love you my girl ผมรักเธอยัยเกิลกรุ๊ป lssb

8.5

เขียนโดย Ln_infnt1319

วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 22.32 น.

  13 ตอน
  4 วิจารณ์
  17.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 22.35 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ภาพลักษณ์ของแทบี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

            ตอนนี้ฉันมานั่งแต่งหน้าพร้อมท่องสคริปไปด้วยท่องมาทั้งคืนละวันนี้แล้วสินะวันเปลี่ยนชีวิตของฉันเฮ้อออ จากแทบี G.dance จะต้องกลายมาเป็น แทบี minite หรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อ แม้ในใจจะเครียดแต่ภายนอกคงต้องยิ้มสินะ ฉันคิดถึงพ่อแม่และก็แทมินน้องชายของฉันจัง เวลาฉันรู้สึกท้อก็จะมีครอบครัวที่น่ารักคอยอยู่เคียงข้าง แล้วนี่ฉันมาที่นี่เพื่ออะไรกันมาเพื่อสร้างปัญหาให้ชีวิตใช่ไหม ชีวิตฉันที่ถูกดูถูกจากเพื่อนฝูงว่าฝันสูงไม่เจียมตัวถูกคนรอบข้างมองว่าอย่างเนี่ยเนี่ยหรอจะไปเป็นนักร้อง แต่พอฉันได้เลือกมาเป็นเด็กฝึกทุกอย่างก็เปลี่ยนไปทุกคนเริ่มชื่นชมฉัน และพอฉันได้เป็นเกิลกรุ๊ปจริงๆทุกคนต่างชื่นชมให้กำลังใจ และก็ไม่ดูถูกฉันอีกเพราะอะไรหรอ?เพราะว่าฉันเป็นนักร้องเกาหลีงั้นหรอ?ฉันดังงั้นหรอ?ฉันมีชื่อเสียงงั้นหรอ?ฉันเก่งงั้นหรอ? ทำไมชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ

 

        “ท่องสคริปจำให้ได้ นอกนั้นถ้านักข่าวถามอะไรก็ตอบไปนะ”พี่มินวูผู้จัดการคนใหม่ของฉันในอีกไม่นานเอ่ยย้ำกับเมมเบอร์ทุกคน มันช่วยเรียกสติที่กำลังฟุ้งซ่านของฉันกลับมาสู่ปัจจุบันได้ ชีวิตของฉันจะเป็นยังไงถ้าฉันไม่ได้เป็นนักร้อง เป็นไอดอลที่ผู้หญิงเกาหลีชื่นชอบเป็นตัวอย่าง ชีวิตฉันถ้าไม่ได้เป็นนักร้องแบบทุกวันนี้ ฉันก็คงถูกเพื่อนฝูงดูถูกเพราะแค่ฉันแค่คิดอยากจะเป็นนักร้อง หรือเพียงอิจฉาฉันกันนะว่าหน้าตาได้เกาหลีเต็มๆทั้งๆที่อยู่เมืองไทย หรือเพราะว่าฉันเป็นลูกไม่มีพ่อแม่ เป็นเพียงแค่ลูกบุญธรรมที่ถูกคนที่ไหนก็ไม่รู้เก็บมาเลี้ยงแต่ฟ้าก็ไม่ได้ใจร้ายกับฉันจนเกินไป ส่งครอบครัวที่น่ารักมาให้ฉัน ฉันไม่รู้สึกเดียวดายเลยแม้แต่วินาทีเดียว

 

        “อ่าวทุกคนพร้อมหรือยังงานใกล้เริ่มแล้วนะ มาๆสแตนบายไว้เร็ว”พี่ทีมงานเดินมาบอกพร้อมกับเดินนำพวกเรา8คนไปแสตนบาย ฉันจึงต้องปรับโหมดกับหน้าตาเศร้าๆของอดีตภายใต้รอยยิ้มที่ฉันสร้างขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนยิ้มไปกับฉันได้

 

