My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow

ในห้องน้ำ
“ช่วยด้วยยยย! อือออ” ณ ตอนนี้นายกั้งกำลังไซ้ไล้เลียซอกคอของฉันอย่างบ้าคลั่ง
ค๊อกกก!  ค๊อกกกก!  
 
นายนั่นชะงักเมื่อได้ยินเสียงประตูห้องน้ำดังขึ้น
“หนูโบว์อาบน้ำอยู่หรอคะ”
“บอกไป! ว่าเธอกำลังอาบน้ำ!”
“ถ้าอาบน้ำเสร็จแล้วก็รีบลงไปทานอาหารเช้านะคะ ป้าเตรียมไว้ให้เสร็จแล้ว” แล้วป้าก็ออกไป เช่นเดียวกับนายนั่น
“อาบน้ำซะให้เสร็จ!” แล้วนายนั่นก็เดินออกไป
 
สักพักฉันลงมาทานอาหารเช้าเช่นเดียวกับนายนั่นที่นั่งมองฉัน แต่ฉันนั้นกลับก้มหน้าก้มตาไม่มองอะไรทั้งนั้น
“อาหารวันนี้ไม่อร่อยเหรอคะ?” ฉันเมื่อได้ยินป้าทักขึ้นก็รีบเงยหน้าขึ้นมา
“เปล่าคะ ไม่ใช่ไม่อร่อย คือโบว์ไม่ค่อยหิวคะ”
“ถ้าไม่หิวก็ไม่ต้องกิน! ไม่มีใครห้าม!” กั้งขัดขึ้น
“โบว์ขอตัวนะคะป้า โบว์ไม่หิว” แล้วฉันก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ เช่นเดียวกับนายนั่นที่ลุกตามฉันมาด้วย
“ระวังจะตาย!ไวนะ” นายนั่นเดินตามหลังฉันมาก่อนจะพูดขึ้น
แล้วฉันก็เดินไปไม่พูดอะไรแต่นายนั่นกลับวิ่งมาขวางหน้าฉัน
“คิดจะประชด!ด้วยการไม่กินข้าวงั้นหรอ” ฉันเงยหน้ามองนายนั่น
“ถ้าไม่กินข้าว แล้วจะเอาแรงที่ไหนมาสู้ฉันล๊า? เธออย่าลืมสิว่า สามสี่วันนี้พ่อฉันไม่อยู่บ้าน! แล้วกว่าพ่อฉันจะกลับมา
เธอก็อาจจะมีของขวัญอยู่ในตัวก็ได้นะ…” ยิ่งฟังนายนั่นพูดฉันก็ยิ่งน้ำตาซึม
“ไปกินข้าวซะ!” ฉันนิ่งไม่พูดอะไรอีก
“ฉันสั่งให้เธอไปกินข้าว!” นายนั่นเริ่มขึ้นเสียงหนักขึ้น
“ก็เอาสิ คุณท่านไม่อยู่สามสี่วัน นายจะทำอะไรก็เชิญเลย เอาให้ตาย!เลยสิ”  ฉันพูดทั้งน้ำมูกปนน้ำตาที่ยังคงไหลไม่หยุด
“เดี๋ยวนี้ท้าฉันเหรอ!”
“ถ้านายเลวพอ!นายก็เอาสิ ฆ่า!ฉันเลย!” สิ้นคำที่ฉันพูดนายนั่นกระชากปกเสื้อฉัน ก่อนที่ฉันจะลอยเข้าไปใกล้มัน
“ฉันไม่ฆ่าหร๊อก! แต่ฉันจะทำให้เธอทรมาณ และใกล้ตาย!ที่สุด!แบบนี้สนุกกว่าเยอะเลย”  นายนั่นพูดพร้อมกับหัวเราะเหมือนคนใกล้บ้างั้นแหละ
“ฉันลืมบอกเธอไปเลยงะ”  นายนั่นยื่นจมูกมาไล้แก้มขาวของฉันก่อนจะพูด
“ว่ากลางป่าเมื่อวานงะ….มั!!” นายนั่นพูดไม่ทันจบฉันก็รีบผลักมันล้มลงไปนอนกับพื้น
“หึ!หึ!คืนนี้ระวังตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน เธอได้เห็นดีกับฉันแน่!” พูดจบนายนั่นก็เดินออกไป
 
20.00 น.
“คุณหนูจะไปไหนอีกคะ?”
“ฉันจะไปเที่ยว!”
“แต่คุณท่านสั่งไว้นะคะ อย่าไปเลย?”
“แต่ฉันจะไป! อย่ามายุ่ง!” 
 
ส่วนโบว์ที่เห็นว่ากั้งขับรถออกไปแล้ว เธอก็ไม่รอช้า โทรหาเควินก่อนจะไปจัดการเก็บกระเป๋า ออกจากบ้าน
“อ้าวววว! หนูโบว์จะไปไหนคะเนี่ย? หอบกระเป๋าไปไหน?”
“โบว์จะไม่อยู่ที่นี่แล้วคะ โบว์ขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิ? แล้วถ้าคุณท่านกลับมาไม่เจอหนู แล้วป้าจะทำไงงะ”
“เรื่องนั่นป้าไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวโบว์จัดการเอง”
“แต่…..”
“ไม่มีแต่คะ โบว์ขอร้องนะคะป้า อย่าบอกนายกั้งได้มั้ย”
“ป้าไม่บอกคะ”
“สัญญานะคะ”
“ป้าสัญญา”
“งั้นโบว์ไปนะคะ”
“อย่าลืมกลับมาหาคุณท่านบ้างนะ”  ฉันไม่รอช้าก็รีบวิ่งออกมาจากบ้านหลังนั่นโดยเร็ว
 
21.00 น. เควินมารับโบว์ที่หน้าบ้าน
“โบว์ รีบขึ้นรถเร็วสิ”
“อืม”  แล้วฉันก็รีบขึ้นรถโดยเร็ว 
“คิดจะหนีฉันงั้นเหรอ!” กั้งที่เพิ่งจะกลับมาจากดื่มอย่างมนเมา ก็เห็นโบว์ที่ขึ้นรถไปกับเควิน ไม่รอช้าก็รีบขับตามติดไป
“เธอจะทิ้งฉันไปอีกไม่ได้! เธอจะต้องอยู่กับฉัน” 
 
บนรถ
“ฉันว่ามันก็ดึกแล้ว เธอไปพักคอนโดฉันก่อนดีกว่านะ”
“มันจะดีเหรอ?”
“ไว้ใจฉันได้น๊า….เพื่อนกัน”
“โอเค” แล้วอยู่ๆ น้ำตาของฉันก็ไหลพรากออกมาเป็นสาย ก่อนที่เควินจะหยุดรถ
“นี่…โบว์ ร้องไห้ทำไมงะ? ฉันว่าเธอดูแปลกๆไปนะ ไม่สบายรึเปล่า?” แล้วเควินก็รีบเอามือมาทาบผากฉัน
“ฉันไม่เป็นไรสักหน่อย” แล้วเควินก็ดึงฉันมากอดอย่างแนบแน่น
“ต่อไปนี้ ฉันจะไม่ให้ใครเข้ามาทำอะไรเธอเป็นอันขาด” เควินกอดฉันก่อนจะพูด
 
“จอดรถทำบ้า!อะไรกัน?”  แล้วนายกั้งที่ตอนนี้ยังคงเมามุน ก็รีบลงจากรถเดินมุ่งหน้าไปทันที
ปึง!! นายนั่นเปิดประตูก่อนจะกระชากฉันลงไปจากรถเควิน
“คิดจะหนี!ไปไหนห๊ะ!!”
“ฉันจะพาโบว์กลับ แกปล่อยโบว์เดี๋ยวนี้นะ!”
“กลับบ้านไปกับฉัน!” แล้วนายนั่นก็ลากฉันไปขึ้นรถ แต่เควินก็รีบมายื้อฉันเอาไว้
“เอาโบว์ฉันคืนมา!”
“หึ!หึ! ฉันสงสารแกจริงๆ แกนี่โดนหลอกซะสนิทเลยน๊า!”
“แก หมายความว่าไง? ใครหลอกใคร” เควินถามกลับอย่างสงสัย
“จำไว้ด้วยนะ ว่าผู้หญิงคนนี้ที่แกกำลังแย่ง! ก็คือ…เมียฉัน!”
“แก โกหก!! เอาโบว์มานี่!”  เควินก็ไม่รอช้ากระชากแขนฉันเหมือนกัน
“นี่! บอกไอ้หมอนี่ไปว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน!” นายนั่นตะคอกใส่หน้าฉัน
“โบว์ เธอต้องกลับไปกับฉันนะ”  เควินยังคงกระชากแขนฉัน เช่นเดียวกับหมอนั่นที่มันบีบแขนฉันอยู่แน่น
“ถ้าเธอไม่ยอมไปกับฉัน ฉันจะเล่าเรื่องในกลางป่านั่น…..”
“หยุด!เดี๋ยวนี๊!!!”  ฉันทนไม่ไหวที่จะฟังนายนั่นพูดก็เลยตะโกนขึ้นอย่างหนัก
“เค นายกลับไปก่อนเถอะ! ฉันขอโทษนะ”
“นี่!มันเรื่องอะไรกัน! ทำไมเธอต้องไปยอมมันด้วยห๊ะ!!”  แล้วนายนั่นก็รีบแกะมือเควินให้ปล่อยมือฉัน ก่อนที่มันจะลากฉันเข้าไปในรถ
“ฉันขอโทษนะ !”  ฉันยังคงตะโกนให้เควินได้ยิน
 
กลับมาถึงบ้าน นายนั่นยังคงกระดกเหล้าเข้าปากของมัน ก่อนที่มันจะเดินโซเซเปิดประตูลากฉันลงมาจากรถ
“ลงมา!” แล้วนายนั่นก็ลากฉันเข้ามาในบ้าน ก่อนที่ฉันจะล้มคลุกคลานกับพื้น
“ทำไม!นายต้องทำแบบนี้กับฉันด้วยยยย!!”  ฉันตวาดใส่หมอนั่น
“ลุกขึ้น!” นายนั่นก้มลงดึงแขนของฉันก่อนจะลากฉันเข้าไปในห้อง
“ฉันจะไม่ให้เธอทิ้งไปไหนอีกแล้ว เธอต้องอยู่ที่นี่!” พูดจบนายนั่นก็เหวี่ยงฉันลงบนเตียง ก่อนที่มันจะนั่งลงกับพื้นเหมือน
คนที่กำลังจะบ้า ในมือยังคงถือขวดเหล้าที่ตอนนี้นายนั่นยังคงกระดกเข้าปาก
“เธอจะต้องอยู่ที่นี่กับฉัน” นายนั่นน้ำตาไหลก่อนที่มันจะพูดขึ้น
“ต้องอยู่ที่นี่ กับฉัน” นายนั่นยังคงพูดประโยคเดิม
ติ๊งติ่งงงงงงง! ฉันชะงักเมื่อไอโฟนของฉันดังขึ้นสนั่น เช่นเดียวกับหมอนั่นที่หันมามองหน้าฉัน
ติ๊งตึ่งงงงง! ฉันยังคงนั่งนิ่ง เพราะกลัว แล้วจู่ๆนายนั่นก็ขึ้นมาบนเตียงแล้วแย่งไอโฟนฉันไปก่อนจะรับ
ติ๊ด! นายนั่นกดรับก่อนจะเปิดลำโพงให้ฉันได้ยินด้วย
“โบว์! เธอปลอดภัยดีใช่มั้ย?” เควินตะโกนถามฉันอย่างเป็นห่วง ก่อนที่นายกั้งจะตัดสายทิ้งไป แล้วปิดเครื่องก่อนจะจัดการขว้างมันทิ้งไป ฉันที่ตอนนี้นั่งนิ่งบวกกับตัวสั่นเพราะกลัว น้ำตาไหลไม่หยุด
แล้วอยู่ๆนายนั่นก็เกิดบ้าอะไรขึ้นอีก มันส่องสายตามองเรือนร่างของฉัน ก่อนที่มันจะยื่นมือมาลูบไล้เรียวขาของฉันที่ตอนนี้ฉันนั้นสั่นไปหมดทั้งตัว
“ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าห้ามหนี!” นายนั่นพูด พร้อมกับมือของมันที่ยังคงลูบไล้ขาเรียวของฉันอยู่
“เธอก็รู้แล้วนิ ถ้าเธอหนี เธอจะโดนอะไรบ้าง!” ฉันยังคงนั่งนิ่ง
“แล้วถ้าคิดหนีอีก ฉันจะล่ามโซ่แล้วพาไปอยู่ในกลงหมา! แบบนี้เป็นไง จะได้ไปไหนไม่รอด!” ฉันที่นั่งฟังหมอนั่นพูด คงคิดว่านายนี่ต้องบ้า!ไปแล้วหรือยังไง
“หรือ จะให้ฉันตัดขาเธอทิ้ง! อันนี้ก็ไม่เลวนะ!” ฉันที่ทนฟังไม่ไหว ก็หยิบโคมไฟใกล้ๆมือก่อนจะเอามาฟาดเข้าเต็มหน้าหมอนั่นจนเลือดกระจาย! ฉัน ณ ตอนนี้ก็รีบวิ่งลงจากเตียงโดยเร็ว แต่มันกลับตรงกันข้ามที่นายนั่นสลบ มันกลับเกิดบ้าและโกรธฉันยิ่งอีก
ปึง!!! ปึง!!
“เปิดสิ! ช่วยด้วยยย!”  ฉัน ที่เปิดประตูไม่ออกก็ร้องลั่น แต่นายนั่นกลับมารวบตัวฉันไว้จากด้านหลัง ก่อนที่มันจะลากฉันเหวี่ยงไปบนเตียง  
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด! ฉันร้องดังลั่น เมื่อหมอนั่นขึ้นมาทับร่างฉัน
“ป่อยยยย!”
 
โบว์จะรอดมั้ย! ต้องติดตามจ้า เม้นนนนนๆๆๆๆ