ยอดนักสืบคุกกี้

8.1

เขียนโดย อ๋อง

วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.02 น.

  10 ตอน
  30 วิจารณ์
  15.39K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) คดียาพิษปริศนา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                                   ผ่านไป3วัน

 

กริ๊งๆ

 

ชายหนุ่มรีบจับโทรศัพท์ทันทีที่ดัง

 

“ฮัลโหลครับคุณคุกกี้เกิดคดีแถวอนุสาวรีย์ชัยครับคุณนักสืบตะวั..

 

สารวัตรชินยังไม่ทันพูดจบคุกกี้ก็กดตัดสายและรีบขึ้นรถเบ็นทันที<กลัวโดนตัดหน้า>

 

“หวังว่าคราวนี้คงไม่เกิดเรื่องอีกนะ”

 

ชายหนุ่มพึมพำขณะขับรถ

 

“กรี๊ดช่วยด้วยค่าโจรขโมยกระเป๋า”

 

คุกกี้เอาหัวโขกพวงมาลัยทันที

 

“ปัดโธ่โดนตัดหน้าแหงมเลย”

 

แต่ก่อนที่เขาจะได้จอดรถกลับเหลือบไปเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังกระโดดถีบก้านคอผู้ร้ายขโมยกระเป๋าอยู่ชายหนุ่มถึงกับ

กลืนน้ำลายกับภาพที่เห็นเพราะท่านั้นแม้แต่เขายังทำลำบาก!

 

ขณะที่คุกกี้กำลังจะขับรถจากไปหญิงสาวตรงหน้ากลับกระโดดมาขวางทางรถเอาไว้

 

“เฮ้ย!เธอเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย”

 

“นายนั่นแหละขับรถเร็วเกินกำหนดไปสถานีตำรวจกับฉันซะดีๆ”

 

เมื่อชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวก็ต้องยอมรับว่ายัยนี่สวยจริงๆแต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องรีบจากไปที่นี่ก่อนที่ยัยตัวแสบคนนี้จะแจ้งตำรวจ

 

“เธอชื่ออะไร”

 

คุกกี้ถามอย่างหงุดหงิด

 

“ตะวัน จันทรา พอใจหรือยังไงที่ฉันยอมบอกชื่อนายเพราะนายท่าทางหล่อรวยหรอกนะเอาล่ะไปสถานีตำรวจกับฉันซะดีๆ”

 

ชายหนุ่มเบิกตาโพลงกับชื่อที่ได้ยินแต่ก่อนหน้านั้น

 

“ว้าย!

 

ตะวันร้องเสียงหลงเมื่อเขายื่นหน้ามาหอมแก้มขาวนวลเนียนของเธอจนหญิงสาวเซล้มไปบนพื้น

 

“เหอะ!นึกว่าจะแน่ผู้หญิงยังไงก็เป็นผู้หญิงขอตัวละ”

 

คุกกี้ไม่รอช้าขับรถออกไปทันทีทิ้งให้ตะวันนั่งเจ็บใจอยู่บนพื้นคนเดียว

 

 

                                                                    ผ่านไป30นาที

 

“โอ้คุณนักสืบคุกกี้มาแล้วสินะครับ”

 

“ไม่ต้องพูดมากครับเล่ารายละเอียดมาเลยดีกว่า”

 

“แหมๆโอเคครับผู้ตายชื่อนายชินนวัตจากการชัยสูตรศพพบว่าเขาตายเพราะโพแทศเซียมไซยาไนต์แต่น่าแปลกคือ

 

เราไม่พบอาหารที่เขากินหรือร่องรอยเข็มฉีดยาเลย”

 

คุกกี้ปรายตามองที่เกิดเหตุเขาพอจะรู้วิธีสังหารเบื้องต้นแล้วเหลือแค่หลักฐานและตัวคนร้าย

 

“แล้วผู้ต้องสงสัยล่ะครับ”

 

“ครับนั่นไงครับมีนายพีร์ นางเกสร และนายท้าย”

 

สารวัตรชินกล่าวพลางชี้ไปทางกลุ่มคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินตรงไปทันที

 

“สวัสดีครับทุกคนผมคุกกี้ สก็อตครับ”

 

“นี่ถึงกับจ้างนักสืบชื่อดังมาคิดว่าพวกเราเป็นคนร้ายรึ”

 

นายท้ายกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ

 

“เอาน่าท้ายเดี๋ยวรอคำให้การก่อนก็แล้วกัน”

 

นายพีร์กล่าวอย่างใจเย็นก่อนจะสูบบุหรี่

 

แปะ!

 

“เอ๋!

 

ทุกคนร้องอย่างตกใจเมื่อคุกกี้จับนายพีร์รวบตัวเอาไว้

 

“หึเข้าใจคิดดีหนิฆ่าโดยให้ผู้ตายยืมบุหรี่ที่ใส่ยาพิษไว้ในก้นไปสูบ”

 

“หึการสันนิษฐานพอฟังขึ้นแต่หลักฐานล่ะ?

 

นายพีร์พูดอย่างเย้ยหยัน

 

“หากตำรวจพบบุหรี่ในที่เกิดเหตุจะทำอย่างไร?ที่ๆจะซ่อนได้มีเพียงกล่องบุหรี่ใบนั้นเท่านั้น”

 

เมื่อเจอคำถามนี้เข้าไปนายพีร์ถึงกับคอตกสารภาพว่า

 

“เมื่อ3ปีก่อนเจ้าหมอนี่รู้เรื่องที่ฉันแอบเอายาในรพไปรักษาแม่หลังจากนั้นมันก็ขู่เอาเงินจากฉันตลอดฉัน

อยากเป็นอิสระเสียที

 

                                      ผ่านไป1ชั่วโมง

 

“แหมยอดเยี่ยมจริงๆครับคุณคุกกี้แต่เอ….ทำไมคุณตะวันยังไม่มาอีกนะ

 

สารวัตรชินเอียงคอถามอย่างแปลกใจ

 

“ผมก็ไม่รู้สิครับแหะๆ”

 

                            ณย่านจตุจักร

 

“ฮือๆรอยที่ไอ้หมอนั่นทำไว้จะล้างออกไหมเนี่ย”

 

ตะวันกอดก็อกน้ำร้องให้โฮพร้อมกับเอามือชุบน้ำถูแก้มขาวไม่ยั้ง

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา