Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

"ใครมันจะไปเชื่อ!! อยู่ๆความดันอากาศจะลดลงไปตั้งครึ่งนึงได้ยังไง!!!""อือ...ฉัน ก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่มันลดลงทุกวินาทีเลยล่ะ" ริกะมีสีหน้าเป็นกังวลมาก พวกเธอก้มมองเหล่าสิ่งมีชีวิตทั้งหลายข้างล่าง พวกเขากำลังทรมานกับอาการเจ็บหูและการหายใจเข้าออกอย่างยากลำบากขณะนั้นเอง... มิคาสะก็ทบทวนสิ่งที่เธอเห็นเมื่อ10นาทีก่อน'วาบ!ทันที ที่ภายในห้องสว่างขึ้นมาเพราะแสงที่ส่องลงมาแวบหนึ่งเมื่อเกิดฟ้าแลบ มิคาสะเห็นอะไรบางอย่างเหมือนของเหลวสีออกแดงเปื้อนอยู่เต็มหมอนของฮิซาชิ เมื่อเธอเข้าไปพิสูจน์..."เลือด!!" เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากหูทั้งสองข้างของเขาชโลมไปทั่วหมอนของเขาและซึมไปถึงที่นอนของเธอด้วย '"ฉัน คิดว่าที่รุ่นพี่เอามือปิดหูไว้ตลอดเพราะเขาไม่อยากฟังเสียงหนูซะอีก..." มิคาสะก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด เธอไม่มีวันยกโทษให้ตัวเองที่เธอไมเรู้อะไรจนทำให้เขาต้องทรมานอยู่อย่าง นั้นแน่..."ฮิซาชิน่ะ...หมอนั่นน่ะรับฟังคำพูดของเธอตลอดเวลานั่นแหละ!" ริกะเข้ามาปลอบใจเธอ "ตามจริงเขาจะบอกว่าเขาเจ็บหูก็ได้...""ก็แล้วทำไม...""เพราะหมอนั่นไม่อยากให้เธอเป็นห่วงน่ะสิ... มนุษย์น่ะมันก็เป็นพวกบ้าอย่างนี้แหละ!"เมื่อได้ฟังคำปลอบโยนของแองเจลอยด์ที่ดังอยู่ข้างหูเธอ มิคาสะก็พอโล่งใจได้บ้าง และระหว่างนั้นเอง..."เจอแล้ว! ตัวพายุ!!" ยูนะชี้ไปยังความมืดมิดข้างหน้า เหมือนมีบางอย่างกำลังดูดกลืนทุกสิ่งที่ขวางหน้าเส้นทางของมันให้ ตายสิ! ไม่เคยเห็นพายุที่ไหนเป็นแบบนี้มาก่อนเลย การหมุนของมันเป็นไปในทิศตามเข็มนาฬิกา และการเคลื่อนตัวของมันก็ดูไม่เป็นธรรมชาติ เหมือนกับว่า..."ใจกลางพายุนั่น!" ถึงระบบสแกนของมิคาสะจะสู้ของยูนะไม่ได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง"ปฏิกิริยา...แองเจลอยด์!"ไม่น่าเชื่อ! จะบอกว่าแองเจลอยด์สร้างพายุลูกนั้นขึ้นมางั้นเหรอ... ซ้ำระดับพลังของแองเจลอยด์ตัวนั้นยังสูงมากด้วย ระดับพลังของสิ่งที่เธอตรวจพบนั้นมีค่าเทียบเคียงได้กับแองเจลอยด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่แองเจลอยด์ด้วยกัน "โยโซระ" อีกด้วย...ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ไม่สามารถรีรออะไรได้อีกแล้ว หากปล่อยพายุลูกนี้เคลื่อนตัวเข้าผืนดินต่อไปมากกว่านี้... สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่รอบๆบริเวณนี้ในรัศมี15กิโลฯจะต้องถูกแรงดันอากาศที่ลดลงฆ่าตายแน่ๆ"อาร์เทมิส ยิงได้!!"ยูนะเปิดฉากโจมตีใส่พายุนั้นทันที มิสไซล์ของเธอเข้าจู่โจมพายุลูกนั้นอย่างต่อเนื่อง แรงระเบิดที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนั้นได้ต้านแรงลมของพายุไว้จนมันเริ่มสลายตัวไปทีละนิด...และเมื่อพายุลูกนั้นได้สลายตัวไปแล้ว... สาวน้อยทั้งสามก็เริ่มเห็นสิ่งๆหนึ่งที่อยู่ในใจกลางพายุชัดขึ้น รูปร่างของสิ่งๆนั้นได้ไปปลุกต่อมคิดถึงของพวกเธออย่างตรงจุดพอดี..."ไม่จริง..." ริกะตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็นหลังจากที่พายุสลายตัวไปแล้ว "นี่แก...!""เอาแองเจลอยด์ที่วิวัฒนาการถึงขีดสุดแล้วมาดัดแปลงเปลี่ยนเป็นแองเจลอยด์จักรกลเลยเหรอ!!!!"ริกะกระแทกเสียงอย่างโกรธแค้น แองเจลอยด์คนนั้นมีเค้าโครงเหมือนคนที่เธอเคยรู้จัก... ใช่! แค่เคย..."เธอมาทำบ้าอะไรอยู่ทีนี่... ฮานามิ!!!"ในที่สุด...ในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้นมาจนได้! แองเจลอยด์รุ่นแรกสุดนับตั้งแต่มีเผ่าพันธุ์นางฟ้าเหล่านี้มา และเป็นแองเจลอยด์ตัวแรกที่สามารถวิวัฒนาการตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นได้...'เนพติสท์' !!!"ตัดสายฟ้า!!!" มิคาสะเปิดฉากบุกเข้าหาเนฟติสท์อย่างรวดเร็ว เนฟติสท์ไม่แสดงท่าทีตอบโต้ใดๆเลย จนกระทั่ง..."ระวัง!!!" ริกะพุ่งเข้ามากระแทกมิคาสะอย่างแรงจนกระเด็นออกไป ทันใดนั้นก็เกิดฟ้าผ่าตรงจุดที่เธอควรจะอยู่ตรงนั้นหากยังคงพุ่งเข้าไปต่อ..."เกือบไปแล้วไหมล่ะ!! อย่าบุกเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้า" เธอเตือนช้าเกินไปแล้ว..!!!"ถ้างั้น!! ก็ต้องโจมตีจากระยะไกลแล้วล่ะ!!" ยูนะสาดอาร์เทมิสใส่แองเจลอยด์ตนนั้นชุดใหญ่ แต่ท่าทีริกะดูแปลกๆไป เหมือนเธอกำลังจับตามองอะไรบางอย่าง..."ทุกคนกางเอจิสเดี๋ยวนี้!!"ถึงจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่...แต่ทุกคนก็ทำตามเสียงร้องบอกของเธอ ฉับพลันนั้นก็เกิดกระแสลมแรงมากพัดอาร์เทมิสของยูนะกลับไปจู่โจมพวกเธออย่าง รวดเร็ว..! แน่นอนว่าถ้าริกะไม่บอกให้ทุกคนกางเอจิสป้องกันไว้ละก็... ทุกคนคงบาดเจ็บหนักไปแล้ว!"นี่พวกเราทำอะไรยัยนั่นไม่ได้เลยหรือไงเนี่ย!!" ยูนะตะโกนอย่างขุ่นเคือง"ใจเย็นๆ คู่ต่อสู้เป็นถึงผู้ที่สามารถทำลายแองเจลอยด์ได้ง่ายๆเลยนะ อย่าผลีผลาม"ขณะนั้นเอง... มิคาสะก็สะกิดใจอยู่จุดหนึ่ง"ถ้าเนพติสท์สามารถทำลายแองเจลอยด์ได้อย่างง่ายดายจริงๆ... ทำไมถึงไม่จัดการพวกเราไปซะทีเดียวเลยล่ะ! ทำไมเธอถึงเปิดช่องให้พวกเราถึงขนาดนี้..!!"มันก็จริง... แค่แองเจลอยด์หนึ่งตัว กับอควารอยด์อีกสองตัวไม่ได้คณามือเธอเลยสักนิดเดียว อันที่จริงเธอสามารถทำลายได้ง่ายๆอยู่แล้ว หรือว่าจริงๆแล้ว..."หรือว่าจิตใจส่วนลึกของเธอจะห้ามเอาไว้!"ทันทีที่พวกเธอรู้สึกได้ถึงเจตนาที่แฝงลึกอยู่ในจิตใจของเนพติสท์ ท้องฟ้าข้างบนก็เกิดแปรปรวนขึ้นมา"ฮ่าๆๆ!!" เสียงผู้ชายออกโหดๆดังลงมาจากกลีบเมฆ เสียงของเขาดังก้องไปทั่วฟ้าบริเวณนั้นกลมกลืนกับเสียงฟ้าร้องที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ"ใช่! เนพติสท์น่ะฆ่าพวกเธอไม่ได้หรอก เรื่องนั้นฉันก็รู้...""ทั้งที่รู้...แล้วทำไมแกถึงให้เนพติสท์มาทำอะไรแบบนี้ด้วย!!!" ริกะถามอย่างโกรธแค้น"แกไม่คิดว่ามันวิเศษบ้างหรือไง!! ริกะ""หมายความว่าไง!!" สาวน้อยข้องใจในคำพูดเมื่อครู่ของชายคนนั้นมาก แล้วเธอก็ได้คำตอบที่ทารุณจิตใจมากกลับมา..."เนพติสท์น่ะอยากจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพวกแกอีกครั้ง แม้ว่าจะไม่มีมนุษย์คนไหนจำเรื่องที่ผ่านมาของเธอได้ก็ตาม... ยัยนั่นจึงยอมเข้ารับการดัดแปลงร่างกายด้วยตัวเอง แล้วอีกอย่าง...การให้เพื่อนที่รักกันมาทำร้ายกันเองแบบนี้น่ะ มันน่าสนุกจะตาย!! แกว่าไหม..!"เมื่อได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากปากของเจ้าตัวแล้ว สติระงับอารมณ์ของแองเจลอยด์ผู้หลบหนีท้องฟ้าก็ดับไปทันที"หนอยแก!! ยูนะ! มิคาสะ! ไม่ต้องออมมือแล้ว ใช้พลังทั้งหมดจัดการฮานามิเลย!!" เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ!"แต่ว่า..." ยูนะเริ่มน้ำตาซึม "รุ่นพี่ฮานามิน่ะ...""เรื่องนี้ฉันรู้ดี..." ริกะหันมามองเธอ ดวงตาทั้งคู่ของเธอมีน้ำใสๆรินออกมาตลอดเวลา "สำหรับฉัน ฮานามิไม่ใช่แค่เพื่อนเท่านั้น!!""ยัยนั่น...เป็นคนที่สร้างฉันขึ้นมาเอง!!!"ทั้งสามเร่งพลังขึ้นถึงขีดสุดเพื่อทำการโจมตีใส่เนฟติสท์รวดเดียวจบ พร้อมกันนั้นเนฟติสท์ก็สร้างลูกอากาศขนาดยักษ์ขึ้นเพื่อกำจัดพวกเธอด้วยเช่นกัน..."ไม่ไหวแน่...พลังมันต่างกันเกินไป!!"พวกเธอเริ่มหมดกำลังใจต่อสู้ เพราะถึงแม้ว่าจะเร่งพลังขึ้นไปอีกสักเท่าไหร่...ก็ไม่มีวันเทียบเคียงกับพลังที่เหนือกว่าอย่างมหาศาลของแองเจลอยด์ที่วิวัฒนาการขึ้นถึงขีดสุดได้เลย... พวกเธอจึงยุติการเร่งพลังที่สูญเปล่าแล้วหลับตารับชะตากรรมต่อไปของพวกเธอแต่ในตอนนั้นนั้นเอง ก็มีเสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาจากพื้นด้านล่าง ถึงจะเป็นเสียงที่ไม่ทรงพลังพอที่จะทำให้แองเจลอยด์เกรงกลัวได้ แต่กลับสามารถทำให้นางฟ้าผู้แข็งแกร่งหยุดการโจมตีลง เป็นเสียงของคนที่พวกเธอทั้งหมดรู้จักดี...