Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

ถ้าพูดถึงชายหาดก็ต้องนึกถึงสาวๆหุ่นดีในชุดบิกินี่ และถ้าพูดถึงสาวๆก็ต้อง...

พวกฮิซาชิหมดภารกิจที่ร้านอาหารแห่งนั้นแล้วหลังจากฤดูท่องเที่ยวจบลง และนักท่องเที่ยวเกือบทั้งหมดได้เดินทางกลับบ้านตัวเองหมดแล้ว
"วะฮู้!!! ปิดเทอมฤดูร้อนจะจบแล้ว!! และตอนนี้ฉันก็ได้ค่ารถไฟกลับบ้านแล้วด้วย!!!"
"แล้วจะไปไหนกันดีล่ะคะ" มิคาสะถามเขาอย่างตื่นเต้น ทีนี้พวกเธอก็จะได้ทำการตามแผนที่ได้วางเอาไว้ซะที
"ไปชายหาดกันเลยเถอะ!!"

หาดทรายสีขาว ฟองคลื่นสีขาว ชุดว่ายน้ำสีขาวที่มีให้เห็นสุดลูกหูลูกตาทำให้ฮิซาชิตื่นเต้นมาก
"วู้!!!!" เขาลิงโลดไปตามชายหาดโดยไม่สนสายตาคนรอบข้าง ทำเอามิคาสะอายแทน
แต่แล้ว...

"ว้าย!!!" เขาวิ่งไปชนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งล้มลง เขาจึงรีบเดินเข้าไปขอโทษพร้อมทั้งพยุงตัวเด็กคนนั้นลุกขึ้น แต่แล้วเขากลับต้องตะลึงในสิ่งที่ได้เห็น...
เด็กคนนั้นหน้าตาคล้ายมิคาสะมาก มากจนเหมือนเป็นคนๆเดียวกัน...
"รุ่นพี่คะ... อ๊ะ!" มิคาสะที่วิ่งตามมาก็ต้องอึ้งเหมือนกัน
"ยุ-" เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ต้องเงียบไป เพราะมันอาจก่อเรื่องวุ่นวายตามมาก็ได้
"เธอรู้จักเด็กคนนี้งั้นเหรอ..."

แน่นอนสิ... ต้องรู้จักอยู่แล้ว! แต่เด็กคนนี้ไม่น่าจะ... ไม่สิ! เธอไม่สมควรที่จะมาอยู่ที่นี่ เพราะว่าเธอเป็น...
"ดีใจที่ได้พบกันอีกครั้งนะคะ..." เด็กคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสดใสเมื่อเห็นมิคาสะอยู่ตรงหน้าเธอ "พี่สาว!"
"ยูนะ..." มิคาสะเผลอเรียกชื่อเธออย่างไม่ตั้งใจ คราวนี้แหละเรื่องใหญ่จริงๆแน่!
"งั้นเหรอ... เธอชื่อยูนะสินะ" ฮิซาชิพูดด้วยรอยยิ้ม เหมือนเขาจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย "ดีใจที่ได้รู้จักนะ!"

พวกเขาเล่นด้วยกันจนเย็น เมื่อพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าไป สาวน้อยตัวเล็กก็พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
"ต่อไปจะเล่นอะไรดีคะ!"
"นั่นสินะ..." มิคาสะพยายามใช้ความคิด เธอนึกอะไรไม่ออกเลย "เอาเป็นที่นั่นแล้วกัน!"
เธอชี้ไปยังหน้าผาที่อยู่ห่างจากที่นั่นประมาณเกือบกิโล แล้วพายูนะวิ่งไปด้วยกัน ฮิซาชิได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง ก่อนจะวิ่งตามพวกเธอไป...

"เธอจะให้ฉันโดดจากนี่เรอะ!!!" ฮิซาชิหน้าซีดหลังจากก้มดูจากหน้าผา
"เปล่าค่ะ..." มิคาสะละเหี่ยใจกับการที่มีรุ่นพี่ที่สุดจะ"ปัญญาอ่อน"
"ที่นี่มีไว้อธิษฐานขอพรน่ะค่ะ..." เธออธิบาย "แล้วเมื่อพรที่ขอเป็นจริงแล้ว..."

เสียงลมและคลื่นทำให้คำพูดของเธอขาดไป ฮิซาชิกำลังจะถามเธอซ้ำ
แต่แล้วเขาก็รู้สึกได้ถึงเดจาวู...

"แย่ล่ะสิ..." มิคาสะพูดเสียงเบา "มีบางอย่างกำลังตรงมาทางนี้"
"อะไรๆ!" ฮิซาชิไม่เข้าใจกับท่าทีที่แปลกไปของเธอ แต่เขาก็พอรู้บรรยากาศในขณะนั้น...
"จริงด้วย!" ยูนะพูดขึ้นมา "มีบางอย่างกำลังพุ่งเข้ามาเร็วมาก..."
"ที่แน่ๆ ไม่ใช่เรื่องดีสักนิดเดียว..."
"รุ่นพี่คะ..." มิคาสะหันมายังเขา ก่อนจะรีดเสียงตะโกนออกมาให้ดังที่สุด

"รีบหนีไปซะ!!!!"

มิคาสะกระโดดถีบขาคู่จนเขาตกหน้าผาไป จากนี้เพียงไม่กี่วินาทีก็ปรากฏร่างผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างประมาณสาวม.ปลายยืนอยู่เหนือพวกเธอ ใช่! เธอบินอยู่...

"ไม่นึกเลยนะว่าฉันจะมาเจอพวกเธอที่นี่..." ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้นขณะก้มลงมองสาวน้อยทั้งสองที่จ้องมายังเธอ
"พวกเราเอง...ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่เหมือนกัน" มิคาสะตอบกลับด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
"อควารอยด์ พี่สาวของฉัน... มิลัน!!"

"ดูเหมือนว่าพวกเธอจะยังจำฉันได้นะ" มิลันพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ดีใจจัง!"
พูดจบเธอก็เตรียมยิงลำแสงใส่พวกมิคาสะอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว
"เอจิส! ก-" ยูนะพยายามจะทำอะไรบางอย่าง แต่มิคาสะก็เข้ามาห้ามไว้
"จะทำอะไรน่ะ พี่!!" ยูนะตะโกนถามพี่สาวเธอเสียงดัง จนเธอต้องอุดหูเอาไว้...
"เธออยากให้หมอนั่นรู้ว่าพวกเราเป็นใครงั้นเหรอ..!!"

พูดจบเธอก็ชี้ไปยังชายหาดที่ห่างออกไปไม่ไกลนัก เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังวิ่งตรงมาหาพวกเธอโดยไม่สนใจว่าตรงหน้าจะมีอะไรรออยู่...
"อย่าเข้ามานะ!!"
มิคาสะคงจะลืมไปว่า ถ้าเธอตะโกนจากตรงนั้น มิลันก็สามารถได้ยินที่เธอตะโกนเหมือนกัน! เธอจึงเบนเป้าจากพวกเธอไปยังเขาทันที
"ท่าทางหมอนั่นจะสำคัญกับเธอมากนะ..." มิลันหันมามองเธอด้วยสายตาเย็นชา "ถ้าไม่มีหมอนั่น เธอก็คงจะยอมกลับดีๆใช่ไหม"

มิลันสาดกระสุนแสงใส่ฮิซาชิทันที เคราะกรรมที่ขาของเขาไม่มีแรงที่จะวิ่งหนี
"ห่างขนาดนี้ หนูไปช่วยเขาไม่ทันนะ!!!"

ฟิ้ว...!! ตูม!!!!!!