องศามายา

  “ไม่ช้านี้”
เจ้าของเสียงปรากฏตัวด้านหลังฝูงชนของสื่อ
 
“คุณหญิงกัลยาวดี”
เหล่านักข่าว ณ จุดนั้นเปล่งออกมาพร้อมกันด้วยท่าทีตกใจไม่น้อย
 
คุณหญิงก้าวเดินผ่ากลางฝูงชนคนทำข่าวเข้ามายืนอยู่ระหว่างกลางองศาศาทธ์และชีรฎา
“หมายความว่าอย่างไรค่ะ ไม่ช้านี้” หนึ่งในนักข่าวบันเทิงรีบจ่อไมโครโฟน
คุณหญิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนที่จะเลือกตอบอย่างมั่นใจ
 
“ก็จะมีข่าวดีของตาองศาไม่ช้านี้แหล่ะค่ะ”
 
“คุณแม่ ?”
องศาศาทธ์เบิกตากว้างอย่างตกใจที่ได้ยินในสิ่งที่มารดาพูดออกมา ก่อนจะโน้มเข้าไปกระซิบข้างๆหูคุณหญิงกัลยาวดีอย่างใคร่สงสัยในสิ่งที่มารดาได้พูดออกไปต่อหน้าสื่อว่ากำลังจะมีข่าวดีของตนเอง
 
คุณหญิงกัลยาวดีหันมาเอ็ดลูกชายสุดหล่อด้วยสายตาดุเล็กน้อย
 “เงียบไปเลยตาองศา เดี๋ยวแม่จัดการเอง”
พร้อมทั้งนั้นก็หันกลับมายิ้มให้กับเหล่าคนทำข่าวต่อไป
 
ถัดไปทางข้างๆเล็กน้อย ชีรฎายืนเบ้ปากด้วยอารมณ์บ่จอยเท่าไหร่นัก
‘ปัญหาแม่ลูก ครอบครัวคนรวยที่มันช่างเข้าใจยากและก็น่ารำคาญเสียจริง’ เธอพลางคิด ก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
 
ตอนนี้ฝูงนักข่าวต่างก็ตามคุณหญิงฯ เข้าไปสัมภาษณ์ แถลงข่าวบลาๆกันในตัวโรงแรมจนหมด เหลือก็แต่สองเราเพียงเท่านั้นที่มีทีท่าว่ากำลังจะกัดกันอีกระลอก
 
“ไม่ต้องมามองหน้า รำคาญ”
ชีรฎาชิงพูดก่อน เมื่อเห็นว่าคนข้างๆกำลังจ้องเธอด้วยสายตาที่ไม่คิดจะแปรเปลี่ยนไปเป็นในแง่บวก
 
“ทำเหมือนอยากจะมองนักหนาเนอะ?” องศาศาทธ์เลิกคิ้วอย่างไม่แยแส
 
“ไม่อยากแล้วจะมองหาอากง อาม่านายเหรอ ?”
 
“อะ เอาไป นี่เช็กสี่แสน”
ชีรฎารีบเอากระดาษแผ่นเล็กยัดเข้าใส่มือหนาของร่างสูงก่อนจะก้าวนวยนาดออกไปโดนไม่คิดจะหันหลังกลับมาอีก
 
องศาศาทธ์รีบคลี่กระดาษในมือออกมาดูอย่างรวดเร็วเพราะกลัวยายตัวแสบจะเล่นแง่เหมือนคราวที่แล้ว
ก่อนเจ้าตัวจะแสยะยิ้มด้วยความพอใจ
 
อันที่จริงค่าซ่อมแค่แสนเดียว แต่เขาโก่งราคาขึ้นมาเอง เพื่อจะแก้เผ็ดคนอวดดี
 
ในห้องประชุมของโรงแรม บรรยากาศก็เป็นไปอย่างครึกครื้น เพราะว่าเหล่ากองทัพนักข่าวที่มีเยอะเป็นทุนเดิมอยู่แล้วบวกกับกำลังเสริมจากสื่ออีกหลายสำนักที่เข้ามาเพิ่มเติม จนในตอนนี้ห้องประชุมที่บรรจุคนได้กว่าห้าร้อยคนเต็มไปทุกตารางนิ้วแทบจะไม่มีที่ทางให้ขยับตัว
กล้องระรัวแสงแฟลชเข้าไปยังคุณหญิงกัลยาวดี เจ้าของแบรนด์เครื่องประดับชื่อก้องโลก
 
“วันนี้ดิฉัน กัลยาวดี มีข่าวดีจะมาประกาศให้ทุกท่านในวงการบันเทิงได้ทราบว่า ตาองศา ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของดิฉันกำลังจะหมั้นหมายกับ หนูชมพู่ในอาทิตย์หน้า ยังไงก็ขอเชิญพี่น้องสื่อมวลชนทุกท่านให้เกียรติไปร่วมเป็นสักขีพยานกันด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ”
พูดจบคุณหญิงก็ยิ้มหวานโชว์สื่อ เตรียมพร้อมสำหรับการตอบคำถามที่มั่นใจได้เลยว่ามีมากกว่าล้านแปด
 
“คุณหญิงพอทราบไหมค่ะว่า ลูกชายของคุณหญิงชอบพอกับน้องชมพู่นานหรือยัง ?”
“เท่าที่ทราบก็นานแล้วเหมือนกันน่ะค่ะ ประมาณสองสามปีเห็นจะได้”
 
“แล้วคุณหญิงชอบอะไรในตัวว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้ค่ะ”
“หนูชมพู่เป็นเด็กน่ารักค่ะ กตัญญูต่อพ่อแม่ รักครอบครัว และที่สำคัญคือรักลูกชายของดิฉันมากค่ะ”
ฯลฯ
 
ท่านสรภพธ์นั่งฟังการให้สัมภาษณ์ของภรรยาผ่านทางช่องบันเทิงก็ถึงกับกุมขมับ
เรื่องอื่นไม่ว่า แต่เรื่องจับคู่คลุมถุงชนนี่ภรรยาของตนถนัดยิ่งกว่าเสียกระไร ครั้งก่อนก็จับคู่ให้หลานๆสำเร็จไปสองคู่ จนในตอนนี้หมดคนให้จับแล้ว เลยต้องลามมาถึงลูกชายคนเดียวของบ้า
แต่ถ้าคิดในอีกมุมก็ดีเหมือนกัน หาเมียให้ตาองศาสักคน จะได้คอยคุมพฤติกรรมให้เข้าที่เข้าทางเสียที จวนจะสามสิบอยู่รอมร่อ แต่ยังทำตัวลอยชายเป็นวัยรุ่นขาโจ๋ไม่เลิก
 
            ยุงแยงตะแคงรั่วให้สื่อเข้าใจว่าลูกชายของตัวเองกำลังจะสละโสดกับแม่หนูดาราคนสวยจอมแก่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทีนี้ก็คงไม่ยากนักที่จะกดดันให้พระนางของละครเรื่องนี้ต้องยอมศิโรราบต่อแผนการอันอลังการของตัวเองแต่โดยดี
แค่คิดก็สนุกแล้ว แม่หนูชมพู่จอมวีน จอมเหวี่ยงไม่ยอมคนมาเจอะกับลูกชายหัวดื้อรั้น ไม่ยอมใครของตน รับรองงานนี้ที่บ้านจะต้องมีเรื่องครึกครื้นได้ทุกวันอย่างแน่นอน
 
คุณหญิงกัลยาวดีนั่งรถออกจากตัวโรงแรมอย่างอารมณ์ดีและสุนทรีย์เป็นที่สุด ก่อนที่จะมาถึงบ้านแล้วพบว่าลูกชายเพียงคนเดียวกำลังยืนหน้าเครียด ฉุนเฉียวรออยู่ที่ประตูหน้าบ้าน
 
“มีอะไรหรือเปล่า ตาองศา ถึงมาดักรอแม่ถึงหน้าบ้าน ?”
คุณหญิงลอบอมยิ้มอย่างพึงพอใจ แม้จะรู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้ลูกชายตัวดีมายืนรอหัวโด๋อยู่หน้าบ้าน แต่ก็ทำอินโนเซนท์ไม่รู่ไม่ชี้ตามแผน
 
“ผมต่างหาก ที่ต้องถามแม่ว่ากำลังคิดจะทำอะไร”
 
“เปล่าหนิ แม่ไม่ได้จะทำอะไร”
คุณหญิงกัลยาวดีรีบเดินเข้าบ้าน โดยมีอีกคนที่ต้องการคำตอบเดินตามติดๆเข้ามาด้วย
 
“อย่าคิดที่จะจับคู่ผมกับผู้หญิงคนนั้น” องศาศาทธ์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
คุณหญิงฯหันกลับมามองลูกชายด้วยแววตาร้ายลึก ก่อนจะยิ้มกริ่มเพราะรู้ว่าเหยื่อกำลังจะติดกับแล้ว
 
“แม่ไม่ได้จะคิด แต่จะทำจริง”
 
“แม่กำลังจะก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผม”
องศาศาทธ์ยังคงย้ำในจุดยืนเดิมคือหัวรั้นต่อไป
 
“แม่ไม่เคยคิดจะก้าวก่าย แต่แม่ให้โอกาสลูกมากพอแล้ว แม่อยากได้ลูกสะใภ้ก็แค่นั้นเอง สามปีที่แล้วตอนลูกอายุยี่สิบห้าลูกบอกว่าจะพาคนรักมาเปิดตัว แต่ไหนล่ะไม่เห็นจะมีสักคน เพราะฉะนั้นตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่แม่จะต้องเข้าไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวของแม่เอง และถ้าลูกคิดว่าจะแข็งข้อหรือต่อกรกับแม่ก็เชิญ ใครถือไพ่เหนือกว่าลูกก็น่าจะรู้ดี”
 
คุณหญิงฯพูดจบก็เดินขึ้นไปยังชั้นบนด้วยความสุขใจและสะใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้
 
“โธ่เว้ย” องศาศาทธ์สบถออกมาอย่างอารมณ์เสียที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย และก็คงจะต้องน้อมรับบัญชาสวรรค์แต่โดยดีอย่างมิกล้าบิดพริ้ว