นายวายร้าย กับ ยัยตัวแสบ

แล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันปัยนอนแต่มีอยู่คู่เดียวที่ไม่รู้ว่าคืนนี้จะได้นอนรึป่าวก้อหน้าจะรู้ว่าคู่ของคัย แล้วก้อหน้าจะรู้ว่าโดนอาราย

เช้าวันต่อมา

พิม: เมย์จ๋าเช้าวันนี้ทัมอารายกินจ๊ะ

เมย์: ข้าวต้มปลาจ๊ะ แล้วยัยฝ้ายยังไม่ตื่นหรอ

พิม: ยัง แต่ปกติป่านี้ยัยฝ้ายน่าจะตื่นได้แล้วนะ

เมย์: ช่างเถอะสงสัยจะเหนื่อยมั่งเมื่อคืน

พิม: ทัมมัยยัยฝ้ายต้องเหนื่อยด้วย

เมย์: ก้อโดนจัดหนักงัย

พิม: สงสัยจะใช่

สองสาว:5555

สองหนุ่ม: ขำอารายกันจ๊ะสาวๆ แล้วเปรมกะฝ้ายยังไม่ตื่นหรอ

สองสาว: ไม่ได้ขำอาราย ใช่สองคนนั้นยังไม่ตื่น

สองหนุ่ม: สงสัยเมื่อคืนจัดหนัก

เมย์: พวกนายรู้ด้วยหรอ

แบงค์: รู้สิ มาทานข้าวกันเถอะหิวแล้ว

ยู: นั้นสิ

แล้วสองสาวก้อมานั่งกินข้าวกับสองหนุ่ม

??: ขอหั้ยพวกเราสองคนกินได้มั้ยค่ะ

เมย์: พวกเธอสองคนเปนคัย

??: ก้อเปนแฟนของแบงค์แล้วก้อยูงัย

พิม: บีกะเจนหรอ

บี/เจน: ใช่

เจน: ฉันเตือนเธอแล้วนะว่าหั้ยเลิกยุ่งกะแบงค์

บี: ฉันก้อเตือนเธอแล้วนะว่าหั้ยเลิกยุ่งกะยูซะ

เมย์: เสียจัย เพราะพวกฉันไม่ชอบทัมตามคำสั่งคัย

เจน: แกอยากลองดีกะฉันใช่มั้ย แกรู้มั้ยว่าฉันลูกคัย

เมย์: ไม่รู้ แล้วพวกเธอรู้มั้ยว่าฉันเปนคัย

เจน: ฉันจะปัยรู้ได้งัย แต่ฉันบอกหั้ยนะว่าฉันนะลูกสาวเจ้าพ่อ

เมย์: เจ้าพ่อสำหนักนัยจ๊ะ งั้นฉันบอกหั้ยก้อได้ว่าฉันเปนลูกสาวคนเดียวของมาเฟียร์ชื่อดังที่คัยๆก้อรู้จักและก้อรู้ถึงความน่ากลัวของพ่อฉัน และอีกอย่างถ้าลูกสาวคนเดียวของเค้าเปนอารายขึ้นมาแล้วรู้ว่าคัยเปนคนทำฉันขอบอกไว้เลยนะว่าเธอไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อปัยได้อย่างแน่นอนและฉันก้อเชื่อว่าพ่อของเธอที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอคงไม่คิดที่จะทัมอารายฉันใช่มั้ยค่ะ

พ่อของเจน: ครับคุณหนูเมย์ ผมรู้ครับว่าพ่อของคุณหนูน่ากลัวและโหดแค่ไหน แล้วผมคงไม่กล้าทัมอารายคุณหนูหรอกครับ และผมคงจะทัมไม่ได้ด้วยเพราะพ่อของคุณหนูมีพระคุณต่อผมแค่ไหน ส่วนแกยัยเจนถ้าฉันรู้ว่าแกคิดจะทัมร้ายคุณหนูละก้อฉันจะขังแกไม่หั้ยออกปัยไหนเลยคอยดู

เจน: พะ.......พ่อแต่เจนเปนลูกของพ่อนะ

พ่อของเจน: ฉันรู้ว่าแกนะลูกฉัน หรือว่าแกอยากจะตายที่ปัยทัมร้ายลูกสาวมาเฟียร์ละ

เจน: ไม่พ่อเจนไม่อยากตาย

พ่อของเจน: ดีงั้นแกก้อเลิกยุ่งกะคุณหนูแล้วก้อเพื่อนของคุณหนูได้แล้วเข้าจัยไหม

เจน: เข้าจัยแล้วพ่อ งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ และขอโทษคุณหนูเมย์ด้วยนะค่ะ

เมย์: ไม่เปนรัยฉันก้อไม่ได้คิดอารายแล้ว

เจน: ขอบคุณนะค่ะ

แล้วเจนก้อยิ้มหั้ยอย่างเปนมิตรโดยที่ไม่ได้คิดที่จะทัมร้ายพวกเมย์อีกแล้วส่วนบีเมื่อรู้ว่าเมย์เปนคัยก้อไม่กล้าที่จะทัมอารายเพื่อนของเมย์อีกเหมือนกัน

พิม: ไหนๆก้อมากันแล้วก้ออยู่เที่ยวด้วยกันก่อนสิบี/เจน

บี: พวกฉันอยู่เที่ยวกับพวกเธอได้ด้วยหรอ

เมย์: ได้สิ เมื่อกี่พวกขอกินอาหารเช้าด้วยไม่ใช่หรอมานั่งกินด้วยกันสิเชิญคุณลุงด้วยนะค่ะ

พ่อของเจน: ครับคุณหนูเมย์

เมย์: ไม่ต้องเรียกเมย์ว่าคุณหนูหรอกค่ะเรียกแค่เมย์ก้อพอแล้วค่ะ เมย์ไม่คิดอารายหรอกค่ะ

พ่อของเจน: อ่ะเอางั้นก้อได้หนูเมย์

เมย์: ค่ะ งั้นมากินข้าวกันดีกว่าค่ะ

แล้วทุกคนก้อนั่งกินข้าวเช้ากันจนอิ่ม แล้วก้อได้ยินเสียงของฝ้ายกับเปรมเหมือนจะมีเรื่องกัน

เมย์: พิม ฉันว่าเราขึ้นปัยดูยัยฝ้ายกันเถอะ

พิม: อืมฉันก้อว่างั้น ถ้าเราไม่ขึ้นปัยมีหวังว่าจะมีเรื่องกันถึงขั้นเลือดตกแน่ๆ

เมย์: ฉันก้อว่างั้น เรารีบปัยกันเถอะ

เจน/บี: งั้นพวกฉันสองคนขอขึ้นปัยด้วยนะเพื่อจะช่วยอารายได้บ้าง

เมย์: อืมปัยสิ แล้วพวกนายละจะปัยมั้ย

แบงค์/ยู: ปัยสิ เร็วเถอะเดี๋ยวไม่ทัน

แล้วทุกคนก้อขึ้นมาบนห้องของฝ้ายกะเปรม

เมย์: เฮ้ย!! หยุด!!!!!! โอ๊ย!!