Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

"อาการของริกะเป็นไงบ้าง..."

ริกะยังคงนอนนิ่งเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่บนที่นอนมานานกว่าสัปดาห์แล้ว ดูเหมือนว่าร่างกายเธอจะได้รับความเสียหายหนักมาก แม้จะได้มิคาสะช่วยรักษาให้แล้วก็ตาม
"แกนปีกไม่ได้รับความเสียหาย... แต่การโจมตีนั้นทะลุจุดตาย3จุด ถ้าพี่มิคาสะใช้ระบบฟื้นฟูไม่ทันละก็... ฉันไม่อยากจะนึกถึงเลย"

ยูนะย้อนนึกถึงสภาพของสาวน้อยที่นอนไม่ได้สติเมื่อวันนั้น ที่เธอยังรอดมาได้ก็เรียกได้ว่าปาฏิหารย์แล้ว
"แต่ฮิโรโตะก็แข็งแกร่งจริงๆนะ ขนาดฉันยังสู้เขาไม่ได้เลย..."
ฮานามิที่กำลังเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวลูกสาวของเธอก้มหน้ายอมรับความจริง ขนาดการโจมตีประสานของพวกเธอยังทำอะไรร่างกายของเด็กคนนั้นไม่ได้...

"ฉันคือผู้เหลือรอดเพียงคนเดียวจากการล้างเผ่าพันธุ์ของแองเจลอยด์... เทอร์รารอยด์!!"
ย้อนกลับไปเมื่อ6วันก่อน หลังจากที่ฮิโรโตะแนะนำตัวเสร็จ ยูนะกับโยโซระที่ระงับความโกรธไม่อยู่ก็เข้าไปแก้แค้นอย่างไม่สนใจคำห้ามของมิคาสะกับฮานามิเลยทั้งคู่เข้าจู่โจมฮิโรโตะอย่างบ้าคลั่ง แต่ฮิโรโตะสามารถหลบการโจมตีของพวกเธอได้ทั้งหมด

ยิ่งกว่านั้น..! ถึงแม้ว่ายูนะจะใช้กลยุทธ์หลอกล่อเขาจนทำให้โยโซระสามารถโจมตีเข้าถึงตัวได้ พลังลูกไฟของเธอกลับไม่ระคายผิวเด็กชายผมแดงคนนั้นเลยแม้แต่น้อย... แต่การโจมตีสวนของเขากลับสามารถทำลายเอจิสที่พวกเธอกางซ้อนกันได้อย่างง่ายดาย

เมื่อเห็นว่าได้จัดการแองเจลอยดืไปหนึ่งตัวแล้ว รวมทั้งการโจมตีของคู่ต่อสู้ที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่สามารถให้บาดเจ็บได้เลยแม้แต่น้อย ฮิโรโตะจึงหันหลังเตรียมจะบินออกไป แต่ก่อนหน้านั้นเขาก็ได้ยืนยันว่าความรู้สึกที่ฮิซาชิกับฮานามิมีให้กับเขานั้นไม่ใช่ความบังเอิญ...

"จะบอกอะไรให้พวกแกรู้ไว้นะ... เด็กผู้ชายที่แกล้งล้มลงบนถนนให้พี่สาวผมน้ำเงินดำตรงนั้นเข้ามาช่วย และคนที่ควบคุมร่างกายคนขับรถบรรทุกคนนั้นให้พุ่งเข้ามาชนเธอ... ก็คือฉันเองนี่แหละ!!"

..............................................

"ถ้าฉันระวังตัวให้มากกว่านี้ แล้วเปิดระบบสแกนพื้นที่ตั้งแต่แรกละก็... ริกะก็คงไม่มาเป็นแบบนี้หรอก"
อควารอยด์ตัวน้อยเมื่อได้รู้ความผิดพลาดครั้งใหญ่ของตัวเองแล้ว เธอก็เริ่มที่จะโทษตัวเองที่เลินเล่อปล่อยให้ศัตรูเข้ามาใกล้โดยไม่ระวังตัวอะไรเลย เมื่อฮานามิเห็นมุมมืดในใจของยูนะเริ่มขยายตัวกว้างขึ้น เธอจึงพยายามเต็มที่เพื่อจำกัดอาณาเขตของมัน