        “เชิญเหล่าไอดอลค่า”เสียงพิธีกรในงานเอ่ยขึ้น พวกเราเดินออกไปเสียงชัตเตอร์ของพวกพี่ๆนักข่าวดังรัว ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้นฉันตัดสินใจทิ้งหวามโหดร้ายของชีวิตทิ้งแทบีคนเก่า แล้วมาเกาหลีเพื่อมาเป็นแทบีคนใหม่ฉันก็คงไม่เป็นคนที่สังคมยอมรับยกย่องเอาฉันเป็นตัวอย่างของผู้หญิงที่ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรก็ยิ้มได้ ต้องขอบคุณครอบครัวที่ฟ้าส่งมาให้ฉันจริงๆ

 

        “อันยองฮาเซโย”พวกเราพูดพร้อมกัน พร้อมกับยิ้มให้กล้องที่พวกพี่ๆนักข่าวกำลังถ่าย ฉันอยากบอกกับครอบครัวเหลือเกินว่าฉันคิดถึงพวกเค้า ฉันอยากจะร้องไห้ทุกครั้งที่ตลอก4ปีที่ผ่านมาฉันทิ้งพวกเค้า มาตามความฝันที่ทางค่ายยื่นข้อเสนอฉันมา ครอบครัวฉันจึงส่งเสริม และบอกให้ทำความฝันอย่างเต็มที่ ตลอดที่ฉันมาอยู่เกาหลี4ปี 3ปีแรกที่ฉันเป็นเด็กฝึกฉันก็พัฒนาได้อย่างรวดเร็วจนกระทั้งเดบิววงเกิลกรุ๊ปใหม่ของค่าย จากนั้นฉันก็ได้รับฉายาต่างๆไอดอลลักยิ้ม ไอดอลแดนส์ ไอดอลสวยเป๊ะ ฉายาเจ้าหญิงกรุงโซล ที่ผู้หญิงที่โซลมอบฉายาให้ฉัน หลังจากนั้นเจ้าหญิงกรุงโซลก็มีแฟนคลับมากมายรวมถึงที่ไทย ภาพที่ไทยที่ถูกดูถูกว่าไม่มีพ่อแม่กลับเลือนหาย มีแต่คนที่ต่างมาคอยให้กำลังใจฉันทุกครั้งที่ฉันไปไทย แฟนคลับที่คอยบอกว่าซารางแฮ ออนี่ ภาพที่บอกว่าลูกไม่มีพ่อแม่ ไอ่เด็กไฝ่สูงฉันเกลียดแก มันหายไปเพี่ยงเวลาแค่3ปีที่ฉันไปเป็นเด็กฝึก

 

        “ต้องขอขอบคุณพวกพี่ๆสื่อมวลชนนะครับที่มาในวันนี้  วันนี้เป็นวันที่พวกเราแถลงการเปิดตัวโปรเจคของ c.m woon ต้องขอขอบคุณผู้จัด ประธานการจัด คุณชาน จินซอผู้บริหารสังกัดของพวกเรา และก็พวกพี่ๆทีมงานทุกคนที่ทำให้มีโปรเจ็คนี้ออกมา เหมือนพวกเราเดบิวต์วงกันใหม่ ต้องขอขอบคุณครับ”พี่กยูชิคลีดเดอร์ของพวกเรา ลีดเดอร์คนใหม่ของฉันเป็นคนเอ่ยขอบคุณตามสคริปคนแรก แล้วงานก็ดำเนินตามสริป จนกระทั่งถึงช่วงที่ให้สัมพาทกับพวกพี่ๆนักข่าว พวกเรานั่งประจำที่แล้วพวกพี่นักข่าวก็ยกมือเตรียมสัมพาทข่าวต่างๆ อนาคตของวงใหม่นี้

 

        “กำหนดของโปรเจ็คนี้นานแค่ไหนค่ะ”พี่นักข่าวยกมือแล้วลุกขึ้นถาม

 

        “โปรเจ็คนี้ไม่มีกำหนดครับแต่ คงเป็นโปรเจ็คที่จัดขึ้นนานกว่าโปรเจ็คอื่นๆหน่อยครับผม”พี่แอลวูเป็นคนตอบคำถามคนแรกที่ถามมา พี่นักข่าวเลยถามต่อเพื่อไม่ให้เสียเวลา

