รักนี้คือนาย

6.7

เขียนโดย IMอิม

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 15.58 น.

  11 ตอน
  8 วิจารณ์
  16.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 15.48 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ความจริงของลิสเลอร์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"โดน่านี่มันก็นานเเล้วนะที่เราไม่ได้กลับโลกเเม่มด"

"อือใช้ เธออยากกับหรอซินนี่"

"ก็อืออะดิ เเต่ก็อยากอยู่ที่นี่เหมือนกัน"

"เเล้วถ้ามีคนมารับเรากัลบเธอจะกลับมั้ย"

"ไม่รู้สิพอถึงวันนั้นเธอก็คงรู้คำตอบเองเหละโดน่า"

ฉันพูดออกไปเเบบไม่หมั้นใจเท่าไร

"ซินนี่ เธออยากลองทำเค้กมั้ย"

วันนี้มาเเปกอยู่ๆมาชวนทำเค้ก

"เเปกจังร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นชวนเลย"

"ก็วันนี่วางเลยอยากสอนเเล้วจะทำมั้ย"

"ทำดิใครจะไม่ทำอยากทำจะตาย"

ฉันตอบออกอย่างไม่คิดอะไรเพราะนี่ก็คืออีกความฝันนึงที่ฉันฝันเอาไว้ว่าจะทำเค้กให้เป็น

"งั้นก็ตามฉันมาสิ"

" เย่ในที่สุดฉันก็ทำเค้กเป็นเเล้ว"

ฉันพูดออกไปด้วยความดีใจ วันนี้ก็มีความสุ๘เพราะความฝันเป็นจริงเเล้วสองอย่างเเล้ว อะไรเเต่อีกอย่างก็คือฉันอยากรู้จังว่าความรักคืออะไร

"ยิ้มอะไรของเธอยัยบ๋อง เดินมาเร็วๆ"

"จร้าาาาาา"

เเล้วฉันก็วิ่งตามลิสเลอร์ไปอย่างเร็ว

"ฉันเตรียมอุปกรณ์พร้อมหมดเเล้ว"

"หรอเเปลว่านายอยากสอนฉันจริงใช่มั้ย บอกมาเลยนะ"

ฉันชี้มือมาที่หน้าของลิสเลอร์ ลิสเลอร์เดินถ้อยหลังไปเลื่อยๆ ด้วยความซุมซา้มของฉันดันไปเหยีบผ้าที่วางไว้บน

ผื้นรื่นล้มใส่ลิสเลอร์

"กรี๊ดดดดดดดดด"

ตัวของฉันนอนทับลงไปบนตัวของลิสเลอร์มือของฉันทั้งสองข้างจับอยู่ตรงไหล่ของลิสเลอร์ปากฉันหอมไปที่เเก้มของลิสเลอร์อย่างจัง ให้ตายเถอะความซุมซามจะมาทำไมตอนนี้เนี่ย ใครก็ได้ชวยทีหลุกไม่ขึ้นอะขอมือมันเจ็บ โอ๊ยอะไรมันจะกระทันหันขนาดนี้ ทำไงดีทำไงดี โอ๊ยเขินจนจะบ้าตาย

"เป็นไรกันหรอซินนี่ ลิสเลอร์"

"เปล่าไม่มีอะไร"

ฉันดันตัวเองขึ้นมาจากตรงที่ล้มไปเเล้วลุกขึ้นมานั้งโดนอัตโนมัติ นายลิสเลอร์ก็ลุกขึ้นมาตามฉัน

"ในครัวมีอะไรกินบ้างอะซินนี่หิวจัง"

"มีเเต่อาหารสำเร็จกินปะ"

"กินก็ได้....เเล้วอีกนานปะกว่าจะทำเค้กเสร็จ"

"ไม่นานหรอกโดน่า (มั้งนะ)"

"รีบๆทำนะซินนี่หรอกินอยู่"

"จร้าาาาา...โดน่า"

พอโดน่าพูดจบก็เดินออกจากครัวไป

"นี่ซินนี่เมื่อกี้ที่ล้มไปเจ็บตรงไหนปะ"

"ไม่เจ็บไม่เป็นไรทั้งนั้น ไหนเมื่อกี้เธอทำหน้าเหมือนเจ็บข้อมือเลย"

นายลลิสเลอร์ก็จับข้อมือฉันขึ้นมา ถึงกับซีดเลย!!!!

