love you my girl ผมรักเธอยัยเกิลกรุ๊ป lssb
8.5
เขียนโดย Ln_infnt1319
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 22.32 น.
13 ตอน
4 วิจารณ์
17.75K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 22.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) วันวุ้นๆ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ผมแอลวูอ่าไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ร่วมงานกับเธออีกเราไม่ค่อยได้เจอกันด้วยสิอ่าพวงกุญแจห้อยโทรศัพนั่นเธอห้อยมันด้วยแสดงว่าเธอยังไม่ลืมมัน พวงกุญแจห้อยโทรศัพรูปหัวใจครึ่งมีคำว่า boy สลักอยู่แน่ละของผมก็ต้องเป็นครึ่งหัวใจคำว่า girl
“ฉันกลับก่อนดีกว่า พี่ผู้จัดการแกโทรจิกละ”เธอเก็บไอโฟนสีขาวลงกระเป๋าพร้อมหันขึ้นมาตอบ
“นักข่าวไปหมดแล้วหรอ”น้องสาวชานจงมักเน่หนุ่มน่ารักของวงที่เธอท่าจะปลื้มในหน้าตาของนายมักเน่เอามากๆถามขึ้นมา
“นั่นสิแต่ถึงยังไงฉันก็คงต้องออกหน้าบริษัติอยู่ดีพี่เค้ารอฉันที่หน้าบริษัติ”พวกผมที่ก็จะกลับหอเหมือนเธอเตรียมเก็บของ
“งั้นสู้ๆนะพี่เป็นกำลังใจให้เธอคงยังไม่อยากแบนก่อนวันแถลงข่าวแน่ๆ”พี่โฮลู่พูดขึ้น
“โห่ฉันจะดำดินหนีได้ไหมเนี่ย ฉันไปก่อนนะโอป้าบ๊ายบ่าย”เธอโบกมือลาพวกผมแล้วเดินออกจากห้อง พวกผมเดินตามออกมาพวกผมออกประตูหลังของบริษัติแต่ผมว่าผมควรไปกับเธอปล่อยให้เธอไปคนเดียวอย่างนั้นเดี่ยจะแย่เอายิ่งตัวเล็กๆอยู่
“เอ่อ เดี่ยวฉันมานะพวกนายไปลงไปรอที่รถก่อนเลย”ผมบอกเมื่อก้าวออกมาจากห้อง เอ๊ะยัยตัวเล็กทำนาฬิกาหล่นที่พื้นนิหน่าไม่เอ๊ะใจเลยรึไง ดีละจะได้มีข้ออ้างบ้าง
“ตัวเล็กๆ”ผมตะโกนเรียกเธอที่อยู่ในลิฟ ลิฟกำลังจะปิดผมเอามือเข้าไปผลักพร้อมกับก้าวเข้าไปในลิฟแล้วกดปิด เธอหันมามองผมงงๆ
“อะ เอาไป”ผมยื่นนาฬิกาให้ยัยตัวเล็ก
“โอ้ป้าขอบคุณมากค่ะ ฉันถึงว่ามันดูเหมือนลืมอะไร”เธฮรับมันไปใส่
“โอป้าจะลงชั้นไหน จะได้ไม่ต้องออกหน้าตึกโอป้าลงหลังตึกนิ”ถ้าฉันลงก่อนเธอ เดี่ยวเธอก็โดนรุมนะสิ
“ไม่เป็นไรเดี่ยวพี่ไปรอข้างหน้าก็ได้ ขี้เกลียจเปลี่ยนลิฟ”ผมก้มบอกเธอที่จริงเธอม่ได้เตี้ยอะไรเธอจะสูงเท่าผมอยู่แล้วเธอเป็นผู้หญิงที่สูงแล้วหุ่นดีจริงๆด้วยหน้าตาลูกครึ่งเกาหลีไทยทำให้เธอดูสวยมากบวกกับหุ่นแล้วมันลงตัวมากๆ
“พี่แน่ใจหรอแต่นักข่าวเยอะนะพี่”อ่านักข่าวเดี่ยวหาที่หลบเอาดีกว่า
“เอาหน่าพี่โดนเธอก็โดนอะแหละค่อยหลบเอา”ผมบอกเธอ และลิฟก็ถึงชั้น1พอลิฟเปิดนั่งข่าวที่นั่งกระจายตัวอยู่ก็รวมตัวกันอย่างมิได้นัดหมายมาที่ลิฟของพวกเรา ผมเอื้อมไปจับมือเธอแน่นพร้อมจูงให้รีบเดินออกไปให้เร็วที่สุดท่ามกลางนักข่าว
“ทำไมคุณลงมาแค่2คนค่ะหายไปไหนกันหมด”นักข่าวต่างถาม
“แล้วเรื่องเปิดตัวแถลงจัดการได้มากแค่ไหนแล้วครับ”
“คุณสองคนกิ๊กกันหรือเปล่าวค่ะ”
“เรื่องข่าวในวงว่ายังไงกันบ้างค่ะ”
“ไม่ขอตอบครับขอทางด้วย”นักข่าวมากมายต่างยิงคำถามใส่ผมกับเธอ ตอนนี้มืออีกข้างของเธอเลื่อนมาเกาะเสื้อผมแน่นอีกมือผมจัดการจับให้เดินตามมืออีกข้างของผมคอยปัดพวกนักข่าวออกจากเธอ นั่นคงเป็นผู้จัดการที่กำลังโบกมือให้ผมเห็นผู้จัดการผมจึงตัดสินใจรีบวิ่งขึ้นรถไป โดยมีผู้จัดการคอยกันพวกนักข่าว
“เดี่ยวฉันไปลงที่หอเธอก็ได้”เมื่อขึ้นรถมาผมก็บอกเธอ
“เอางั้นก็ได้”เธอตอบผม
“เดี่ยวฉันโทรบอกพี่กยูก่อน”ผมหยิบไอโฟนเครื่องดำออกมาพร้อมกดโทรหาฮยอง
(ฮัลโหลนายหายไปไหน พวกฉันรอนานแล้วนะ)อ่าทุกคนคงไม่นึกว่าฉันจะตามเธอมาสินะ
“พี่กยูพี่ไม่ต้องรอผมพี่ไปรับผมที่หอของG.danceเลยนะพี่ เพราะตอนนี้ผมอยู่บนรถกับบีแล้ว”ผมบอกพร้อมหันไปมองแทบี
(นายไปกับเธอได้ยังไงบอกฉันมาเลยนะ)โอ้ ฮยองนะฮยองถามตอนอื่นได้ไหมเนี่ย
“เอาหน่าฮยองเดี่ยวกลับไปหอเดี่ยวผมจะเล่าให้พี่ฟัง”ผมตอบปัดๆเพราะขี้เกลียดตอบ
(ก็ได้ ถึงหอเมื่อไหร่ยาวแน่)พี่กยูตอบแล้ววางสายไป ไม่นานก็ถึงหอพักG.danceผมมองหารถที่จะมารับผม อ่านั่นไงโฮลู่เปิดกระตูเรียกแล้ว
“ฉันไปก่อนนะ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนฉันนะยัยตัวเล็ก”ผมยีผมเธอแล้วรีบวิ่งขึ้นรถ ผมมองกระจกออกไปมองเธอ เห็นเธอเดินเข้าหอแล้วผมก็วางใจ และแล้วผมก็โดนผู้อวุโสทั้งหลายถามยาวพลืด
“แอลวูอา นายไปกับเธอได้ยังไง”มาถึงนายซองยูเปิดชากถามคนแรกที่ถึงหอ
“นายก็เลิกเรียกฉันว่าแอลวูอาก่อนสิฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ”ผมออกจะหล่อขนาดนี้เรียสะเป็นผู้หญิงเลย ฉันชื่อ แอลวู จาง แอลยองวู ตางหากนะ
“อย่ามาปัดๆบอกมาเลยๆ”ฮยองยอลอูเดินเค้ามา เหมือนกำลังสอบสวนผู้ร้ายอยู่
“ฉันแค่เอานาฬิกาไปคืนเธอน่ะ แล้วฉันเกือบเรียกเธอไม่ทันเลยวิ่งแซกตัวเข้าไปในลิฟก่อนก็เลยลงมาพร้อมกัน แต่เจอพวกนักข่าวรุมฉันเลยพาเธอหนีพวกนักข่าวออกมาแล้วขึ้นรถหนี”ผมพูดตามความจริงแม้จะบิดเบียว เพราะจุดประสงแค่อยากจะไปส่งเธอแล้วกลับรถเลย
“แล้วนาฬิกาเธอไปอยู่กับนายได้ยังไงแอลวู”พี่กยูเริ่มถามผมก็รู้หรอกนะว่าพี่กยูชอบเธอแต่คงไม่ได้ขนาดคลั่งหลอกมั่ง
“ก็ผมเห็นมันหล่น เธอยิงหวงนาฬิกาอันนั้นอยู่ด้วยผมเลยเอาไปคืน”ที่จริงมันเป็นนาฬิกาที่เธอไปซื้อตอนที่รายการ idol and idol ให้พวกเราไปเดทแล้วเดินเที่ยวกันตางหากผมไม่อยากให้มันหาย
“พรุ่งนี้นายก็เจอเธอให้พรุ่งนี้ก็ได้นิ”ฮยองกยูถามไม่หยุดถ้าจะหึงเธอเบาๆ เอ่อแต่อย่างนี้คงไม่เบาหรอกมั่ง อย่างเธอสวยๆอย่างนั้นเพอเฟกไปซะทุกอย่างทุกคนก็ชอบและหวงเป็นธรรมดา
“ผมกลัวลืมน่ะฮยอน”ที่จริงผมกลัวมันหาย
“ที่จริงฝากฉันก็ได้ถ้ากลัวหาย”ดงคิมพูขึ้นหมอนี่มันอยากหาเรื่องคุยกับเธอมากกว่านะผมว่า
“พอเลยอย่างนาย อยากคุยกับเธอมากกว่าคืนของนะสิ”ผมตอบพร้อมเดินเข้าห้องไปเตรียมอาบน้ำ อ่าอยากพักจังหวังว่า ชานจงกับนายซอลยูยังไม่เข้ามานะผมเหนื่อยอยากนอน รูมเมทของผมซนทั้งนั้นเฮ้ออ
“ฮยองคาป”หลังจากผมอาบน้ำเสร็จมันเน่ตัวป่วนชานจงก็วิ่งแจ่นมาหา
“อะไร ขอนอนหน่อยไม่ได้อ๋อ”ผมบ่นพร้อมเงยหน้าขึ้นจากหมอน
“ไม่ได้ๆฮยองต้องตื่นก่อนหลับอะไรไวยังไม่มืดเลย”มันมีธุรหรือเปล่าวเนี่ยผมง่วง
“ไม่ฉันง่วง”
“ตามใจฮยองละกัน ฮยองไม่ทานอะไรก่อนหรอผมมาตามไปทานข้าวนะเนี่ย”มักเน่หน้าหวานตื้อไม่เลิก
“อ่าไม่หล่ะฉันแอบกินขนมกับพี่โฮลู่แล้ว”ปกติเราก็ไม่ได้นั่งกินข้าวด้วยกับครบเพียงแต่จะนั่งคุยกันเล่นเท่านั้นแต่วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆ
“อ่าผมกินคนเดียวก็ได้”ไอ่หน้าหวานเดินไปพร้อมปาหมอนใส่ ใครจะไปตาใสแจ๋วเหมือนนายมักเน่ละ เตียงข้างๆผมที่ไม่รู้ว่ามานอนอยู่ข้างหลังผมตอนไหนพอหันไปดูนายซองยูก็หลับปุ๋บแล้ว รูมเมทห้องอื่นๆก็คงหลับแล้วสินะ ห้องผมนอนกันสามคน ส่วนพี่โฮลู่ก็นอนกับนายดงคิม ส่วนพี่กยูชิคก็นอนกับพี่ยอลอู ห้องผมวุ้นสุดละ
“อ่านี่ทำไมพวกฮยองไม่รีบปลุกผมเนี่ย”ตื่นขึ้นมาก็โวยวายไปบริษัติไม่ทันจะแปดโมงแล้วเดี่ยวผู้จัดเค้าจะเทศเอา
“แหมมอย่าบ่นเลย ก็ไม่มีใครตื่นอะแหละ ดีกยูตั้งนาฬิกาทิ้งไว้ไม่งั้นคงเสียงานไปแล้ว”พี่ยอลอูที่งัวเงียทนฟังมักเน่ไม่ได้
“ลงๆเถอะขี้เกลียดฟังพวกนาย”พี่โฮลู่รีบวิ่งลงไปหาผู้จัดตามด้วยผมที่ลงตามมา อ่านี่เธอมารอนานแล้วสินะหน้ายุ้งเลย
“โอป้าสายแล้วนะ”เธอบ่นหน้ายุ้ง
“ก็ไอ่พวกเนี่ยมันตื่นสาย”พี่กยูรีบตอบ
“แอลวูโอป้าทำไมหน้าแดงๆ”เธอชี้มาที่แก้มผม เอ่อจะบอกดีไหมเนี่ยปกติเวลานอนผมชอบพลิกตัวแล้วมือจะชอบตีหน้าตัวเอง เนี่ยแหละอาการนอนแปลกๆของผม
“ก็ไอ่เนี่ยเวลานอนมันนอนแปลกๆชอบพลิกตัวแล้วตีหน้าตัวเอง”ซองยูบอกทำไมไอ่เพื่อนเลววววววววว
“จริงหรอโอป้า”เธอหันมามองขำๆ แล้วเอื้อมมือมาจับหน้าผม หน้าผมดูร้อนๆยังไงก็ไม่รู้
“หน้าแดงหมดละหมดหล่อเลย”เธอพูดขำๆพร้อมดึงแก้มผมเบาๆ อ่าเธอยิ้มแล้วน่ารักจัง ผมยอมให้ดึงแก้มทั้งวันเลยถ้าเธอยิ้มผมยอม หญิงไทยยิ้มสวยอย่างนี้นี่เอง
“พอเลยๆไปๆขึ้นรถได้แล้วยัยตัวเล็ก”เธอพยักหน้าว่าง่ายแล้วสวมแว่นแล้วเดินไปที่รถ
“ฮยอนคาปๆ”เอาอีกละไอ่มักเน่ตัวป่วน
“อะไรอีกละนายน่ะ”ผมหันไปมอง
“แทบีไปไหนอ่ะครับ”ถามทำไมของมัน
“ขึ้นรถแล้ว”ผมพูดพร้อมชี้ไปที่รถ
“อ่าน้องสาวรอพี่ด้วย ฮยอนผมจองที่นั่งข้างเธอฮยอนไปไกลๆเลย”ไอ่มักเน่ชานจงพูดแล้วพร้อมวิ่งไปหาแทบี แกแย่งที่นั่งฉันนะไอ่มักเน่เดี่ยวมีเคลียๆ เอาเถอะคนโปรดของเธอนิหน่าไอ่ชานจงเนี่ย
“รอฉันด้วยดิว่ะ”ผมวิ่งตามมันไป มันวิ่งเร็วจังถึงมันจะเตี้ยก็เหอะ สงสัยมันกลัวผมแย่งที่จริงๆ
“อันยอง”ผมทักทายพวกพี่ๆทีมงานที่โรงแรมตามด้วยเมมเบอร์แต่ละคนก็ตามผมมา
“แอลวูเดี่ยวนายไปเปลี่ยนชุดก่อนค่อยมาแต่งหน้า อ่ะแทบีและก็ชานจงด้วย”พี่ทีมงานพูดพร้อมหยิบชุดสูตรออกมาให้ ผมรับแล้วรีบไปเปลี่ยน
“ฮยองๆผมขอเปลี่ยนก่อนจิ”ไอมักเน่วิ่งมาขวางประตู
“โห่ ถ้าแกเปลี่ยนฉันกับบีก็ไม่ได้เปลี่ยนพอดีนะสิ”ชานจงมันเปลี่ยนนานยิ่งกว่าไปนอนหลับอีก
“นะๆผมยังไม่ได้ท่องสคริปเลย นะบีนะฮยองแอลวู”มาทำตาลูกแมวใส่อีกผมเลยปัดมือให้มันเข้าไปได้
“ขอบคุณตาปผม”เหลือผมกับบีที่นั่งรออยู่หน้าห้องแต่งตัว มันชักอึดอัดแหะ
“นายหลับแล้วหรอชานจง”ผมตะโกนถามเพราะมันเงี่ยบเกินไปจริงๆ แทบีที่แต่ก่อนเริ่มสัปงก หันมาช่วยสมทบถาม
“โอป้าฉันเหน็บกินแล้วนะ นานจังหาว”เธอพูดพร้อมปิดปากหาว ตางัวๆเงียๆ ผมเลยจับหัวเธอมาซบที่ไหล่ เธอไม่ขัดขืนแถมหลับไปเลยด้วยซ้ำ
“เสร็จแล้วฮะ”นานไปไหมนั่นเค้าหลับกันหมดแล้ว
“นายไปท่องสคิปไปเดี่ยวฉันปลุกบีให้ไปเปลี่ยน”ผมปัดมือไล่ แล้วหันมาเขย่าตัวอีกคนที่นั่งหลับซบไหล่อยู่ ตอนหลับเธอน่ารักมากเลยละผมดำลอนตัดกับใบหน้าเนียนขาวใสจมูกที่โด่งกำลังพอดี นี่เธฮนางฟ้าหรือคนกันแน่
“งั้นฉันไปเปลี่ยนแปปนะโอป้า”เธอพูดพร้อมหาวนอนพร้อมปิดปากแล้วหันมาบอกผมไม่นานเธอก็เดินออกมา เธอเปลี่ยนเร็วกว่าชานจงสะอีก
“เสร็จแล้วค๊า”เธอเดินออกมาด้วยเสื้อขาวกางเกงดำทำให้เธอดูขายาวมากบวกกับส้นสูงของเธอทำให้ความสูงเธอเกือบไล่เลี่ยกับผมแล้วเอาสูตรคลุมทับเสื้ออีกที ดูสวยไปอีกแบบ
“ฉันไปแต่งหน้าก่อนนะค่ะโอป้าเร็วๆด้วยละเดี่ยวไม่ได้แต่งหน้า”เธอบอกพร้อมสะพายกระเป๋าไปนั่งโต๊ะแต่งหน้า เธอไม่ได้แต่งหน้าก็ยังสวย ผมชอบสาวไทยคนนี้จัง
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>อ่ามาอัพอีกตอนแล้วนะค่ะถึงมันจะล่าช้าไปหน่อยขอโทษด้วยนะค่ะ ถึงยังไงก็ติชมกันได้นะบียอลจะเอาไปปรับปรุง ถ้านัมยองอ่านไม่สนุกอยากให้เพิ่มตรงไหนก็บอกนะค่ะบียอลจะเอาไปปรับปรุงให้หมดเลย><
“ฉันกลับก่อนดีกว่า พี่ผู้จัดการแกโทรจิกละ”เธอเก็บไอโฟนสีขาวลงกระเป๋าพร้อมหันขึ้นมาตอบ
“นักข่าวไปหมดแล้วหรอ”น้องสาวชานจงมักเน่หนุ่มน่ารักของวงที่เธอท่าจะปลื้มในหน้าตาของนายมักเน่เอามากๆถามขึ้นมา
“นั่นสิแต่ถึงยังไงฉันก็คงต้องออกหน้าบริษัติอยู่ดีพี่เค้ารอฉันที่หน้าบริษัติ”พวกผมที่ก็จะกลับหอเหมือนเธอเตรียมเก็บของ
“งั้นสู้ๆนะพี่เป็นกำลังใจให้เธอคงยังไม่อยากแบนก่อนวันแถลงข่าวแน่ๆ”พี่โฮลู่พูดขึ้น
“โห่ฉันจะดำดินหนีได้ไหมเนี่ย ฉันไปก่อนนะโอป้าบ๊ายบ่าย”เธอโบกมือลาพวกผมแล้วเดินออกจากห้อง พวกผมเดินตามออกมาพวกผมออกประตูหลังของบริษัติแต่ผมว่าผมควรไปกับเธอปล่อยให้เธอไปคนเดียวอย่างนั้นเดี่ยจะแย่เอายิ่งตัวเล็กๆอยู่
“เอ่อ เดี่ยวฉันมานะพวกนายไปลงไปรอที่รถก่อนเลย”ผมบอกเมื่อก้าวออกมาจากห้อง เอ๊ะยัยตัวเล็กทำนาฬิกาหล่นที่พื้นนิหน่าไม่เอ๊ะใจเลยรึไง ดีละจะได้มีข้ออ้างบ้าง
“ตัวเล็กๆ”ผมตะโกนเรียกเธอที่อยู่ในลิฟ ลิฟกำลังจะปิดผมเอามือเข้าไปผลักพร้อมกับก้าวเข้าไปในลิฟแล้วกดปิด เธอหันมามองผมงงๆ
“อะ เอาไป”ผมยื่นนาฬิกาให้ยัยตัวเล็ก
“โอ้ป้าขอบคุณมากค่ะ ฉันถึงว่ามันดูเหมือนลืมอะไร”เธฮรับมันไปใส่
“โอป้าจะลงชั้นไหน จะได้ไม่ต้องออกหน้าตึกโอป้าลงหลังตึกนิ”ถ้าฉันลงก่อนเธอ เดี่ยวเธอก็โดนรุมนะสิ
“ไม่เป็นไรเดี่ยวพี่ไปรอข้างหน้าก็ได้ ขี้เกลียจเปลี่ยนลิฟ”ผมก้มบอกเธอที่จริงเธอม่ได้เตี้ยอะไรเธอจะสูงเท่าผมอยู่แล้วเธอเป็นผู้หญิงที่สูงแล้วหุ่นดีจริงๆด้วยหน้าตาลูกครึ่งเกาหลีไทยทำให้เธอดูสวยมากบวกกับหุ่นแล้วมันลงตัวมากๆ
“พี่แน่ใจหรอแต่นักข่าวเยอะนะพี่”อ่านักข่าวเดี่ยวหาที่หลบเอาดีกว่า
“เอาหน่าพี่โดนเธอก็โดนอะแหละค่อยหลบเอา”ผมบอกเธอ และลิฟก็ถึงชั้น1พอลิฟเปิดนั่งข่าวที่นั่งกระจายตัวอยู่ก็รวมตัวกันอย่างมิได้นัดหมายมาที่ลิฟของพวกเรา ผมเอื้อมไปจับมือเธอแน่นพร้อมจูงให้รีบเดินออกไปให้เร็วที่สุดท่ามกลางนักข่าว
“ทำไมคุณลงมาแค่2คนค่ะหายไปไหนกันหมด”นักข่าวต่างถาม
“แล้วเรื่องเปิดตัวแถลงจัดการได้มากแค่ไหนแล้วครับ”
“คุณสองคนกิ๊กกันหรือเปล่าวค่ะ”
“เรื่องข่าวในวงว่ายังไงกันบ้างค่ะ”
“ไม่ขอตอบครับขอทางด้วย”นักข่าวมากมายต่างยิงคำถามใส่ผมกับเธอ ตอนนี้มืออีกข้างของเธอเลื่อนมาเกาะเสื้อผมแน่นอีกมือผมจัดการจับให้เดินตามมืออีกข้างของผมคอยปัดพวกนักข่าวออกจากเธอ นั่นคงเป็นผู้จัดการที่กำลังโบกมือให้ผมเห็นผู้จัดการผมจึงตัดสินใจรีบวิ่งขึ้นรถไป โดยมีผู้จัดการคอยกันพวกนักข่าว
“เดี่ยวฉันไปลงที่หอเธอก็ได้”เมื่อขึ้นรถมาผมก็บอกเธอ
“เอางั้นก็ได้”เธอตอบผม
“เดี่ยวฉันโทรบอกพี่กยูก่อน”ผมหยิบไอโฟนเครื่องดำออกมาพร้อมกดโทรหาฮยอง
(ฮัลโหลนายหายไปไหน พวกฉันรอนานแล้วนะ)อ่าทุกคนคงไม่นึกว่าฉันจะตามเธอมาสินะ
“พี่กยูพี่ไม่ต้องรอผมพี่ไปรับผมที่หอของG.danceเลยนะพี่ เพราะตอนนี้ผมอยู่บนรถกับบีแล้ว”ผมบอกพร้อมหันไปมองแทบี
(นายไปกับเธอได้ยังไงบอกฉันมาเลยนะ)โอ้ ฮยองนะฮยองถามตอนอื่นได้ไหมเนี่ย
“เอาหน่าฮยองเดี่ยวกลับไปหอเดี่ยวผมจะเล่าให้พี่ฟัง”ผมตอบปัดๆเพราะขี้เกลียดตอบ
(ก็ได้ ถึงหอเมื่อไหร่ยาวแน่)พี่กยูตอบแล้ววางสายไป ไม่นานก็ถึงหอพักG.danceผมมองหารถที่จะมารับผม อ่านั่นไงโฮลู่เปิดกระตูเรียกแล้ว
“ฉันไปก่อนนะ ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนฉันนะยัยตัวเล็ก”ผมยีผมเธอแล้วรีบวิ่งขึ้นรถ ผมมองกระจกออกไปมองเธอ เห็นเธอเดินเข้าหอแล้วผมก็วางใจ และแล้วผมก็โดนผู้อวุโสทั้งหลายถามยาวพลืด
“แอลวูอา นายไปกับเธอได้ยังไง”มาถึงนายซองยูเปิดชากถามคนแรกที่ถึงหอ
“นายก็เลิกเรียกฉันว่าแอลวูอาก่อนสิฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ”ผมออกจะหล่อขนาดนี้เรียสะเป็นผู้หญิงเลย ฉันชื่อ แอลวู จาง แอลยองวู ตางหากนะ
“อย่ามาปัดๆบอกมาเลยๆ”ฮยองยอลอูเดินเค้ามา เหมือนกำลังสอบสวนผู้ร้ายอยู่
“ฉันแค่เอานาฬิกาไปคืนเธอน่ะ แล้วฉันเกือบเรียกเธอไม่ทันเลยวิ่งแซกตัวเข้าไปในลิฟก่อนก็เลยลงมาพร้อมกัน แต่เจอพวกนักข่าวรุมฉันเลยพาเธอหนีพวกนักข่าวออกมาแล้วขึ้นรถหนี”ผมพูดตามความจริงแม้จะบิดเบียว เพราะจุดประสงแค่อยากจะไปส่งเธอแล้วกลับรถเลย
“แล้วนาฬิกาเธอไปอยู่กับนายได้ยังไงแอลวู”พี่กยูเริ่มถามผมก็รู้หรอกนะว่าพี่กยูชอบเธอแต่คงไม่ได้ขนาดคลั่งหลอกมั่ง
“ก็ผมเห็นมันหล่น เธอยิงหวงนาฬิกาอันนั้นอยู่ด้วยผมเลยเอาไปคืน”ที่จริงมันเป็นนาฬิกาที่เธอไปซื้อตอนที่รายการ idol and idol ให้พวกเราไปเดทแล้วเดินเที่ยวกันตางหากผมไม่อยากให้มันหาย
“พรุ่งนี้นายก็เจอเธอให้พรุ่งนี้ก็ได้นิ”ฮยองกยูถามไม่หยุดถ้าจะหึงเธอเบาๆ เอ่อแต่อย่างนี้คงไม่เบาหรอกมั่ง อย่างเธอสวยๆอย่างนั้นเพอเฟกไปซะทุกอย่างทุกคนก็ชอบและหวงเป็นธรรมดา
“ผมกลัวลืมน่ะฮยอน”ที่จริงผมกลัวมันหาย
“ที่จริงฝากฉันก็ได้ถ้ากลัวหาย”ดงคิมพูขึ้นหมอนี่มันอยากหาเรื่องคุยกับเธอมากกว่านะผมว่า
“พอเลยอย่างนาย อยากคุยกับเธอมากกว่าคืนของนะสิ”ผมตอบพร้อมเดินเข้าห้องไปเตรียมอาบน้ำ อ่าอยากพักจังหวังว่า ชานจงกับนายซอลยูยังไม่เข้ามานะผมเหนื่อยอยากนอน รูมเมทของผมซนทั้งนั้นเฮ้ออ
“ฮยองคาป”หลังจากผมอาบน้ำเสร็จมันเน่ตัวป่วนชานจงก็วิ่งแจ่นมาหา
“อะไร ขอนอนหน่อยไม่ได้อ๋อ”ผมบ่นพร้อมเงยหน้าขึ้นจากหมอน
“ไม่ได้ๆฮยองต้องตื่นก่อนหลับอะไรไวยังไม่มืดเลย”มันมีธุรหรือเปล่าวเนี่ยผมง่วง
“ไม่ฉันง่วง”
“ตามใจฮยองละกัน ฮยองไม่ทานอะไรก่อนหรอผมมาตามไปทานข้าวนะเนี่ย”มักเน่หน้าหวานตื้อไม่เลิก
“อ่าไม่หล่ะฉันแอบกินขนมกับพี่โฮลู่แล้ว”ปกติเราก็ไม่ได้นั่งกินข้าวด้วยกับครบเพียงแต่จะนั่งคุยกันเล่นเท่านั้นแต่วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆ
“อ่าผมกินคนเดียวก็ได้”ไอ่หน้าหวานเดินไปพร้อมปาหมอนใส่ ใครจะไปตาใสแจ๋วเหมือนนายมักเน่ละ เตียงข้างๆผมที่ไม่รู้ว่ามานอนอยู่ข้างหลังผมตอนไหนพอหันไปดูนายซองยูก็หลับปุ๋บแล้ว รูมเมทห้องอื่นๆก็คงหลับแล้วสินะ ห้องผมนอนกันสามคน ส่วนพี่โฮลู่ก็นอนกับนายดงคิม ส่วนพี่กยูชิคก็นอนกับพี่ยอลอู ห้องผมวุ้นสุดละ
“อ่านี่ทำไมพวกฮยองไม่รีบปลุกผมเนี่ย”ตื่นขึ้นมาก็โวยวายไปบริษัติไม่ทันจะแปดโมงแล้วเดี่ยวผู้จัดเค้าจะเทศเอา
“แหมมอย่าบ่นเลย ก็ไม่มีใครตื่นอะแหละ ดีกยูตั้งนาฬิกาทิ้งไว้ไม่งั้นคงเสียงานไปแล้ว”พี่ยอลอูที่งัวเงียทนฟังมักเน่ไม่ได้
“ลงๆเถอะขี้เกลียดฟังพวกนาย”พี่โฮลู่รีบวิ่งลงไปหาผู้จัดตามด้วยผมที่ลงตามมา อ่านี่เธอมารอนานแล้วสินะหน้ายุ้งเลย
“โอป้าสายแล้วนะ”เธอบ่นหน้ายุ้ง
“ก็ไอ่พวกเนี่ยมันตื่นสาย”พี่กยูรีบตอบ
“แอลวูโอป้าทำไมหน้าแดงๆ”เธอชี้มาที่แก้มผม เอ่อจะบอกดีไหมเนี่ยปกติเวลานอนผมชอบพลิกตัวแล้วมือจะชอบตีหน้าตัวเอง เนี่ยแหละอาการนอนแปลกๆของผม
“ก็ไอ่เนี่ยเวลานอนมันนอนแปลกๆชอบพลิกตัวแล้วตีหน้าตัวเอง”ซองยูบอกทำไมไอ่เพื่อนเลววววววววว
“จริงหรอโอป้า”เธอหันมามองขำๆ แล้วเอื้อมมือมาจับหน้าผม หน้าผมดูร้อนๆยังไงก็ไม่รู้
“หน้าแดงหมดละหมดหล่อเลย”เธอพูดขำๆพร้อมดึงแก้มผมเบาๆ อ่าเธอยิ้มแล้วน่ารักจัง ผมยอมให้ดึงแก้มทั้งวันเลยถ้าเธอยิ้มผมยอม หญิงไทยยิ้มสวยอย่างนี้นี่เอง
“พอเลยๆไปๆขึ้นรถได้แล้วยัยตัวเล็ก”เธอพยักหน้าว่าง่ายแล้วสวมแว่นแล้วเดินไปที่รถ
“ฮยอนคาปๆ”เอาอีกละไอ่มักเน่ตัวป่วน
“อะไรอีกละนายน่ะ”ผมหันไปมอง
“แทบีไปไหนอ่ะครับ”ถามทำไมของมัน
“ขึ้นรถแล้ว”ผมพูดพร้อมชี้ไปที่รถ
“อ่าน้องสาวรอพี่ด้วย ฮยอนผมจองที่นั่งข้างเธอฮยอนไปไกลๆเลย”ไอ่มักเน่ชานจงพูดแล้วพร้อมวิ่งไปหาแทบี แกแย่งที่นั่งฉันนะไอ่มักเน่เดี่ยวมีเคลียๆ เอาเถอะคนโปรดของเธอนิหน่าไอ่ชานจงเนี่ย
“รอฉันด้วยดิว่ะ”ผมวิ่งตามมันไป มันวิ่งเร็วจังถึงมันจะเตี้ยก็เหอะ สงสัยมันกลัวผมแย่งที่จริงๆ
“อันยอง”ผมทักทายพวกพี่ๆทีมงานที่โรงแรมตามด้วยเมมเบอร์แต่ละคนก็ตามผมมา
“แอลวูเดี่ยวนายไปเปลี่ยนชุดก่อนค่อยมาแต่งหน้า อ่ะแทบีและก็ชานจงด้วย”พี่ทีมงานพูดพร้อมหยิบชุดสูตรออกมาให้ ผมรับแล้วรีบไปเปลี่ยน
“ฮยองๆผมขอเปลี่ยนก่อนจิ”ไอมักเน่วิ่งมาขวางประตู
“โห่ ถ้าแกเปลี่ยนฉันกับบีก็ไม่ได้เปลี่ยนพอดีนะสิ”ชานจงมันเปลี่ยนนานยิ่งกว่าไปนอนหลับอีก
“นะๆผมยังไม่ได้ท่องสคริปเลย นะบีนะฮยองแอลวู”มาทำตาลูกแมวใส่อีกผมเลยปัดมือให้มันเข้าไปได้
“ขอบคุณตาปผม”เหลือผมกับบีที่นั่งรออยู่หน้าห้องแต่งตัว มันชักอึดอัดแหะ
“นายหลับแล้วหรอชานจง”ผมตะโกนถามเพราะมันเงี่ยบเกินไปจริงๆ แทบีที่แต่ก่อนเริ่มสัปงก หันมาช่วยสมทบถาม
“โอป้าฉันเหน็บกินแล้วนะ นานจังหาว”เธอพูดพร้อมปิดปากหาว ตางัวๆเงียๆ ผมเลยจับหัวเธอมาซบที่ไหล่ เธอไม่ขัดขืนแถมหลับไปเลยด้วยซ้ำ
“เสร็จแล้วฮะ”นานไปไหมนั่นเค้าหลับกันหมดแล้ว
“นายไปท่องสคิปไปเดี่ยวฉันปลุกบีให้ไปเปลี่ยน”ผมปัดมือไล่ แล้วหันมาเขย่าตัวอีกคนที่นั่งหลับซบไหล่อยู่ ตอนหลับเธอน่ารักมากเลยละผมดำลอนตัดกับใบหน้าเนียนขาวใสจมูกที่โด่งกำลังพอดี นี่เธฮนางฟ้าหรือคนกันแน่
“งั้นฉันไปเปลี่ยนแปปนะโอป้า”เธอพูดพร้อมหาวนอนพร้อมปิดปากแล้วหันมาบอกผมไม่นานเธอก็เดินออกมา เธอเปลี่ยนเร็วกว่าชานจงสะอีก
“เสร็จแล้วค๊า”เธอเดินออกมาด้วยเสื้อขาวกางเกงดำทำให้เธอดูขายาวมากบวกกับส้นสูงของเธอทำให้ความสูงเธอเกือบไล่เลี่ยกับผมแล้วเอาสูตรคลุมทับเสื้ออีกที ดูสวยไปอีกแบบ
“ฉันไปแต่งหน้าก่อนนะค่ะโอป้าเร็วๆด้วยละเดี่ยวไม่ได้แต่งหน้า”เธอบอกพร้อมสะพายกระเป๋าไปนั่งโต๊ะแต่งหน้า เธอไม่ได้แต่งหน้าก็ยังสวย ผมชอบสาวไทยคนนี้จัง
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>อ่ามาอัพอีกตอนแล้วนะค่ะถึงมันจะล่าช้าไปหน่อยขอโทษด้วยนะค่ะ ถึงยังไงก็ติชมกันได้นะบียอลจะเอาไปปรับปรุง ถ้านัมยองอ่านไม่สนุกอยากให้เพิ่มตรงไหนก็บอกนะค่ะบียอลจะเอาไปปรับปรุงให้หมดเลย><
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