Werewolf เผ่าพันธุ์อันตราย เจ้าชายหมาป่า

     "ปล่อยข้า! อึก!"แรงบีบที่แรงขึ้นอย่างไม่ลดละกำลัง ทำให้ร่างบางต้องดิ้นทุรนทุรายอย่างคน

ใกล้ตายเต็มที มือเรียวจิกรอบข้อแขนร่างสูงหากแต่อีกฝ่ายกับไม่รู้สึกอะไรทั้งสิ่ง

     "หึ"เมื่อเห็นร่างของเจ้าชายใกล้หมดลมหายใจเต็มที เขาจึงละมือลง ทำให้ร่างบางถึง

กลับทรุดลงนั่งไม่เป็นท่า มือเล็กถูรอบคอพยายามโกยอากาศให้ได้มากที่สุด

     "อ่อนแอเหลือเกิน"น้ำเสียงเย้ยหยันเอ่ยเย็นชา นัตย์กลับมาเป็นสีเขียวเหมือนเช่นเคย

     "ข้าชื่อคลอบด์ คงไม่ต้องให้ข้าบอกใช่ไหมว่าข้าคืออะไร?"

     "...อสูรกาย"เจ้าชายธีโอน่าเชิดหน้าตอบอย่างท้าทาย รอยยิ้มเหยียดเผยขึ้นบนใบหน้างดงามของ

พระองค์

     "ชั่งอวดดีเหลือเกินนะเจ้าชายธีโอน่า!"ร่างสูงกดไหล่บางแน่น พยายามยั้งอารมณ์ที่เกินขีดจำกัด

ของตนเสีย ก่อนที่จะพลั้งมือทำอะไรลงไป

     ใบหน้างดงามบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด หากแต่พระเนตรสีเขียวมรกตคู่นั้นกลับไม่ลดละอ่อนลงแต่

อย่างใด

     "เจ้าจับตัวข้ามาด้วยเหตุอันใด!"กระชากเสียงถามด้วยความพิโรธ

     คลอบด์ไม่ตอบ เขาเพียงแต่หัวเราะในลำคอดวงตาวาววับเจ้า้เล่ห์ ก่อนจะปล่อยมือจากไหล่

บางนั้น ขายาวถอยหลังเพียงสองเก้าว มือพาดอกอย่างครุ่นคิด

     "แล้วเจ้าคิดว่าข้าจับตัวเจ้ามาเพราะเหตุอันใดเล่า ถ้าไม่ใช่..."น้ำเสียงเอ่ยนิ่ง นัตย์ตาจ้องมองอีก

คนอย่างแฝงความนัย 

     พลั้งเดียวหมาป่าสีดำคลับขนเงาวาวปรากฎตัวขู่เสียงดังขาของมันย่างกรายเข้ามาใกล้ ก่อนที่สุนัข

หมาป่าอีกตัวจะเข้ามาตาม พวกมันจ้องร่างบางอย่างกินเลือดกินเนื้อ

     "ใจเย็นน่า ล็อบ เอล่า"เพียงคำพูดของเขา หมาป่าทั้งสองก็หยุดชะงักฝีเท้าทันที

     "!!"มีเพียงร่างบางที่เริ่มรู้สึกหวั่นๆ อย่างบอกไม่ถูก ที่จับเขามาคิดจะสังหารเขาหรืออย่างไงกัน!

     "เขายังมีประโยชน์อีกเยอะ"สรรพนามที่ไม่ให้ความเคารพแม้แต่น้อยเอ่ยขึ้นเสมือนคนตรงหน้าคือ

สามัญชนทั่วไป ร่างสูงหันหลังเตรียมก้าวออกไป

     "ล็อบไปกับข้า ส่วนเจ้าเอล่าเฝ้าเขาเอาไว้ละ ถ้าคิดจะหนีเมื่อไร..."ร่างสูงปลายตาคมกริบมองร่าง

บางเพียงแวบเดียวก่อนจะกระตุกยิ้มล้อ น้ำเสียงเย็นเอ่ยอย่างไม่แยแส"ฆ่าทันที"

#. หลังๆ อาจจะเห็นว่าไม่ค่อยใส่คำราชาศัพท์เท่าไรนะค่ะ มันยากมากจริงๆ ค่ะ 

 จึงดูเหมือนหายๆ ไปบ้าง ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