ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

      ทำไมทามากิถึงจูบฉันล่ะนี่มันอะไรกันฉันสับสนไปหมดแล้วที่เขาจูบฉันเพราะเขา อยากแกล้งฉัน หรือ เพราะเขาชอบฉันน่ะ ฉันนั่งเงียบอยู่บนโต๊ะด้วยหัวใจที่เต้นแรงมากๆสักพักพอเข้าเรียนวันนั้นจน โรงเรียนเลิกฉั

นไม่เห็นทามากิมาเข้าเรียนเลย

      "คานาริเย็นนี้ฉันกลับบ้านด้วยไม่ได้น่ะฉันต้องซ้อมฟุตบอลเธอกลับก่อนน่ะแล้วเย็นนี้ค่อยดูหนังด้วยกันตอนสองทุ่มน่

ะ"

      "อื่อ"

      ฉันเลยได้เดินกลับบ้านคนเดียวและระหว่างทางกลับบ้านฉันก็เจอทามากิยืนพิง อยู่กับต้นไม้พอเขาเห็นฉันเขาเลยเดินมาหาฉันตอนนั้นหัวใจฉันมันก็เริ่มเต้น แรงขึ้นและก็คิดถึงภาพที่เขาจู

บฉันด้วย

      "ไปเดินเล่นกันหน่อยมั้ย"

      ทามากิถามฉันด้วยสีหน้าปกติเหมื

อนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

      "ฉันจะกลับบ้าน"

        ฉันพูดจบก็เดินหนีจากเขาไม่ใช่อะไรหรอกน่ะแต่เป็นเพราะถ้าฉันยืนอยู่ต่อกน้าเขานานๆตัวฉันคนละลายแต่ทามากิเขาก็ดึงแขนฉั

นเอาไว้

      "โกรธเรื่องจูบเหรอ?"

      "ทำไมทำแบบนั้น"

      ทามากิเงียบไปสักพักก่

อนจะตอบคำถามของฉัน

      "ฉันชอบเธอฉันพยายามจะบอกเธอว่าชอบแต่มันทำยากน่ะรู้มั้ยที่

จะพูดน่ะ"

      นี่ทามากิเขาชอบฉันเหรอไม่ใช่

ชอบแบบเพื่อนงั้นเหรอ?

      "ชอบแบบไหนเหรอ?"

      "คานาริเธอเนี่ยมันโง่จริงๆด้วยฉันจูบเธอแล้วมาบอกชอบเธอเธอคิดว่าฉั

นชอบเธอแบบไหนกันล่ะ"

      ทามากิเขาชอบฉันเหรอไม่จริ

งหรอกมั้งจะเป็นไปได้ยังไง

      "เป็นแฟนกับฉันได้มั้ยถ้าเธอยอมเป็นแฟนของฉันฉันจะเป็

นแฟนที่ดี"

        ฉันรู้สึกอายไปหมดแต่ดูเหมือนทามากิจะกลบเกลือนความอายได้

มากกว่าฉันเสียอีก

      "แต่ว่าฉันมีคนที่คิดว่าชอบแล้

ว"

      ฉันตอบทามากิไปแบบนั้นทำให้

เขามองฉันอย่างน่ากลัวหน่อยๆ

      "เธอชอบใครเหรอ?"

      แบบนี้ฉันควรทำยังไงดีน่

ะจะบอกยังไงดีล่ะ

      "ชอบชิโนะเหรอ?"

      เขาทำไมรู้น่ะฉันไม่เคยบอกใครนี่นาฉันนิ่งเงียบไปสักพักและทามากิก็เป็นฝ่ายพูดขึ้

นมาอีกครั้ง

      "มั่นใจเหรอว่าชิโนะจะชอบคานาริหมอนั่นน่ะก็แค่ทำดีกับเธอเหมื

อนที่ทำดีกับคนอื่นๆก็แค่นั้น"

      ทำไมทามากิถึงพูดอะไรที่มันทำร้

ายจิตใจฉันแบบนี้น่ะ

      "ถึงชิโนะจะไม่ได้ดีกับฉันแค่คนเดียวแต่ฉันก็ชอบเขาฉั

นอยากอยู่ใกล้ๆเขาแค่นั้นก็พอ"

      "เธอบ้ารึไง! คานาริ"

      ทามากิพูดแล้วจู่ๆเขาก็ดึงฉันเข้ามากอดก่อนจะพูดกับฉันด้

วยน้ำเสียงเศร้าๆ

      "ฉันชอบเธอชอบมากไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไงคานาริคบกับฉั

นเถอะน่ะ"

      ฉันสงสารทามากิแต่ฉันก็ชอบชิโนะฉันเพิ่งรู้ตัวว่าชอบชิโนะตอนที่ทามากิมาบอก ชอบฉันวันนี้เองฉันควรจะทำยังไงดีฉันค่อยๆคายกอดออกจากทามากิก่อนจะเดินกลับ บ้านโดยไม่พูดอะไรคงเพราะฉันช็อคนิดหน่อยล่ะมั้งฉันนั่งอยู่ในห้องมองไปที่ โรลจังก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะและค่อยๆเงยหน้าขึ้นใหม่และคุยกั

บโรลจัง

      "ฉันควรจะทำยังไงดีโรลจังฉันคิดว่าตัวเองชอบชิโนะแต่ว่าทามากิ

เขาก็เป็นคนดี"

      "...."

      "โรลจังถ้าเป็นโรลจังจะทำยั

งไงเหรอ?"

      20:00น.

      ฉันเดินไปที่ระเบียงก่อนจะเงยหน้ามองดวงดาวบนท้องฟ้าอย่างเศร้าใจและก็คิดอะไรไม่ออกเลยแล้วจู่ๆชิโนะก็เดินออกที

่ระเบียงห้องเขาเช่นกัน

      "มาดูดาวเหรอ?"

      "อืม...."

      "คานาริทำไมดูเศร้าๆล่ะมีเรื่

องอะไรเหรอ?"

        "เปล่าไม่มี"

        "หรือโกรธเรื่องที่ฉันไปซ้อมบอลวันนี้แล้วทิ้งคานาริ

เอาไว้"

        ชิโนะเนี่ยเขาดูน่ารักจังเขามั

กจะเป็นห่วงและใสใจฉันเสมอเลย

      "เปล่า"

      หลังจากนั้นชิโนะก็มานั่งดูหนังที่ห้องของฉันฉันดูหนังไม่รู้เรื่องเลยได้ แต่แอบมองชิโนะและคำพูดของทามากิก็ดังก้องขึ้นมาที่หูของฉัน"มั่นใจเหรอว่า ชิโนะจะชอบคานาริหมอนั่นน่ะก็แค่ทำดีกับเธอเหมือนที่ทำดีกับคนอื่นๆก็แค่ นั้น" หรือฉันจะเข้าใจผิดไปเองที่คิดว่าชิโนะก็รู้สึกพิเศษกับฉั

นเหมือนกัน

      "หนังจบแล้วคานาริ"

      "...."

      "คานาริ!"

      "อะไรเหรอ?"

      "หนังจบแล้วฉันจะกลับบ้

านไปนอนแล้วน่ะ"

      "อ้อ"

      ฉันเดินไปส่งชิโนะก่อนจะเดินขึ้นมานอนแต่ก็นอนไม่ค่อยหลับพรุ่งนี้ไปโรงเรียนฉันต้องเจอหน้าทามากิด้วยสิจะทำยังไงดีน่ะ