 

        “แล้วโปรเจ็คนี้ทำไมมีเกิลกรุ๊ปอย่างคุณแทบี G.dance เข้ามาร่วมด้วยค่ะทำไมไม่เอาบอยแบรนมาร่วมวงใหม่กันใหม่ค่ะ”ซึ่งคำถามนี้ฉันก็อยากจะถามทางค่ายเหมือนกัน จากใจฉันแล้วฉันดังแค่นี้ก็เกินฝันฉันมากพอแล้ว ไม่ต้องสานต่อก็ได้เพราะแค่นี้ฉันก็ไม่อยากเชื่อกับความจริงแล้ว

 

        “โปรเจ็คนี้ไม่เหมือนโปรเจ็คอื่นๆครับต้องการเที่ยบศิลปินในค่ายด้วยว่ามีฝีมือทุกคน ไม่ใช่แค่หน้าตา แทบีเป็นผู้หญิงทางค่ายต้องการรวมชายหญิงให้ร่วมวงกันครับเพื่อไม่ให้แยกว่าบรอยแบรนกับเกิลกรุ๊ปใครเก่งกว่าใครทางค่ายจึงคัดเลือกวงที่จะสามารถทำงานร่วมกันได้มารวมกัน”พี่ยอลอูตอบออกมา โปรเจ็คนี้ถึงจะสร้างทำให้ฉันมีแฟนคลับและเป็นที่น่าจับตามองมากขึ้น มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่า ทุกคนไม่ได้จริงใจเสมอไป วันนึงถ้าฉันกลับไปเป็นคนธรรมดาจะมีคนชื่นชมฉันไหมจะมีคนคอยให้กำลังใจบอกรักฉันไหม

 

        “แล้วทำไมถึงเลือกพวกคุณทั้งวงละครับ ทั้งที่แทบีเป็นผู้หญิงเพียงในวงคนเดียว”พี่นักข่าวผู้ชายยกมือถาม คำตอบก็คงไม่ยากเพราะทางค่ายต้องการเรียกเรตติ้งในตัวฉันที่กำลังจะเป็นตัวชูค่าย ชูวงในสังกัด ชูความสามารถของผู้หญิง ออกมาให้มากขึ้นที่เค้าไม่ให้ฉันเป็นลีดเดอร์ก็เพราะสาเหตุนี้เนี่ยแหละ พวกเค้ายังต้องใช้ฉันในการเชิดหน้าของวงเกิลกรุ๊ปของพวกเราให้ดังโดยใช้ฉันทำโปรเจ็คต่างเพื่อให้ดึงเรตติ้งของวงขึ้นไปด้วย

 

        “ทางบริษัตต้องคำนึงถึงประสิทธิภาพของแต่ละคนด้วยครับว่าเหมาะไหม ทางคายเลยลองจับให้พวกผมที่เอกลักษณ์ของวงเรื่องการเต้นนิยมทำให้เต้นให้พร้อมกันทุกท่าครับเต้นเป็นขั้นตอนอย่างพร้อมกัน ส่วนที่เลือกนาบีมา เพราะวงG.dance เต้นเก่งทุกคนครับทุกคนมีแนวของแต่ละคนทางค่ายจึงเลือกคนที่เข้ากับวงพวกผมได้มากที่สุดมาครับ”พี่กยูตอบ ก็จริงทางค่ายที่เลือกฉันมาเพราะหน้าตาและความสามารถของฉัน ทางค่ายฝึกฉันให้เก่งทุกด้านให้ปรับตัวได้ทุกอย่างพร้อมรับงานอันเป็นชะตาชีวิตของคนทั้งค่าย และฉันก็ฝึกมันได้ทุกอย่างจนเป็นที่ยอมรับด้วยหน้าตาที่เพอร์เฟกด้วยแล้วละก็ ทำให้ฉันเป็นหน้าตาของวงไม่ใช่สิหน้าตาของค่ายก็ว่าได้

