love you my girl ผมรักเธอยัยเกิลกรุ๊ป lssb

 
“อ่ามอนิ่งค่ะ”ฉันเดินออกไปทักทายพวกพี่ๆ ที่ห้องนั่งเล่นชั้นสองของพวกเราแต่ฉันมองหาคนๆหนึ่งแต่หาไม่เจอ ไปไหนกันนะ
         
          “โอป้าๆ แอลวูโอป้าไปไหนอ่ะค่ะ”ฉันหันมาถามโอป้าชานจงที่กำลังนั่งฟังเพลงที่โซฟา
 
          “พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแหะ ฮยองฮะแอลวูไปไหนฮะ”พี่ชานจงหันมาถามพี่กยูชิคที่กำลังนั่งดูตารางงานครั้งต่อไป
 
          “อ๋อ มันไปถ่ายเอ็มวีตัวใหม่ของสาวๆวง lady gril น่ะสิแรกๆมันต้องเป็นฉันแต่เพอิญฉันรู้สึกปวดท้อง เลยขอเปลี่ยนให้แอลวูไปแทน”วงlady gril ที่น่ารักๆไร้เดียงสาน่ะนะ แล้วใครเป็นนางเอกล่ะเนี่ย วงlady grilเค้าไม่เคยเล่นเองอยู่แล้วล่ะ ฉันเคยไปเล่นเป็นนางเอกให้ครั้งหนึ่งอยู่หรอกน่ะ วงนี้เค้าน่ารักกันจริงๆเพียงแต่เสียดายมีแฟนกันสะหมดไม่งั้นฉันก็ไม่โดนรุมแย่งอย่างนี้หรอกนะ เอ่อแต่มีคนนึงสิน่ะที่ไม่ยอมสละโสด ก็ยัยอิม ซูจี ผู้ที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันตอนไปเล่นเป็นนางเอกให้เท่าไหร่ ไม่รู้เหมือนกันว่ายัยนั่นมันจะเกลียดขี้หน้าฉันทำไม ยัยนั่นหน้าตาก็ดีแม้จะเตี้ยและอ้วนกว่าฉันนิดเดียวเอง แต่มันก็ไม่ทำให้ยัยนั่นรัศมีตกเลย
 
          “อ่าแล้วใครไปเป็นนางเอกให้คราวนี้ล่ะฮะวงนี้เค้าไม่ยอมเล่นกันเองอยู่แล้ว แต่ว่านางเอกแต่ละคนก็สวยใช่ย่อย เธอเองก็เคยไปเล่นนิบี”พี่ชานจงหันมาสะกิดกับฉัน
 
          “ไม่รุสิ เห็นว่าเป็นนางเอกหน้าใหม่ด้วยแหละ ท่าทางจะสวยไม่งั้นไม่ได้เล่นแน่”นางเอกหน้าใหม่หรอ มาเล่นด้วยเนี่ยนะฉันควรถามตัวเองดูไหมเนี่ยว่าเจ็บไหมที่เค้าต้องไปทำงานกับผู้หญิงคนอื่น
 
          ครืดๆๆ ครืดๆๆ
          เอ๋ใครโทรมาเบอร์แปลกๆ
          “โยบอโยเซโย๊”ฉันบอกด้วยน้ำเสียงที่สดใส
 
          (บีนี่เธอใช่ไหม ฉันฮยอนอานะ เธอรู้ใช่ไหมว่าวันนี้แอลวูจะไปถ่ายเอ็มวีกับlady gril แต่เผอิญนางเอกเป็นฉัน ฉันพึ่งมารู้ว่าเค้าเล่นเป็นพระเอกฉันเลยแคเซินออกไป เดี่ยวอีกหน่อยจะมีผู้จัดการโทรมาให้เธอไปเล่นแทน)
 
          “ห๊า ทำไมถึงเป็นฉันได้”
 
          (ก็จะอะไรสะล่ะ พอเค้าเห็นหน้าฉันเค้าก็ทำหน้าเฉย ท่าฉันทนเล่นกับเค้าฉันอาจจะลำบากต่อการถ่ายทำแน่ ส่วนคนที่เสนอให้เธอไปเล่นก็ อซูจี lady gril ที่เมื่อวานไปถ่ายแบบด้วยกันฉันรู้สึกว่ายัยนั่นไม่ชอบเธอเลย แต่ว่ายัยนั่นก้เลือกเธอให้ไปเล่นแทนฉันทันทีที่ฉันขอแคนเซิลอ้างว่าฉันต้องรีบไปหาหมอเพราะไม่สบายคงถ่ายไม่ไหว ยัยนั่นต้องนึกแกล้งเธอแน่ ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะท่าทางจะไม่ดีแล้วสิ) ยัยซูจีจะนึกแกล้งอะไรฉันเนี่ยแย่ละไม่ได้ๆฉันทำไงดี
         
          “งั้นขอบคุณนะ แต่เธอควรจะใช้เวลานี้ให้เป็นประโยชน์มากว่านะฉันว่า”
 
          (ไม่ดีกว่า ยังไงเค้าก้ทำเฉยๆกับฉันอยู่ดี เอาเป้นว่าให้เธอมาที่นี่ก่อนเล่นไม่เล่นค่อยว่ากันอีกที ฉันรู้ว่าเธอจะถามฉันว่าเอาเบอร์มาจากไหนใช่ไหม คือฉันไปได้มาจากผู้จัดการวงเธอน่ะแหละเค้าให้ฉันเพราะว่าเค้าจำฉันได้ว่าเมื่อวานฉันยุกับเธอแล้วฉันบอกว่าฉันทำเบอร์เธอหาย เค้าเลยไว้ใจให้มา) พี่มินวูเนี่ยนะให้ปกติไม่ใช่ว่าจะให้เบอร์ไอดอลง่ายๆน่ะเนี่ย
 
          “โอเคๆเอาเป็นว่าฉันจะตกลงไปก่อนละกันมีอะไรค่อยว่ากันอีกที เธออย่างพึ่งกลับนะ แค่นี้แหละแล้วเจอกัน”หลังจากวางไม่นานก็มีเสียงที่จำได้ดีว่าเป็นของพี่กยูชิค ก็ดังขึ้นทันที
 
          “บีงานด่วนกะทันหันไปหน่อย เธอต้องไปเล่นเอ็มวีกับไอ่แอลวูด่วน”ว่าแล้วเชียวต้องเป็นแบบนี้
 
          “ห๊าทำไมเป็นงั้นล่ะ ให้ฉันไปเนี่ยนะ ก็ได้ๆแต่โฮลู่โอป้า โอป้าต้องไปกับฉัน”ฉันไม่ชอบไปคนเดียวสักเท่าไหร่เลยเลือกพี่โฮลู่มาด้วย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นพี่โฮลู่น่าจะเป็นคนที่ให้คำปลึกษาได้
 
          “อ่ะอ่าวงั้นก็ได้ งั้นไปกันเถอะพี่มินวูมารอหน้าบ้านละ”พี่โฮลู่เปิดผ้าม่านดูหน้าบ้าน
         
          “งั้นไปกันได้แล้ว”ฉันรีบหยิบของประจำตัวของฉันหลายๆอย่างที่วางไว้ แล้วรีบวิ่งลงไปกับพี่โฮลู่
 
          ไม่นานก็ถึงสถานที่ที่จะต้องถ่ายทำ เป็นร้านกาแฟที่ๆหนึ่งในกรุงโซลเป็นร้านที่ถูกตกแต่งได้ทันสมัย รอบข้างเป็นถนนทางเดินคนไม่จอแจเหมาะแก่การถ่ายทำแต่ก็มีแฟนคลับบางส่วนที่รู้แล้วก็ตามมาให้กำลังใจพวกสาวๆพวกนั้น
 
          “อ่าวบีมาแล้วหรอ ดีใจจังที่ได้ร่วมงานกับเธออีก”พี่โซจินพี่ใหญ่ของวง lady gril วิ่งมากอดฉันพร้อมทักทายตามมารยาททั่วไป วงนี้มี5คนเท่านั้น
 
          “แต่ทำไมกลายเป็นฉันที่ต้องมาเล่นแทนล่ะค่ะ”ฉันแกล้งถามไปเรื่อย ตาฉันมองผ่านเห็นผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งกำลังถูกผู้หญิงอีกคนเกาะแขนเหมือนจะป้อนขนมให้อีกคน ฉันจะไม่เคืองเท่าไหร่ถ้าคนนั้นไม่ใช่พี่แอลวู กับ ยัยซูจีนั่น ฉันมองไปที่ทั้งคู่สักพัก
 
