ฝากรักไปถึงเธอ....ยัยตุ๊กตาผี

      เช้าวันต่อมา

      ฉันมาโรงเรียนเหมือนปกติกับชิ

โนะ โดยไม่พูดอะไรกับเขาเลยจนมาถึงโรงเรียนก็เห็นมิกิมายืนรอทามากิอยู่หน้าห้อง แต่เช้าเลยฉันเลยรีบเดินเข้าห้องไปก่อนและฉันก็เห็นทามากินั่งมองหันหน้ามา ที่ฉันฉันเลยค่อยๆเดินไปนั่งที่ก่อนจะหันหลังและหันไปยิ้มให้เขา

      "อรุณสวัส^^;"

      "อื่อ"

      ทามากิยิ้มให้ฉันก่อนที่เขาจะพูดกับฉันว่า

      "ตกลงคบกับฉันแล้วใช่มั้ย"

      หมอนี่กวนจริงๆด้วย

        "...."

      "ฉันจะทำให้เธอยอมคบกับฉันให้ได้คอยดูสิเธอต้องชอบฉัน"

      ดูเหมือนเขาจะไม่ยอมแพ้จริงๆน่ะพอชิโนะคุยกับมิกิเสร็จเขาก็เดินมานั่งที่ของเขาด้านหลังฉันและทามากิก็ทำเป็นแซวชิโนะ

      "ชิโนะคบกับมิกิรึยังใยนั่นน่ะชอบนายมากเลยน่ะ"

      "งั้นเหรอ?"

      "นายก็น่าจะรู้นี่ว่ามิกิน่ะเป็นเด็กดื้อแต่เขาก็ว่าง่ายเฉพาะกับนาย"

      ฉันได้แต่นั่งฟังทามากิพูดแต่ชิโนะก็ไม่ได้ปฎิเสธและบอกว่าเขาไม่ชอบมิกิเลยมันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกเศร้าๆ

      เลิกเรียนฉันรีบเดินกลับบ้านก่อนโดยไม่ได้รอชิโนะเพราะเห็นเขาคุยกับมิกิอยู่เลยเดินกลับมาก่อนแต่ชิโนะก็วิ่งตามมาจนทัน

      "คานาริทำไมไม่รอฉันล่ะ"

      "ก็เธอคุยกับมิกิอยู่นี่ฉันเลยไม่อยากกวน"

      "งั้นเหรอจริงสิพรุ่งนี้วันหยุคานาริจะทำอะไรเหรอ?"

      "พรุ่งนี้ฉันต้องซักผ้าแล้วก็ช่วยแม่ทำงานบ้านน่ะ"

      "งั้นเหรอ?"

        ชิโนะทำหน้าเซ็งๆไปก่อนจะพูดกับฉันว่า

      "งั้นช่างเถอะก็คานาริไม่ว่างนี่น่ะ"

      เขาก่ะจะชวนฉันไปไหนหรือป่าวน่ะหลังจากนั้นเราก็แยกกันเข้าบ้านแล้วคืนนั้นประมาณเที่ยงคืนจู่ๆทามากิก็โทรมาหาฉัน

        "ทำไมโทรมาดึกนักล่ะ"

        ฉันถามทามากิอย่างแปลกใจ

        "พรุ่งนี้เราไปชิบูย่ากันมั้ย"

      "แต่พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานบ้านช่วยแม่น่ะ"

      "ถ้าพรุ่งนี้เธอไม่ไปกับฉันๆจะไม่พูดกับเธออีกตลอดชีวิต"

      นี่เขาบ้าไปแล้วใช่มั้ยขู่กันแบบนี้เลยเหรอ?

      "เธอจะไปทำอะไรเหรอ?"

      "ไปงานเลี้ยงรุ่นฉันอยากให้เธอไปกับฉัน"

      "งานเลี้ยงรุ่นนายทำไมไม่ไปเองล่ะ"

      "มาเป็นคู่ควงให้ฉันหน่อยขอร้องน่ะ"

      "สาวๆที่ชอบเธอเยอะจะตายทามากิเธอลองไปชวนดูพวกนั้นต้องเต็มใจไปกับนายแน่ๆ"

      ฉันก็คิดแบบที่พูดออกไปน่ะแหละ

        "เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ห้าโมงเย็นฉันจะไปรับเธอที่หน้าบ้านน่ะ"

        พอทามากิพูดจบก็วางสายไปเฉยเลยฉันโทรกลับไปหาเขาอีกปรากฎว่าเขาปิดเครื่องไปแล้วนี่มันบังคับกันชัดๆเลยนายปีศาจทามากิT-T

      วันต่อมา

      ไม่เป็นไรหรอกไปตอนเย็นนี่พอใกล้ถึงเวลาฉันเลยมานั่งแต่งตัวแต่งหน้าเพราะ ไม่อยากให้ทามากิอายเพื่อนเขาหรอกน่ะฉันเลยยอมแต่งตัวน่ารักฉันใส่เสื้อกร้า มกระโปรงสั้นกับเสื้อคลุมและก็ใส่รองเท้าบูธส้นสูงที่แม่เคยซื้อให้เป็นของ ขวัญวันเกิดก่อนจะเดินออกจากบ้านฉันบอกแม่ว่าพาเพื่อนไปมีดติ้งซึ่งแน่นอน แม่ให้ไปโดยไม่ห้ามยกเว้นห้ามเอาโรลจังไปด้วยฮือๆ ทำไมแม่ชอบพรากหนูกับโรลจังนักน่ะฉันเดินออกไปหาทามากิที่จอดรถรออยู่หน้า ซอยบ้านของฉันและเดินขึ้นรถเขา

      "หวัดดี"

      ฉันทักทายทามากิทันทีที่ขึ้นรถวันนี้ทามากิดูหล่อมากเลยล่ะหน้าเขาใสเนียนเชียวขนาดเป็นผู้ชายน่ะเนี่ย

      พอเรามาถึงร้านอาหารญี่ปุ่นแล้วทามากิก็เดินเข้าไปในร้านทันทีแต่ฉันยังยืน มองป้ายชื่อร้านที่มีปูขนาดยักษ์ติดอยู่ด้านบนอย่างสงสัยว่าปูตัวใหญ่ขนาด นั้นเขาเอาไปไว้ข้างบนได้ไงถ้าเกิดมันหล่นใส่หัวคนขึ้นมาต้องตายแน่ๆระหว่าง ที่ฉันกำลังคิดอยู่ทามากิก็เดินกลับมาดึงมือฉันให้เข้าไปในร้าน

      "เธอดูอะไรของเธอ"

      "ฉันก็ดูปูน่ะสิ"

      "ปูเนี่ยน่ะ"

      ทามากิหันมาทำหน้าหงุดหงิดใส่ฉันก่อนจะดึงฉันเข้าไปในห้องอาหานส่วนตัวที่ ถูกจองเอาไว้ในนั้นมีคนอยู่ราวๆ10-15คนได้และหนึ่งในนั้นก็คือชิโนะและมิกิ แต่ว่าทำไมชิโนะถึงมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะเขาเรียนที่เดียวกันกับทามากิเหรอพอ ฉันเห็นชิโนะมองมาที่ฉันฉันเลยรีบเอามือของฉันออกจากทามากิทันที

      "ทามากิมาแล้วเหรอมานั่งเร็วๆ"

      "พาแฟนมาด้วยเหรอน่ารักโคตรเลย"

      คนพวกนี้อะไรกันเนี่ยพูดมั่วแล้วฉันเลยเดินไปนั่งข้างๆทามากิส่วนตรงหน้าฉัน มีชิโนะและมิกินั่งอยู่ชิโนะมองฉันและทำสายตานิ่งและมองฉันนี่ฉันทำอะไรผิด งั้นเหรอตกลงนี่สองคนเขาคบกันแล้วเหรอถึงมาด้วยกันชิโนะต้องชอบมิกิแน่เลย ไม่งั้นเขาคงไม่มาด้วยกันหรอกและฉันก็ต้องนั่งเซ็งฟังพวกเพื่อนๆของทามากิ คุยเรื่องความหลังกัน

      "คานาริเดี๋ยวพวกเราจะไปต่อกันที่ร้านคาราโอเกะน่ะ"

      "แต่นี่มันสามทุ่มแล้วน่ะ"

      "เดี๋ยวฉันไปส่งน่ะ"

      ทามากิทำเสียงอ้อนฉันเลยต้องยอมพวกเพื่อนทามากิประมาณเจ็ดคนพากันไปดื่มฉลองต่อที่ร้านคาราโอเกะและทามากิก็ดื่มเหล้าด้วย

      "คานาริดื่มหน่อยสิ"

      ฉันอยากกินไม่เป็นหรอกเลยวางแก้วเหล้าไว้ที่โต๊ะ

      "พีชิโนะร้องเพลงกับมิกิหน่อยน่ะๆๆ"

      มิกิออดอ้อนชิโนะใหญ่ส่วนชิโนะก็ไม่ได้ว่าอะไรเขามองมิกิตาหวานเชียวแถมดื่มไปเยอะแล้วก็ทำเป็นไม่คุยกับฉันด้วย

      "คานาริมองอะไรเหรอ?"

