My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow
เขียนโดย 
Kangbow_only
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.08 น.
แก้ไขเมื่อ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 13.27 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) ทำไม!นายไม่ฆ่าฉันเลยห๊ะ! NC
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลายคนขอ NC มา! ไรเตอร์จัดให้เลยจ้าาา
“หรือ จะให้ฉันตัดขาเธอทิ้ง! อันนี้ก็ไม่เลวนะ!” ฉันที่ทนฟังไม่ไหว ก็หยิบโคมไฟใกล้ๆมือก่อนจะเอามาฟาดเข้าเต็มหน้าหมอนั่นจนเลือดกระจาย! ฉัน ณ ตอนนี้ก็รีบวิ่งลงจากเตียงโดยเร็ว แต่มันกลับตรงกันข้ามที่นายนั่นสลบ มันกลับเกิดบ้าและโกรธฉันยิ่งอีก
ปึง!!! ปึง!!
“เปิดสิ! ช่วยด้วยยย!” ฉัน ที่เปิดประตูไม่ออกก็ร้องลั่น แต่นายนั่นกลับมารวบตัวฉันไว้จากด้านหลัง ก่อนที่มันจะลากฉันเหวี่ยงไปบนเตียง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด! ฉันร้องดังลั่น เมื่อหมอนั่นขึ้นมาทับร่างฉัน
“ป่อยยยย!”
“คิดจะฆ่า!ฉันงั้นเหรอ!”
“ออกป๊ายยยย!!” ปึงงง! แล้วฉันก็ถีบหมอนั่นจนตกเตียง ก่อนที่ฉันจะหยิบกุญแจห้องแล้วจัดการไขออกไปทันที
ส่วนนายนั่นก็ไม่รอช้าลุกขึ้นตามฉันมา ทั้งๆที่หัวมันตอนนี้เลือดยังไหล เพราะโดนฉันฟาดกับโคมไฟเอาเมื่อกี้
ตอนนี้ฉันวิ่งลงมาจากบันไดก่อนจะไปหลบใต้โต๊ะตัวนึง
“ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!” ฉันเมื่อได้ยินเสียงหมอนั่นก็ยิ่งสั่น เพราะถ้าโดนจับได้นี่ฉันต้องโดนมันฆ่าแน่ๆ
ตึก! ตึก! ตึก! หมอนั่นเดินลงมาจากบันได เช่นเดียวกับตอนนี้ที่ฉันนี่ใจเต้นไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
วึ่บบบบ! ปึง ปึง! โครม! ฉันสะดุ้งเมื่ออยู่ๆหมอนั่นเดินโซเซจนตกบันได มานอนกองกับพื้น
“เธออยู่ไหน! อย่าทิ้งฉันไปอีกเลย!” นายนั่นน้ำตาไหล ก่อนจะพูดขึ้น
“หึ! หึ” แล้วนายนั่นก็หัวเราะขึ้นมาทั้งๆที่น้ำตามันก็ยังไหล ฉันก็ไม่รู้ว่าตอนนี้มันเป็นอะไร หรืออาจจะบ้าไปแล้วก็ได้
แล้วสักพัก! นายนั่นก็นอนนิ่งไป ฉันก็ตนนั่งดูไม่ได้กลัวนายนั่นจะตาย ก็ไม่รอช้ารีบลุกขึ้นไปดู
“นายเป็นอะไร รึเปล่า” ฉันเขย่าตัวหมอนั่นหลายต่อหลายครั้ง
ฟึ่บบบ! แล้วอยู่ๆฉันก็สะดุ้งเมื่อมือของมันเข้ามาบีบข้อมือของฉัน
“ในที่สุด เธอก็หนีไม่รอด!!” นายนั่นลุกขึ้นก่อนจะกระชากตัวฉันเข้ามากอดอย่างแน่น
“ปล่ออย! ฉันเดี๋ยวนี้น๊า!” แล้วฉันก็แกะมือนายนั่นออกไป แต่มันกลับดึงตัวฉันลอยเข้ามากอดอีก
“แบบห้องนอน เตียงนุ่มนุ่มนี่ไม่ชอบใช่มั้ย?ห๊ะ!!” ฉันพยายามดิ้น
“สงสัยคงจะชอบแบบพิศดาร!” กรึบบบ!!
