องศามายา

พรึ่บ
 
ชุดเดรสของชีรฎาถูกกระชากลงมาอย่างแรง เกาะอกที่หลวมๆอยู่แล้วร่อนลงมาอยู่ตรงสะโพกกว้างเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวๆที่ตอนนี้ประจักษ์ต่อหน้าสายตาของคนก่อเหตุอย่างเต็มกระบอกตา
 
เธอยืนอึ้งอยู่นานกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะจู่ๆมันก็เกิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน เจ้าตัวก้มลงมองท่อนบนของตัวเองก็ถึงกับตกใจแบบสุดขีดเพราะบัดนี้ มันแทบจะกึ่งเปลือยชัดๆ ดีที่ใส่บรามาด้วย แต่เนื้อบราก็สุดแสนจะบางมองเห็นทะลุถึงไหนต่อไหน ชีรฎากระชากสติกลับมาจากที่ยังยืนงงงันรีบวิ่งไปนั่งหลบที่บริเวณพุ่มไม้ประดับข้างๆลิฟต์พร้อมทั้งหันหน้าเข้าไปยังฝาผนังและไม่ลืมที่จะกุมหน้าอกตัวเองเอาไว้อย่างมิดชิดที่สุดเท่าที่จะทำได้
 
หากแต่ ไม่มีอะไรปกปิดด้านหลังที่ตอนนี้กำลังอวดโชว์ต่อสายตาชายหนุ่ม
 
คนที่ยืนตกใจอยู่ใกล้ๆไม่ต่างกันนั้น ก็รีบถอดเสื้อสูทด้านนอกก่อนที่จะนำไปคลุมแผ่นหลังของหญิงสาว แม้ว่าในใจจะคิดปฏิปักษ์ว่าอยากจะเห็นของสวยๆงามๆนั้นไปอีกนานๆ
 
ทันทีที่เสื้อสูทถูกคลุมมาทางด้านหลัง ชีรฎาก็รีบคว้าเข้ามากระชับทางด้านหน้าจนปกปกปิดเรือนกายที่โป๊อยู่เมื่อครู่เสียสนิท ถอนหายใจโล่งให้กับโชคชะตาของตัวเองแล้วค่อยๆพยุงร่างตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆ
 
“เอ่อ โทษทีไม่ได้ตั้งใจ”
ชายหนุ่มรีบตอบปากเป็นพัลวันภายหลังจากที่หญิงสาวตรงหน้าหันกลับมามองด้วยสายตาที่โคตรจะดุร้าย
 
ก็มันเป็นจริงที่สุด เขาไม่ได้ตั้งใจจะเหยียบชายกระโปรงของเธอเสียหน่อย ถึงเหยียบไปแล้วก็ไม่รู้ว่าท่อนบนของเธอจะหลุดออกมาง่ายขนาดนั้น
 
องศาศาทธ์เริ่มกระอักกระอ่วนเพราะร่างบางตรงหน้ายังคงมองเขาตาขวางแถมยังไม่ยอมปริปากเลยสักคำ แต่เท่าที่สังเกตจากทีท่าและสีหน้าก็พอระบุได้อย่างชัดเจนว่าคงจะโกรธถึงขั้นเดือดไม่น้อยเลยทีเดียว
“ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
ชายหนุ่มยังคงย้ำคำพูดเดิม
 
“คุณเห็นอะไรหรือเปล่า?”
หญิงสาวเลิกคิ้วถามอย่างต้องการคำตอบโดยเร็ว
 
“ด้านหน้าเห็นนิดนึง ส่วนด้านหลังเห็นเต็มๆ”
องศาศาทธ์ตอบตามความจริง เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ชอบพูดโกหกไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
 
“ไอบ้า คุณไม่ควรจะเห็นอะไรทั้งนั้น”
ชีรฎาตวาดกลับอย่างเคืองโกรธที่คนตรงหน้าบอกว่าเห็นโน้นเห็นนี่ โดยเฉพาะเห็นด้านหน้าของเธอตั้งนิดนึง สาบานได้ว่าตลอดชีวิตนี่ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ชมเชย
 
“ก็มันโชว์หราขนาดนั้นจะไม่ให้เห็นได้ยังไง พูดแปลกๆ”
ชายหนุ่มย้อนกลับอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจการสื่อความหมายของฝ่ายตรงข้ามสักเท่าไหร่ ไม่ควรเห็นอะไรทั้งนั้น  จะบ้าหรือเปล่าก็มันเห็นจะบอกว่าไม่เห็นได้ยังไง พิลึกคน
 
“เออๆ ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดมากแล้ว รำคาญหนวกหูด้วย”
เธอรีบตัดบทก่อนจะก้าวเดินออกมา
 
“จะรีบไปไหน เรายังไม่ได้เคลียร์กันเรื่องค่ารถเลยน่ะ” องศาศาทธ์รีบเดินตามมาติดๆ ก่อนที่จู่ๆร่างบางตรงหน้าจะหยุดเดินอย่างไม่บอกกล่าว ด้วยระยะกระชั้นชิดในเวลากะทันหัน ร่างสูงจึงพุ่งเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างไม่ได้ตั้งใจ
 
ทำเอาชีรฎาสะดุ้งโหยงเผลอกระทุ้งศอกเข้าไปที่หน้าท้องของคนด้านหลังเข้าอย่างจัง แถวยังหันตัวมาตบหน้าคนลามกเสียหนึ่งที
 
เพียะ
สภาพมึนงงเข้าคุกคามจิตวิญญาณของชายหนุ่ม ทั้งที่ยืนสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น โดนเข้าไปหนึ่งฉาดประสาทแทบหลุดลอย
 
“ตบทำไมหา ?”
ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย พลางเอามือลูบแก้มซ้ายตัวเองอยางลวกๆ จ้องหน้าร่างบางอย่างไม่วางตัว
 
“ก็คุณมาทำรุ่มร่ามกับฉัน”
ชีรฎายื้นเท้าสะเอวอย่างเอาเรื่อง
 
“แค่กอด ถึงกับต้องตบเลยเหรอ?”
 
“ไม่ถีบและต่อยก็บุญแค่ไหนแล้ว”
องศาศาทธ์แทบจะกุมขมับ นี่ขนาดตบยังเจ็บร้าวไปทั้งหน้าขนาดนี้ ถ้าโดนทั้งถีบและต่อยตามมา คงจะไม่พ้นต้องแอดมิทที่โรงพยาบาลหรือไม่ก็อาจจะพิการเสียชีวิตได้
 
“ขอบใจที่ไม่ทำอย่างนั้น อ้อ มาคุยเรื่องค่าเสียหายกันต่อดีกว่าตกลงจะว่ายังไง”
ชายหนุ่มเปลี่ยนมาคุยเรื่องเก่ากับโจทก์คนเดิม
 
“คุณรู้หรือเปล่าว่าทำให้ฉันไปอีเว้นท์ไม่ทัน รู้บ้างไหมว่าฉันต้องสูญเงินไปเท่าไหร่ ?” หญิงสาวสาธยายดังไปสามบ้านแปดบ้าน
 
“ไม่รู้และก็ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง จะจ่ายหรือไม่จ่าย ถ้าจ่ายก็จบ ไม่จ่ายก็ไปโรงพักไม่ก็ขึ้นศาล”
องศาศาทธ์แจงทางเลือกให้อย่างยุติธรรมที่สุด
“เท่าไหร่ ?”
 
“สี่แสน”
 
“หา !!!”
หญิงสาวอ้าปากค้างอย่างตกใจ
 
“ไม่ต้องเหอต้องหา จ่ายมาดีๆสี่แสน”
ชายหนุ่มยังคงทำสีหน้าเรียบเช่นเดิม
 
“รถหรือเครื่องบิน ค่าซ่อมถึงได้แพงนัก” เธอเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าค่าซ่อมรถคันกระจิ๋วนั้นจะราคาเฉียดครึ่งล้านขนาดนั้น
 
“ไม่แพง รถคันตั้งหลายล้าน ค่าซ่อมเท่านี้ถือว่าถูก”
 
“ถูกกะผีน่ะสิ แพงโคตรแพง ฉันไม่มีจ่ายหรอกวันนี้”
หญิงสาวแทบจะเป็นลมสามสี่รอบกับค่าเสียหายที่เธอจะต้องจ่าย มันเทียบเท่ากับไปงานอีเว้นท์ใหญ่ๆหลายงานเลยน่ะนั้น
 
“ไม่มีก็ไม่เป็นไร แค่ไปโรงพักเรื่องก็จบ”
ชายหนุ่มยืนขู่อย่างมีอำนาจ
 
“เออจ่ายก็จ่าย แต่เซ็นเช็กให้แล้วกัน โอเคป่ะ ?”
ชีรฎาแบะปากอย่างรำคาญให้กับชายไร้น้ำใจตรงหน้า
 
“ก็ดี แต่อย่าคิดตุกติก”
องศาศาทธ์ก้มลงไปจ้องหน้าร่างบางอย่างมีชั้นเชิง ทำเอาอีกฝ่ายต้องถอยร่นจนรองเท้าส้นสูงที่ใส่มาไปชนกับขอบอิฐทางเดินจนร่างเซจะล้ม แต่ยังดีที่พ่อหนุ่มยังมีความเป็นสุภาพบุรุษเข้ามาคว้าร่างนุ่มนิ่มไว้ได้ทัน
 
ทั้งสองจ้องตากัน ด้วยสีหน้าเหวอๆทั้งคู่
 
แชะ! แชะ! แชะ!
 
เสียงชัตเตอร์กดรัว ตามมาด้วยกองทัพของเหล่านักข่าว ปาปารัซซี่ที่ต่างวิ่งกรูเข้ามายังจุดเกิดเหตุ