Werewolf เผ่าพันธุ์อันตราย เจ้าชายหมาป่า

     "อือ..."เสียงฮึมภายในลำคอเรียวขาว ก่อนที่จะรู้สึกตัว

     "...!"องค์ชายสะดุ้งตื่นทันที เมื่อทรงนึกได้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นก่อนหน้านี้ แขนเรียวพยุงตัวลุก

ขึ้นนั่ง รู้สึกปวดเมื่อยร่างกายเสียเหลือเกิน 

     ...ที่นี่มันที่ไหนกัน...

     ความคิดแรกที่คิดได้เพียงเท่านี้ เมื่อสถานที่เบื้องหน้าไม่เป็นที่คุ้นชิน พระเนตรสีเขียวมรกตถอดมองรอบ

     ...ถ้ำสินะ...

     ความเงียบเข้าปลุกคลุมทุกสิ่งแม้จะไม่มีแสงไฟแต่ที่นี้กลับสว่าง เป็นไปได้อย่างไรกัน

     เสียงเดินใกล้เข้ามาจนร่างบางผงะ คว้าหามีดเล่มเล็กแต่กลับไม่เจอเสียอย่างนั้น เสียงที่ใกล้

ขึ้นทุกทีสร้างความกดดันอย่างมากให้แก่พระองค์ หากแต่ภาพที่ปรากฎด้านหน้าคือชายร่างสูง

โปร่ง ผิวขาวราวกับหิมะ แต่สิงที่ทำให้ตกใจนั้นกับเป็นนัตย์ตาคมกริบคู่นั้น ชั่งเหมือนกับ...

     "ตื่นแล้วสินะ"เรียวปากสีซีดกระตุกยิ้มเล็กน้อย พลางก้าวขายาวตรงมาหาทันที

     ร่างบางรีบลุกขึ้นแทบจะทันที พระเนตรยังคงจดจ้องชายตรงหน้าไม่ละสายตา

     "เจ้าเป็นใคร"น้ำเสียงไม่วางพระทัยเอ่ยช้าๆ

     ...ทำไมรู้สึกอันตรายได้ถึงเพียงนี้นะ...

     "จำข้าไม่ได้หรือไงกัน เจ้าชาย"เสียงเย็นยะเยือก เล่นเอาเสียสันหลังอย่างบอกไม่ถูก

     "เจ้ามาอย่าเล่นลิ้นกับข้า! ตอบมาเจ้าเป็นใคร?!?"ขายาวที่ก้าวมาใกล้แนบชิดจนดันเข้าจน

มุมเสียจนได้!

     "นี่ข้าแค่ถามเจ้าเฉยๆ นะ ถ้าเล่นลิ้นต้องแบบนี้ต่างหาก"

     ไวกว่าที่คิดไว้ ร่างสูงปราดเข้ามาทันที ความรวดเร็วในการขยับกายทำให้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรง

หน้านี้ไม่ใช่มนุษย์

     "อื้ม! อื้ม!"ข้อมือเล็กถูกกระชากติดกำแพงถ้ำ มือหนาล็อกท้ายทอยไว้แน่น เป็นการบังคับ

ร่างบางไม่ให้หันหน้าหนีเขา 

     เจ้าชายตกพระทัยยิ่งนักกับการกระทำของผู้ชายตรงหน้า สิ่งนี้ถึงแม้รู้ว่ามันคืออะไรแต่เขา

กลับไม่เคยทำ ที่สำคัญเขามีคู่หมั้นแล้วเสียด้วย

     กึก!

     แม้จะกัดริมฝีปากชายที่กำลังมอบสัมผัสอันน่าสะอิดสะเอียนหากแต่เขากลับไม่แม้แต่จะหยุด

เลยด้วยซ้ำกับเพิ่มนำ้หนักหนักหน่วยมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

     "อึก! อื้ม!"เจ้าชายหลับตาแน่น มือเล็กพยายามทุบไหล่หนาเมื่อลมหายใจของเขาใกล้จะ

หมดเต็มที

     เสียงหอบหายใจระรั่วดังขึ้นเบาๆ มีเพียงเขาที่แหยะยิ้มกับภาพด้านหน้าอย่างสะใจ

     เพี๊ยะ!!

     เสียงดังสนั่นเมื่อเรียวมือเล็กตบลงบนแก้มขาวของร่างสูง มืออีกข้างถูพระโอษฐ์อย่างแขยง

นัตย์ตาสีเขียวมรกตจ้องมองร่างสูงด้วยความพิโรธยิ่งนัก

     "สกปรก!"ถ้อยคำหยามเหยียดเอ่ยชัดถ่อยชัดคำด้วยอารมณ์ที่พาไป

     คิ้วหนาราวคันธนูขมวดเข้าหากันอย่างไม่ชอบใจ ดวงตาสีเขียวลุกวาวมือหนากระชากคอ

เรียวขาวเข้ามาใกล้ด้วยความโกธาไม่แพ้กัน เขี้ยวคมขาวเสมือนหมาป่าตัวนั้นทำให้เจ้าชายธีโอ

น่ามั่นใจได้เลยว่าผู้ชายคนนี้คือหมาป่าตัวนั้นจริงๆ!!