 

        “แล้วคุณแทบีหนักใจไหมครับที่รู้เรื่องโปรเจ็คว่าต้องเป็นผู้หญิงคนเดี่ยว”พี่นักข่าวหันมาถามฉันบ้าง ไม่หนักใจเพียงแต่รู้สึกไม่ดีสักเท่าไหร่

 

        “ก็มีบ้างค่ะ โดยส่วนตัวบีจะฝึกเรื่องการเต้นบอยๆหรือเต้นทุกแนวอยู่แล้วแต่ก็ไม่ได้เต้นได้ขนาดพวกพี่ๆเค้าอาจจะต้องฝึกสักระยะนึงก่อนค่ะ”ฉันหันไปตอบพวกพี่ๆนักข่าวที่กำลังกดชัตเตอร์ไม่ขาดสายงานนี้พวกเราคงต้องยิ้มเหงือกแห้งแน่ๆ ฉันยอมรับว่าพวกพี่ๆเค้าเป็นบอยแบรนวงนึงที่ความสามารถหน้าตาดีเยี่ยมที่สุดในบรรดาบอยแบรน นี่ก็เป็นอีกวงที่กำลังเป็นหน้าตาให้กับสังกัด

 

        “ซิงเกิลแรกจะเปิดตัวตอนไหนครับ”พวกพี่ๆถามเรื่องซิงเกิลแรกของพวกเราซึ่งฉันก็พอเห็นเนื้อเพลงบ้างแล้วฉันกังวลท่าเต้นเอามากๆเลยหล่ะเพลงมันออกแนวบอยแบรนไปนะฉันว่า ส่วนเรื่องเอ็มวีฉันยังนึกคอนเส็ปไม่ออกเลยว่าจะเป็นแบบไหน ถึงทางค่ายจะเซฟความสามารถอัดไว้ที่ตัวฉันแต่ฉันก็ไม่ได้เฟอร์เฟกไปซะทุกอย่างหรอกนะมันก็ต้องมีหนักใจบ้าง

 

        “อ๋อคงเร็วๆนี้ครับ”คงจะเป็นวันเดบิววงใหม่สินะ เฮ้อนี่ฉันจะต้องเปลี่ยนวงอีกกี่วงเนี่ยหวังว่าพ่อแม่และน้องชายจะภูมิใจในตัวฉันนะ

 

        “จะเป็นแนวไหนครับพอจะบอกได้ไหม”พี่นักข่าวถามต่อทันทีที่พี่ชานจงตอบ พี่ชานจงเป็นคนนึงที่ฉันคิดว่าเค้าหน้าเหมือนแม่ของฉันหน้าพี่เค้าหวานมาก ทำให้ฉันรู้สึกติดพี่ชานจงเหมือนเด็กติดแม่

 

        “ยังบอกไม่ได้จริงๆครับ ต้องรอนะครับผม”พี่กยูตอบยิ้มจนตาเกือบหายไปกับหน้า พี่กยูที่มีตาเป็นเอกลักษณ์ สายตาที่จะดูมีอิทธิพลมากกว่าคำพูด

 

        “คุณแทบี คิดว่าจะรับมือไหวกับซิงเกิลนี้ไหมครับ”พี่นักข่าวคนเดิมหันมาถามฉัน ไม่ไหวก็ต้องไหว อย่างน้อยครอบครัวที่น่ารักของฉันจะภูมิใจในตัวฉันบ้าง

 

        “อ่าต้องไหวสิค่ะ”ฉันตอบพร้อมยิ้มๆ แต่รอยยิ้มของฉันที่สร้างขึ้นมาพร้อมกับแทบีคนใหม่มันก็ยังคงดูสดใสและทำให้ทุกคนยิ้มตามทุกที

 

        “แน่นอนครับเธอหญิงเหล็ก”โอป้าโฮลู่หันมาจิ้มแขนฉันพร้อมพูดติดตลก ฉันไม่อยากจะเป็นหญิงเหล็กเลย ฉันอยากเป็นคนๆนึงที่ไม่ได้โด่งดังไม่มีคนดูถูกแค่นั้นเอง

