องศามายา

ยังสับสนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ทั้งสองคนยังอยู่นิ่งในท่าเดิมที่ดูค่อนข้างจะล่อแหลมพอสมควร

ชีรฎาทำสีหน้าเหวอแต่ก็ยังคงจดจ้องไปยังฝูงนักข่าวอย่างไม่วางตา ประกอบกับยกมือขึ้นมาเกาศีรษะแกรกๆ แสงแฟลชที่ยิงกระหน่ำรัวเข้ามาเป็นสิ่งที่ช่วยรั้งสติของหญิงสาวให้กลับมา ทำให้รู้ว่าในบัดนี้เธอกำลังอยู่ในอิริยาบถใด ? แม่เจ้าเธอกำลังอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชายที่แสนจะรังเกียจ

สายตาของชายหนุ่มที่จ้องมองมายังเธอด้วยท่าทีแปลกๆ ทำให้เธอรู้สึกภูมิใจในตัวเองขึ้นมาทันที ก็เพราะว่านัยน์ตานั้นมันต้องการจะสื่อความหมายอะไรบางอย่างกับเธอ แต่ทว่าสำหรับเธอแล้วไม่ต้องการความรู้สึกนึกคิดจากผู้ชายคนนี้ไม่ว่างจะเรื่องอะไรก็ตาม เธอเลยหยิกเข้าที่ต้นแขนของชายหนุ่มให้รู้สึกตัวเสียที

“อึ้ย” องศาศาทธ์สบถออกมาจากเจ็บปวดเพราะโดนแม่ร่างบางบิดซะจนเนื้อแทบเขียว ก่อนที่จะค่อยๆปล่อยเธอออกจากวงแขนของตัวเอง

ชีรฎากระชับเสื้อสูทเล็กน้อยให้ดูเป็นระเบียบและก็ใช้มือกวาดไรผมก่อนจะหันมาเผชิญกับกองทัพคนบันเทิงที่ยืนจ้องเราสองคนตั้งแต่แรกอย่างสนอกสนใจ

ฟากชายหนุ่มก็ยืนนิ่งอย่างไม่ค่อยสนใจฝูงชนตรงหน้าสักเท่าไหร่ เป็นปกติที่คนดังอย่างเขาจะต้องเจอกับพวกสอดแนมปาปารัซซี่และก็พวกนักข่าวจอมขุดคุ้ย แม้จะไม่ใคร่ชอบสักเท่าไหร่เพราะคนพวกนี้มักจะล่วงล้ำสิทธิความเป็นส่วนตัวของเขา แต่ก็คงจะหนีไม่พ้นตราบใดที่เขายังอยู่ในแวดวงไฮโซเช่นนี้  ก็ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยไปตามธรรมชาติ

            โดยปกติหากเป็นคนดังคนอื่นนั้นอาจจะใช้ช่วงจังหวะเวลานี้ในการวิ่งหนีพวกปาปารัซซี่ไปแล้ว ตรงกันข้ามกับสองคนนี้ที่ยังคงยืนนิ่งอย่างไม่แคร์สื่อไม่แคร์ใครอีกด้วย

ไม่รอช้านักข่าวหญิงร่างท้วมก็ทำตามหน้าที่ด้วยการยื่นไมค์ลอยเข้ามาจ่อที่ปากของ องศาศาทธ์อย่างรวดเร็ว

“ถือว่าเป็นการเปิดตัวเลยหรือเปล่าค่ะคุณองศา”

“หืม ? เปิดตัวอะไร” ทายาทห้างดังเลิกคิ้วอย่างสงสัย

“ก็เปิดตัวน้องชมพู่ไงค่ะ”

นักข่าวสาวยิ้มอย่างเป็นกันเอง

“ไม่” องศาศาทธ์ตอบกลับไปเสียงขรึมแสดงออกถึงความไม่พอใจ

ถึงตอนนี้นักข่าวและปาปารัซซี่ทั้งหลายถึงกับยื้นอึ้งและงงงันไปตามๆกันที่ไฮโซสุดหล่อกำลังจะวีนแตกออกมา

ประเด็นทั้งหมดเลยถูกโอนย้ายไปจ่อปากยังนักแสดงสาวสุดสวยแทน

คนที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวอย่างชีรฎาก็ถึงกับปวดหัวไมเกรนขึ้นมาทันด่วนเพราะรู้ว่ากำลังจะโดนอะไรนับต่อจากวินาทีนี้

แต่ขอบอกสำหรับเธอคำว่าพร้อมมีอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นไม่ว่าจะโดนอะไร หนักหนาขนาดไหน เธอก็รับได้ พูดเลย!

ชีรฎาหันไปมองคนด้านข้างเล็กน้อยที่ตอนนี้กำลังยืนจ้องเธอราวกับจะสูบเลือดสูบเนื้อ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันกลับมายิ้มๆกับพี่ๆนักข่าวเพื่อเตรียมตอบคำถามล้านแปด

“ไปรู้จักกันที่ไหน ยังไงค่ะ ?”

พี่ๆนักข่าวทุกคนมองมายังเธอด้วยแววตาใคร่จะอยากรู้ถึงขีดสุดกับสิ่งที่ถามเธอมา ทว่าเธอกลับงงกับคำถามที่ไม่รู้ว่าระบุถึงใครและยังไง ?

“หมายถึงใครค่ะพี่ ?”

