจอทามากิเดินมาพอดีแล้วทำไมจู่ๆฉัน ต้องรู้สึกกลัวขึ้นมาล่ะเนี่ยและทามากิก็เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะดึงแขนฉันให้ เดินไปที่สวนหลังโรงเรียน
      "ฉันเจ็บน่ะทามากิ...."
      ทำไมสีหน้าเขาดูไม่ดีเลยน่ะเขาเป็นอะไรไป
    "ทำไมพยายามหลบหน้าฉัน"
    "เปล่าสักหน่อย...."
      จริงๆเพราะชิโนะสั่งไว้แต่ก็บอกไม่ได้หลอก
    "เปล่าเหรอ? ถ้างั้นบอกสิที่กำลังทำอยู่เรียกว่าอะไร"
    "...."
    "วันนี้หกโมงเย็นฉันจะรอเธอที่ลานน้ำพุฉันจะรอจนกว่าเธอจะมา"
    พอพูดจบทามากิก็เดินไปโดยทิ้งฉันไว้ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรเลยแบบนี้จะทำ ยังไงดีน่ะหลังจากนั้นทามากิเขาก็ไม่เข้ามาในห้องเรียนอีกเลยแล้วจะทำยังไง ล่ะแบบนี้ฉันคิดไม่ตกจนกลับมาถึงบ้านนั่นแหละถ้าจะโทรไปหาทามากิว่าไปไม่ได้ เขาจะว่ายังไงน่ะแต่ว่าแค่ไปเฉยๆคงไม่เป็นไรหรอกมั้งฉันเลยตัดสินใจลองไปดู เพราะนี่มันก็เกือบสองทุ่มแล้วอากาศหนาวด้วยสิป่านนี้เขาจะรออยู่รึเปล่าน่ะ ฉันเดินไปจนถึงและฉันก็เห็นทามากิยืนรออยู่จริงๆด้วยเขาทำไมไม่กลับไปน่ะมา ยืนรอฉันสองชั่วโมงเลยเหรออากาศหนาวๆแบบนี้น่ะเหรอฉันเลยเดินเข้าไปหาทามากิ
      "ทามากิ...."
      "ทำไมมาช้านักน่ะ"
      ทำไมหน้าเขาซีดขนาดนี้ล่ะนี่เขาไม่สบายรึเปล่าน่ะ
      "เธอไม่สบายรึเปล่าน่ะทามากิ"
      "จริงๆฉันไม่สบายตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วล่ะ"
      "ไม่สบายแล้วมายืนรอฉันทำไมมันหนาวน่ะ"
      แย่แล้วฉันผิดเองจะทำยังไงดีล่ะฉันน่าจะมาเร็วกว่านี้น่ะ
      "ก็ฉันบอกแล้วนี่ว่าจะรอ"
      "กลับบ้านเถอะทามากิเดี๋ยวไข้จะขึ้นสูงกว่านี้น่ะ"
      "ช่างเถอะ"
      ทำไมเขาไม่ยอมกลับบ้านล่ะเนี่ย
      "ฉันอยากอยู่กับเธอมากกว่า"
      "...."
      ฉันนิ่งไปและมองทามากิอย่างรู้สึกแย่เพราะฉันเหรอ?
      "งั้นให้ฉันพากลับบ้านน่ะบ้านเธออยู่ไหนเหรอ?"
      ตอนแรกทามากิเขาก็ดื้อไม่ยอมให้ฉันพากลับบ้านแต่สุดท้ายเขาก็ยอมฉันพาทามา กิกลับมาพักที่อพาร์ทเม้นของเขาที่ดูเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่เลยแปลกจัง
      "พ่อกับแม่เธอไม่อยู่เหรอ?"
      ฉันถามทามากิอย่างสงสัยเขาเงียบไปสักพักก่อนจะตอบคำถามของฉัน
      "ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวพ่อกับแม่ทำแต่งานไม่เจอนานแล้วล่ะ"
      ที่แท้เป็นแบบนี้เองเหรอถึงว่าทำบ้านบ้านของเขาถึงเงียบจังหลังจากนั้นฉัน เลยต้มข้าวต้มให้เขากินและเอาน้ำกับยามาด้วยแต่ทามากิก็หลับไปซ่ะก่อนแล้ว ฉันเลยวางของกินไว้ข้างๆโต๊ะหัวที่นอนของเขาและเอาโน๊ตมาเขียนไว้ให้เขาหาย เร็วๆน่ะแค่นี้ก็คงพอแล้วมั้งแต่วันต่อมาทามากิก็ไม่ได้มาโรงเรียนจะหายหรือ ยังน่ะเป็นห่วงจัง
    "คานาริ"
    ชิโนะที่กำลังเดินกลับบ้านเรียกฉันนี่ฉันเดินช้าไปรึเปล่าน่ะเพราะฉันอยู่ห่างจากเขาเยอะเลย
    "คิดอะไรอยู่เหรอ??"