 

        “ไม่ใช่สักหน่อย”ฉันหันไปตีโอป้าโฮลู่ที่จิ้มแขนฉันอยู่ อย่างน้อยคนเกาหลีคนที่นี่ก็จิตใจดีไม่แพ้กับคนไทยทำให้ฉันอยากอยู่มากขึ้น

 

        “แล้วได้ยินมาว่าโปรเจ็คพีอาโอ จะต้องให้ไอดอลย้ายบ้านด้วยใช่ไหมค่ะ”พี่นักข่าวผู้หญิงอีกคนยกมือถาม ฉันย้ายที่อยู่จนจะนับไม่ทวนแล้วเพราะยังไงก็ยังมีพวกแฟนคลับที่คลั่งไคล้มากจนถึงขนาดงั้ดห้องของพวกเราแล้วเข้ามาขโมยของเล็กๆน้อยไป จนพวกเราทนไม่ไหว

 

        “ใช่แล้วครับ คงน่าจะเป็นพรุ่งนี้ที่พวกเราจะเข้าไปอยู่ สามารถติดตามพวกเราได้ในรายการ p.r.o. daily ได้นะครับ”พี่ดงคิมตอบอ่าฉันก้พึ่งรู้นะเนี่ยว่ามีรายการติดตามด้วย ทำไมไม่มีใครบอกฉันเลย อ่าอย่างนี้ทุกคนก็รู้ทุกความเคลื่อนไหวเป็นระยะๆสินะ

 

        “แล้วขอถามเรื่องที่กำลังเป็นข่าวหน่อยนะครับ ข่าวที่ว่าคุณแอลวูกับคุณแทบีคบกันมานานแล้ว ถึงขนาดคุณแทบีเป็นคนโปรดของคุณแม่แอลวูไปแล้ว ถึงขนาดเคยคุยกันเรื่องหมั้นหมาย”ฉันกับพี่แอลวูหันหน้ามองกันอย่างงงๆไม่ต่างจากที่เมมเบอร์มองกันอย่างงๆแล้วหันไปตอบนักข่าวที่กำลังรอคำตอบ ฉันไม่เคยเห็นแม่พี่แอลวูเลยหลังจากคอนเสิตที่คุณแม่พี่แอลวูเข้ามาเยี่ยมหลังเวที แล้วก็ทักฉันท่านยังเป็นแฟนคลับฉันเลย แล้วก็หลังจากรายการ idol and idol

 

        “เอ่อ..เอาข่าวมาจากไหนค่ะ พวกเรายังไม่รู้เรื่องอะไรเลยฉันกับคุณแม่พี่แอลวูแทบไม่เคยเจอกันด้วยซ้ำค่ะ”แฟนๆเชียร์ขนาดสร้างข่าวแบบนี้เลยหรอเนี่ย ฉันไม่ยักรู้แต่มันจะเกินจริงไปไหมข่าวออกมาแรกๆแค่ อ้างว่า แอบคบกันมาก่อน

 

        “ใช่ครับ แล้วอีกอย่างพวกเราก็ไม่ได้คบกันด้วยครับ”พี่แอลพูดพร้อมคิ้วขมวด พี่เค้าคงงงๆอยู่เหมือนกัน หน้าพี่เค้าดูไม่ค่อยสู้ดีกับข่าวลือนี้เลยพี่เค้าคงจะคิดมากไม่ต่างจากฉันสินะ

 

        “แล้วเรื่องแหวนที่แฟนๆว่าเหมือนกันนี่มันอะไรค่ะ”แหวนหรอฉันว่าไม่นะเพราะแหวนที่ฉันไปซื้อตอนไปเดตกับพี่แอลวูในรายการฉันก็ไม่ได้ใส่เลยนะนอกจาก เมมเบอร์ในวงจะต่างพากันอยู่ในห้อง

 

