love you my girl ผมรักเธอยัยเกิลกรุ๊ป lssb

        “เฮ้อออ  วันนี้ไม่มีงานใช่ไหมค่ะโอป้า”ฉันหย่อนก้นนั่งลงที่โซฟาข้างๆพี่กยูชิค พร้อมถอนหายใจออกมา
 
        “ใช่แล้วพักได้ตามสบาย ไม่มีซ้อมด้วยอีกสองวันค่อยซ้อมอีกที”พี่กยูชิคหันมาตอบพร้อมลูบหัว ฉันเอนหลังลงที่โซฟาตัวนุ่มอย่างผ่อนคลาย อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บที่หน้าฝากเนื่องจากมีคนไปดีดมัน
 
        “โอ้ยยยยย”ฉันลืมตาขึ้นก็พบว่าไม่ใช่ใครที่ไหนที่ดีดหรอก
 
        “นิ ตื่นแล้วก็ไม่ยอมไปเรียกพี่เลยนะปลอยให้พี่ตื่นสายคนเดียวจนได้”พี่แอลวูอ้อมมานั่งข้างๆหลังจากที่พี่กยูชิคลุกออกไป
 
        “เอ๊า ก็บีไม่อยากกวนนิหน่า เห็นหลับสบายก็ไม่อยากกวนนิหน่ากลัวโอป้านอนไม่เต็มที่”ฉันหันไปตอบคนข้างๆพร้อมดึงจมูกแรงๆหนึ่งที
 
        “โอ๊ยยยย เจ็บนะ”คนโดนดึงจมูกร้องเสียงดัง
 
        “555โอ๋ๆขอโทดน๊าๆ”ฉันแกว่งมือเหมือนง้อเด็กน้อยอยู่ ซึ่งตอนนี้หน้าตาหล่อๆของเค้าเหมือนเด็กน้อยที่กำลังเบ้ปาก มันทำให้เค้าดูน่ารักเข้าไปอีก
 
        “โอ้ยๆผมละอิจฉาจังฮะ เราไปกันดีกว่าฮะฮยอง เธอ2คนจะไปไหม”พี่ชานจงที่อยู่ตรงบันไดที่กำลังจะลงไปข้างล่างตะโกนถาม
 
        “ไปไหนอ่า โอป้า”ฉันถามกลับพร้อมจูงมือพี่แอลวูให้เดินไตรงบันไดที่ โอป้าชานจงกันโอป้าคิมดงยื่นอยู่
 
        “ก็จะลงไปเดินเล่นในหมู่บ้านเธอสองคนจะไปไหม”พี่คิมดงชวน
 
        “อ่าไปสิๆป่ะกันเถอะ”นานๆทีจะได้พักออกไปเที่ยวในหมู่บ้านดีกว่า หลังจากนั้นฉันก็วิ่งนำพวกพี่ๆลงมาคนแรก ลงมาถึงฉันก็ตรงไปประจำที่จักรยานของฉัน
 
        “รอด้วยสิๆๆ”เสียงตะโกนจากพวกพี่ๆในบ้านที่วิ่งตามมา
 
        “โห่ก็โอป้าช้าเอง เร็วๆสิอากาศดีๆแบบนี้อย่าช้าสิ ฉันนำไปก่อนนะ”ฉันรีบปั่นจักรยานนำทุกคนออกจากบ้านหลังจากนั้นก็เริ่มทยอยตามออกมากัน ฉันนึกถึงตอนเด็กๆที่อยู่ไทย ฉันกับเพื่อนๆชอบขี่จักรยานเป็นแก๊งแบบนี้เลยล่ะ ฉันขี่อย่างช้าๆเพื่อมองต้นไม้สองข้างทางที่กำลังผลิบานออกมา มันสวยมากเลยหล่ะ ฉันมองไปรอบๆมีแต่ดอกไม่ที่กำลังจะผลิบาน ออกมา มีผีเสื้อบินรายล้อมมันช่างเป็นเวลาที่เหมาะมาก ตอนนี้ฉันมาหยุดรถที่ๆหนึ่งที่มี ที่พักนั่งชมวิวของทุ่งสวนดอกไม้ มันเป็นสวนที่ใหญ่มากแล้วมันก็สวยมากด้วย
 
        แช๊ะ     อยู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งใกล้ๆฉัน ฉันหันไปดูพบว่าเป็นพี่แอลวูที่ตอนนี้ในมือมีกล้องตัวโปรดที่ฉันเห็นบ่อยๆอยู่ในมือ
 
        “หว่า ไม่ยิ้มอีกล่ะภาพกำลังสวยเลย”พี่แอลวูเอ่ยออกมาพร้อมทำท่ากัดลิ้นที่ทำยังไงเวลามองท่านี้ก็ดูเหมือนเด็กน้อย
 
        “จะถ่ายอะไรบีล่ะ ถ่ายวิวไปนู้น”ฉันพูดพร้อมชี้ไปที่สวนข้างหน้า อากาศยามเช้าที่พระอาทิตที่เกาหลีกำลังขึ้นพร้อมกับดอกไม้ที่กำลังจะผลิบาน บวกกับอากาศที่พึ่งหายจากหน้าหนาวทำให้อากาศเย็นสบาย ท้องฟ้าที่เริ่มมีแสงอาทิตขึ้นมาทีละนิดทีละนิด มันชวนเรียกดวงตาที่มีเสหน่คู่นั้นให้หันไปมองที่ท้องฟ้า ตอนนี้ไม่ค่อยจะมีผู้คนสักเท่าไหร่บวกกับหมู่บ้านนี้แพงถึงเลขหลัก7เงินไทย ก็ไม่ค่อยมีคนอยู่แล้วหมู่บ้านนี้จะมีคนส่วนมากจะรู้จักเพราะมันแพงจนไม่สามารถซื้อบ้านอยู่ได้แล้วมันหรูชวนน่าอยู่มาก บ้านของพวกเราตั้งอยู่ที่ลับหูลับตาคนในหมู่บ้านแล้วหลังใหญ่ที่สุดในบรรดาทั้งหมดหมู่บ้านตั้งอยู่ในซอยที่ไม่ไกลจากในหมู่บ้านมากนักแต่ก็ลับหูลับตาคนพอที่ไอดอลพวกเราจะอยู่ได้
 
        “แทบี แทบี”ฉันกับพี่แอลวูพร้อมใจหันไปหาข้าวของเสียงหวาน นั่นไม่ใช่ใครมันทำให้ฉันแทบอยากกระโดดไปหาเลยทีเดียว
 
        “ออนนี่!”ฉันตะโกนไปด้วยความดีใจ คนที่อยู่ฝั่งถนนตรงข้ามฉันประมาณ6คนรีบเดินจ้ำอ้าวมาหา ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น G.dance อดีตวงของฉัน
 
        “อ่า คิดถึงเธอจังเรยบี><”ซอนอาเพื่อนสาวร่วมวงรีบกระโดดกอดฉัน
 
        “เหมือนกันฉันก็คิดถึงพวกเธอทุกคนนะ”ฉันกอดทุกคนด้วยความคิดถึง
 
        “เอ๋….ไงจร๊พ่อหนุ่มหล่อ เป็นไงบ้างโดนยัยบีทำร้ายบ้างรึเปล่าวหือ”พี่คิมยุนลีดเดอร์ประจำวงหันไปถาม ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆฉันอย่างพี่แอลวู
 
        “โห่ออนนี่ ฉันไม่ใช่คนใช้กำลังขนาดนั้นนะ”ฉันตอบหน้ามุ่ยใส่
 
        “โอ๋ๆๆ ว่าแต่มากันสองคนหรอ คนอื่นไปไหนกันหมด”พี่ๆมองหาไปรอบๆนั่นสิพวกโอป้าไปไหนกันหมดเนี่ย
 
