องศามายา

พรึ่บ

ชุดเดรสของชีรฎาถูกกระชากลงมาอย่างแรง เกาะอกที่หลวมๆอยู่แล้วร่อนลงมาอยู่ตรงสะโพกกว้างเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวๆที่ตอนนี้ประจักษ์ต่อหน้าสายตาของคนก่อเหตุอย่างเต็มกระบอกตา

เธอยืนอึ้งอยู่นานกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะจู่ๆมันก็เกิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน เจ้าตัวก้มลงมองท่อนบนของตัวเองก็ถึงกับตกใจแบบสุดขีดเพราะบัดนี้ มันแทบจะกึ่งเปลือยชัดๆ ดีที่ใส่บรามาด้วย แต่เนื้อบราก็สุดแสนจะบางมองเห็นทะลุถึงไหนต่อไหน ชีรฎากระชากสติกลับมาจากที่ยังยืนงงงันรีบวิ่งไปนั่งหลบที่บริเวณพุ่มไม้ประดับข้างๆลิฟต์พร้อมทั้งหันหน้าเข้าไปยังฝาผนังและไม่ลืมที่จะกุมหน้าอกตัวเองเอาไว้อย่างมิดชิดที่สุดเท่าที่จะทำได้

หากแต่ ไม่มีอะไรปกปิดด้านหลังที่ตอนนี้กำลังอวดโชว์ต่อสายตาชายหนุ่ม

คนที่ยืนตกใจอยู่ใกล้ๆไม่ต่างกันนั้น ก็รีบถอดเสื้อสูทด้านนอกก่อนที่จะนำไปคลุมแผ่นหลังของหญิงสาว แม้ว่าในใจจะคิดปฏิปักษ์ว่าอยากจะเห็นของสวยๆงามๆนั้นไปอีกนานๆ

ทันทีที่เสื้อสูทถูกคลุมมาทางด้านหลัง ชีรฎาก็รีบคว้าเข้ามากระชับทางด้านหน้าจนปกปกปิดเรือนกายที่โป๊อยู่เมื่อครู่เสียสนิท ถอนหายใจโล่งให้กับโชคชะตาของตัวเองแล้วค่อยๆพยุงร่างตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆ

“เอ่อ โทษทีไม่ได้ตั้งใจ”

ชายหนุ่มรีบตอบปากเป็นพัลวันภายหลังจากที่หญิงสาวตรงหน้าหันกลับมามองด้วยสายตาที่โคตรจะดุร้าย

ก็มันเป็นจริงที่สุด เขาไม่ได้ตั้งใจจะเหยียบชายกระโปรงของเธอเสียหน่อย ถึงเหยียบไปแล้วก็ไม่รู้ว่าท่อนบนของเธอจะหลุดออกมาง่ายขนาดนั้น

องศาศาทธ์เริ่มกระอักกระอ่วนเพราะร่างบางตรงหน้ายังคงมองเขาตาขวางแถมยังไม่ยอมปริปากเลยสักคำ แต่เท่าที่สังเกตจากทีท่าและสีหน้าก็พอระบุได้อย่างชัดเจนว่าคงจะโกรธถึงขั้นเดือดไม่น้อยเลยทีเดียว

“ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

ชายหนุ่มยังคงย้ำคำพูดเดิม

“คุณเห็นอะไรหรือเปล่า?”

หญิงสาวเลิกคิ้วถามอย่างต้องการคำตอบโดยเร็ว

“ด้านหน้าเห็นนิดนึง ส่วนด้านหลังเห็นเต็มๆ”

องศาศาทธ์ตอบตามความจริง เพราะเขาเป็นคนที่ไม่ชอบพูดโกหกไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

“ไอบ้า คุณไม่ควรจะเห็นอะไรทั้งนั้น”

ชีรฎาตวาดกลับอย่างเคืองโกรธที่คนตรงหน้าบอกว่าเห็นโน้นเห็นนี่ โดยเฉพาะเห็นด้านหน้าของเธอตั้งนิดนึง สาบานได้ว่าตลอดชีวิตนี่ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้ชมเชย

“ก็มันโชว์หราขนาดนั้นจะไม่ให้เห็นได้ยังไง พูดแปลกๆ”

ชายหนุ่มย้อนกลับอย่างไม่ค่อยจะเข้าใจการสื่อความหมายของฝ่ายตรงข้ามสักเท่าไหร่ ไม่ควรเห็นอะไรทั้งนั้น  จะบ้าหรือเปล่าก็มันเห็นจะบอกว่าไม่เห็นได้ยังไง พิลึกคน

“เออๆ ช่างมันเถอะ ไม่ต้องพูดมากแล้ว รำคาญหนวกหูด้วย”

เธอรีบตัดบทก่อนจะก้าวเดินออกมา

“จะรีบไปไหน เรายังไม่ได้เคลียร์กันเรื่องค่ารถเลยน่ะ” องศาศาทธ์รีบเดินตามมาติดๆ ก่อนที่จู่ๆร่างบางตรงหน้าจะหยุดเดินอย่างไม่บอกกล่าว ด้วยระยะกระชั้นชิดในเวลากะทันหัน ร่างสูงจึงพุ่งเข้าไปสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ทำเอาชีรฎาสะดุ้งโหยงเผลอกระทุ้งศอกเข้าไปที่หน้าท้องของคนด้านหลังเข้าอย่างจัง แถวยังหันตัวมาตบหน้าคนลามกเสียหนึ่งที

เพียะ

สภาพมึนงงเข้าคุกคามจิตวิญญาณของชายหนุ่ม ทั้งที่ยืนสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น โดนเข้าไปหนึ่งฉาดประสาทแทบหลุดลอย

“ตบทำไมหา ?”

ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย พลางเอามือลูบแก้มซ้ายตัวเองอยางลวกๆ จ้องหน้าร่างบางอย่างไม่วางตัว

“ก็คุณมาทำรุ่มร่ามกับฉัน”

ชีรฎายื้นเท้าสะเอวอย่างเอาเรื่อง

“แค่กอด ถึงกับต้องตบเลยเหรอ?”

“ไม่ถีบและต่อยก็บุญแค่ไหนแล้ว”

องศาศาทธ์แทบจะกุมขมับ นี่ขนาดตบยังเจ็บร้าวไปทั้งหน้าขนาดนี้ ถ้าโดนทั้งถีบและต่อยตามมา คงจะไม่พ้นต้องแอดมิทที่โรงพยาบาลหรือไม่ก็อาจจะพิการเสียชีวิตได้

“ขอบใจที่ไม่ทำอย่างนั้น อ้อ มาคุยเรื่องค่าเสียหายกันต่อดีกว่าตกลงจะว่ายังไง”

ชายหนุ่มเปลี่ยนมาคุยเรื่องเก่ากับโจทก์คนเดิม

“คุณรู้หรือเปล่าว่าทำให้ฉันไปอีเว้นท์ไม่ทัน รู้บ้างไหมว่าฉันต้องสูญเงินไปเท่าไหร่ ?” หญิงสาวสาธยายดังไปสามบ้านแปดบ้าน

“ไม่รู้และก็ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง จะจ่ายหรือไม่จ่าย ถ้าจ่ายก็จบ ไม่จ่ายก็ไปโรงพักไม่ก็ขึ้นศาล”

องศาศาทธ์แจงทางเลือกให้อย่างยุติธรรมที่สุด

“เท่าไหร่ ?”

“สี่แสน”

“หา !!!”

หญิงสาวอ้าปากค้างอย่างตกใจ

“ไม่ต้องเหอต้องหา จ่ายมาดีๆสี่แสน”

ชายหนุ่มยังคงทำสีหน้าเรียบเช่นเดิม

“รถหรือเครื่องบิน ค่าซ่อมถึงได้แพงนัก” เธอเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่าค่าซ่อมรถคันกระจิ๋วนั้นจะราคาเฉียดครึ่งล้านขนาดนั้น

“ไม่แพง รถคันตั้งหลายล้าน ค่าซ่อมเท่านี้ถือว่าถูก”

“ถูกกะผีน่ะสิ แพงโคตรแพง ฉันไม่มีจ่ายหรอกวันนี้”

หญิงสาวแทบจะเป็นลมสามสี่รอบกับค่าเสียหายที่เธอจะต้องจ่าย มันเทียบเท่ากับไปงานอีเว้นท์ใหญ่ๆหลายงานเลยน่ะนั้น

“ไม่มีก็ไม่เป็นไร แค่ไปโรงพักเรื่องก็จบ”

ชายหนุ่มยืนขู่อย่างมีอำนาจ

“เออจ่ายก็จ่าย แต่เซ็นเช็กให้แล้วกัน โอเคป่ะ ?”

ชีรฎาแบะปากอย่างรำคาญให้กับชายไร้น้ำใจตรงหน้า

“ก็ดี แต่อย่าคิดตุกติก”

องศาศาทธ์ก้มลงไปจ้องหน้าร่างบางอย่างมีชั้นเชิง ทำเอาอีกฝ่ายต้องถอยร่นจนรองเท้าส้นสูงที่ใส่มาไปชนกับขอบอิฐทางเดินจนร่างเซจะล้ม แต่ยังดีที่พ่อหนุ่มยังมีความเป็นสุภาพบุรุษเข้ามาคว้าร่างนุ่มนิ่มไว้ได้ทัน

ทั้งสองจ้องตากัน ด้วยสีหน้าเหวอๆทั้งคู่

แชะ! แชะ! แชะ!

เสียงชัตเตอร์กดรัว ตามมาด้วยกองทัพของเหล่านักข่าว ปาปารัซซี่ที่ต่างวิ่งกรูเข้ามายังจุดเกิดเหตุ