        “อ่าวงนี้ใช่ไหมค่ะ อันนี้เป็นแหวนของวงฉันค่ะพวกเราใส่ทุกคน”ฉันพูดพร้อมชูแหวนที่นิ้วแหวนฉันมีหลายวงแต่วงที่จะพกติดตัวไม่กี่วงหรอก ฉันไม่เคยใส่มันเลยมันน่าจะเป็นข่าวลอยๆ

 

        “ส่วนวงนี้มันก็ไม่เหมือนของเธอเลยครับมันเป็นแหวนที่ผมซื้อมาก่อนที่ผมจะเข้ามาเป็นบอยแบรนอีกครับ”พี่แอลวูหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตัวเองมันเป็นแหวนที่เงิน ซึ้งของฉันเป็นสีทองวงเล็กกว่าด้วยซ้ำถึงมันจะเรียบเหมือนกันก็เถอะแต่ข้างในฉันก็สลักตัว G.D กันไว้ทั้งวง

 

        “มันเป็นแหวนของเค้าจริงๆครับผมเห็นเค้าตั้งแต่เป็นเด็กฝึกแล้วครับอีกอย่าเค้าใส่ข้างขวาครับนานๆทีจะใส่ข้างซ้ายครับ”พี่ซองยูตอบอ่าอย่างน้อยก็มีพยานแต่ก็รู้สึกน้อยใจบ้างนะที่พี่เค้าไม่ใส่แหวนคู่วงนั้นเลย หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกลับหอเพื่อเตรียมเก็บของย้ายบ้านหอฉันก็อาลัยอาวรกันมากกว่าจะช่วยกันเก็บ ถึงจะย้ายที่อยู่บ่อยแต่ฉันก็ไม่เคยลาจากกับเมมเบอร์ในวงนานๆเลยนะนี่มันจะนานแค่ไหนก็ไม่รู้

 

        “บีโอป้าเค้าโทรมาหาเธอหลายสายแล้วนะทำไมไม่รับละ”จียองเพื่อนร่วมวงของฉันเอ่ยขึ้นที่เห็นโทรศัพฉันดังหลายรอบ ที่จริงฉันหาโทรศัพไม่เจอด้วยซ้ำอย่าหายเลยนะฉันเสียดายพวงกุญแจนั่นจริงๆ

 

        “เดี่ยวฉันจะโทรกลับไงเก็บของก่อน”ฉันเก็บของเสร็จแล้วฉันก็เดินหาโทรศัพ หยิบโทรศัพขึ้นมากดเบอร์ที่โทรมาก่อนหน้านี้ โทรเหมือนจะโทรจิกเลยนานๆทีที่จะมีบอยแบรนโทรมาคุย นี่พี่แอลวูโทรมาเยอะที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอเลยนะเนี่ย

 

        “แอลวูโอป้าเค้ามีธุรอะไรกับเธอเนี่ยเห็นโทรมาหลายรอบละ”โซนี่ชะเง้อมาฟัง ฉันว่าฉันเปิดวีดีโอแชทดีกว่านะเพราะว่าฉันเชื่อว่าฉันไม่ได้คุยกับโอป้าแค่2คนแน่ๆอย่างน้อยก็ต้องมีแอบฟังกันบ้าง รับแล้วๆ

 

        “อันยองฮาเซโย”วงนั้นทักทายเสียงใส อยู่ครบเลยสินะ

 

        “อันยองค๊า”วงพวกเราที่นั่งรวมตัวกันอยู่ทักทายกลับ

 

        “เธอไม่ต้องเก็บอะไรไปมากนะหนักเปล่าวๆเพราะว่าเสื้อผ้าที่นั่นมีเอ่อเรียกได้ว่ามีหลายตู้มาก เธอเก็บเสร็จยังละ”แอลวูโอป้าถามพลางก้มเก็บของที่ห้องหลังจากเดินออกมาจากกลุ่ม ออกมาเก็บของ วงนั้นมีเพียงพี่แอลวูที่ติดต่อฉันได้

 

        “เสร็จแล้วไม่ได้เอาอะไรไปมากเอาสำคัญๆไปก็พอ พรุ่งนี้ไปกี่โมงละโอป้า”อย่าเช้ามากเลยนะฉันง่วง แค่วันนี้ฉันก็เกือบไม่ทันเหมือนกันแหละเพียงแต่ฉันต้องรีบกว่าเดิมถึงจะรีบแต่ฉันยังต้องเป๊ะเหมือนเดิม นี่สินะที่เค้าเรียกว่าภาพลักษณ์ภายนอก

 

        “เดี่ยวรถจะไปรับที่หอเธอตอน10โมงนะ”สายหน่อยโชคดีไป แต่มันก็เกือบเที่ยงเลยนะ แต่ก็ดีไม่ต้องรีบมาก

 

        “โอเค ค่ะ”ฉันตอพลางจัดของให้เรียบร้อยต่อ สิ่งที่ฉันไม่ลืมอัลบัมของครอบครัวที่ทำให้ฉันมีความสุข กล่องใส่ของสำคัญแล้วก็กีต้า กีต้าตัวนี้มันเป็นตัวที่ฉันเอามาจากไทยตัวนี้เป็นตัวที่น้องชายตัวดีมันเลือกให้ฉันไว้เล่น น้องชายที่น่ารักแบบนายฉันคิดว่ามันหาไม่ได้อีกแล้ว

 

        “มีแค่นี้แหละ”โอป้าตอบ ชานจงโอป้าแย่งโทรศัพไปคุยแทนวงนี้นี่มันชอบแย่งจริงๆวงนี้แหละคือวงที่สองที่ฉันจะฝากอนาคตอันเป็นภาพลักษณ์ไว้ได้ พวกเค้าทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดเวลา

 

        “บีจ๋า พรุ่งนี้เจอกันนะน้องรักขอให้เราจับคู่ได้อยู่ด้วยกันนะ”เอ๊ะคู่อะไร มีดูโอ้บัดดี้ทางโปรเจ็คด้วยหรอ

 

        “คู่อะไรอะโอป้า”ฉันเงยหน้าตอบ ละจากของที่กระเป๋าทั้งหมด

 

        “ก็คู่ในวงไงเหมือนเป็นบัดดี้ให้กันเพราะลีดเดอร์วงเราอยากให้เธอสนิทกับพวกเรามากขึ้นไง”ที่แท้พี่กยูก็เป็นคนคิดนี่เองสินะ พี่เค้าเป็นคนที่ทำให้เมมเบอร์ทุกคนสนิทกันแล้วรักกันเหมือนพี่เหมือนน้อง ฉันหวังว่าฉันไปอยู่แล้วฉันจะไม่ผิดหวัง

 

        “อ๋อๆ งั้นฉันนอนละนะโอป้าชัลจาโย”ฉันบอกพี่ชานจงให้ตายเหอะทำไมฉันรู้สึกไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเลย คืนที่ฉันจะได้เป็นเมมเบอร์ของG.Dance และอีกไม่นานก็ต้องกลายเป็นเมมเบอร์miniteแทน

 

        “ชัลจาโย บายนะน้องรัก”เอ่ออย่ารักน้องก็พอค่ะโอป้าฉันขี้เกลียดเครียข่าวมากๆ ให้ตายฉันไม่อยากเป็นตัวดึงเรตติ้งของค่ายเลยมันทำให้ทุกคนจับตามองฉัน หมายปรองฉันไม่เว้นกระทั่งบอยแบรนร่วมค่ายและต่างค่าย

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>บียอลอัพแล้วนะคะยังไงก็ฝากหน่อย ฝีมืออาจจะตกไปจากเก่าบ้างเพราะงาน พวกแต่งๆเพลงนิยายพวกนี้มันเยอะ เลยอยากพักบียอลไปหย่อนใจกับมันนานจนฝีมืออาจจะตกไปบ้างเพราะบียอลเริ่มไม่มีเวลาแล้ว บวกกับเครียด ยังไงนัมยองก็ติชมได้ตามสบายนะค่ะถือว่าฝื้นฝูใหม่^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา