ลิขิตรักลิขิตฟ้า

ตอนที่ 5
เช้าวันรุ้งขึ้น 
พี่ธีร์ค่ะ  อึ   พลอยหายดีแล้ว  พลอยขอไปฝึกงานนะค่ะ  วันนี้เลยเหรอ  ค่ะ  งั่นไปพร้อมพี่ก็ได้  พี่เข้าเวรเช้าพอดี 
งั่นไปแต่งตัวได้แล้ว  ค่ะ 
ณ โรงพยาบาล  พิชญ์ค่ะวินนี่ปวดหัวจังเลยค่ะ ไม่รู้เป็นอะไร ปวดมากเลยค่ะ พิชญ์ดูอาการให้วินนี่หน่อยนะค่ะ นะค่ะ เออผม  นะค่ะ  เสียงประตูเปิดขึ้น  คุณหมอค่ะมีญาติคนไข้มาขอพบค่ะ  ครับ  ผมจะไปเดี่ยวนี้ งั่นคุณพยาบาลครับช่วยดูคุณวินนี่ หน่อยนะครับ  ค่ะคุณหมอ  ผมขอตัวนะครับวินนี่  พิชญ์ค่ะ พิชญ์แกะมือวินนี่ออก
แล้วเดินออกไปจากห้อง  คุณวินนี่เป็นอะไรค่ะ  ไม่ต้องมายุ้งกับฉัน แต่คุณไม่สบายไม่ใช่เหรอค่ะ  ฉันบอกว่าไม่ต้องยุ้ง  ค่ะ   ออกไปได้แล้ว  แต่  เธอจิกตาใส่พยาบาลสาว งั่นดิฉันขอตัวนะค่ะ
          พยาบาลสาวเดินออกไปมาเจอกับพลอยรุ้ง และธีระวัฒน์ เอ้าคุณหมอธีร์ คุณหนูพลอย หายดีแล้วเหรอค่ะ ค่ะพี่พยาบาล  ไอ้พิชญ์ละ  เออ คุณหมอมีเคสผ่าตัดค่ะ  ออ งั่นดิฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะค่ะ ธีร์พยักหน้า
มีพยาบาลวิ่งเข้าหาธีร์  คุณหมอค่ะ  คนไข้ช็อคค่ะ  หะ งั่นพาผมไปเลย  ค่ะ  พลอยรุ้งเดินไปที่ห้องของพชรซึ่งเธอไม่รู้ว่ามีวินนี่คู่ปรับเธออยู่นั้นด้วย  เธอเปิดประตูเข้าไป เห็นผู้หญิงกำลังหันหน้ามาทางเธอ  มาทำอะไรยะ
อ้าวแล้วคุณละมาทำอะไร  นังนี่ อะไร  ฉันนะก็มาหาแฟนฉันสิ โง่หรือไง  แล้วแกละ มาทำอะไร ฉันนไม่บอก
นี่แก  อะไร แกอยากโดนใช่ไม ได้  นี่แน วินนี่ตบพลอยรุ้งเต็มแรงของเธอ พลอยรุ้งเธอก็สวนกลับอย่างไว
นี่แกกล้าตบฉันเหรอ  ทำไมจะไม่กล้า  วินนี่เอาหัวพลอยรุ้งโคกกับโต๊ะ โอ๊ย พลอยรุ้งเธอก็ไม่ยอมแพ้เธอดึงผมวินนี่จนหัวแทบหลุด  นี่แกปล่อยๆๆๆๆฉัน  ไม่  ต่างคนต่างไม่ยอม ตบกันจนมีเลือด  ในขณะนั้น แพมเดินมาหาเพื่อนสาว  เอ้ย พลอย หยุด ๆ ๆ ๆ โอ้ยไม่หยุด  ทำไงวะ  หมอพิชญ์ ต้องไปบอกหมอพิชญ์  พิชญ์และธีร์เดินมาเจอแพมพอดี  คุณหมอ ๆ แพมพูดตะกุกตกักเพราะเธอวิ่งหาพชร  มีอะไรแพม  ธีร์ถาม
ใจเย็นๆๆ น้องแพม เอ้อ  ยัยพลอยกับคุณวินนี่ตบกันใหญ่แล้วค่ะ  หมอหนุ่มทั้งสองอุทานขึ้นพร้อมกัน  หะ  ทั้งหมดวิ่งไปที่ห้องพชร  ทั้งสองสาวตบกันอย่างเมามัน  หยุด ผมบอกให้หยุด  วินนี่เห็นพชรจึงทำเป็นล้มลง  แต่ตอนนั้นพลอยรุ้งทั้งเจ็บใจที่วินนี่ด่าเธอสารพัด  พชรเลยเดินไปประคองวินนี่ แพมก็เดินไปดูเพื่อน  เป็นไงบางแก  ก็เจ็บสิ 