"โอ๊ยยย....เจ็บ"

"ไหนบอกไม่เจ็บไง"

ในที่สุดความลับก็เเตก นี้เเละน้าความรับไม่มีในโลก

"นายจะพาฉันไปไหน"

ลิสเลอร์จับมือฉันอยางเบาๆ เเล้วเอาอีกมือนึงมาโอบฉันไว้ที่ไหลอีกข้างเเล้วพาฉันไปทายา ลิสเลอร์เดินไปยิบกล่อยยา เเล้วค่อยๆจับข้อมือฉันเข้ามานวดเบาๆ

"เป็นไงบ้างเจ็บมั้ย"

"ก็นิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอก"

ให้ตายเถอะเขินจัง เลย ทำไมต้องเขินด้วยทั้งที่เราก็อยู่ใกล้กับผู้ชายคนอื่นมากกว่านี้ยังไม่เขินเลยเป็นเพราะอะไรกันนะหรือว่าเราชอบเค้า ไม่ใช้ๆไม่จริงหรอกหน่า เพรากดของโลกเเม่มดห้ามเเม่มดรักมนุษย์เด็ดขาด

"เธอสายหัวอยู่คนเดียวเป็นบ้าอะไรเปล่าเนี่ย"

"เปล่าสักหน่อยไม่ได้เป็นไร"

"อือๆ เเล้วคิดว่าจะทำเค้กไหวมั้ย"

ไหวอยู่เเล้วนี่ก็เป็นความฝันของฉันเหมือนกันนะยะ

"ไหวสิ ไหวอยู่เเล้วเเค่ข้อมือเจ็บ "

เอาความจริงเลยปะ ทำไม่ไหวหรอกเเต่เอาเถอะทำก็ทำ

ห้องครัว


"ซินนี่เธอดูฉันทำนะ"

"จะ ฉันจะตั้งใจดู "

เเล้วลิสเลอร์ก็หยิบอุปกรณ์ขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ เเล้วก็ลงมือทำ เเต่ที่จริงนะฉันไม่ได้สนใจที่นายหมอนั้นทำเลยสักนิดสนใจเเต่ความคิดของตัวในตอนนี้ รองสมมุตินะถ้าฉันรักมนุษย์เเล้วถ้าฉันฝ่าฝืนกดในการรักมนุษย์เเล้วฉันก็ต้องถูกเนรเทศออกจากโลกมนุษย์หรือเรียกง่ายๆว่าถูกไล่ออกนั้นเอง ชีวิตฉันคงเศร้าหน้าดูเลยสินะ

"ซินนี่เดินไปหยิบน้ำที่วางอยู่บนซิ้งให้ที"

"ได้จะ"

เเล้วฉันก็เดินไปหยิบน้ำ เเต่ความซุมซาบกับมากระทันหัน ดันรื้นทำน้ำหกใส่เสื้อลิสเลอร์จนเปียกไปหมด

"ลิสเลอร์ฉันขอโทษนะ"

"ไม่เป็นไร เดี่ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อน"

เเล้วฉันก็เดินออกจากห้องครัวพร้อมลิสเลอร์ ลิสเลอร์ถอดเสื้อออกเเล้วหยิบเสื้ออีกต้วที่จะใส่ขึ้นมา เเต่ตรงไหล่ด้านขวาลิสเลอร์มีรูปเหมือหัวกระโหลก

"ลิสเลอร์ไหล่นายไปทำอะไรมา"

"ตรงนี้หรอ ตอนฉันเด็กๆฉันกำลังเล่นอยู่กับเพื่อนสักประมาณบายๆนี่เเหละที่สนามของหมู่บ้านพอสักประมาณ หกโมงเพื่อนกํพากันกลับบ้านหมดก็เหลือฉันคนเดียวที่อยู่สนามคนเดียวถ่ำกลางความมืดเเต่ไม่รู้หรอกนะว่าทำไมไม่กลับบ้าน"

"" อะไรของนายกันเนี่ย

"เเล้วอยู่ก็มีเเสงสีเเดงพุ้งเข้ามาใส่ฉันอย่างเเรงที่ไหล่ข้างซ้าย เเล้วฉันก็ได้ยินเสียงที่พูดขึ้นมาอย่างดังว่า ฉันเป็นคนที่ถูกเลือก นะเวลานั้นฉันโคตปวดหัวเลยปวดเเบบหัวจะระเบิด เเล้วฉันก้ไม่รู้สึกตัวอีกเลย"

"เเล้วนายอายุเท่าไรหรอ"

"ก็ประมาณ 5 ขวดเอง"

*หน้าเบื่อใช้มั้ยละค่ะ อาจไม่สนุกเท่าไรเเต่จะพยามเเต่งให้สนุกค่ะ วิจารณ์กันเยอะๆนะค่ะ*

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา