นายวายร้าย กับ ยัยตัวแสบ

เมย์: อาหารเสดแล้ว
แล้วทุกคนก้อมาทานอาหารกัน
แบงค์: แฟนคัยก้อไม่รู้ทัมอาหารอร่อยจัง
เมย์: ฉันก้อไม่รู้เหมือนกันว่าฉันเปนแฟน งั้นฉันหาแฟนใหม่ดีกว่า
แบงค์: ได้งัยอ่ะเมย์เธอลืมปัยแล้วหรอว่าเธอกับฉันเปนอารายกัน
เมย์: ก้อฉันไม่รู้ว่าฉันเปนแฟนคัยอ่ะ ฉันผิดหรอ ก้อเมื่อกี่นายยังไม่รู้เลยว่าฉันเปนแฟนคัยอ่ะ
แบงค์: ขอโทดคร๊าบ ก้อคือแฟนของผมงัยคร๊าบ
ฝ้าย:โอ๊ย!! มดกัดเต็มตัวแล้วเนี้ย
พิม: มดไม่ได้กัดแกหรอกยัยฝ้ายแต่มดขึ้นมาเต็มโต๊ะอาหารเลย
เมย์: งั่นก้อไม่ต้องกิน
ฝ้าย/พิม: เฮ!! ได้งัยอ่ะ
เมย์: เรื่องของฉัน
ฝ้าย: เมย์อย่าจัยร้ายสิจ๊ะ
พิม: นั้นสิจ๊ะเมย์เพื่อนรักอย่าจัยร้ายเลยนะ
เมย์: คัยเพื่อนรักเธอ
พวกผู้ชาย:55555
พิม: ยูนายขำรัย
ฝ้าย: เปรมนายด้วยไม่ต้องมาขำเลย
เมย์: พอๆกินข้าวได้แล้วฉันหิว
ทุกคนยกเว้นเมย์: คร๊าบๆ/จร๊าๆ
ฝ้าย: เมย์
เมย์: มีรัย
ฝ้าย: เออ ฉัน เออ
เมย์: มีรัยก้อพูดมาดิ มั่วแต่เออๆอยู่นั้นแหละ
ฝ้าย: เมย์ฉันกลัวว่าพวนนายเบนส์จะตามมาที่นี้อ่ะ
พิม: อืมใช่ ฉันก้อรู้สึกแบบนั้น
เมย์: พวกนั้นมาก้อช่างดิไม่ต้องกลัวเลย
พิม: ถ้าเปนพวกนั้นฉันก้อไม่กลัว แต่ที่พวกฉันกลัวก้อคือผู้หญิงที่โทร.มาเมื่อตอนกลางวันอ่ะ
ฝ้าย: อืมใช่ฉันเห็นด้วยกะไอ้พิมมัน
เมย์: ไม่เห็นต้องกลัวเลย  ลืมปัยแล้วหรอว่าฉันเปนคัย
พิม/ฝ้าย: เออจิงด้วยเกือบลืมว่าเธอเปนลูกสาวมาเฟียร์ชื่อดัง
สามสาว:5555
สามหนุ่ม: คุยอารายกันอยู่ครับสาวๆ
เมย์: ป่าวค่ะ แบงค์ฉันปัยนอนก่อนนะ
แบงค์: อืมงั้นฉันปัยนอนมั่งดีกว่าเริ่มง่วงแล้ว
พิม/ยู: ฉันก้อง่วง งั้นฉันปัยนอนก่อนนะ
ฝ้าย: อืมฉันก้อจะปัยนอนแล้วเหมือนกัน
เปรม: ฉันก้อเหมือนกัน งั้นพวกเราแยกย้ายกันนอนเลยแล้วกันบาย
พิม/ยู/ฝ้าย/แบงค์/เมย์: อืมบาย