    ชิโนะมองฉันอย่างสงสัย
    "เปล่า"
    "คานาริอย่าลืมน่ะพรุ่งนี้นั่งด้วยกันน่ะ"
    "จร้า"
    ทำไมแค่นี้ชิโนะต้องทำท่าอายๆด้วยล่ะพอกลับมาถึงบ้านฉันก็มานั่งหวีผมให้โรลจังและปรับทุกข์ให้โรลจังฟัง
    "ฉันไม่อยากไปบ่อน้ำพุเลยT-T"
    "...."
    "เอาโรลจังไปก็ไม่ได้ด้วยเดี๋ยวทำหาย"
      พอคิดแล้วคืนนั้นกว่าฉันจะนอนหลับตั้งเกือบเช้าแนะและเช้าแห่งความทุกข์ของฉันก็มาถึง
      "เอาล่ะทุกคนขึ้นรถกันได้แล้ว"
      ไม่อยากไปเลยรู้แบบนี้แกล้งป่วยดีกว่าคิดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วฉันเลยเดินขึ้น ไปนั่งบนรถบัสก่อนที่ทามากิจะเดินมานั่งข้างๆฉันแล้วชิโนะล่ะนึกว่าชิโนะซ่ะ อีกฉันเลยหันไปมองดูชิโนะที่เพิ่งเดินมาและพอเขาเห็นว่าทามากินั่งอยู่กับ ฉันชิโนะเลยเปลี่ยนไปนั่งฝั่งตรงข้ามฉันแทนกับอาซูกิเขาจะโกรธมั้ยน่ะ
      "คานาริอรุณสวัส"
      ทามากิกล่าวทักทายฉัน
      "เธอหายไข้แล้วเหรอ?"
      ฉันถามเขาอย่างเป็นห่วง
      "หายแล้วฉันน่ะแข็งแรงจะตาย"
      ชิโนะเขามองมาที่ฉันกับทามากิตลอดเลยแบบนี้เขาคงโกรธสิน่ะจะทำยังไงดีน่ะ
      "จริงสิคานาริข้าวต้มที่คานาริทำนะอร่อยมากเลยน่ะ"
      "เหรอ"
      "ชิโนะทำไมหน้าบึ้งนักล่ะอุสส่าห์ได้ไปบ่อน้ำพุร้อนทั้งที"
      อาซูกิแซวชิโนะที่ดูไม่สบอารมณ์กับเขานัก
      และฉันก็ได้แต่มองออกไปนอกรถบั
สและ ก็เผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัวแต่พอตื่นมาก็พบว่าฉันเผลอไปซบนอนไหล่ของทามากิ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ฉันเลยรีบเอาหัวที่ซบทามากิอยู่ออกทันทีก่อนที่จะ หันไปมองชิโนะที่หันไปมองทางหน้าต่างของเขา
      "ตื่นแล้วเหรอเธอทำไหล่ฉันชาไปหมด"
      "ขอโทษนะ"
      และพอมาถึงบ่อน้ำพุร้อนฉันก็ไปพักที่ห้องพักกับพวกผู้หญิงที่ไม่มีใครอยาก นอนใกล้ฉันนักหรอกฉันเลยไปเลือกนอนตรงริมสุดและก็มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันจำ ได้ว่าเธอมิกิน้องสาวของทามากินี่เธอก็มาด้วยเหรอ?
      "คานาริสินะ"
      "อื่อ"
      มิกิยิ้มอย่างน่ารักให้ฉันฉันเลยยิ้มตอบ
      "พี่นะพูดถึงคานาริบ่อยๆเลยตกลงคบกับพีรึยัง"
      มิกิถามอย่างสงสัยฉันเลยตอบเธอไป
      "ยังไม่ได้คบ"
      "พี่นะชอบคานาริจังมากนะ"
      "งั้นเหรอ?"
      "มิกิไปเร็ว"
      "โชคดีที่เพื่อนของมิกิมาเรียกไปก่อนไม่งั้นฉันคงต้องตอบคำถามเธออีกพอ อาจารย์ให้ไปอาบน้ำที่บ่อน้ำพุร้อนฉันเลยไปแช่ซ่ะนานเลยแต่ก็ไม่วายที่พวก ผู้หญิงจะซุบซิบนินทาฉัน
        "ผู้หญิงคนนั้นนะเหรอที่คบกับทามากิอยู่นะ"
        "ก็ฉันเคยเห็นเธออยู่กับทามากินี่"
        ยัยพวกนี้แค่อยู่ด้วยกันเขาเรียกว่าคบกับรึไงฉันแค่คิดในใจนะ
        "แต่ฉันเห็นเธอกลับบ้านกับชิโนะทุกวันเลยนะ"
        ฉันไม่อยากฟังพวกสาวๆพวกนั้นพูดถึงฉันต่อฉันเลยออกมาจากห้องอาบน้ำนั้นก่อนพลางเดินพึมพำไปพลาง
        "อะไรของพวกนั้นแค่เดินกลับด้วยกันเขาเรียกว่าคบกันตรงไหน"
        ระหว่างที่ฉันกำลังเดินก้มหน้าพึมพำอยู่ก็บังเอิญมาเจอทามากิพอดี
        "อะไรคบกัน?"
        ทามากิถามฉันอย่างสงสัยก่อนจะยื่นหน้าหล่อๆของเขามาไกล้ฉัน ฉันจึงรีบถอยห่างเขาทันทีอย่างตกใจ
        "เปล่า"
        "จริงสิเธอลองกินนี่ดูสิอร่อยมาก"
        ทามากิเอาลูกอมยื่นมาป้อนฉันฉันเลยอ้าปากลองกินดูปรากฏว่ามันเปรี้ยวมากจนฉันต้องทำหน้าหยีเลยละ
      "ทามากิมันเปรี้ยวจัง"
      "ก็ใช่นะสิฮ่าๆๆ"
      นี่เขาแกล้งฉันเหรอเนี่ยเขาหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะหอมแก้มของฉันที่ทำหน้า หยีเพราะความเปรี้ยวของลูกอมอยู่ฉันถึงกับตาโตทามากิเขาทำอะไรนะและที่แย่ไป กว่านั้นคือชิโนะกับอาซูกิดันเดินมาเห็นพอดีอีก
        "สองคนคบกันอยู่เหรอ?"
        อาซูกิถามอย่างสงสัยในขณะที่ชิโนะมองทามากิด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจและทามากิก็ มองชิโนะด้วยสายตาแบบนั้นเช่นกันก่อนที่ชิโนะจะมองมาที่ฉันและเขาก็คว้าแขน ฉันมาจับไว้ก่อนจะดึงฉันไปกับเขาและชิโนะก็พาฉันมาหยุดที่สวนที่ค่อนข้างมืด และไม่มีคนเลย
        "ชิโนะเป็นอะไรเหรอ?"
        ชิโนะเงียบไปก่อนที่จะกอดฉันเอาไว้แน่นในอ้อมกอดของเขา
        "คานาริอย่ายุ่งกับทามากิไม่ได้เหรอ?"
        "...."
        ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเรื่องนี้เองเหรอ?
        "ฉันไม่ชอบเลยเวลาเห็นทามากิอยู่กับคานาริแบบสนิทสนมแบบนั้นฉันพยายามทนแล้วนะแต่ฉันหวงคานาริเพราะฉันชอบเธอ"
        ชิโนะกำลังสารภาพรักฉันหรือว่าฉันคิดไปเองเนี่ยหัวใจของฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเลยฉันจะทำยังดีล่ะ
        "คานาริเป็นแฟนฉันได้มั้ย?"
        "จะดีเหรอ?"
        "คานาริไม่ได้ชอบฉันเหรอ?"
        "ชอบสิแต่ว่าชิโนะจะคบกับฉันจริงๆเหรอ?"
        ถึงฉันทำเป็นถามเขาแบบนั้นแต่ใจจริงของฉันดีใจมากๆเลยล่ะ
        "เราเป็นแฟนกันนะตกลงมั้ย"
        "อื่อ"
        ทำไมจู่ๆฉันต้องรู้สึกอายขนาดนี้ด้วยนะ
        การมาบ่อน้ำพุบางทีก็ไม่ได้อย่างทีคิดเสมอไปนะคิดถูกจริงๆเลยที่มา
      คืนวันต่อมาระหว่างที่ยืนดูพลุอยู่ชิโนะก็เอามือของเขามาจับฉันไว้แน่นรู้สึกอบอุ่นจังหัวใจของฉันเต้นรัวไปหมดเลย
      "พลุสวยจังเลยนะ"
      ฉันพูดกับชิโนะก่อนที่เขาจะยิ้มหวานให้ฉัน
      "อือ"
        ส่วนทามากิที่ยืนอยู่ด้านหลังฉันกับชิโนะจู่ๆเขาก็เดินไปเฉยเลย