“ก็คุณน้องชมพ์กับคุณองศาไงค่ะ”

แม้จะยังสับสันไม่หายว่าใคร อะไร ยังไง ที่ไหน เมื่อไหร่ แต่ก็พอจับใจความได้อย่างเดียวว่าผู้ชายข้างๆชื่อ องศา

“อะแฮ่ม อะแฮ่ม”

ไม่ทันที่เธอจะตอบเสียงครวญครางเหมือนแมวขี้เรื้อนก็ดังแทรกเข้ามาอย่างน่ารำคาญ คงพอจะเข้าใจได้โดยปริยายเลยว่าผู้ชายคนข้างๆจะบอกอะไรเป็นนัยๆกับเธอ

ชีรฎาได้แต่เหลือบไปมองเห็นแค่ปลายคางก็เห็นการเคลื่อนไหวขมุบขมิบ คงไม่ต้องเดาเลยว่าใบหน้าจะบูดเบี้ยวไปขนาดไหนแล้ว

  จะริ้วรอยผุด ตีนกาบังเกิด หรือจมูกที่ไปศัลย์มาจะบิดเบี้ยวก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะต้องให้ความสนใจเพราะในตอนนี้เธอต้องทำหน้าที่บุคคลสาธารณะให้ดีที่สุดด้วยการตอบคำถามพี่ๆนักข่าวอย่างตรงไปตรงมา เพราะหากว่าเธอทำอิดออดหรือชิ่งแล้วล่ะก็ภาพพจน์ที่จะออกไปสู่สาธารณชน เหล่าๆแฟนคลับ แฟนละครก็จะพากันลดความนิยมในตัวเธอ ถึงตอนนั้นก็อาจจะแย่ไปกันใหญ่

ฉะนั้นจึงต้องถ้อยทีถ้อยอาศัย เธอยังต้องพึ่งคนในวงการนักข่าวไปอีกนาน

“อ่อ อืม รู้จักกันแถวๆชลบุรีอ่ะค่ะพี่ๆ ส่วนเหตุการณ์อะไรที่ทำให้รู้จักกันต้องถามคุณองศาแล้วล่ะค่ะ” ชีรฎายิ้มหวานให้กับพี่ๆสื่อทุกคน ก่อนที่จะส่งมอบหน้าที่อันยิ่งใหญ่ให้แก่คนที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยรอยยิ้มสดใส ทำเอาสื่อที่ยืนอยู่ในจุดนั้นต่างส่งเสียงโห่ร้องอย่างชอบอกชอบใจ บ้างก็ยังส่งเสียงแซว ผิวปากวี๊ดวิ้วมาให้อีกด้วย

หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณที่อุตส่าห์ส่งเสียงหวีดร้องแซวเธอกับคนร่างสูงที่ยื่นทื่ออย่างไม่ใคร่สบอารมณ์ แม้ว่าจะเธอจะไม่ต้องการเลยก็ตาม

นี่ถ้าหากแซวเธอกับพี่บอย ปกรณ์แล้วล่ะก็เธอจะก้มลงไปกราบแทบเท้าทุกๆท่านเลย

“ว่ายังไงค่ะคุณองศา เหตุการณ์อะไรที่ทำให้คุณสองคนถูกตาต้องใจ ปิ๊งปั๊งกันค่ะ ?”

องศาศาทธ์เริ่มชักจะหงุดหงิดกับคำถามอันไม่สร้างสรรค์ของนักข่าวจอมขุดคุ้ย ผู้หญิงตัวการก็เหมือนกัน เล่นโยนขี้กันมาให้ซะดื้อๆ

เขาแทบอยากจะหายตัวไปจากที่ตรงนี้เสียเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้ เลยต้องจำใจตอบคำถามไร้สาระนั้นไปอย่างสมเพชตัวเอง

“รถชน !!”

“โอ้ เหมือนในละครเลยเนอะ”

นักข่าวคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา ก่อนที่ทุกคนจะส่งเสียงและพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ใช่ๆ ที่นางเอกขับรถมาชนรถพระเอกแล้วก็ทะเลาะกัน จนกระทั่งรักกัน มีลูก และก็อยู่กันอย่างมีความสุขตลอดไป”

นักข่าวเพศที่สามร่างบึกเล่าเรื่องราวช็อทต่อช็อทอย่างเพ้อฝันจนเห็นภาพละครเรื่องนั้นชัดแจ่มแจ้ง

ชีรฎาเข้าใจดีว่าเพศที่สามค่อนข้างจะอารมณ์อ่อนไหวไปกับตัวละครและบทละครได้ง่ายพอๆกับผู้หอง จึงไม่แปลกใจที่พี่นักข่าวหนุ่มสวยคนนี้จะเล่าเรื่องได้อย่างล้ำลึกถึงทุกอารมณ์ของละคร

หากแต่สำหรับองศาศาทธ์เขาแทบอยากจะอ้วกเสียมากกว่า ละครน้ำเน่า บ้าบอทำให้คนเราเพ้อฝัน ปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้เชียวหรือ

“หมดคำถามหรือยัง ฉันจะได้กลับ”

เป็นชายหนุ่มที่เอ่ยขึ้นมาตัดอารมณ์ของทุกคนที่กำลังเคลิ้มถึงความรักของพระนาง

“ขออีกแค่คำถามเดียวค่ะคุณองศา เอ่อ ไม่ทราบว่าจะมีข่าวดีเมื่อไหร่ค่ะ ?”

“ไม่” องศาศาทธ์ตอบยังไม่ทันจบแต่ก็มีเสียงของอีกคนเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน

“ไม่ช้านี้”