      ทามากิทักฉันฉันเลยรีบหันมาหาทามากิทันที

      "ฉัน...."

      "วันนี้เธอน่ารักจัง"

      ทามากิชมฉันมันทำให้ฉันอายนิดๆก่อนที่ฉันจะชมเขาเช่นกัน

      "เธอมากกว่าที่ดูดี"

      และทามากิก็ค่อยๆเอามือมาโอบที่หลังของฉันและยิ้มให้ฉัน

      "หนาวมั้ย"

      "ไม่หรอก"

      ฉันหันไปมองชิโนะที่มีมิกินั่งอยู่ข้างๆคอยนวดให้เขาด้วยมิกิดูสดใสจังดูน่า รักมากด้วยฉันคิดว่าไม่แปลกเลยสักนิดถ้าเกิดชิโนะจะชอบมิกิจังน่ะแต่ฉันก็ เป็นห่วงชิโนะด้วยเพราะฉันเห็นเขาดื่มไปเยอะมากแล้วจู่ๆมิกิก็จูบชิโนะต่อ หน้าต่อตาฉันเลยเธอจูบชิโนะอยู่นานและเขาก็ไม่ได้ขัดขืนเธอด้วยนี่มันอะไร กันทำไมหัวใจฉันมันรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาแบบนี้น่ะฉันทนดูไม่ไหวเลยรีบลุกออก มาฉันเดินออกมาจากห้องคาราโอเกะอย่างเจ็บปวดนี่ฉันเป็นอะไรไปก่อนหน้านี้ฉัน ก็เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อนแล้วนี่แต่ทำไมครั้งนี้ถึงเจ็บปวดจนร้องให้ออกมา เลยน่ะ

      "คานาริ!"

      ทามากิเดินออกมาจับมือฉันไว้ก่อนจะดึงฉันไปคุยที่ซอกตึกข้างร้านคาราโอเกะที่ฉันเพิ่งเดินออกมา

      "ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้ตัดใจจากชิโนะ"

      "...."

      "ชิโนะกับมิกิน่ะรู้จักกันมานานแล้วเธอคงไม่รู้ว่าพวกเขาสองคนน่ะสนิทสนมกันมาก"

    ทำไมทามากิต้องพูดให้ฉันรู้สึกแย่ลงด้วยตอนนี้ฉันรู้สึกคิดถึงโรลจังที่สุดเลยถ้ามีโรลจังอยู่ด้วยฉันคงรู้สึกดีกว่านี้

      "ทำไมเธอไม่ลองเป็นแฟนฉันดูล่ะฉันเชื่อว่าฉันต้องเธอชอบฉันได้แน่ๆคานาริจะได้มีความสุขไง"

    ชอบทามากิเหรอฉันจะสามารถชอบทามามากิเหมือนที่ชอบชิโนะได้เหรอ? ระหว่างที่ฉันกำลังคิดอยู่จู่ๆชิโนะก็เดินมาหาฉันกับทามากิเขามองหน้าฉัน ก่อนจะจับมือฉันและพาฉันวิ่งไปข้างหน้าโดยทิ้งทามากิไว้ตรงนั้นนี่เขาทำอะไร ของเขาทำไมต้องมาดึงแขนฉันไปกับเขาด้วยล่ะ

    "ชิโนะ"

    ชิโนะค่อยๆหยุดวิ่งก่อนจะคลายมือของเขาที่จับแขนฉันอยู่ออก

    "คานาริไม่ได้ชอบทามากิใช่มั้ย"

    "ชอบแบบไหนเหรอ?"

    ฉันถามชิโนะกลับไปอย่างสงสัย

    "รักน่ะได้รักทามากิรึเปล่า"

    "ไม่นี่ฉันแค่ชอบทามากิเพราะเขานิสัยดี"

    "แล้วทำไมมากับหมอนั่นล่ะไหนบอกวันนี้ไม่ว่างแล้วปฏิเสธฉัน"

    เขาคงหมายถึงที่เขาชวนฉันเมื่อวานน่ะเหรอก็เขาไม่ได้บอกฉันนี่ว่ามาตอนเย็นน่ะ

    "ก็ฉันว่างตอนเย็นนี่แล้วที่มากับทามากิเพราะเขาขอร้องเลยต้องมา"

    "งั้นเหรอถ้างั้นคานาริสัญญากับฉันได้มั้ยว่าต่อจากนี้จะไม่ไปไหนกับทามากิอีก"

    "ทำไมล่ะ"

    ชิโนะเงียบไปสักพักก่อนจะพูดกับฉันด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า

    "ฉันไม่ชอบเวลาที่เห็นคานาริอยู่กับทามากิน่ะสิหมอนั่นไว้ใจไม่ได้หรอกน่ะ"

    "ชิโนะคบกับมิกิอยู่เหรอ?"

    "ไม่ใช่น่ะฉันน่ะเห็นมิกิเป็นแค่น้องสาวแต่มิกิเขาชอบมาจูบฉันเล่นแบบนั้นประจำก็เท่านั้น"

    แค่น้องสาวเหรอดีจังที่ชิโนะไม่ได้ชอบมิกิ

    "เรากลับบ้านกันเถอะว่าแต่โรลจังล่ะ"

    "โรลจังอยู่บ้านจริงๆก็อยากเอามาด้วยแต่กลัวคนอื่นจะกลัวกัน"

    "ทีหลังเอามาด้วยสิฉันว่าคานาริดูมีความสุขเวลามีโรลจังอยู่ด้วย"

    ชิโนะเขาไม่รังเกียจโรลจังเหรอทำไมน่ะทั้งที่ทุกคนพยายามตีตัวถอยห่างจากฉัน แต่ชิโนะไม่เหมือนคนพวกนั้นเพราะแบบนี้ล่ะมั้งที่ฉันชอบเขา

    บ่ายวันต่อมา

    ฉันนั่งดูหนังผีกับโรลจังอยู่ห้องแต่ก็เบื่อจังมีแต่เรื่องเดิมๆทำไมไม่มีเรื่องแบบน่ากลัวๆบ้างน่ะ

    "โรลจังว่ามั้ยหนังผีสมัยนี้ไม่น่ากลัวเลยสักนิด"

    "...."

    ฉันพูดกับโรลจังก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอนพลางมองดูมือถือที่มีโรลจังน้อยห้อยอยู่

    "ชิโนะบอกว่าไม่ชอบให้ฉันเข้าใกล้ทามากิล่ะฉันควรจะทำยังไงดี"

    ยิ่งคิดยิ่งเครียดฉันเลยตัดสินใจเดินลงไปชั้นล่างวันนี้แม่ฉันไม่อยู่บ้าน เห็นบอกมีธุระสำคัญข้างล่างบ้านเลยเงียบมากจริงๆมันก็ดูน่ากลัวเหมือนกันน่ะ บรรยากาศแบบนี้ถ้ามีผีโผล่ออกมาก็ดีสิงยากเจอตัวเป็นๆสักครั้งจังเลยหรือว่า ฉันควรจะไปล่าท้าผีตามบ้านล้างดีน่ะคิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่ากลัวไปรบกวนคุณผี เขาแล้วเสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้นจากบนห้องเลยต้องขึ้นไปแต่คนที่โทรมาคือ ทามากิจะทำยังไงดีน่ะรับดีมั้ย

    "โรลจังฉันไม่รับดีกว่ามั้ย?"

    "...."

    ฉันเลยตัดสินใจนั่งมองมือถือที่ดังไม่หยุดและไมรับสายของทามากิฉันทำถูกรึเปล่า

    วันต่อมา

    ฉันมาโรงเรียนพร้อมกับชิโนะเพราะเขามายืนรอฉันที่หน้าบ้านฉันเลยต้องไปกับเขา

    "คานาริเมื่อวานทำอะไรเหรอ? ไม่เห็นออกมาจากบ้านบ้างเลย"

    "ดูหนังผีแล้วก็นอน"

    "คานาริเนี่ยชอบเรื่องผีมากเลยน่ะ"

    "ก็เวลาที่ได้ดูหนังผีแล้วฉันจะนอนหลับฝันดี"

    ชิโนะทำหน้าตาแปลกใจก่อนจะมองมาที่่ฉันและยิ้มแบบแปลกๆ

    "คานารินี่แปลกดีน่ะถ้าเป็นฉันๆคงฝันร้ายแน่ๆ"

    พอมาถึงห้องเรียนฉันก็นั่งลงที่โต๊ะก่อนจะเอาหวีมาหวีผมให้โรลจังโดยมีชิโนะ นั่งมองอยู่ด้วยรู้สึกอายๆจังเขามองฉันและยิ้มอย่างน่ารักมากๆ

    "อีกสามวันโรงเรียนเราจะไปทัศนศึกค้างคืนที่บ่อน้ำพุร้อนคานาริก็จะไปใช่มั้ย"

    "ไปสิ"

    แต่ใจจริงไม่อยากไปเลยฉันไม่ชอบนอนรวมกับคนอื่นนี่นาแถมคงเอาโรลจังไปด้วยไม่ได้แน่ๆเซ็งจัง

    "คานาริเย็นนี้ไป...."

    ยังไม่ทันที่ชิโนะจะพูดจบทามากิก็เดินเข้ามาก่อนชิโนะเลยเงียบไปทันทีทามากิเดินมาที่ฉันและพูดขึ้นว่า

    "คานาริอรุณสวัส"

    "อะ..รุณสวัส"

    ฉันตอบทามากิด้วยเสียงแผวเบาเพราะชิโนะอยู่ด้วย

    "ชิโนะไม่ไปที่ชมรมฟุตบอลเหรออาจารย์มีอะไรจะถามนาย"

    "งั้นเหรองั้นฉันจะไปหาอาจารย์ตอนนี้แล้วกัน"

    แล้วชิโนะก็เดินออกไปและทามากิเขาก็พูดกับฉันว่า

    "ทำไมเมื่อวานไม่รับสายฉัน"

    "คือ..ฉันไม่ได้ยินเสียงมือถือน่ะ"

    พอพูดจบฉันก็หันมานั่งหวีผมให้โรลจังต่อและพยายามไม่พูดกับทามากิ

      จนเลิกเรียนขณะที่ฉันกำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋าชิโนะก็เดินมาถามหาฉันด้วยรอยยิ้ม

      "กลับบ้านกันเถอะ"

      ชอบที่สุดเลยเวลาเห็นชิโนะยิ้มเนี่ยทุกอย่างดูสดใสขึ้นในทันทีเพราะรอยยิ้ม ของเขาฉันเดินกลับบ้านกับชิโนะและก็เหลือบไปมองทามากิที่มองมาที่ฉันกับชิ โนะด้วยสายตาไม่พอใจทามากิเขาเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ

      "คานาริไปซื้อของเป็นเพื่อนฉันได้รึเปล่า"

      "ซื้อของเหรอ?"

      ชิโนะจะไปซื้ออะไรน่ะ

      "ก็เดี๋ยวจะไปทัศนศึกษาที่บ่อน้ำพุร้อนแล้วใช่มั้ยฉันเลยจะไปหาซื้อพวกของจำเป็นหน่อยน่ะ"

      "ไปสิ"

      ฉันเลยพาชิโนะมาเดินดูของจะว่าไปฉันสังเกตุตอนชิโนะเลือกของทำไมชิโนะเขาถึง ดูสดใสได้ขนาดนี้น่ะเวลาที่เขาเลือกดูของยังดูสดใสขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยO.O

      "คานาริ!"

      "อะไรเหรอ?"

      "ทำไมถึงจ้องฉันตาโตแบบนั้นล่ะ"

      "เปล่าน่ะ"

      ปฏิเสธแบบโกหกชัดๆเลยเรา-_-;

      "ซื้อแค่นี้คงพอแล้วมั้งจริงสิคานาริตื่นเต้นรึเปล่าที่จะได้ไปทัศนศึกษา"

        ตื่นเต้นเหรอเปลี่ยนจากความตื่นเต้นเป็นความขี้เกียจไปน่าจะดีกว่ามั้ยน่ะ

        "นิดนึงน่ะ"

        "ตอนนั่งรถไปนั่งด้วยกันดีมั้ย"

        แล้วทำไมชิโนะต้องทำท่าทางเหมือนอายๆด้วยน่ะ

      "ได้สิ"

      "^^"

      ฉันมีความสุขที่สุดเลยล่ะชิโนะน่ะเขาดีกับฉันจังฉันคงชอบเขาเข้าจริงๆแล้วสิแต่สำหรับชิโนะเขาคงคิดว่าฉันเป็นแค่เพื่อนสิน่ะ

      "คานาริกลับมาแล้วเหรอลูกทำไมกลับมาค่ำจังล่ะลูก"

      "ไปซื้อของเป็นเพื่อนชิโนะมาค่ะ"

      "ชิโนะนี่ดีจังเลยน่ะ"

      แม่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกันเหรอ?

      เที่ยงวันต่อมาที่โรงเรียน

      ฉันกำลังเดินกลับจากการไปซื้อนมดื่มก็เจอทามากิเดินมาพอดีแล้วทำไมจู่ๆฉัน ต้องรู้สึกกลัวขึ้นมาล่ะเนี่ยและทามากิก็เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะดึงแขนฉันให้ เดินไปที่สวนหลังโรงเรียน

      "ฉันเจ็บน่ะทามากิ...."

      ทำไมสีหน้าเขาดูไม่ดีเลยน่ะเขาเป็นอะไรไป

    "ทำไมพยายามหลบหน้าฉัน"

    "เปล่าสักหน่อย...."

      จริงๆเพราะชิโนะสั่งไว้แต่ก็บอกไม่ได้หลอก

    "เปล่าเหรอ? ถ้างั้นบอกสิที่กำลังทำอยู่เรียกว่าอะไร"

    "...."

    "วันนี้หกโมงเย็นฉันจะรอเธอที่ลานน้ำพุฉันจะรอจนกว่าเธอจะมา"

    พอพูดจบทามากิก็เดินไปโดยทิ้งฉันไว้ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไรเลยแบบนี้จะทำ ยังไงดีน่ะหลังจากนั้นทามากิเขาก็ไม่เข้ามาในห้องเรียนอีกเลยแล้วจะทำยังไง ล่ะแบบนี้ฉันคิดไม่ตกจนกลับมาถึงบ้านนั่นแหละถ้าจะโทรไปหาทามากิว่าไปไม่ได้ เขาจะว่ายังไงน่ะแต่ว่าแค่ไปเฉยๆคงไม่เป็นไรหรอกมั้งฉันเลยตัดสินใจลองไปดู เพราะนี่มันก็เกือบสองทุ่มแล้วอากาศหนาวด้วยสิป่านนี้เขาจะรออยู่รึเปล่าน่ะ ฉันเดินไปจนถึงและฉันก็เห็นทามากิยืนรออยู่จริงๆด้วยเขาทำไมไม่กลับไปน่ะมา ยืนรอฉันสองชั่วโมงเลยเหรออากาศหนาวๆแบบนี้น่ะเหรอฉันเลยเดินเข้าไปหาทามากิ

      "ทามากิ...."

      "ทำไมมาช้านักน่ะ"

      ทำไมหน้าเขาซีดขนาดนี้ล่ะนี่เขาไม่สบายรึเปล่าน่ะ

      "เธอไม่สบายรึเปล่าน่ะทามากิ"

      "จริงๆฉันไม่สบายตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วล่ะ"

      "ไม่สบายแล้วมายืนรอฉันทำไมมันหนาวน่ะ"

      แย่แล้วฉันผิดเองจะทำยังไงดีล่ะฉันน่าจะมาเร็วกว่านี้น่ะ

      "ก็ฉันบอกแล้วนี่ว่าจะรอ"

      "กลับบ้านเถอะทามากิเดี๋ยวไข้จะขึ้นสูงกว่านี้น่ะ"

      "ช่างเถอะ"

      ทำไมเขาไม่ยอมกลับบ้านล่ะเนี่ย

      "ฉันอยากอยู่กับเธอมากกว่า"

      "...."

      ฉันนิ่งไปและมองทามากิอย่างรู้สึกแย่เพราะฉันเหรอ?

      "งั้นให้ฉันพากลับบ้านน่ะบ้านเธออยู่ไหนเหรอ?"

      ตอนแรกทามากิเขาก็ดื้อไม่ยอมให้ฉันพากลับบ้านแต่สุดท้ายเขาก็ยอมฉันพาทามา กิกลับมาพักที่อพาร์ทเม้นของเขาที่ดูเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่เลยแปลกจัง

      "พ่อกับแม่เธอไม่อยู่เหรอ?"

      ฉันถามทามากิอย่างสงสัยเขาเงียบไปสักพักก่อนจะตอบคำถามของฉัน

      "ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวพ่อกับแม่ทำแต่งานไม่เจอนานแล้วล่ะ"

      ที่แท้เป็นแบบนี้เองเหรอถึงว่าทำบ้านบ้านของเขาถึงเงียบจังหลังจากนั้นฉัน เลยต้มข้าวต้มให้เขากินและเอาน้ำกับยามาด้วยแต่ทามากิก็หลับไปซ่ะก่อนแล้ว ฉันเลยวางของกินไว้ข้างๆโต๊ะหัวที่นอนของเขาและเอาโน๊ตมาเขียนไว้ให้เขาหาย เร็วๆน่ะแค่นี้ก็คงพอแล้วมั้งแต่วันต่อมาทามากิก็ไม่ได้มาโรงเรียนจะหายหรือ ยังน่ะเป็นห่วงจัง

    "คานาริ"

    ชิโนะที่กำลังเดินกลับบ้านเรียกฉันนี่ฉันเดินช้าไปรึเปล่าน่ะเพราะฉันอยู่ห่างจากเขาเยอะเลย

    "คิดอะไรอยู่เหรอ??"

    ชิโนะมองฉันอย่างสงสัย

    "เปล่า"

    "คานาริอย่าลืมน่ะพรุ่งนี้นั่งด้วยกันน่ะ"

    "จร้า"

    ทำไมแค่นี้ชิโนะต้องทำท่าอายๆด้วยล่ะพอกลับมาถึงบ้านฉันก็มานั่งหวีผมให้โรลจังและปรับทุกข์ให้โรลจังฟัง

    "ฉันไม่อยากไปบ่อน้ำพุเลยT-T"

    "...."

    "เอาโรลจังไปก็ไม่ได้ด้วยเดี๋ยวทำหาย"

      พอคิดแล้วคืนนั้นกว่าฉันจะนอนหลับตั้งเกือบเช้าแนะและเช้าแห่งความทุกข์ของฉันก็มาถึง

      "เอาล่ะทุกคนขึ้นรถกันได้แล้ว"

      ไม่อยากไปเลยรู้แบบนี้แกล้งป่วยดีกว่าคิดตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วฉันเลยเดินขึ้น ไปนั่งบนรถบัสก่อนที่ทามากิจะเดินมานั่งข้างๆฉันแล้วชิโนะล่ะนึกว่าชิโนะซ่ะ อีกฉันเลยหันไปมองดูชิโนะที่เพิ่งเดินมาและพอเขาเห็นว่าทามากินั่งอยู่กับ ฉันชิโนะเลยเปลี่ยนไปนั่งฝั่งตรงข้ามฉันแทนกับอาซูกิเขาจะโกรธมั้ยน่ะ

      "คานาริอรุณสวัส"

      ทามากิกล่าวทักทายฉัน

      "เธอหายไข้แล้วเหรอ?"

      ฉันถามเขาอย่างเป็นห่วง

      "หายแล้วฉันน่ะแข็งแรงจะตาย"

      ชิโนะเขามองมาที่ฉันกับทามากิตลอดเลยแบบนี้เขาคงโกรธสิน่ะจะทำยังไงดีน่ะ

      "จริงสิคานาริข้าวต้มที่คานาริทำนะอร่อยมากเลยน่ะ"

      "เหรอ"

      "ชิโนะทำไมหน้าบึ้งนักล่ะอุสส่าห์ได้ไปบ่อน้ำพุร้อนทั้งที"

      อาซูกิแซวชิโนะที่ดูไม่สบอารมณ์กับเขานัก

      และฉันก็ได้แต่มองออกไปนอกรถบั

สและ ก็เผลอหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัวแต่พอตื่นมาก็พบว่าฉันเผลอไปซบนอนไหล่ของทามากิ ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ฉันเลยรีบเอาหัวที่ซบทามากิอยู่ออกทันทีก่อนที่จะ หันไปมองชิโนะที่หันไปมองทางหน้าต่างของเขา

      "ตื่นแล้วเหรอเธอทำไหล่ฉันชาไปหมด"

      "ขอโทษนะ"

      และพอมาถึงบ่อน้ำพุร้อนฉันก็ไปพักที่ห้องพักกับพวกผู้หญิงที่ไม่มีใครอยาก นอนใกล้ฉันนักหรอกฉันเลยไปเลือกนอนตรงริมสุดและก็มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันจำ ได้ว่าเธอมิกิน้องสาวของทามากินี่เธอก็มาด้วยเหรอ?

      "คานาริสินะ"

      "อื่อ"

      มิกิยิ้มอย่างน่ารักให้ฉันฉันเลยยิ้มตอบ

      "พี่นะพูดถึงคานาริบ่อยๆเลยตกลงคบกับพีรึยัง"

      มิกิถามอย่างสงสัยฉันเลยตอบเธอไป

      "ยังไม่ได้คบ"

      "พี่นะชอบคานาริจังมากนะ"

      "งั้นเหรอ?"

      "มิกิไปเร็ว"

      "โชคดีที่เพื่อนของมิกิมาเรียกไปก่อนไม่งั้นฉันคงต้องตอบคำถามเธออีกพอ อาจารย์ให้ไปอาบน้ำที่บ่อน้ำพุร้อนฉันเลยไปแช่ซ่ะนานเลยแต่ก็ไม่วายที่พวก ผู้หญิงจะซุบซิบนินทาฉัน

        "ผู้หญิงคนนั้นนะเหรอที่คบกับทามากิอยู่นะ"

        "ก็ฉันเคยเห็นเธออยู่กับทามากินี่"

        ยัยพวกนี้แค่อยู่ด้วยกันเขาเรียกว่าคบกับรึไงฉันแค่คิดในใจนะ

        "แต่ฉันเห็นเธอกลับบ้านกับชิโนะทุกวันเลยนะ"

        ฉันไม่อยากฟังพวกสาวๆพวกนั้นพูดถึงฉันต่อฉันเลยออกมาจากห้องอาบน้ำนั้นก่อนพลางเดินพึมพำไปพลาง

        "อะไรของพวกนั้นแค่เดินกลับด้วยกันเขาเรียกว่าคบกันตรงไหน"

        ระหว่างที่ฉันกำลังเดินก้มหน้าพึมพำอยู่ก็บังเอิญมาเจอทามากิพอดี

        "อะไรคบกัน?"

        ทามากิถามฉันอย่างสงสัยก่อนจะยื่นหน้าหล่อๆของเขามาไกล้ฉัน ฉันจึงรีบถอยห่างเขาทันทีอย่างตกใจ

        "เปล่า"

        "จริงสิเธอลองกินนี่ดูสิอร่อยมาก"

        ทามากิเอาลูกอมยื่นมาป้อนฉันฉันเลยอ้าปากลองกินดูปรากฏว่ามันเปรี้ยวมากจนฉันต้องทำหน้าหยีเลยละ

      "ทามากิมันเปรี้ยวจัง"

      "ก็ใช่นะสิฮ่าๆๆ"

      นี่เขาแกล้งฉันเหรอเนี่ยเขาหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะหอมแก้มของฉันที่ทำหน้า หยีเพราะความเปรี้ยวของลูกอมอยู่ฉันถึงกับตาโตทามากิเขาทำอะไรนะและที่แย่ไป กว่านั้นคือชิโนะกับอาซูกิดันเดินมาเห็นพอดีอีก

        "สองคนคบกันอยู่เหรอ?"

        อาซูกิถามอย่างสงสัยในขณะที่ชิโนะมองทามากิด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจและทามากิก็ มองชิโนะด้วยสายตาแบบนั้นเช่นกันก่อนที่ชิโนะจะมองมาที่ฉันและเขาก็คว้าแขน ฉันมาจับไว้ก่อนจะดึงฉันไปกับเขาและชิโนะก็พาฉันมาหยุดที่สวนที่ค่อนข้างมืด และไม่มีคนเลย

        "ชิโนะเป็นอะไรเหรอ?"

        ชิโนะเงียบไปก่อนที่จะกอดฉันเอาไว้แน่นในอ้อมกอดของเขา

        "คานาริอย่ายุ่งกับทามากิไม่ได้เหรอ?"

        "...."

        ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเรื่องนี้เองเหรอ?

        "ฉันไม่ชอบเลยเวลาเห็นทามากิอยู่กับคานาริแบบสนิทสนมแบบนั้นฉันพยายามทนแล้วนะแต่ฉันหวงคานาริเพราะฉันชอบเธอ"

        ชิโนะกำลังสารภาพรักฉันหรือว่าฉันคิดไปเองเนี่ยหัวใจของฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเลยฉันจะทำยังดีล่ะ

        "คานาริเป็นแฟนฉันได้มั้ย?"

        "จะดีเหรอ?"

        "คานาริไม่ได้ชอบฉันเหรอ?"

        "ชอบสิแต่ว่าชิโนะจะคบกับฉันจริงๆเหรอ?"

        ถึงฉันทำเป็นถามเขาแบบนั้นแต่ใจจริงของฉันดีใจมากๆเลยล่ะ

        "เราเป็นแฟนกันนะตกลงมั้ย"

        "อื่อ"

        ทำไมจู่ๆฉันต้องรู้สึกอายขนาดนี้ด้วยนะ

        การมาบ่อน้ำพุบางทีก็ไม่ได้อย่างทีคิดเสมอไปนะคิดถูกจริงๆเลยที่มา

      คืนวันต่อมาระหว่างที่ยืนดูพลุอยู่ชิโนะก็เอามือของเขามาจับฉันไว้แน่นรู้สึกอบอุ่นจังหัวใจของฉันเต้นรัวไปหมดเลย

      "พลุสวยจังเลยนะ"

      ฉันพูดกับชิโนะก่อนที่เขาจะยิ้มหวานให้ฉัน

      "อือ"

        ส่วนทามากิที่ยืนอยู่ด้านหลังฉันกับชิโนะจู่ๆเขาก็เดินไปเฉยเลย