"อย่าโทษตัวเองเลยน่า... ขนาดฉันที่เอาชนะเธอได้ง่ายๆยังเอาชนะหมอนั่นไม่ได้เลย... ไม่เห็นจะต้องเก็บมันไว้คนเดียวเลยนี่..!"
แต่แทนที่จะทำให้รู้สึกผ่อนคลายลง อควารอยด์ตัวน้อยกลับยิ่งโทษตัวเองหนักขึ้น จนบรรยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียดจนเทียบเท่ากับสถานบำบัดจิตที่เต็มไปด้วยลูกค้า

"ถ้าเธอมีเวลามาโทษตัวเองละก็... เอาเวลานั้นมาช่วยพยาบาลริกะดีกว่าไหม!"
มิคาสะที่ได้ฟังเรื่องทั้งหมดมาตั้งแต่ต้นก็พยายามกระตุ้นจิตใจของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล... ยูนะขอตัวออกไปสงบสติอารมณ์และสำรวจตัวเองให้ผ่อนคลายลงข้างนอก แต่ในสภาพแบบนั้นคงไม่มีทางทำได้แน่ๆ

เมื่อสามารถปลีกตัวออกมาคนเดียวได้แล้ว... ยูนะก็เริ่มใช้ความคิดวางแผนสู้รบปรบมือกับเทอร์รารอยด์ที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อนในทันที ถึงจะมีข้อมูลเพียงน้อยนิดก็ตาม...

"เทอร์รารอยด์งั้นเหรอ ทำไมมันถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนั้น ถ้าฉันแข็งแกร่งกว่านี้ละก็... เจ้าเทอร์รารอยด์อะไรนั่น ฉันจะอัดมันให้คว่ำไปเลย!!"

ระหว่างที่ยูนะกำลังคิดเรื่องจะเอาชนะฮิโรโตะอยู่บริเวณริมแม่น้ำนั้น มีเด็กผู้หญิงผมแดงคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างหลังเธอ เด็กคนนั้นเมื่อเห็นยูนะทำสีหน้าเครียดจัดพร้อมทั้งยืนอยู่ที่ราวสะพานเหมือนคนที่คิดฆ่าตัวตายจึงเข้ามาคุยกับเธอ...
"พี่สาวกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่เหรอ ให้หนูช่วยผ่อนคลายไหมคะ..!"
ทันทีที่ยูนะหันไปมอง เธอก็ชะงักไปพักหนึ่ง เด็กคนนั้นมีโครงหน้าคล้ายฮิโรโตะไม่มีผิด มิหนำซ้ำ... เธอมีผมสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์ของพวกเทอร์รารอยด์อีกด้วย!
"ไม่...ไม่มีอะไรหรอก" ยูนะปฏิเสธอย่างเสียมิได้ แต่มันกลับทำให้เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ่งเกาะเธอแน่นขึ้นไปอีก
"มีอะไรอยู่ในใจหรือเปล่าคะ สีหน้าพี่สาวมันฟ้องนะ..."

ยูนะต้องการเดินไปให้พ้นๆจากตรงนั้นโดยเร็วที่สุด แต่เธอก็นึกถึงคำพูดที่มิคาสะเคยพูดให้เธอฟังเมื่อก่อนขึ้นมา
'การที่คนเราจะหลีกเลี่ยงจากปัญหาน่ะมันก็ดีอยู่หรอก แต่การหลีกหนีปัญหาน่ะ นอกจากจะไม่ช่วยให้อะไรมันดีขึ้นแล้ว...มันยังทำให้ทุกอย่างแย่ลงอีกต่างหาก!'

หลังจากที่ตัดสินใจอยู่พักหนึ่ง ยูนะจึงตัดสินใจเล่าปัญหาของเธอให้เด็กคนนั้นฟัง แต่เธอไม่ได้เล่าเรื่องฮิโรโตะออกไป...
และหลังจากที่ได้ฟังปัญหาของยูนะแล้ว เด็กก็ใช้ความคิดอยู่นาน จนในที่สุดก็ได้คำตอบที่น่าจะช่วยบรรเทาความตึงเครียดนั้นได้ออกมา...

"บางครั้งคนเราก็มีปัญหาที่แก้ด้วยตัวเองไม่ได้ เพราะงั้นเลยจำเป็นต้องมีเพื่อนไว้คอยช่วยเหลือยังไงล่ะคะ..!"

คำพูดของเด็กคนนั้นทำให้ยูนะเพิ่งคิดได้... จริงสินะ! ถึงเราคนเดียวจะเอาชนะฮิโรโตะไม่ได้ แต่ถ้าทุกคนร่วมมือกันละก็ต้องชนะได้แน่!!
"ขอบใจนะ..! น้องสาว!!"
ยูนะรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วด้วยสีหน้าที่มีความมั่นใจกลับมาอีกครั้ง แต่หลังจากที่เธอวิ่งออกไปได้ไม่นาน... ระบบสแกนของเธอก็ตรวจพบอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล!

"ถ้าเรามีเพื่อนที่จะคอยช่วยเราได้...ก็ดีสินะ!"

...........................................
ที่บ้านฮิซาชิ...

ระหว่างที่มิคาสะ โยโซระกับฮานามิกำลังช่วยพยาบาลริกะอยู่ พวกเธอก็ได้ยินเสียงๆหนึ่งที่พวกเธอไม่คาดฝันว่าจะได้ยิน
"มิคาสะ..! เธอรู้ความแตกต่างระหว่างเธอกับมิลันหรือเปล่า..."
เป็นเสียงสาวน้อยที่ไม่ใช่ของใครในทั้งสามคนนั้นเลย ริกะลืมตาขึ้นมาจากอาการหมดสติเป็นเวลา6วันเป็นที่เรียบร้อย ทันทีที่เธอตื่นขึ้นมา เธอก็ชวนมิคาสะคุยเรื่องที่เธอไม่เข้าใจทันที...

"นั่นสินะ ถึงพวกเธอเป็นอควารอยด์เหมือนกัน แต่เธอก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันสักเท่าไหร่นี่นะ..."
ริกะพูดเหมือนกับเธอรู้จักพี่สาวของผู้ที่กำลังฟังเธอพูดอยู่มานานแล้ว ทั้งๆที่เธอก็เพิ่งจะถามข้อมูลของมิลันไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี้เอง...
"หมายความว่ายังไงเหรอคะ ความแตกต่างที่ว่านั่น..."
"เดี๋ยวนะ... เธอคงไม่ได้หมายถึง..."
ฮานามิที่ฟังมาได้พักหนึ่งเกิดสะกิดใจอะไรบางอย่าง ในขณะที่เด็กผู้หญิงผมเหลืองข้างๆเธอไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

"อย่างที่เธอคิดนั่นแหละ..."
ริกะหันมามองมิคาสะ แววตาของเธอเปลี่ยนไปราวกับพยายามเตือนเธอเรื่องอะไรบางอย่าง... บางอย่างที่จะนำมาซึ่งมหันตภัยในชีวิตเธอ

" ความแตกต่างระหว่างแกนปีกของพวกเธอไงล่ะ!"
แกนปีก..!? นั่นสินะ เมื่อก่อนยูนะก็เคยพูดเรื่องนั้นออกมาเหมือนกัน แต่นั่นมันก็เพื่ออธิบายเรื่องที่โยโซระกลับมาจากทะเลได้เท่านั้น...ไม่ใช่เหรอ!?
"มันยังไงเหรอ... ความแตกต่างของแกนปีกของพวกเราน่ะ..!"

เมื่อเห็นมิคาสะไม่เข้าใจในเรื่องที่เธอพยายามจะสื่อ ริกะจึงพยายามรวบใจความให้สั้นๆและเข้าใจได้เร็วที่สุด
"เอาสั้นๆเลยก็แล้วกันนะ ตามปกติพวกเราทั้งพวกแองเจลอยด์ อควารอยด์ เทอร์รารอยด์ จะมีกลไกที่ใช้สำหรับควบคุมและรักษาเสถียรภาพของพลังให้คงตัว หรือที่เรียกกันว่า'แกนปีก' ซึ่งแกนปีกที่พวกเรามีอยู่ภายในตัวเป็นแกนปีกพื้นฐานที่ใช้กัน หรือที่เรียกกันง่ายๆว่า 'แกนปีกคงรูป' นั่นแหละ"

"เมื่อ20ปีก่อนได้เกิดสงครามระหว่างสามเผ่าพันธุ์นี้ขึ้น ระหว่างการต่อสู้มีพวกเราหลายคนเกิดการวิวัฒนาการขึ้น แบบที่เธอวิวัฒนาการก่อนที่จะกลับมาสู้กับโยโซระอีกครั้งนั่นแหละ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมพลังในส่วนที่เพิ่มขึ้นมาเกินกว่าที่แกนปีกจะรองรับได้ ทำให้มีผู้ที่ต้องตายไปทั้งๆที่ไม่ได้เกิดจากการต่อสู้ จึงมีการพัฒนาแกนปีกรูปแบบใหม่ขึ้นเพื่อรองรับพลังในส่วนนั้น หรือที่เรียกกันอย่างลับๆว่า 'แกนปีกแปรรูป' "

"พวกที่ได้รับติดตั้งแกนปีกแปรรูป จะแข็งแกร่งกว่าพวกแกนปีกคงรูปอย่างเห็นได้ชัด แล้วร่างกายก็จะสามารถดัดแปลงได้ง่ายกว่าด้วย ทำให้สามารถติดตั้งความสามารถเฉพาะตัวต่างๆได้หลากหลายกว่าจนพวกแกนปีกคงรูปทาบไม่ติดเลยล่ะ"

หลังจากที่ได้ฟังสาวน้อยบรรยายมาซะยาวแล้ว ปัญหาเพียงอย่างเดียวคือ...เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องฮิโรโตะ แต่ถึงอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ช่วยเธอไว้ได้บ้าง เพราะถ้าเธอไม่รู้ความสามารถของแกนปีกแปรรูปนี้บ้างเลย... ก็เท่ากับว่าพวกเธอวิ่งเข้าหากระสุนปืนฆ่าตัวตายนั่นแหละ!
"แล้วไอ้แกนปีกแปรรูปตัวปัญหานั่น มันถูกติดตั้งให้กับใครบ้างล่ะ"

แต่เพราะเรื่องนี้เกินกว่าความรู้ของริกะ ฮานามิที่รู้เรื่องโครงสร้างภายในของแองเจลอยด์อย่างดีจึงตอบคำถามนี้แทนเธอ
"ก็เท่าที่รู้ก็มี ฉัน โยโซระ มิลัน แล้วก็..."
ถึงตรงนี้ฮานามิก็เงียบไป ทำให้มิคาสะยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก จนกระทั่งเธอได้มารู้ทีหลังว่าสิ่งที่ฮานามิจะพูดนั้นไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรกับเธอเลย...
เจ้าสิ่งนั้นกลับให้โทษมากกว่า!!

"คนที่เราเพิ่งต่อสู้ด้วยไปเมื่อ6วันก่อน... ฮิโรโตะ!!"

ย้อนกลับมาที่ยูนะ หลังจากที่เธอได้ฟังคำพูดปลุกใจจากเด็กสาวคนนั้นแล้ว เธอก็รีบวิ่งออกไปหาทุกคนทันที แต่แล้วระบบค้นหาของเธอก็ตรวจเจออะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล...
"ปฏิกิริยาเทอร์รารอยด์... ข้างหลัง!!"
ยูนะรีบหันกลับไปทันทีที่สัญญาณเตือนในหัวของเธอดังขึ้น ผู้ที่เธอปรารถนาจะล้างแค้นมาตลอดขณะนี้ได้มาอยู่ข้างหลังเธอแล้ว!!

แต่ทว่า... สิ่งที่เธอพบเมื่อหันหลังกลับไปนั้นกลับไม่เป็นไปตามที่คิดไว้
"ปฏิกิริยาเทอร์รารอยด์เมื่อกี้... หายไปแล้ว...!"
ยูนะไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ผุดขึ้นมาในความคิดเธอทันทีที่เธอหันกลับไป ตรงหน้าของเธอไม่มีใครยืนอยู่เลย... แม้แต่เด็กผู้หญิงเมื่อครู่นี้!

ไม่แน่นะ! บางทีเด็กคนนั้น... กับเจ้าฮิโรโตะ!!