Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

"ใครมันจะไปเชื่อ!! อยู่ๆความดันอากาศจะลดลงไปตั้งครึ่งนึงได้ยังไง!!!"
"อือ...ฉัน ก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่มันลดลงทุกวินาทีเลยล่ะ" ริกะมีสีหน้าเป็นกังวลมาก พวกเธอก้มมองเหล่าสิ่งมีชีวิตทั้งหลายข้างล่าง พวกเขากำลังทรมานกับอาการเจ็บหูและการหายใจเข้าออกอย่างยากลำบาก
ขณะนั้นเอง... มิคาสะก็ทบทวนสิ่งที่เธอเห็นเมื่อ10นาทีก่อน

'วาบ!
ทันที ที่ภายในห้องสว่างขึ้นมาเพราะแสงที่ส่องลงมาแวบหนึ่งเมื่อเกิดฟ้าแลบ มิคาสะเห็นอะไรบางอย่างเหมือนของเหลวสีออกแดงเปื้อนอยู่เต็มหมอนของฮิซาชิ เมื่อเธอเข้าไปพิสูจน์...
"เลือด!!" เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากหูทั้งสองข้างของเขาชโลมไปทั่วหมอนของเขาและซึมไปถึงที่นอนของเธอด้วย '

"ฉัน คิดว่าที่รุ่นพี่เอามือปิดหูไว้ตลอดเพราะเขาไม่อยากฟังเสียงหนูซะอีก..." มิคาสะก้มหน้าลงอย่างสำนึกผิด เธอไม่มีวันยกโทษให้ตัวเองที่เธอไมเรู้อะไรจนทำให้เขาต้องทรมานอยู่อย่าง นั้นแน่...

"ฮิซาชิน่ะ...หมอนั่นน่ะรับฟังคำพูดของเธอตลอดเวลานั่นแหละ!" ริกะเข้ามาปลอบใจเธอ "ตามจริงเขาจะบอกว่าเขาเจ็บหูก็ได้..."
"ก็แล้วทำไม..."
"เพราะหมอนั่นไม่อยากให้เธอเป็นห่วงน่ะสิ... มนุษย์น่ะมันก็เป็นพวกบ้าอย่างนี้แหละ!"
เมื่อได้ฟังคำปลอบโยนของแองเจลอยด์ที่ดังอยู่ข้างหูเธอ มิคาสะก็พอโล่งใจได้บ้าง และระหว่างนั้นเอง...

"เจอแล้ว! ตัวพายุ!!" ยูนะชี้ไปยังความมืดมิดข้างหน้า เหมือนมีบางอย่างกำลังดูดกลืนทุกสิ่งที่ขวางหน้าเส้นทางของมัน

ให้ ตายสิ! ไม่เคยเห็นพายุที่ไหนเป็นแบบนี้มาก่อนเลย การหมุนของมันเป็นไปในทิศตามเข็มนาฬิกา และการเคลื่อนตัวของมันก็ดูไม่เป็นธรรมชาติ เหมือนกับว่า...
"ใจกลางพายุนั่น!" ถึงระบบสแกนของมิคาสะจะสู้ของยูนะไม่ได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง
"ปฏิกิริยา...แองเจลอยด์!"
ไม่น่าเชื่อ! จะบอกว่าแองเจลอยด์สร้างพายุลูกนั้นขึ้นมางั้นเหรอ... ซ้ำระดับพลังของแองเจลอยด์ตัวนั้นยังสูงมากด้วย ระดับพลังของสิ่งที่เธอตรวจพบนั้นมีค่าเทียบเคียงได้กับแองเจลอยด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่แองเจลอยด์ด้วยกัน "โยโซระ" อีกด้วย...

ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ไม่สามารถรีรออะไรได้อีกแล้ว หากปล่อยพายุลูกนี้เคลื่อนตัวเข้าผืนดินต่อไปมากกว่านี้... สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่รอบๆบริเวณนี้ในรัศมี15กิโลฯจะต้องถูกแรงดันอากาศที่ลดลงฆ่าตายแน่ๆ
"อาร์เทมิส ยิงได้!!"
ยูนะเปิดฉากโจมตีใส่พายุนั้นทันที มิสไซล์ของเธอเข้าจู่โจมพายุลูกนั้นอย่างต่อเนื่อง แรงระเบิดที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องนั้นได้ต้านแรงลมของพายุไว้จนมันเริ่มสลายตัวไปทีละนิด...

และเมื่อพายุลูกนั้นได้สลายตัวไปแล้ว... สาวน้อยทั้งสามก็เริ่มเห็นสิ่งๆหนึ่งที่อยู่ในใจกลางพายุชัดขึ้น รูปร่างของสิ่งๆนั้นได้ไปปลุกต่อมคิดถึงของพวกเธออย่างตรงจุดพอดี...
"ไม่จริง..." ริกะตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็นหลังจากที่พายุสลายตัวไปแล้ว "นี่แก...!"

"เอาแองเจลอยด์ที่วิวัฒนาการถึงขีดสุดแล้วมาดัดแปลงเปลี่ยนเป็นแองเจลอยด์จักรกลเลยเหรอ!!!!"

ริกะกระแทกเสียงอย่างโกรธแค้น แองเจลอยด์คนนั้นมีเค้าโครงเหมือนคนที่เธอเคยรู้จัก... ใช่! แค่เคย...
"เธอมาทำบ้าอะไรอยู่ทีนี่... ฮานามิ!!!"
ในที่สุด...ในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้นมาจนได้! แองเจลอยด์รุ่นแรกสุดนับตั้งแต่มีเผ่าพันธุ์นางฟ้าเหล่านี้มา และเป็นแองเจลอยด์ตัวแรกที่สามารถวิวัฒนาการตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นได้...
'เนพติสท์' !!!

"ตัดสายฟ้า!!!" มิคาสะเปิดฉากบุกเข้าหาเนฟติสท์อย่างรวดเร็ว เนฟติสท์ไม่แสดงท่าทีตอบโต้ใดๆเลย จนกระทั่ง...
"ระวัง!!!" ริกะพุ่งเข้ามากระแทกมิคาสะอย่างแรงจนกระเด็นออกไป ทันใดนั้นก็เกิดฟ้าผ่าตรงจุดที่เธอควรจะอยู่ตรงนั้นหากยังคงพุ่งเข้าไปต่อ...
"เกือบไปแล้วไหมล่ะ!! อย่าบุกเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้า" เธอเตือนช้าเกินไปแล้ว..!!!
"ถ้างั้น!! ก็ต้องโจมตีจากระยะไกลแล้วล่ะ!!" ยูนะสาดอาร์เทมิสใส่แองเจลอยด์ตนนั้นชุดใหญ่ แต่ท่าทีริกะดูแปลกๆไป เหมือนเธอกำลังจับตามองอะไรบางอย่าง...

"ทุกคนกางเอจิสเดี๋ยวนี้!!"
ถึงจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่...แต่ทุกคนก็ทำตามเสียงร้องบอกของเธอ ฉับพลันนั้นก็เกิดกระแสลมแรงมากพัดอาร์เทมิสของยูนะกลับไปจู่โจมพวกเธออย่าง รวดเร็ว..! แน่นอนว่าถ้าริกะไม่บอกให้ทุกคนกางเอจิสป้องกันไว้ละก็... ทุกคนคงบาดเจ็บหนักไปแล้ว!
"นี่พวกเราทำอะไรยัยนั่นไม่ได้เลยหรือไงเนี่ย!!" ยูนะตะโกนอย่างขุ่นเคือง
"ใจเย็นๆ คู่ต่อสู้เป็นถึงผู้ที่สามารถทำลายแองเจลอยด์ได้ง่ายๆเลยนะ อย่าผลีผลาม"
ขณะนั้นเอง... มิคาสะก็สะกิดใจอยู่จุดหนึ่ง

"ถ้าเนพติสท์สามารถทำลายแองเจลอยด์ได้อย่างง่ายดายจริงๆ... ทำไมถึงไม่จัดการพวกเราไปซะทีเดียวเลยล่ะ! ทำไมเธอถึงเปิดช่องให้พวกเราถึงขนาดนี้..!!"

มันก็จริง... แค่แองเจลอยด์หนึ่งตัว กับอควารอยด์อีกสองตัวไม่ได้คณามือเธอเลยสักนิดเดียว อันที่จริงเธอสามารถทำลายได้ง่ายๆอยู่แล้ว หรือว่าจริงๆแล้ว...
"หรือว่าจิตใจส่วนลึกของเธอจะห้ามเอาไว้!"
ทันทีที่พวกเธอรู้สึกได้ถึงเจตนาที่แฝงลึกอยู่ในจิตใจของเนพติสท์ ท้องฟ้าข้างบนก็เกิดแปรปรวนขึ้นมา

"ฮ่าๆๆ!!" เสียงผู้ชายออกโหดๆดังลงมาจากกลีบเมฆ เสียงของเขาดังก้องไปทั่วฟ้าบริเวณนั้นกลมกลืนกับเสียงฟ้าร้องที่ดังขึ้นเป็นระยะๆ
"ใช่! เนพติสท์น่ะฆ่าพวกเธอไม่ได้หรอก เรื่องนั้นฉันก็รู้..."
"ทั้งที่รู้...แล้วทำไมแกถึงให้เนพติสท์มาทำอะไรแบบนี้ด้วย!!!" ริกะถามอย่างโกรธแค้น
"แกไม่คิดว่ามันวิเศษบ้างหรือไง!! ริกะ"
"หมายความว่าไง!!" สาวน้อยข้องใจในคำพูดเมื่อครู่ของชายคนนั้นมาก แล้วเธอก็ได้คำตอบที่ทารุณจิตใจมากกลับมา...
"เนพติสท์น่ะอยากจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพวกแกอีกครั้ง แม้ว่าจะไม่มีมนุษย์คนไหนจำเรื่องที่ผ่านมาของเธอได้ก็ตาม... ยัยนั่นจึงยอมเข้ารับการดัดแปลงร่างกายด้วยตัวเอง แล้วอีกอย่าง...การให้เพื่อนที่รักกันมาทำร้ายกันเองแบบนี้น่ะ มันน่าสนุกจะตาย!! แกว่าไหม..!"

เมื่อได้รับคำตอบที่แน่ชัดจากปากของเจ้าตัวแล้ว สติระงับอารมณ์ของแองเจลอยด์ผู้หลบหนีท้องฟ้าก็ดับไปทันที
"หนอยแก!! ยูนะ! มิคาสะ! ไม่ต้องออมมือแล้ว ใช้พลังทั้งหมดจัดการฮานามิเลย!!" เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ!
"แต่ว่า..." ยูนะเริ่มน้ำตาซึม "รุ่นพี่ฮานามิน่ะ..."
"เรื่องนี้ฉันรู้ดี..." ริกะหันมามองเธอ ดวงตาทั้งคู่ของเธอมีน้ำใสๆรินออกมาตลอดเวลา "สำหรับฉัน ฮานามิไม่ใช่แค่เพื่อนเท่านั้น!!"

"ยัยนั่น...เป็นคนที่สร้างฉันขึ้นมาเอง!!!"

ทั้งสามเร่งพลังขึ้นถึงขีดสุดเพื่อทำการโจมตีใส่เนฟติสท์รวดเดียวจบ พร้อมกันนั้นเนฟติสท์ก็สร้างลูกอากาศขนาดยักษ์ขึ้นเพื่อกำจัดพวกเธอด้วยเช่นกัน...
"ไม่ไหวแน่...พลังมันต่างกันเกินไป!!"
พวกเธอเริ่มหมดกำลังใจต่อสู้ เพราะถึงแม้ว่าจะเร่งพลังขึ้นไปอีกสักเท่าไหร่...ก็ไม่มีวันเทียบเคียงกับพลังที่เหนือกว่าอย่างมหาศาลของแองเจลอยด์ที่วิวัฒนาการขึ้นถึงขีดสุดได้เลย... พวกเธอจึงยุติการเร่งพลังที่สูญเปล่าแล้วหลับตารับชะตากรรมต่อไปของพวกเธอ

แต่ในตอนนั้นนั้นเอง ก็มีเสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นมาจากพื้นด้านล่าง ถึงจะเป็นเสียงที่ไม่ทรงพลังพอที่จะทำให้แองเจลอยด์เกรงกลัวได้ แต่กลับสามารถทำให้นางฟ้าผู้แข็งแกร่งหยุดการโจมตีลง เป็นเสียงของคนที่พวกเธอทั้งหมดรู้จักดี...