          “เอ่อ บีอย่าไปคิดมากเลยยัยซูจีมันปลื้มแอลวูมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว มันแค่เล่นๆหน่าหวังว่าเธอคงไม่ถือยัยนั่นหรอกนะ”ซินวูสาววัยเดียวกับฉันพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันมัวแต่จ้องสองคนนั้น
 
          “เอ่อฉันเข้าใจหน่ะ”ฉันตอบยิ้มๆ
 
          “เอ๋งั้นข่าวลือเรื่องที่เธอคบกับแอลวูก็เรื่องจริงสิ ป่านนี้แฟนคลับคงฟินกระจาย”อ่าจริงสิพวกนี้เค้าไม่รู้นิหน่าว่าแอลวูเป็นแฟนฉันตายละๆรั่วสะละ
 
          “อ่าวออนนี่มาแต่เมื่อไหร่ค่ะ”ยัยซูจี ปั้นยิ้มเดินมาหาฉันโดยจูงมือแอลวูมาด้วยฉันชำเรืองมองมือองคนนั้นนิดนึง พอรู้อีกทียัยซูจีก็ปล่อยแล้วหันมายิ้มเจือนๆ
 
          “เอ่อออนนี่ หนูขอโทษค่ะแหะๆลืมไปว่าพี่สองคนนี่…..เป็นแฟนกัน อ่าออนนี่อย่าคิดมากน๊า”ยัยนั่นวิ่งเข้าอ้อนเหมือนลูกแมว ถึงมันจะน่าตบมากกว่าน่ารักก็เถอะ (นางเอกนี่โหดไปละ) แต่นี่มันเป็นแค่ภายนอกแค่ฉันลองมองตายัยนั่นดีๆฉันก็รู้ว่ายัยนั่นเกลียดฉันแค่ไหน
 
          “เอ่อใครบอกเราละเนี่ยว่า พี่สองคนเป็นแฟนกัน”ฉันพูดไปตามน้ำพร้อมยิ้มแบบเอ็นดู
 
          “ข่าวก็เห็นอยู่ตำตาทำไมจะไม่รู้ล่ะ”ยัยนั่นยังคงปั้นยิ้มต่อไป ฉันเรยมองหาคนที่ฉันอยากเจอในตอนนี้แต่ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหนส่วนพี่แอลวูก็เดิน ไปคุยกับพี่โฮย่าเรียบร้อย
 
          “เอ่อ แล้วนางเอกคนเดิมไปไหนล่ะค่ะ”ฉันหันมาถามพี่โซจินที่ยืนอยู่ข้างๆ
 
          “อ๋อเห็นยังนั่งอยู่ในร้านอยู่เลยหน่ะ ยังไม่กลับหรอกรู้สึกว่าชื่อฮยอนอาน่ะ เห็นเค้าบอกว่าอยากเจอเธอ เธอคงเป็นไอดอลของฮยอนอาล่ะสิ ไปหาเธอสักหน่อยสิบี”พี่โซจินชี้เข้าไปในร้านฉันมองเห็นผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ที่ริมหน้าต่างมองออกไปข้างนอก ฉันเรยเลือกเดินไปหาเงี่ยบๆ
 
          “ฮยอนอา”ฉันแตะบ่าเธอเบาๆเธอหันมาพร้อมยิ้มน้อยๆแต่ฉันสังเกตที่ดวงตามีคราบของน้ำตาใสๆอยู่
 
          “นี่เธอร้องไห้ทำไม”ฉันอ้อมไปนั่งตรงข้ามพร้อมกับจับมือเธอฉันไม่เคยรู้สึกเป็นห่วงใครแบบนี้มาก่อนทำไมฉันรู้สึกแบบนี้นะ
 
          “อ๋อฉันเอ่อ…ไม่รู้สิ ฉันคงคิดถึงลูกมั้ง”เธอตอบหน้าซึมๆ
 
          “เอ๋ ลูกหรอ”ฉันถามคิ้วขมวด ทำไมเธอถึงไม่อยู่กับลูก หรือเพียงแค่พี่แอลวูเลยทำให้เธอละจากลูกมา
 
          “ช่างมันเถอะ เธอจำได้ไหมเมื่อครบวันที่กำหนดเธอจะรู้เอง เธอจะคิดยังไงก็ช่าง คิดว่าฉันทิ้งลูกเพื่อมาหาเค้า มีลูกแล้วยังจะมาเดินตามผู้ชายต้อยๆ แต่ขอบอกไว้ก่อนฉันไม่ได้คิดที่จะทิ้งลูกอีกไม่นานเธอจะเข้าใจดี”เธอพูดพร้อมลุกขึ้นจากที่นั่ง แต่ทำไมฉันไม่คิดแบบนั้น ฉันคิดว่าเธอไมได้ทิ้งลูกเพียงแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ที่เธอไม่ได้อยู่กับลูกเหมือนว่าเธอออกมาเพื่อจะบอกสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต นั่นคืออะไรกัน
 
          “เดี่ยวฮยอนอา…..”ก่อนที่จะพูดอะไรก็มีเสียงของพี่ทีมงานเรียกตัว
 
          “น้องๆค่ะรวมตัวค่ะๆๆ เอาเป็นว่าฉากนี้นะค่ะให้พระเอกกับนางเอกนั่งตรงนี้นะค่ะ แล้วทำเหมือนว่ามาเที่ยวมานั่งดื่มกาแฟด้วยกันถ่ายรูปพูดคุยตามภาษาคู่รักหวานๆทั่วไปนะค่ะ เอาล่ะค่ะ ฮานา ทู เซ็ต”หลังจากที่เริ่มนับการถ่ายทำ ฉันก็นั่งเหมือนอมยิ้มตลอดเวลาเหมือนคู่รักมีจับมือกันพูดคุยกันถ่ายรูปเช็ดปากให้กัน ฉากนี้ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย แต่ก็เหมือนจะมีคนหนึ่งที่ยื่นหน้าบึ้งอยู่หลังกล้องเป็นใครไปไม่ได้ต้องเป็นยัยซูจีแน่นอน แต่ต่างจากฮยอนอาเธอดูแววตามีความสุข ในใจเธอคิดอะไรกันแน่เธอรักเค้ารึเปล่าวเธอมาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไรกันแน่
 
          “คัทๆโอเคๆดีค่ะๆๆ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเร้วค่ะเดี่ยวมีฉากต่อไป”ฉันรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังร้านไม่นานก็เสร็จ พอเดินออกมาพี่ๆทีมงานก็จัดการเซ็ตผมฉากนี้มีเพียงแค่ฉันคนเดียวที่ต้องถ่าย ฉันต้องนั่งที่โต๊ะกาแฟคนเดียวมองลงไปในถ้วยกาแฟ และมองที่นั่งตรงข้ามว่าแต่ก่อนเราเคยนั่งด้วยกันแต่ตอนนี้มีเพียงฉันคนเดียว เหมือนฉันย้อนเวลากลับมาปัจจุบันฉากที่ถ่ายกับพี่แอลวูเป็นเพียงอดีต ฉันต้องนั่งแล้วถอดสายตาอ้างว้างออกมา
 
          “เธอดูสวยไปอีกแบบนะ เวลาเข้าฉากเศร้า เนาะซูจี”ฉันได้ยินโซจินคุยกับซูจีเบาๆ แต่ก็ไม่ทำให้ฉันไม่ได้ยินเสียงกระซิบนั่นฉันชำเรืองมองเห็นยัยนั่นเบ้ปาก
 
          “อ่าคัทๆโอเคๆ เดี่ยว lady gril เตรียมถ่ายฉากร้องต่อนะ”เสียงผู้กำกับสั่งงาน
 
          “ส่วนบีเดี่ยวรอไปถ่ายตรงหน้าร้านนะ ไปนั่งพักก่อนดีกว่า”พี่ทีมงานนัดแนะให้ฉันฉันเลยเลือกเดินไปนั่งข้างๆพี่โฮลู่กับพี่แอลวูแต่ ฮยอนอาไปไหนแล้วนะ ฉันมองหาอยูพักนึงเห็นเธอยืนอยู่หน้าร้านเพลินๆฉันอยากจะไปทักเธอแต่ฉันเลือกปล่อยให้เธอตามสบายดีกว่า
 
          “อ่ะ บีมาๆเตรียมเข้าฉากต่อส่วนแอลวูก็มาด้วยกันเพราะเดียวมีถ่ายต่อ”พี่แอลวูเดินมาจับมือฉันพร้อมจูงไปด้วยกัน สีหน้าพี่แอลวูดูมีความสุขมากไม่เหมือนฉันในตอนนี้ที่กำลังลำบากใจฉันคงจะแคร์สายตาฮยอนอามากไปแน่ๆ
 
          “เดี่ยวบียืนเอามือรองหยดน้ำนะ ทำเหมือนนึกอะไรสักอย่าง นึกอดีตอะไรประมาณนี้นะ อ่ะแอ๊กชั่น”หลังจากนั้นมันเป็นหยดน้ำจากหลังคาที่ทางกองถ่ายสร้างขึ้นเริ่มแรก ฉันต้องเดินออกจากร้านแล้วเงยหน้าดุท้องฟ้าหลังฝนตก มีหยดน้ำหยดลงที่หน้าฉัน ฉันต้องเอามือเช้ดมันช้าๆแล้วเงยหน้าอีกครั้งพร้อมเอามือรองหยดน้ำแล้วมองลึกแล้วก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับกางร่มเดินออกมา
 
          “โอเค คัท เยี่ยมดีมากๆ คิดดีแล้วที่ให้เธอถ่ายเธอไม่มีผิดพลาดสักเทคเลยเยี่ยมๆ”พี่ผู้กำกับตบมือให้
 
          “ฉันบอกแล้วว่ายังไงถ้าเลือกเธอมาถ่ายแทนฉัน งานต้องลาบลื่นกว่าแน่ๆ”ฮยอนอาที่นั่งข้างๆหันมาพูดกับพี่ผู้กำกับ ตอนฉันเดินเข้ามา
 
          “ฮยอนอาทีหลังท่าเธอป่วยก้ปฏิเสธไปเถอะฉันว่าจะได้ไม่ต้องมาฝืนทำงาน อย่างนี้มันอาจจะทำให้งานเสียได้นะ”พี่แอลวูที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้นมาในแววตาเรียบๆ แต่แฝงความเป็นห่วง ฉันรู้สึกเจ็บแปลบๆขึ้นมา เมื่อไหร่กำหนดบ้าบอมันจะจบสักที ฮยอนอาเงยหน้าขึ้นมามองฉันแววตาเศร้าๆเธอคงจะเสียใจที่พี่แอลวูเฉยชากับเธอ ฉันแตะไหล่ประมาณให้กำลังใจเธอ หลังจากนั้นฉันก็เดินออกมากับพี่แอลวูหลังจากที่พี่ทีมงานจะนัดแนะฉากต่อไป
 
          “เอ่อฉากนี้ต้องนั่งตรงนี้ หลังจากบีถือไอติมมาให้นั่งเล่นตามภาษาแฟนทั่วไปเนี่ยแหละ แอลวูก็ถ่ายรูปคู่ไปเรื่อยๆอะไรประมาณนี้ โอเคนะ”หลังจากนั้นผู้กำกับก็สั่ง หลังจากนั้นฉันก็ออกมาจากหลังกองเพื่อเดินไปหาพี่แอลวูที่รออยู่ในฉาก ถือไอติมสองอันพร้อมยื่นให้พี่แอลวูหนึ่งอัน หลังจากนั้นก็นั่งถ่ายรูปตามภาษาคู่รักป้อนไอติมประมาณนี้ หลังจากนั้นพี่ผู้กำกับก็สั่งคัท
 
          “โอเคงั้นบีเตรียมถ่ายต่อบีงานหนักหน่อยนะ เดี่ยวบีเดินกลางร่มพร้อมมองไปที่เก้าอี้ที่นั่งกันเมื่อกี้นะเหมือนนึกอดีต เศร้าๆหน่อยนะปรับอารมหน่อยนะบีสู้ๆ”พี่ทีมงานเดินมานัดแนะแล้วก็ไปเตรียมเช๊คกองเพื่อถ่ายฉาคต่อไป
 
          “สู้ๆนะ ไอ่ตัวเล็ก”พี่แอลวุเดินมาให้กำลังใจ พร้อมขโมยหอมแก้มไปหนึ่งทีทำให้หน้าฉันเริ่มขึ้นสีมา คนก็เยอะทำอะไรเนี่ยนึกถึงฉันบ้างเซ่ฉันอาย><
 
          “ฮิ้ววววววววว”พวกๆสาวๆวงนั้นกับพี่โฮลู่ต่างโห่ ทำให้ฉันเขินเลยเผลอตีไหล่พี่แอลวูไปหนึ่งทีแก้เขิน
 
          “โหยย เจ็บนะ รู้ป่ะหอมเลยไม่งั้นโกรธ”พี่แอลวูพูดพร้อมยื่นแก้มป้องๆลงมา พรางชี้ที่แก้มป้องๆหน้าหยิก
 
          “โอป้าไม่เอาหน่า”ฉันดุเบาๆพรางทำหน้ายุ้ง
 
          “งั้นโกรธจริงๆนะ”พี่แอลวูขมวดคิ้วแต่ยังคงทำแก้มป้องอยู่ฉันเลยหาทางเลือกไม่ได้ฉันเลยยื่นหน้าไปหอมแก้มป้องๆไวๆหนึ่งที แล้วรีบวิ่งหนีออกมาหาพี่ทีมงานเพราะเขิน ระหว่างนั้นก็มีเสียงแซวตลอดงานเลยทีเดียว ไม่นานงานนี้ก็เสร็จไปได้ด้วยดี หลังจากฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมกลับ ฉันกำลังจะเดินออกไปก็เจอยัยซูจิแกล้งเดินถือแก้วกาแฟจะไปหาพี่ทีมงานที่พึ่งเรียกตัว แต่ก้ไม่วายต้องแกล้งฉันก่อน ซูจีเดินชนฉันทำให้กาแฟอุ่นๆเปื้อนชุดฉันมากอยู่เหมือนกัน
 
          “ออนนี่ซูจิขอโทดค่ะ ออนนี่เปื้อนหมดเลย”ยัยนั่นแกล้งรีบหาผ้ามาเช็ด
 
          “เอ่อไม่เป็นไรหรอกซูจิเดี่ยวพี่ก็กลับแล้ว”
 
          “มีอะไรหรอบี”พี่แอลวูเดินมาดูหลังจากได้ยินเสียงรนรานของยัยนั่น
 
          “อ๋อแค่กาแฟหกน่ะค่ะเดี่ยวก็กลับแล้ว”ฉันหันไปบอกพี่แอลวูที่กำลังสำรวจตัวฉัน
 
          “งั้นเราก็กลับกันเถอะ ป่ะฮยองกลับกันเถอะ”พี่แอลวูหันไปสะกิดพี่โฮลู่ให้กลับ
 
          “เอ่อแอลวูฉันขอคุยกับนายหน่อยสิ”ฮยอนอาเดินมาขวาง
 
          “โอป้าไปสักหน่อยเฮอะ”ฉันหันไปบอกเหมือนท่าทีพี่แอลวูจะไม่ยอม
 
          “แต่ว่า……”
 
          “เอาหน่าเดี่ยวฉันจะกลับไปกับโฮลู่โอปป้าก่อนส่วน โอป้าก็กลับกับพี่ผู้จัดการสิพี่ผู้จัดการยังเครียงานแถวนี้อยู่หรอก”ฉันบอกไปเพื่อให้พี่แอลวูยอม
 
          “งั้นก็ได้ กลับถึงบ้านแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยนะตัวเล็กอย่าขี้เกลียดแล้วก็นอนก่อนล่ะเปื้อนขนาดนี้”พี่แอลวูเดินมาขยี้หัวฉันเหมือนเด้ก
 
          “ค่าฉันไปล่ะนะ”ฉันโบกมือให้พี่แอลวู พร้อมหันมาดึงพี่โฮลู่ขึ้นรถ เฮ้ออ ฮยอนอาขอให้เธอจัดการปัญหาเร้วๆทีเถอะ ฉันไม่อยากเสียเค้าไป ฉันไม่อยากฝื้นตัวเอง ฮยอนอาเธอคงเข้าใจฉันบ้างนะ ฉันค่อยๆหลับตาเพื่อลืมปัญหาทุกอย่างให้ออกไปจากหัวของฉัน......................................................................................................อ่าอัพแล้วนะค่ะ^^ไม่ได้อัพนานเรื่องแรกไม่ค่อยสนกเท่าไหร่แต่ยังไงบีก็ขอฝากเรื่องแรกสักหน่อยนะค่ะ^^เม้นให้กำลังใจบีสักนิดก็ยังดีน๊า