        “เปล่าวหรอกฮะมาหลายคน แต่แยกย้ายไหนก็ไม่รู้ฮะ”พี่แอลวูตอบ
 
        “ว่าแต่ลมอะไรพัดให้พวกออนนี่มาที่นี่ได้เนี่ย”อีกอย่างไม่น่าจะมาที่นี่ถูกด้วย
 
        “ลมคิดถึงไงจร๊ น้องรัก><”
 
        “แทบี”เสียงบุคคลหนึ่งดังขึ้นระหว่างการสนทนาของพวกเรา มันเป็นจุดสนใจมากพอที่ทำให้พวกเราหันไปมองต้นเสียงหวานเสียงนั้น และภาพนั้นทำให้พวกออนนี่ตกตะลึงอยู่พักใหญ่ คนที่พวกเราหันไปมองเป็นผู้หญิงผมยาวสยายผิวขาวเนียนใสแบบเกาหลีตัวเล็กกว่าฉันไม่มากนักมาจับจักรยานที่ตระกร้ามีดอกไม้อยู่
 
        “เอ่อ….นี่ฮยอนอาหน่ะ”ฉันรีบบอกพวกออนนี่ที่กำลังตกตะลึง และมองหน้าฉันกับฮยอนอาสลับกัน
 
        “นี่ๆฉันไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองจริงๆเรย แทบีทำไมเธอถึงๆ……..”ออนนี่จ้องหน้าฉันสลับกันไปมา
 
        “ทำไมหน้าเธอสองคนอย่างกับพิมพ์ออกมาแบบเดียวกันแหนะ”ทุกคนคงจะตกใจที่ฉันหน้าเหมือนกัน คงแค่บังเอิญคนเราหน้าตาเหมือนกันก็ไม่แปลกนักหรอก
 
        “แรกๆฉันก้ไม่อยากจะเชื่อว่าหน้าฮยอนอาจะเหมือนฉันขนาดนี้ แต่ฉันคิดว่าคงแค่บังเอิญอะแหละ”ฉันบอกไป แรกๆฉันก็อึ้งอยู่ว่าทำไมหน้าคลายๆกันแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากช่างมันเหอะ
 
        “ฮยอนอา เธอมาทำอะไรที่นี่”ฉันเดินไปหาฮยอนอา พร้อมทักทายอย่างปกติ
 
        “อ๋อ…ฉันมาเดินเล่นกับ……..”ก่อนที่จะได้รู้อะไรไปมากกว่านี้ ก็ได้ยินเสียงแจ่วๆมาแต่ไกล
 
        “แม่ฮะ”มีเด็กน้อยน่ารักน่าชังวิ่งมาทางพวกเรายื่นอยู่ พร้อมวิ่งมาเกาะแขนฮยอนอาที่ยื่นยิ้มอยู่อย่างมีความสุข
 
        “นี่ อูฮยอนทำไมถึงวิ่งมาไม่รอน้าแบบนี้เนีย เฮ้ออ”หลังจากนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งตามมา หญิงสาวหน้าลูกครึ่งผมสีบลอนที่ดูแร้วมาจากธรรมชาติ อายุแก่กว่าฉันไม่มากนัก
 
        “นี่ ลูกฉันเองบี”เธอยิ้มพร้อมแนะนำเด็กน้อยข้างกาย ให้รู้จัก เด็กชายตัวน้อยที่มีรอยยิ้มน่ารักน่าเอ็นดูฉันมองก็อดยิ้มไม่ได้ เด็กคนนี้น่ารักเสียจริง
 
        “ชื่ออะไรคับผม”ฉันนั่งลงให้ระดับเดียวกันกับเด็กชายตัวน้อย พร้อมลูบหัวอย่างเอ็นดู ฉันรู้สึกอิจฉาคนเป้นแม่ที่มีลูกน่ารักแบบนี้จังเลย
 
        “ชื่ออูฮยอนคับผม แล้วน้าคนสวยละฮะชื่ออะไร”เด็กชายตัวน้อยอมยิ้มให้ฉันอย่างน่ารัก ฉันมองเห็นไร้เดียงสาของเด็กน้อยคนนี้มันทำให้ฉันรู้สึกเอ้นดูเด็กน้อยคนนี้
 
        “แน่ะปากหวานนะคับ น้าชื่อแทบี จร๊อูฮยอน”ฉันส่งยิ้มไปให้เด็กน้อยตรงหน้าพร้อมหอมแก้มเด็กน้อยไปหนึ่งที แล้วฉันก็ทำแก้มป่องๆพร้อมชี้ให้ บอกว่าให้หอมกลับเด้กน้อยก้เข้าใจยื่นหน้ามาหอมแก้มฉันหนึ่งที
 
        “แนะๆบีๆนี่เดี่ยวแอลวูก็อิจฉาเด้กตายหรอก”ออนนี่ทั้งหลายแซวพี่แอลวูที่ตอนนี้ทำแก้มป่องพองๆเหมือนเด็กกำลังงอล ฉันเงยขึ้นไปมองพร้อมขำนิดๆในความน่ารักของเค้า
 
        “ไม่ต้องมาขำเลยนะบี มามะอูฮยอนไปเดินเล่นกับน้าดีกว่าคับปล่อยให้พวกน้าๆเค้าคุยกันไปดีกว่าเนาะเราเป็นผู้ชายเราไปกันเถอะมะ”พี่แอลวูเดินมาใกล้อูฮยอนเพื่อจะอุ้มอูฮยอนออกไป
 
        “ป่ะ ไปกับน้าแอลวูนะถ้าน้าเค้าแกล้งอะไรมาบอกน้านะคับ”ฉันดันตัวเด็กน้อยเพื่อส่งให้พี่แอลวูอุ้ม
 
        “คับผม แม่ฮะผมขอไปเดินเล่นกับน้าแอลวูนะฮะ”อูฮยอนที่อยู่บนไหล่ของพี่แอลวูหันมาบอกผู้เป็นแม่
 
        “คับผม แล้วแม่จะรอตรงนี้นะฮะ”คนเป็นแม่ตอบพร้อมลูบหัวเด็กน้อย
 
        “นี่โซลเพื่อนสาวฉันเอง นี่แทบี”ฮยอนอาแนะนำโซลเพื่อนสาวคนสนิทให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะสังเกตสีหน้าเธอเริ่มซีดลง
 
        “ฮยอนอาเธอเป็นไรไรรึเปล่าว”ฉันถามด้วยความเป็นห่วง
 
        “มะ…ไม่หรอก”เธอตอบเสียงสั่นๆ “โซลฉันฝากพาอูฮยอนกลับด้วยนะ ฉันจะไปเตรียมของไว้ให้อูฮยอนรอนะ กลับไปบ้านฉันจะได้ไปสนามบินกับอูฮยอนเลย”เธอบอกพร้อมเดินจากไป เตรียมของนี่เธอคิดจะพาลูกไปไหนกันแล้ว 1เดือนที่ว่านี่คืออะไรกันแน่ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆเลยฮยอนอา ฉันมองฮยองอากับอูฮยอนสลับกันไปมา อีกด้านเป็นเด็กน้อยที่กำลังหัวเราะร่า แต่อีกด้านกลับเป็นผู้เป็นแม่ที่มีสีหน้ากังวลแล้วเดินออกไป เธอเป็นอะไรกันแน่ฮยอนอา ฉันสับสน เธอจะรักใครกันแน่ในใจเธอมีเค้าแอลวูรึเปล่าว หรืออีกใจเธอก็รักพ่อของเด็กคนนี้กันแน่ นี่เธอจะกลับไปโดยที่ยังไม่ครบ1เดือนตามสัญญาอย่างนั้นหรอ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>อ่าอัพแล้วนะค๊า บีพึ่งมีเวลาอัพตอนนี้บีอัพยังไม่จบเดี่ยวบีจะมาอัพต่องานเยอะไปหน่อยเลยอัพช้า ขอโทดด้วยน๊าทุกคน