องศามายา

  “ไม่ช้านี้”

เจ้าของเสียงปรากฏตัวด้านหลังฝูงชนของสื่อ

“คุณหญิงกัลยาวดี”

เหล่านักข่าว ณ จุดนั้นเปล่งออกมาพร้อมกันด้วยท่าทีตกใจไม่น้อย

คุณหญิงก้าวเดินผ่ากลางฝูงชนคนทำข่าวเข้ามายืนอยู่ระหว่างกลางองศาศาทธ์และชีรฎา

“หมายความว่าอย่างไรค่ะ ไม่ช้านี้” หนึ่งในนักข่าวบันเทิงรีบจ่อไมโครโฟน

คุณหญิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนที่จะเลือกตอบอย่างมั่นใจ

“ก็จะมีข่าวดีของตาองศาไม่ช้านี้แหล่ะค่ะ”

“คุณแม่ ?”

องศาศาทธ์เบิกตากว้างอย่างตกใจที่ได้ยินในสิ่งที่มารดาพูดออกมา ก่อนจะโน้มเข้าไปกระซิบข้างๆหูคุณหญิงกัลยาวดีอย่างใคร่สงสัยในสิ่งที่มารดาได้พูดออกไปต่อหน้าสื่อว่ากำลังจะมีข่าวดีของตนเอง

คุณหญิงกัลยาวดีหันมาเอ็ดลูกชายสุดหล่อด้วยสายตาดุเล็กน้อย

 “เงียบไปเลยตาองศา เดี๋ยวแม่จัดการเอง”

พร้อมทั้งนั้นก็หันกลับมายิ้มให้กับเหล่าคนทำข่าวต่อไป

ถัดไปทางข้างๆเล็กน้อย ชีรฎายืนเบ้ปากด้วยอารมณ์บ่จอยเท่าไหร่นัก

‘ปัญหาแม่ลูก ครอบครัวคนรวยที่มันช่างเข้าใจยากและก็น่ารำคาญเสียจริง’ เธอพลางคิด ก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

ตอนนี้ฝูงนักข่าวต่างก็ตามคุณหญิงฯ เข้าไปสัมภาษณ์ แถลงข่าวบลาๆกันในตัวโรงแรมจนหมด เหลือก็แต่สองเราเพียงเท่านั้นที่มีทีท่าว่ากำลังจะกัดกันอีกระลอก

“ไม่ต้องมามองหน้า รำคาญ”

ชีรฎาชิงพูดก่อน เมื่อเห็นว่าคนข้างๆกำลังจ้องเธอด้วยสายตาที่ไม่คิดจะแปรเปลี่ยนไปเป็นในแง่บวก

“ทำเหมือนอยากจะมองนักหนาเนอะ?” องศาศาทธ์เลิกคิ้วอย่างไม่แยแส

“ไม่อยากแล้วจะมองหาอากง อาม่านายเหรอ ?”

“อะ เอาไป นี่เช็กสี่แสน”

ชีรฎารีบเอากระดาษแผ่นเล็กยัดเข้าใส่มือหนาของร่างสูงก่อนจะก้าวนวยนาดออกไปโดนไม่คิดจะหันหลังกลับมาอีก

องศาศาทธ์รีบคลี่กระดาษในมือออกมาดูอย่างรวดเร็วเพราะกลัวยายตัวแสบจะเล่นแง่เหมือนคราวที่แล้ว

ก่อนเจ้าตัวจะแสยะยิ้มด้วยความพอใจ

อันที่จริงค่าซ่อมแค่แสนเดียว แต่เขาโก่งราคาขึ้นมาเอง เพื่อจะแก้เผ็ดคนอวดดี

ในห้องประชุมของโรงแรม บรรยากาศก็เป็นไปอย่างครึกครื้น เพราะว่าเหล่ากองทัพนักข่าวที่มีเยอะเป็นทุนเดิมอยู่แล้วบวกกับกำลังเสริมจากสื่ออีกหลายสำนักที่เข้ามาเพิ่มเติม จนในตอนนี้ห้องประชุมที่บรรจุคนได้กว่าห้าร้อยคนเต็มไปทุกตารางนิ้วแทบจะไม่มีที่ทางให้ขยับตัว

กล้องระรัวแสงแฟลชเข้าไปยังคุณหญิงกัลยาวดี เจ้าของแบรนด์เครื่องประดับชื่อก้องโลก

“วันนี้ดิฉัน กัลยาวดี มีข่าวดีจะมาประกาศให้ทุกท่านในวงการบันเทิงได้ทราบว่า ตาองศา ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของดิฉันกำลังจะหมั้นหมายกับ หนูชมพู่ในอาทิตย์หน้า ยังไงก็ขอเชิญพี่น้องสื่อมวลชนทุกท่านให้เกียรติไปร่วมเป็นสักขีพยานกันด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ”

พูดจบคุณหญิงก็ยิ้มหวานโชว์สื่อ เตรียมพร้อมสำหรับการตอบคำถามที่มั่นใจได้เลยว่ามีมากกว่าล้านแปด

“คุณหญิงพอทราบไหมค่ะว่า ลูกชายของคุณหญิงชอบพอกับน้องชมพู่นานหรือยัง ?”

“เท่าที่ทราบก็นานแล้วเหมือนกันน่ะค่ะ ประมาณสองสามปีเห็นจะได้”

“แล้วคุณหญิงชอบอะไรในตัวว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้ค่ะ”

“หนูชมพู่เป็นเด็กน่ารักค่ะ กตัญญูต่อพ่อแม่ รักครอบครัว และที่สำคัญคือรักลูกชายของดิฉันมากค่ะ”

ฯลฯ

ท่านสรภพธ์นั่งฟังการให้สัมภาษณ์ของภรรยาผ่านทางช่องบันเทิงก็ถึงกับกุมขมับ

เรื่องอื่นไม่ว่า แต่เรื่องจับคู่คลุมถุงชนนี่ภรรยาของตนถนัดยิ่งกว่าเสียกระไร ครั้งก่อนก็จับคู่ให้หลานๆสำเร็จไปสองคู่ จนในตอนนี้หมดคนให้จับแล้ว เลยต้องลามมาถึงลูกชายคนเดียวของบ้า

แต่ถ้าคิดในอีกมุมก็ดีเหมือนกัน หาเมียให้ตาองศาสักคน จะได้คอยคุมพฤติกรรมให้เข้าที่เข้าทางเสียที จวนจะสามสิบอยู่รอมร่อ แต่ยังทำตัวลอยชายเป็นวัยรุ่นขาโจ๋ไม่เลิก

            ยุงแยงตะแคงรั่วให้สื่อเข้าใจว่าลูกชายของตัวเองกำลังจะสละโสดกับแม่หนูดาราคนสวยจอมแก่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทีนี้ก็คงไม่ยากนักที่จะกดดันให้พระนางของละครเรื่องนี้ต้องยอมศิโรราบต่อแผนการอันอลังการของตัวเองแต่โดยดี

แค่คิดก็สนุกแล้ว แม่หนูชมพู่จอมวีน จอมเหวี่ยงไม่ยอมคนมาเจอะกับลูกชายหัวดื้อรั้น ไม่ยอมใครของตน รับรองงานนี้ที่บ้านจะต้องมีเรื่องครึกครื้นได้ทุกวันอย่างแน่นอน

คุณหญิงกัลยาวดีนั่งรถออกจากตัวโรงแรมอย่างอารมณ์ดีและสุนทรีย์เป็นที่สุด ก่อนที่จะมาถึงบ้านแล้วพบว่าลูกชายเพียงคนเดียวกำลังยืนหน้าเครียด ฉุนเฉียวรออยู่ที่ประตูหน้าบ้าน

“มีอะไรหรือเปล่า ตาองศา ถึงมาดักรอแม่ถึงหน้าบ้าน ?”

คุณหญิงลอบอมยิ้มอย่างพึงพอใจ แม้จะรู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้ลูกชายตัวดีมายืนรอหัวโด๋อยู่หน้าบ้าน แต่ก็ทำอินโนเซนท์ไม่รู่ไม่ชี้ตามแผน

“ผมต่างหาก ที่ต้องถามแม่ว่ากำลังคิดจะทำอะไร”

“เปล่าหนิ แม่ไม่ได้จะทำอะไร”

คุณหญิงกัลยาวดีรีบเดินเข้าบ้าน โดยมีอีกคนที่ต้องการคำตอบเดินตามติดๆเข้ามาด้วย

“อย่าคิดที่จะจับคู่ผมกับผู้หญิงคนนั้น” องศาศาทธ์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

คุณหญิงฯหันกลับมามองลูกชายด้วยแววตาร้ายลึก ก่อนจะยิ้มกริ่มเพราะรู้ว่าเหยื่อกำลังจะติดกับแล้ว

“แม่ไม่ได้จะคิด แต่จะทำจริง”

“แม่กำลังจะก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผม”

องศาศาทธ์ยังคงย้ำในจุดยืนเดิมคือหัวรั้นต่อไป

“แม่ไม่เคยคิดจะก้าวก่าย แต่แม่ให้โอกาสลูกมากพอแล้ว แม่อยากได้ลูกสะใภ้ก็แค่นั้นเอง สามปีที่แล้วตอนลูกอายุยี่สิบห้าลูกบอกว่าจะพาคนรักมาเปิดตัว แต่ไหนล่ะไม่เห็นจะมีสักคน เพราะฉะนั้นตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่แม่จะต้องเข้าไปจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวของแม่เอง และถ้าลูกคิดว่าจะแข็งข้อหรือต่อกรกับแม่ก็เชิญ ใครถือไพ่เหนือกว่าลูกก็น่าจะรู้ดี”

คุณหญิงฯพูดจบก็เดินขึ้นไปยังชั้นบนด้วยความสุขใจและสะใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้

“โธ่เว้ย” องศาศาทธ์สบถออกมาอย่างอารมณ์เสียที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย และก็คงจะต้องน้อมรับบัญชาสวรรค์แต่โดยดีอย่างมิกล้าบิดพริ้ว