ยอดนักสืบคุกกี้
8.1
อ๋อง
แชร์นิยาย
3) คดียาพิษปริศนา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ผ่านไป3วัน
กริ๊งๆ
ชายหนุ่มรีบจับโทรศัพท์ทันทีที่ดัง
“ฮัลโหลครับคุณคุกกี้เกิดคดีแถวอนุสาวรีย์ชัยครับคุณนักสืบตะวั..”
สารวัตรชินยังไม่ทันพูดจบคุกกี้ก็กดตัดสายและรีบขึ้นรถเบ็นทันที<กลัวโดนตัดหน้า>
“หวังว่าคราวนี้คงไม่เกิดเรื่องอีกนะ”
ชายหนุ่มพึมพำขณะขับรถ
“กรี๊ดช่วยด้วยค่าโจรขโมยกระเป๋า”
คุกกี้เอาหัวโขกพวงมาลัยทันที
“ปัดโธ่โดนตัดหน้าแหงมเลย”
แต่ก่อนที่เขาจะได้จอดรถกลับเหลือบไปเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังกระโดดถีบก้านคอผู้ร้ายขโมยกระเป๋าอยู่ชายหนุ่มถึงกับ
กลืนน้ำลายกับภาพที่เห็นเพราะท่านั้นแม้แต่เขายังทำลำบาก!
ขณะที่คุกกี้กำลังจะขับรถจากไปหญิงสาวตรงหน้ากลับกระโดดมาขวางทางรถเอาไว้
“เฮ้ย!เธอเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย”
“นายนั่นแหละขับรถเร็วเกินกำหนดไปสถานีตำรวจกับฉันซะดีๆ”
เมื่อชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวก็ต้องยอมรับว่ายัยนี่สวยจริงๆแต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องรีบจากไปที่นี่ก่อนที่ยัยตัวแสบคนนี้จะแจ้งตำรวจ
“เธอชื่ออะไร”
คุกกี้ถามอย่างหงุดหงิด
“ตะวัน จันทรา พอใจหรือยังไงที่ฉันยอมบอกชื่อนายเพราะนายท่าทางหล่อรวยหรอกนะเอาล่ะไปสถานีตำรวจกับฉันซะดีๆ”
ชายหนุ่มเบิกตาโพลงกับชื่อที่ได้ยินแต่ก่อนหน้านั้น…
“ว้าย!”
ตะวันร้องเสียงหลงเมื่อเขายื่นหน้ามาหอมแก้มขาวนวลเนียนของเธอจนหญิงสาวเซล้มไปบนพื้น
“เหอะ!นึกว่าจะแน่ผู้หญิงยังไงก็เป็นผู้หญิงขอตัวละ”
คุกกี้ไม่รอช้าขับรถออกไปทันทีทิ้งให้ตะวันนั่งเจ็บใจอยู่บนพื้นคนเดียว
ผ่านไป30นาที
“โอ้คุณนักสืบคุกกี้มาแล้วสินะครับ”
“ไม่ต้องพูดมากครับเล่ารายละเอียดมาเลยดีกว่า”
“แหมๆโอเคครับผู้ตายชื่อนายชินนวัตจากการชัยสูตรศพพบว่าเขาตายเพราะโพแทศเซียมไซยาไนต์แต่น่าแปลกคือ
เราไม่พบอาหารที่เขากินหรือร่องรอยเข็มฉีดยาเลย”
คุกกี้ปรายตามองที่เกิดเหตุเขาพอจะรู้วิธีสังหารเบื้องต้นแล้วเหลือแค่หลักฐานและตัวคนร้าย
“แล้วผู้ต้องสงสัยล่ะครับ”
“ครับนั่นไงครับมีนายพีร์ นางเกสร และนายท้าย”
สารวัตรชินกล่าวพลางชี้ไปทางกลุ่มคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินตรงไปทันที
“สวัสดีครับทุกคนผมคุกกี้ สก็อตครับ”
“นี่ถึงกับจ้างนักสืบชื่อดังมาคิดว่าพวกเราเป็นคนร้ายรึ”
นายท้ายกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ
“เอาน่าท้ายเดี๋ยวรอคำให้การก่อนก็แล้วกัน”
นายพีร์กล่าวอย่างใจเย็นก่อนจะสูบบุหรี่
แปะ!
“เอ๋!”
ทุกคนร้องอย่างตกใจเมื่อคุกกี้จับนายพีร์รวบตัวเอาไว้
“หึเข้าใจคิดดีหนิฆ่าโดยให้ผู้ตายยืมบุหรี่ที่ใส่ยาพิษไว้ในก้นไปสูบ”
“หึการสันนิษฐานพอฟังขึ้นแต่หลักฐานล่ะ?”
นายพีร์พูดอย่างเย้ยหยัน
“หากตำรวจพบบุหรี่ในที่เกิดเหตุจะทำอย่างไร?ที่ๆจะซ่อนได้มีเพียงกล่องบุหรี่ใบนั้นเท่านั้น”
เมื่อเจอคำถามนี้เข้าไปนายพีร์ถึงกับคอตกสารภาพว่า
“เมื่อ3ปีก่อนเจ้าหมอนี่รู้เรื่องที่ฉันแอบเอายาในรพไปรักษาแม่หลังจากนั้นมันก็ขู่เอาเงินจากฉันตลอด…ฉัน
อยากเป็นอิสระเสียที…”
ผ่านไป1ชั่วโมง
“แหมยอดเยี่ยมจริงๆครับคุณคุกกี้แต่เอ….ทำไมคุณตะวันยังไม่มาอีกนะ
สารวัตรชินเอียงคอถามอย่างแปลกใจ
“ผมก็ไม่รู้สิครับแหะๆ”
ณย่านจตุจักร
“ฮือๆรอยที่ไอ้หมอนั่นทำไว้จะล้างออกไหมเนี่ย”
ตะวันกอดก็อกน้ำร้องให้โฮพร้อมกับเอามือชุบน้ำถูแก้มขาวไม่ยั้ง
กริ๊งๆ
ชายหนุ่มรีบจับโทรศัพท์ทันทีที่ดัง
“ฮัลโหลครับคุณคุกกี้เกิดคดีแถวอนุสาวรีย์ชัยครับคุณนักสืบตะวั..”
สารวัตรชินยังไม่ทันพูดจบคุกกี้ก็กดตัดสายและรีบขึ้นรถเบ็นทันที<กลัวโดนตัดหน้า>
“หวังว่าคราวนี้คงไม่เกิดเรื่องอีกนะ”
ชายหนุ่มพึมพำขณะขับรถ
“กรี๊ดช่วยด้วยค่าโจรขโมยกระเป๋า”
คุกกี้เอาหัวโขกพวงมาลัยทันที
“ปัดโธ่โดนตัดหน้าแหงมเลย”
แต่ก่อนที่เขาจะได้จอดรถกลับเหลือบไปเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังกระโดดถีบก้านคอผู้ร้ายขโมยกระเป๋าอยู่ชายหนุ่มถึงกับ
กลืนน้ำลายกับภาพที่เห็นเพราะท่านั้นแม้แต่เขายังทำลำบาก!
ขณะที่คุกกี้กำลังจะขับรถจากไปหญิงสาวตรงหน้ากลับกระโดดมาขวางทางรถเอาไว้
“เฮ้ย!เธอเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย”
“นายนั่นแหละขับรถเร็วเกินกำหนดไปสถานีตำรวจกับฉันซะดีๆ”
เมื่อชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวก็ต้องยอมรับว่ายัยนี่สวยจริงๆแต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องรีบจากไปที่นี่ก่อนที่ยัยตัวแสบคนนี้จะแจ้งตำรวจ
“เธอชื่ออะไร”
คุกกี้ถามอย่างหงุดหงิด
“ตะวัน จันทรา พอใจหรือยังไงที่ฉันยอมบอกชื่อนายเพราะนายท่าทางหล่อรวยหรอกนะเอาล่ะไปสถานีตำรวจกับฉันซะดีๆ”
ชายหนุ่มเบิกตาโพลงกับชื่อที่ได้ยินแต่ก่อนหน้านั้น…
“ว้าย!”
ตะวันร้องเสียงหลงเมื่อเขายื่นหน้ามาหอมแก้มขาวนวลเนียนของเธอจนหญิงสาวเซล้มไปบนพื้น
“เหอะ!นึกว่าจะแน่ผู้หญิงยังไงก็เป็นผู้หญิงขอตัวละ”
คุกกี้ไม่รอช้าขับรถออกไปทันทีทิ้งให้ตะวันนั่งเจ็บใจอยู่บนพื้นคนเดียว
ผ่านไป30นาที
“โอ้คุณนักสืบคุกกี้มาแล้วสินะครับ”
“ไม่ต้องพูดมากครับเล่ารายละเอียดมาเลยดีกว่า”
“แหมๆโอเคครับผู้ตายชื่อนายชินนวัตจากการชัยสูตรศพพบว่าเขาตายเพราะโพแทศเซียมไซยาไนต์แต่น่าแปลกคือ
เราไม่พบอาหารที่เขากินหรือร่องรอยเข็มฉีดยาเลย”
คุกกี้ปรายตามองที่เกิดเหตุเขาพอจะรู้วิธีสังหารเบื้องต้นแล้วเหลือแค่หลักฐานและตัวคนร้าย
“แล้วผู้ต้องสงสัยล่ะครับ”
“ครับนั่นไงครับมีนายพีร์ นางเกสร และนายท้าย”
สารวัตรชินกล่าวพลางชี้ไปทางกลุ่มคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินตรงไปทันที
“สวัสดีครับทุกคนผมคุกกี้ สก็อตครับ”
“นี่ถึงกับจ้างนักสืบชื่อดังมาคิดว่าพวกเราเป็นคนร้ายรึ”
นายท้ายกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ
“เอาน่าท้ายเดี๋ยวรอคำให้การก่อนก็แล้วกัน”
นายพีร์กล่าวอย่างใจเย็นก่อนจะสูบบุหรี่
แปะ!
“เอ๋!”
ทุกคนร้องอย่างตกใจเมื่อคุกกี้จับนายพีร์รวบตัวเอาไว้
“หึเข้าใจคิดดีหนิฆ่าโดยให้ผู้ตายยืมบุหรี่ที่ใส่ยาพิษไว้ในก้นไปสูบ”
“หึการสันนิษฐานพอฟังขึ้นแต่หลักฐานล่ะ?”
นายพีร์พูดอย่างเย้ยหยัน
“หากตำรวจพบบุหรี่ในที่เกิดเหตุจะทำอย่างไร?ที่ๆจะซ่อนได้มีเพียงกล่องบุหรี่ใบนั้นเท่านั้น”
เมื่อเจอคำถามนี้เข้าไปนายพีร์ถึงกับคอตกสารภาพว่า
“เมื่อ3ปีก่อนเจ้าหมอนี่รู้เรื่องที่ฉันแอบเอายาในรพไปรักษาแม่หลังจากนั้นมันก็ขู่เอาเงินจากฉันตลอด…ฉัน
อยากเป็นอิสระเสียที…”
ผ่านไป1ชั่วโมง
“แหมยอดเยี่ยมจริงๆครับคุณคุกกี้แต่เอ….ทำไมคุณตะวันยังไม่มาอีกนะ
สารวัตรชินเอียงคอถามอย่างแปลกใจ
“ผมก็ไม่รู้สิครับแหะๆ”
ณย่านจตุจักร
“ฮือๆรอยที่ไอ้หมอนั่นทำไว้จะล้างออกไหมเนี่ย”
ตะวันกอดก็อกน้ำร้องให้โฮพร้อมกับเอามือชุบน้ำถูแก้มขาวไม่ยั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