เรื่องมันเป็นยังไง ก็น้องพลอยไม่รู้อารมเสียมาจากไหน วินนี่ถามดีดีว่ามาทำอะไรที่นีน้องพลอยไม่ตอบแล้วมาพูดว่าวินนี่มาออ่ยพิชญ์ วินนี่เลยบอกว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น น้องพลอยเธอคงไม่พอใจเลยตบวินนี่ค่ะ  วินนี่เลยหลบน้องพลอยตบพลาดไปโดนมุมโต๊ะ ค่ะพิชญ์  จริงหรือ  วินนี่เดินมาหาพลอยรุ้ง  ถ้าเธอไม่ยอมรับฉันจะบอกพิชญ์ว่าเธอชอบเขา เอาสิ  ฉัน  น้องพลอยถ้าพี่ทำอะไรให้น้องพลอยไม่พอใจพี่ขอโทษนะจ๊ะ  ค่ะพลอยผิดเองพี่ธีร์กับพี่พิชญ์จะลงโทษพลอยอะไรก็ตามใจค่ะ  วินนี่คุณไม่ได้เป็นอะไรมากผมว่าคุณกลับไปก่อนเถอะนะครับ
แต่ นะครับ ก็ได้ค่ะ พิชญ์ 
          ยัยพลอยทำไมทำตัวแบบนี้ ไม่น่า รักเลยรู้ไม ธีร์ดุน้อง  พลอยรุ้ง ไม่รู้จะบอกพี่ชายยังไงว่าเธอไม่ได้เป็นคนเริ่ม  ตอนนั้นเลือดที่หน้าฝากพลอยก็ไหลออกมามาก พลอย พลอย เดี่ยวกลับบ้านเรามีเรื่องต้องเครียร์กัน
ค่ะ ธีร์เดินออกจากห้องไป  พชรเดินเข้ามาเพราะรู้สึกสงสาร  แต่ต้องเดินออกจากห้องไปเพราะต้องไปประชุมต่อ
ยัยพลอยเป็นไงบ้าง  ฉันไม่เป็นไรมากหรอก ไม่เป็นอะไรได้ไง มาฉันทำแผลให้ เจ็บหน่อยนะ  ฉันไม่เชื่อว่าเธอจะเริ่มก่อนแน่  มันหาเรื่องไรแก  พลอยเล่าความจริงให้แพมฟัง  อะแกชอบหมอพิชญ์  ทำไมแกไม่บอกพี่แกกับหมอพชรไปละ ก็ฉันไม่อยากให้เขารู้ว่าฉัน แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่อยากมีเรื่องกับยัยนั้นอีก ฉันจะตัดใจวะ  ไม่ได้นะเว้ย แต่ ฉันจะช่วยแกเอง  ฉันไม่อยากแย่งของใคร  ตามใจแก คิดดีๆๆ นะ   ฉันว่าแกเย็บแผลก็ดีนะ แผลมันลึกสักนิด ไม่ โอเค งั่นก็เสร็จแล้ว ถ้ามันฉีกฉันไม่รู้ด้วยนะ เออ  ไปทำงานได้แล้วแก  บายนะ อืม  
          หมอหนุ่มทั้งสองเดินออกมาจากห้องประชุม  ไอ้พิชญ์ ฉันขอโทษแทนน้องฉันด้วยวะ ไม่เป็นไร  ตอนเย็นต้องโดนทำโทษซะให้เข็ด ห้าโมงแล้วกลับบ้านเลยมั๊ยแก  ฉันว่าจะอยู่สักพักก่อน  แกละ น่าจะกลับเลยวะ งั่นข้าฝากบอกยัยพลอยว่าข้ารอที่รถนะ โอเค  โชคดี  เออ 
          พชรเดินเข้าห้องเห็นพลอยรุ้ง ดับแฟ้มงานอยู่  นี่มันก็ห้าโมงแล้ว กลับบ้านเถอะน้องพลอย ธีร์รออยู่ที่รถแล้ว เออ ค่ะ งั่นพลอยกลับก่อนนะค่ะ  เออ พี่พิชญ์ ค่ะ ว่าไงครับ พลอยขอโทษนะค่ะเรื่องวันนี้ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องคิดมากนะ
ขอบคุณนะค่ะที่ไม่โกรธพลอย  พชรยิ้ม แล้วพูดว่า พี่รู้ว่าน้องพลอยมีเหตุผลที่ทำแบบนั้น  ค่ะ  พลอยไปนะค่ะ
พลอยรุ้งเดินคิดไป ทำไมพี่ชายเขาไม่เข้าใจเหมือนพชร เธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้  เธอรู้ว่าพี่ชายเธอคงโกรธเธอมากแน่ๆๆๆ 
          พลอยเดินไปขึ้นรถ  พลอยรุ้งและธีร์ไม่พูดกันแม้แต่สักคำจนถึงบ้าน  พลอยรีบลงจากรถแล้ววิ่งไปบนห้องของตน
          ธีร์บอกป้าไพว่าให้พลอยไปหาเขา  ค่ะ คุณธีร์   จากนั้น ธีร์ก็ได้เดินไปในบ้านเพื่อไปเครียร์งานที่ค้างอยู่บนโต๊ะ
ขณะเดี่ยวกันพลอยรุ้งก็นั่งคิดเรื่องอะไรอยู่เพลินๆ ได้ยินเสียงประตูเคาะดังขึ้น  คุณหนูขา   เข้ามาสิค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ คุณธีร์เรียกให้ไปพบค่ะ  ค่ะเดี่ยวพลอยตามไปค่ะ
          พลอยเดินตามป้าไพไป ที่ห้องธีร์ ป้าไพเคาะประตู เข้ามา   รู้ใช่ไมว่าพี่เรียกเรามาเรื่องอะไร ทราบค่ะ ยอมรับแล้วว่าเป็นคนทำเขาก่อน  แล้วยอมให้พี่ลงโทษเราหรือเปล่า  ค่ะ  งั่นป้าครับไปเอาไม้ให้ผมหน่อย  คุณธีร์จะตีคุณหนูหรอค่ะ ป้าไพครับ ค่ะ เดี่ยวป้าไปเอาให้นะค่ะ คุณหนู ไปเถอะค่ะป้า  ค่ะ  นี่ค่ะคุณธีร์  พลอยยืนตัวสั่นเพราะไม่เคยโดนตีแม้แต่สักครั้ง  กลัวเหรอ  พี่ธีร์จะตีพลอยจริงๆๆ เหรอค่ะ พี่ธีร์ ถึงกับอมยิ้ม แต่พลอยไม่ได้ตั้งใจนะ พี่ธีร์อย่าตีพลอยเลยนะ  นะค่ะ  พลอยจะยอมทำทุกอย่างที่พี่สั่งเลย จริงๆ นะ  ธีร์กำลังจะเอาไม้ตีพลอยแต่ถึงกับหัวเราะเมื่อเห็นพลอยร้องไห้ออกมา  โอเคพี่ไม่ตีเราแล้ว หยุดร้องไห้ได้แล้ว  ขอบคุณนะค่ะคุณธีร์ที่ไม่ลงโทษคุณหนู  พลอยรุ้งเบาใจเมื่อรู้ว่าธีร์ไม่ตีเธอ  ขอบคุณนะค่ะที่ไม่ตีพลอย  อืม แต่เมื่อกี้เราพูดว่าพลอยยอมทำตามใจพี่ทุกอย่างใช่ไม  ค่ะ  งั่นจำคำพูดเราไว้ดีๆนะ เพราะมันมีแน่   ไหนมาดูแผลสิ  ธีร์เปิดดูแผลพลอยรุ้ง  อ้าวทำไมแผลเป็นอันงี้ละ เออพลอย  แผลลึกนะเนียะ ทำไมไม่เย็บหะ ใครเป็นคนทำแผลเราหะยัยพลอย  ยัยแพมค่ะ แพมเหรอ ต้องตัดคะแนนเสียแล้ว
อย่านะค่ะพลอยเป็นคนไม่ให้แพมเย็บเองละค่ะ  งั่นพี่ทำเอง ไม่เอาอะ  เงียบไปเลย เด็กดื้อ  พูดไรไว้เมื่อกี้ แต่มัน
ป้าครับไปเอากล่องเครื่องมือมาให้ผมหน่อย  ค่ะคุณธีร์  พี่ธีร์ อึ ไม่เย็บไม่ได้เหรอ ไม่ได้ นี่ค่ะ  ขอบคุณครับ
มาเรา  นั่งนิ่งๆๆ ค่ะ  โอ้ยๆๆๆๆ   ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว เจ็บ  อีกนิดเดียวเอง  โอ๊ย  พลอยเจ็บ พี่จะฆ่าน้องเหรอ ใจร้าย  พี่ใจร้าย  ว่าจะเย็บสักสามเข็มนะเนี้ย  ห้าเลยดีกว่า  อะ ไม่เอาแล้ว  งั่นเงียบ  เดียวพี่ทำเบาๆ  พลอยหลับตาปี้ เรียบร้อยแล้ว  อย่าให้แผลโดนน้ำละ   นี่ก็ยาอย่าลืมทานนะ เด็กดื้อ  ค่า  ไปแล้ว  พลอยวิ่งออกไปทันที
ธีรืถึงกับยิ้มเมื่อเห็นน้องสาววิ่งออกไป   จะตีลงได้ไงละ  มีน้องอยู่คนเดี่ยว