“โอ๊ยยยยยยยยยย!!” ฉันฝังฟันเหล็กของฉันเข้าไปเต็มมือหมอนั่น ฉันก็รีบวิ่งหนีก่อนที่มันจะดึงเสื้อฉันจากด้านหลังก่อนจะลากฉันไปที่ไหนสักแห่ง ในบ้านมันแหละ
“ปล่อยยยยย!!” ซึ่งมันก็พาฉันมาห้องเก็บของที่มันรกอย่างกับรังหนู
“นายจะทำอะไร? ปล่อยยยยยเดี๋ยวนี๊!!”
“ร้องนักใช่มั้ย!!” แล้วหมอนั่นก็ออกแรงผลักฉันลอยเข้ามาในห้องที่มันรกมาก ฉันที่ตอนนี้นอนนิ่งพยายามดึงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่กลับไม่ไหว
“เตียงนุ่มๆไม่เอา คงจะชอบแบบนี้ละสินะ ฉันจัดให้อยู่แล้ว!” นายนั่นไม่พูดปล่าว จับตัวฉันกดลงก่อนที่มันจะจัดการมัดมือฉันไว้กับโต๊ะ
“ทำไมนายไม่ฆ่า!ฉันเล่ย!” หมอนั่นคลานขึ้นมาบนร่างของฉัน
“เธอจะต้องอยู่กับฉัน!!ได้ยินมั้ย!!ห๊ะ!!” มันตวาดฉันกลับ
“ถ้าฉันอยู่แบบนี้ ฉันขอตาย!ดีกว่าอยู่กับนายยยยย!!!” ฉันตวาดก่อนที่มันจะตนไม่ไหว ก้มลงมาประกบปากของฉันที่มันเผยอยู่อย่างเชิญชั้น แล้วมันก็ไล้ใบหน้าของมันไซ้ไปตามใบหน้าของฉันที่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ฉันพยายามหลบหน้ามัน แต่มันกลับตามไล้จูบฉันอย่างไม่หยุดละ
“ออกป๊ายยย!” ฉันตะโกนให้มันได้ยิน แต่นายนั่นกลับไซ้ไปไซ้มาเหมือนคนบ้าก็ว่าได้
“ปล่อยยยฉันไปเถอะ” แล้วหมอนั่นก็ละแลงปลดกระดุมเสื้อของมัน ก่อนจะถอดทิ้งมันไปอย่างไม่ใยดี
แล้วนายนั่นก็ยืนมือมาที่ปกเสื้อของฉัน แต่ฉันกลับดิ้น ก่อนที่มันจะละมือออกไป
“จะไม่ถอดเหรอ! ไม่ถอดก็ได้ แต่ปลดสักเม็ดสองเม็ดก็ยังดี!” แล้วนายนั่นก็จัดการปลดกระดุมเสื้อฉันออกไปสองเม็ด ก่อนที่มันจะก้มลงมาสูดสัมผัสอย่างบ้าอารมณ์
“เควิน! นายอยู่ไหน? ช่วยฉันออกไปที!” สิ้นคำที่ฉันตะโกน นายนั่นก็เงยหน้าขึ้นก่อนที่มันจะบีบแขนของฉันแน่น
“ร้องหามันนักใช่มั้ย!” แล้วฉันก็โดนอีก ก่อนที่มันจะเอาผ้ามามัดปากฉัน อย่างแนบแน่น
“อัน อะ อ่า อายยย!!”
“จะฆ่า!ฉันงั้นเหรอ?” นายนั่นขึ้นเสียงหนัก ก่อนที่มันจะทิ้งใบหน้าไปคลุกคลีกับซอกคอของฉันต่อ มือทั้งสองข้างของมันเริ่มจะสอดล้วงเข้ามาในเสื้อตัวเล็กของฉัน
“ฮื้อออออ!!” ฉันร้องหนักขึ้นเมื่อนายนั่นบีบสัมผัสตัวฉันอย่างบ้าอารมณ์ นายนั่นยังคงรุกใบหน้าไปตามซอกคอเช่นเดียวกับฉันที่ตอนนี้พยายามหลบหน้ามัน
“ออกไอออ!!” แล้วมันก็ค่อยๆไล้เลียบนเนินอกของฉันอย่างดิบเถื่อนที่สุด ก่อนที่มันจะเลื่อนใบหน้าลงไปยังเรียวขาของฉัน
แล้วละเลงสูดสัมผัสขาอันเรียวยาวของฉัน แล้วค่อยๆเลื่อนใบหน้าขึ้นมา ก่อนที่มันจะเปิดกระโปรงของฉันขึ้น
“หหหอุดดดดดด!!” แล้วอยู่ๆร่างของฉันก็เคลื่อนไปด้านหน้า เมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายฉัน
พลึ่บบบ! นายนั่นกระแทกตัวมันเข้ามาในตัวฉันจนสุด
“ฮื้ออออออ!!” ณตอนนี้ร่างกายของฉันมันเกือบจะแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ก่อนที่หมอนั่นจะเปิดผ้าปิดปากของฉันออก
พร้อมกับร่างของมันที่ตอนนี้ยังซอยๆขึ้นลงอยู่บนตัวฉันอย่างเร็วถี่
“อึ อือออ.. แม่ โบว์ไม่ไหวแล้ว” นายนั่นยังกระแทกเข้าออกเข้าออกบนตัวฉัน
ฉัน ณ ตอนนี้หมดเนื้อหมดแรงที่จะดิ้นสู้มัน ก็ได้แต่นอนนิ่งไม่ต่อสู้อะไร ภาวนาว่าเมื่อไหร่มันจะผ่านไปสักที
แต่นายนั่นกลับกระแทกฉันเคลื่อนไปเคลื่อนมาแรงอีกฉันได้แต่นอนหลับตาปี๋พร้อมกับยอมรับความเจ็บปวดที่มันกำลังเกิดขึ้น ณ ตอนนี้
“อือออออ….” มือของนายนั่นยังคงลูบไปลูบมาตามขาของฉัน ที่ตอนนี้ขาของฉันกลับอยู่ไม่นิ่งเอาเสียเลย
“ฉันจะต้องหลับ….” ฉันพยายามพูดกับตัวเอง ก่อนที่นายนั่นจะกดร่างของมันกระแทกเข้าออกใส่ฉันอย่างดิบเถื่อนนัก
กะจะให้ฉันตายเลยก็ว่าได้ แล้วจู่ๆตัวฉันก็หมดแรงก่อนจะสลบนิ่งไป แต่นายนั่นยังคงซอยเข้าซอยออกอย่างได้อารมณ์ของมัน
“ตอนนี้โบว์จะเป็นไงบ้างนะ?” เควินที่ตอนนี้นั่งไม่ติดทำอะไรไม่ถูก เพราะโทรหาโบว์ก็ปิดเครื่อง
“คอยดูนะ แกทำอะไรโบว์ ฉันจะเอาตำรวจมาลากแกเข้าคุกแน่!”
กลับมาในห้องเก็บของ
ฟึ่บบ! ฟ่บบบ ร่างนายนั้นยังคงขยับขึ้นขยับลงอยู่บนร่างของฉันที่ตอนนี้ฉันนอนแน่นิ่งไม่รู้สึกอะไรแล้วมันกระแทกเข้าออกจนเสร็จสิ้นภารกิจของมัน
จนเช้าวันรุ่งขึ้น
ฉันเริ่มเบลอตา ณ ตอนนี้ร่างกายของฉันมันเหมือนจะขาดวิญญาณที่ตอนนี้ฉันแม้แต่ขยับตัวก็ขยับไม่ได้
“ช่วยด้วยยยย!”
“ป้า…ช่วยโบว์ด้วยยยย” ด้านนอก ปึง! ปึง! ป้าน้อมเมื่อได้ยินก็รีบเคาะประตูดังลั่น
“ป้าช่วย โบว์ด้วยย! โบว์อยู่ด้านใน” โครม!! แล้วป้าก็เปิดประตูออกมา ถึงกับอึ้งเมื่อเห็นฉันที่ตอนนี้มือไม้โดนมัด ตาฉันนี่บวม เพราะร้องไห้
“หนู ใครเป็นคนทำแบบนี้คะเนี่ย”
“ป้า ช่วยแก้มัดโบว์ก่อนได้มั้ยคะ” แล้วป้าก็จัดการแก้มัดให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะโผเข้าสวมกอดป้าไว้
“ป้า พาโบว์ออกไปจากที่นี่ได้มั้ย โบว์ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว” ฉันกอดป้า พร้อมกับร้องออกมาอย่างหนัก
“ป้าว่าลุกขึ้น ไปอาบน้ำก่อนดีกว่าคะ ไป” แล้วป้าก็พยายามประคองตัวฉันให้ลุกขึ้น ทั้งๆที่ตอนนี้ตัวฉันไม่มีแรงแม้แต่จะเดิน
“เดี๋ยวป้าไปส่งบนห้องคะ” แล้วป้าก็ประคองฉันเข้ามาในห้องน้ำ
“อาบน้ำซะก่อนนะคะ” ป้าก็เดินออกไป แต่ฉันก็พูดยื้อเอาไว้
“เอ่อออ ป้าคะป้าอย่าเพิ่งออกจากห้องโบว์ก่อนได้มั้ย รอโบว์หน้าห้องน้ำก่อนนะ”
“โอเค คะ”
สักพักฉันก็อาบน้ำเสร็จ
“งั้น ลงไปทานข้าวกันก่อนดีกว่าคะ”
“โอเคคะ” แล้วป้าก็ประคองฉันลงไปทานข้าวด้านล่าง
“เดี๋ยวหนูทานข้าวก่อนนะ เดี๋ยวป้ามา” แล้วป้าก็เดินขึ้นบันไดไป
ค๊อก! ค๊อก! ปึง!
“มีอะไรคับป้า?”
“คุณหนูทำแบบนี้ได้ไงคะ”
“ผมทำอะไร?”
“คุณหนูจับหนูโบว์ไปขังไว้ในห้องเก็บของทำไม”
“แล้วป้ามายุ่งอะไรด้วย!”
“ถ้าคุณหนูทำแบบนี้อีก ป้าจะไม่เกรงใจแล้วนะ ป้าจะโทรไปฟ้องคุณท่าน”
“นี่! ป้าอย่ายุ่งได้มั้ย!”
“ถ้าคุณหนูยังไม่เลิก ป้าก็จะไม่เลิกยุ่ง!” แล้วกั้งก็ปิดประตูใส่ ก่อนจะมานั่งคิดในห้อง
กลับมาด้านล่าง
ฉันที่ตอนนี้นั่งกินข้าว น้ำตามันก็ไหลออกมาไม่หยุด
“ร้องไห้ทำไมคะ?” ฉันชะงักเมื่อป้าทักขึ้น
“เปล่าคะ” ฉันรีบเช็ดน้ำตาโดยเร็ว
“วันนี้มีอะไรกินบ้างคับ” เมื่อนายนั่นลงมาฉันก็รีบลุกจากโต๊ะโดยเร็ว
“เดี๋ยวป้าช่วยคะ”
“ป้า พาโบว์ไปนั่งที่โซฟาหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้คะ ค่อยๆเดินนะคะ” แล้วฉันก็นั่งลงบนโซฟาก่อนจะเปิดทีวีดู
สักพักนายนั่นก็เดินมาหาฉัน
“วันนี้เปิดเทอมวันแรก” นายนั่นอยู่ๆก็พูดขึ้น ก่อนที่ฉันจะนั่งนิ่งก้มหน้า
“พ่อโทรมาบอกให้ฉันไปส่ง”
“เออ ป้าคะ โบว์อยากขึ้นไปนอนบนห้องคะ” ฉันไม่ตอบอะไรนายนั่นทั้งนั้น ก่อนที่ป้าจะพาฉันขึ้นห้อง
เอาแล้วสิ ! 555 จะยังไงต่อไปต้องติดตามค๊าบบบ เม้นนนนๆๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
